ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮือๆ”ฟางวิ่งเตลิดมาจนถึงรั้งที่ปิดปราสาทแล้วทรุดลงร้องไห้ตรงนั้นเมื่อเห็นว่าออกไปจากใน
ปราสาทไม่ได้เพราะป๊อปปี้และมดร่ายม่านป้องกันไว้ไม่ใครเข้ามาช่วยเธอได้
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะเมื่อไหร่เจ้าจะมาช่วยข้า ทำไมถึงไม่มาช่วยข้าสักที”ฟางรู้ว่าถึงพูดไปโทโมะก็ไม่มาช่วยก็
อดจะเศร้าไม่ได้ นี่มันเรื่องอะไรกันทำไมจู่ๆทุกคนในปราสาทถึงหาว่าเธอทำลายหลุมศพโฟร์ได้นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟึบ
 
 
 
 
เหมือนมีเสียงดังมาจากด้านหลังฟางหันไปมองแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นใครคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนกัน
เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใครน่ะ หยุดก่อน อย่าพึ่งไป”ว่าแล้วฟางก็รีบวิ่งตามเฟย์ไปในทางด้านข้างของปราสาททันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เมื่อวานพี่กับโทโมะไปทำอะไรกันที่หอดูดาวช่วงที่พวกเรานอนน่ะ”มิณทร์ถามแก้วเมื่อแก้วมา
ปลุกตัวเองในตอนเย็น
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย พวกเราไปหลบแดดในนั้น รอจนค่ำแล้วก็กลับมา”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“ข้าก็นึกว่าพี่แก้วจะแอบบไปจู๋จี๋กับโทโมะซะอีก”ปีเตอร์แซวพี่สาว
 
 
 
 
 
“จะบ้ารึ ข้าจะทำทำไมกันล่ะนั่นเพื่อนข้านะ”แก้วหน้าแดงแล้วว่าน้องๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่พี่แอบรักนี่ไม่เห็นจะแปลก”ปีเตอร์พูดเป็นังหวะเดียวกับโทโมะเดินมา
ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้ว พวกข้าเป็นน้องพี่นะ ถึงแม้ตอนนี้พวกข้าจะไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้วแต่พวกข้าก็ดูออกว่า
พี่รู้สึกยังไงกับโทโมะ ถ้าพี่ไม่รักไม่สนใจพี่จะห่วงใยเค้าแบบนี้รึ”มิณทร์พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ข้ารู้ว่ามันผิดเพราะโทโมะเองก็มีคนรักอยู่แล้วแต่ข้าไม่คิดจะไปแย่งใครเลยนะได้แค่เพื่อนเท่านี้
ให้ข้าได้ดูแลเท่านี้ข้าก็มีความสุขแล้วล่ะ”แก้วพูดแล้วซึมลงไปก่อนจะเดินเลี่ยงน้องๆออกไป
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ยังไม่นอนอีกรึ”โทโมะชะงักเมื่อเห็นแก้วที่เดินที่ระเบียงก็ถาม
 
 
 
 
 
 
“ยัง ว่าอีกสักพัก เอ่อ เรื่องของฟางตกลงเจ้าจะไปตามหาฟางรึยังเพราะตอนนี้ตำแหน่งผู้นำกลุ่ม
ทางตอนเหนือก็เป็นของเจ้าแล้ว ข้าว่าเจ้าตัดสินใจทำอะไรพวกผู้อาวุโสกับปู่ของเจ้าไม่ขัด
หรอก”แก้วพูดถึงฟางทำให้โทโมะชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“เรื่องของฟางไว้เป็นหน้าที่ของขั้ดการเอง เจ้าไม่ต้องมาสนใจหรอก”โทโมะพูดแล้วเดินหนีแก้วไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ เจ้าเป็นอะไรรึเปล่า เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย”แก้วเดินไปแตะไหล่โทโมะแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าไม่ได้เป็นอะไร แต่เรื่องของฟาง เจ้าสาวของข้า ต่อไปนี้ข้าขอจัดการเอง เจ้าเองจะได้มีเวลา
ไปหาคู่ที่ดีที่สุดของเจ้า ถ้าไม่ได้ข้าจะได้ช่วยหาให้ก็ได้นะ”โทโมะพูดแล้วเดินหนีแก้วไป
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ข้าควรจะมองคนอื่นได้แล้ว เพราะทั้งใจองเจ้ามีแค่ฟางเท่านั้น”แก้วเห็นท่าทีที่แปลกไป
ของโทโมะก็ซึมลงไป
 
 
 
 
 
 
 
