LoVE Date ปมรักซ่อนเงื่อนริษยา
8.7
เขียนโดย pare
วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.37 น.
4 chapter
0 วิจารณ์
7,711 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2557 13.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) วันแรกของการเปิดเทอม(2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"วันนี้ไดน่ากลับบ้านเองได้มั้ย"แฝดพี่ถามน้องสาวเพราะเธอมีงานที่ต้องทำเลยไม่มีเวลามารับ
"ทำไมหรอค่ะ หรือว่าพี่ติดงาน"ไดน่าก็หันหน้าไปถามพี่สาวโดยความงุนงง
"ใช่แล้ว วันนี้พี่ต้องเคลียร์งานดึกน่ะ"แล้วน้องสาวก็พยักหน้าแล้วก็เดินลงรถเข้าโรงเรียนไป
"ไง ไดน่าทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ"ต้นหันมาถามเมื่อเจอหน้าไดน่า
"ก็วันนี้พี่สาวทำงานดึกอ่ะ ก็เลยรุ้สึกเซง เพราะต้องกลับบ้านเอง"แล้วไดน่าก็ทำหน้าเศร้าสอย
"ไม่เป็นไรเลย เดี๋ยวเราเดินไปส่งก็ได้ หรือมอเตอร์ไซต์ก็ได้"ต้นบอกว่าเขาพร้อมที่จะไปส่งเธอ
"อ่าๆยังไงก็ขอบใจน่ะ"แล้วไดน่าก็เดินขึ้นไปบนห้องเรียนปล่อยให้ต้นหน้ายิ้มอยู่ตรงนั้น
ตอนเย็น ต้นเดินมาส่งไดน่าระหว่างทางเธอและเขาก็คุยกันอย่างสนุกสนาน
"แล้วเธออยู่บ้านกับใครหรอไดน่า"ต้นถามเพราะเคยแต่ได้ยินว่าพี่สาวมาส่งมารับแต่ไม่เคยได้ยินพ่อแม่หรือญาติคนไหนเลย
"เราอ่ะหรอ อยู่กับพี่สาว2คนเท่านั้นแหละ พ่อแม่อ่ะหรอไปอยู่ต่างประเทศเป็น10ๆกว่าปีล่ะ เราก็มีพี่สาวเท่านั้นแหละที่คอยดูแลเรา พี่สาวเราอ่ะใจดีมากๆอ่ะ ตามใจเราเกือบทุกอย่างอ่ะ"ขณะที่เธอเราทำให้ใบหน้าบ่งบอกว่าเทออยู่กับพี่สาวเทอก็มีความสุขได้เหมือนกัน
"ดีแล้วล่ะ ที่เทอมีความสุข บางคนน่ะเจอแบบนี้ไม่คิดเหมือนเธอทุกคนหรอก บางคนนะติดยา กินเหล้า ไม่เรียนหนังสือ เป็นคนเกเรไปเลย เราดีใจที่เป็นเพื่อนกับเธอ"แล้วต้นก็ยิ้มให้ไดน่าอย่างมีความสุข
"เพราะเรารุ้ไงว่าปัญหาทุกอย่างไม่จำเป็นต้องทำแต่สิ่งไม่ดี แต่การทำอะไรแล้วมีอุสรรคก็ควรที่จะปรับปรุงและแก้ไขให้มันดีขึ้นไม่ใช่แย่ลงกว่าเดิม"พอพูดจบก็ถึงหน้าบ้านไดน่าทันที
"บ้านเธอก็หลังใหญ่น่ะ อยู่กันสองคนเหงาไหมอ่ะ"
"ก็ไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่อ่ะ เพราะเรา2พี่น้องมักจะทำอาหารขนมอะไรน่ะ
"ก็ดีล่ะ เราอยู่บ้านเราก็ทะเลาะกับพี่ชายบ่อย จนบางทีเลือดตกยางออกเลยน่ะ
"ทำไม..เป็นแบบนั้นอ่ะ ทำไมไม่รักกันไว้อ่ะ เราไม่รุ้ว่าเราจะตายจากกันเมื่อไหร่น่ะ
"อย่าพูดเรื่องตายสิ คนเค้าถือน่ะ"ต้นก็ทำหน้าใส่ไดน่าว่าอย่าพูด"ตาย"น่ะ
"นายอ่ะกลับบ้านได้ล่ะ เดี๋ยวเราก็จะเข้าบ้านล่ะ ขอบใจอีกครั้งที่มาส่งน่ะ"