“ท่านปู่แน่ใจนะว่าแก้วกับพี่โทโมะคือคู่แท้กันและกัน”กั้งถามเมื่อแอบดูแก้วและโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าอยู่มีกี่ร้อยปีแล้ว ข้าดูออกน่า เพราะเด็กสาวคนนั้นมีความพิเศษเฉพาะตัวแบบนี้อีกด้วย ไม่
แปลกที่พวกของเราจะให้ความยำเกรง”ปู่โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“คนกับผีดูดเลือดจะรักกันได้ยังไง”กั้งพูดแล้วส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
“รักกันได้สิ ถ้าเป็นคู่กัน ว่าแต่เจ้าเถอะถ้าพี่เจ้าแต่งงานไปแล้วเจ้าต้องรีบไปดูตัวด้วยนะ”ปู่พูด
 
 
 
 
 
“ไม่เอาอ่ะท่านปู่ ข้าอยากอยู่แบบนี้ดีกว่า สบายใจดี”กั้งพูดแล้วเดินหนีปู่ตัวเองไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“คู่กันแล้ว ปฎิเสธกันไปไม่ได้หรอกโทโมะ”ปู่มองดูโทโมะที่กับลังหนีแก้วอยู่ก็อมยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะว่าเราไปอยู่ใกล้แก้วมากสินะทำให้แก้วถึงคิดกับเราเกินเพื่อน งั้นดี ต่อจากนี้เราจะต้องอยู่
ห่างแก้วไว้ เพื่อให้แก้วจะได้มองคนอื่นได้นอกจากเรา”โทโมะพึมพำพูดกับตัวเองเกี่ยวกับเรื่อง
ของแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ไปไหนแล้วนะ”ฟางที่วิ่งตามเฟย์มาแถวเพิงเก็บฟืนเก่าๆแล้วมองหาเฟย์
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางเห็นเฟย์กำลังจะปีนหนีเธอขึ้นไปบนกองฟืนโตแล้วกำลังจะตกก็รีบใช้คาถาป้องกันไม่ให้
เฟย์ตกลงมาเจ็บให้ค่อยๆตกลงมาในฟองสบู่ จากนั้นหญิงสาวก็รีบวิ่งไปดูอาการเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์”ฟางอึ้งเมื่อเห็นเฟย์ก็จำได้เพราะเฟย์คือลูกของนักบุญที่อยู่ในโบสถ์ในหมู่บ้านนี่ แล้วมาทำ
อะไรที่นี่
 
 
 
 
 
 
 
“จะไปไหนน่ะเฟย์ นี่ทำไมถึงแต่งตัวเหมือนข้าแบบนี้ อย่าบอกนะเจ้าคือพวกเดียวกับมด”ฟางรีบ
เข้าไปรั้งแขนแล้วถามเฟย์ก็ชะงักเมื่อรู้สึกได้ว่าตัวของเฟย์เย็นชืด เฟย์ตาขวางสะบัดมือฟางแล้ว
ผลักฟางล้มก่อนจะวิ่งหนีไป
 
 
 
 
 
 
“ปล่อย”เฟย์ร้องและสะบัดตัวอย่างแรงเมื่อฟางรีบลุกแล้วกระโดดตะครุบตัวเฟย์ไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมหัวใจถึงไม่เต้น แผลนี่มัน ใครทำอะไรเจ้าเฟย์ บอกข้ามานะ มดใช่มั้ย”ฟางรีบถามเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ออกไป”เฟย์เมื่อถูกฟางรุกเร้าก็เริ่มหัวเสียก่อนจะผลักฟางกระเด็นติกกองฟืนที่เรียงกันสูงอย่าง
แรงไปตามแรงพละกำลังที่มีมากในแบบของพวกผีดิบ
 
 
 
 
 
 
 
 
ครืน
 
 
 
 
 
 
ฟางตกใจเมื่อเห็นกองฟืนเริ่มสั่นสะเทือน
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดดด”ฟางร้องสุดเสียงเมื่อกองฟืนทั้งหมดหล่นลงมาทับเธอกับเฟย์โดยที่ทั้งคู่ตั้งตัวไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
“เสียงอะไรน่ะ เห้ย”กรีนที่เดินสำรวจและตามหาตัวฟางก็ตกใจเมื่อเห็นกองฟืนหล่นลงมา
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์”เขื่อนที่วิ่งกลับมาจากการสำรวจตรวจความเรียบร้อยนอกบริเวณปราสาทก็ตกใจกับสิ่งที่เห็น
แล้วพยุงเฟย์ขึ้นมาค่อยๆ โชคดีที่เฟย์ไม่เป็นอะไรเพราะร่างกายที่เป็นอมตะไปแล้วนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม นี่ไม่ใช่ฟาง นี่มันเรื่องอะไรกัน”กรีนตกใจเมื่อเห็นเฟย์แต่งตัวเหมือนฟางหมดแต่ไม่ใช่
 
 
 
 
 
 
 
“คือข้าลืมบอกพวกเจ้าไป นี่เฟย์เมียข้า ข้าจะพาเฟย์มาอยู่นี่นับจากนี้ไป”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ตาย”เฟย์ที่นิ่งอยู่สักพักก็ชี้นิ้วไปที่กองฟืนที่ร่างลงมา
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”กรีนสังหรณ์แปลกๆก็รื้อกองฟื้นแล้วตกใจเมื่อเห็นฟางนอนจมกองเลือดก็รีบอุ้มฟางขึ้นมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย นังกระจอกนี่หนีความผิดแล้วถึงกับฆ่าตัวตายเลยหรอ ป๊อปดูสิ โง่ชะมัด”มดเดินควงมากับ
ป๊อปปี้แล้วต้องร้องเมื่อเหนกรีนที่อุ้มฟางที่สลบไปแล้วที่หัวมีเลือดออกก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”ป๊อปปี้ถามแล้วพลันสายตาเห็นเขื่อนประคองเฟย์ที่แต่งตัวและลักษณะเหมือน
ฟางเดินออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังทีหลังนะป๊อปปี้ ตอนนี้พาฟางไปรักษาก่อนเถอะ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง กรีนข้าจะอุ้มนางเอง”ป๊อปปี้พูดเสียงแข็งเมื่อกรีนอุ้มฟางแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“ได้ไงป๊อปปี้ นังนี่มันมีแต่เลือดเต็มตัวนะให้ลูกน้องอุ้มน่ะดีแล้วเดี๋ยวเลอะหรอก”มดรีบว่าทำให้กรี
นที่อุ้มฟางอยู่ซึมลงไปทันทีที่มดดูถูกและมองตัวเองเป็นแค่คนใช้เป็นแค่ลูกน้องเท่านั้น
 
 
 
 
 
“แต่แม่นี่เป็นทาสของข้าแต่เพียงผู้เดียว ข้าพานางมาข้าต้องดูแลนาง กรีนเอาฟางมานี่”ป๊อปปี้พูด
แล้วอุ้มฟางต่อจากกรีน
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ และอีกอย่างนะ ข้าคือเจ้านายของฟาง ดังนั้น ฟางเป็นทาสของข้าแต่เพียงผู้เดียวถ้าจะมีใคร
แกล้งแม่นี่ก็ขอเป็นข้าผู้เดียวเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์แกล้ง”ป๊อปปี้ที่มองมด เฟย์สลับกันแล้วเริ่มปะ
ติดปะต่อเรื่องราวได้ก็รีบว่าก่อนจะพูดสั่งทุกคนแล้วอุ้มฟางเดินดุ่มๆไปที่ปีกอีกด้านของปราสาทที่
เป็นหอคอยส่วนตัวของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ข้าไม่ยอมนะที่เจ้าสนใจมันมากกว่าข้าน่ะ”มดว่าและตะโกนไล่หลังป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอพาเมียข้าไปก่อนนะ วันนี้เจ้าคงพาเมียข้าไปก่อเรื่องมากล่ะสิ”เขื่อนพูดเพราะ
สังเกตและปะติดปะต่อเรื่องราวได้ก็รีบพาเฟย์ออกไป เช่นเดียวกับกรีนที่หนีมดไป มดฮึดฮัดไม่
พอใจก่อนจะกรี๊ดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้านี่มันดีจนเซ่อจริงๆ เด็กบ้า”ป๊อปปี้บ่นอุบเมื่ออุ้มฟางมาวางไว้บนเตียงนอนก่อนจะหาผ้ามาซับ
เลือดให้กับฟาง แล้วชะงักเมื่อเห็นแผลฟกช้ำตามตัว จึงถือวิสาสะเปิดเสื้อของฟางออกมาเห็นรอย
ช้ำม่วงแดงที่หัวไหล่ไปถึงหลังของฟาง ชายหนุ่มคิดถึงเมื่อกี้ที่ผลักฟางกระแทกผนังอย่างแรงก่อน
จะเอามือแตะไปที่รอบช้ำนั่นเพื่อใช้พลังของเขารักษาให้กับฟาง เมื่อหัวไหล่ฟางหายช้ำ ชายหนุ่ม
จึงจัดแจงเสื้อผ้าให้ฟางดีๆก่อนจะล้มตัวนอนหลับอยู่ข้างๆฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
อารมณ์ไหนกันน้อพระเอกเรา หุหุ
 
 
 
โทษทีน้า ช่วงนี้ใกล้ส่งงานอาจจะไม่ค่อยมีเวลามาส่งอ่ะ ว่างเมื่อไหร่รีบมาลงเลยน้า อย่าหายปไหนกันน้าๆๆ