"ไม่เปนไร ถ้าพี่ไม่ว่างบอกเราได้น่ะ เรายินดีที่จะมาส่งอีก"
"อ่าๆแล้วจะบอกน่ะ รีบๆกลับบ้านเลย เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน"แล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกัน
แล้วไดน่าก็นั่งดูทีวีอาบน้ามทำอาหารอะไรเสดแล้วก็รอแต่พี่สาวกลับบ้าน แต่พี่สาวก็ยังไม่กลับมาจนเธอเผลบหลับไปแล้วพี่สาวก็มาถึงเหนน้องสาวนอนหลับรออยู่โซฟาโดยหันไปที่โต๊ะก็เหนอาหารตั้งอยู่บนโต๊ะจนเย็นหมดแล้ว
"พี่ขอโทษน่ะ พี่ทำงานเสดดึกไปหน่อย"แล้วพี่สาวก็เอาผ้าห่มมาให้น้องสาว
เช้าวันใหม่∼∼∼∼
"เปนไงเมื่อคืนนอนหลับสบายมั้ย"พี่สาวเงยหน้าขึ้นมาถามน้องสาว
"สบายที่ไหนล่ะ ก็คนบางคนไม่ยอมมาทานข้าวด้วย"แล้วหญิงสาวก็ทำหน้าแก้มป่อง
"เมื่อคืนอ่ะพี่กะว่าจะเคลียร์ไม่ดึกแต่ทำไปทำมาเป็นตี1กว่าๆขอโทษนะ"แล้วพี่สาวก็ทำให้ขอคำว่าอภัยจากน้องสาว
"ก็ได้ แต่พี่ต้องพาน้องสาวคนสวยไปเที่ยวห้างด้วย"แล้วหญิงสาวก็ทำหน้าแก้มป่องใส่อีก
"ได้ๆ มีอะไรที่พี่สาวคนนี้ทำเพื่อน้องสาวคนสวยไม่ได้.."แล้ว2สาวก็พากันไปเดินห้างสรรพสินค้าเพื่อพาน้องสาวสุดที่Loveไปเลือกซื้อของ
ในขณะที่2พี่น้องมาพากันซื้อของแต่2คนนี้ไม่รุ้เลยว่ามีหญิงสาวปริศนา???กำลังจองตามเขา2คนอยู่ โดยแววตาที่โหดเหี้ยม ชิงชัง เกลียดแค้น แต่ไม่รุ้ว่าทำไม..ต้องเป็น2พี่น้องนี้...
ติดตามกันตอนหน้าน่ะ......♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
"ทำไมหรอค่ะ หรือว่าพี่ติดงาน"ไดน่าก็หันหน้าไปถามพี่สาวโดยความงุนงง
"ใช่แล้ว วันนี้พี่ต้องเคลียร์งานดึกน่ะ"แล้วน้องสาวก็พยักหน้าแล้วก็เดินลงรถเข้าโรงเรียนไป
"ไง ไดน่าทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ"ต้นหันมาถามเมื่อเจอหน้าไดน่า
"ก็วันนี้พี่สาวทำงานดึกอ่ะ ก็เลยรุ้สึกเซง เพราะต้องกลับบ้านเอง"แล้วไดน่าก็ทำหน้าเศร้าสอย
"ไม่เป็นไรเลย เดี๋ยวเราเดินไปส่งก็ได้ หรือมอเตอร์ไซต์ก็ได้"ต้นบอกว่าเขาพร้อมที่จะไปส่งเธอ
"อ่าๆยังไงก็ขอบใจน่ะ"แล้วไดน่าก็เดินขึ้นไปบนห้องเรียนปล่อยให้ต้นหน้ายิ้มอยู่ตรงนั้น
ตอนเย็น ต้นเดินมาส่งไดน่าระหว่างทางเธอและเขาก็คุยกันอย่างสนุกสนาน
"แล้วเธออยู่บ้านกับใครหรอไดน่า"ต้นถามเพราะเคยแต่ได้ยินว่าพี่สาวมาส่งมารับแต่ไม่เคยได้ยินพ่อแม่หรือญาติคนไหนเลย
"เราอ่ะหรอ อยู่กับพี่สาว2คนเท่านั้นแหละ พ่อแม่อ่ะหรอไปอยู่ต่างประเทศเป็น10ๆกว่าปีล่ะ เราก็มีพี่สาวเท่านั้นแหละที่คอยดูแลเรา พี่สาวเราอ่ะใจดีมากๆอ่ะ ตามใจเราเกือบทุกอย่างอ่ะ"ขณะที่เธอเราทำให้ใบหน้าบ่งบอกว่าเทออยู่กับพี่สาวเทอก็มีความสุขได้เหมือนกัน
"ดีแล้วล่ะ ที่เทอมีความสุข บางคนน่ะเจอแบบนี้ไม่คิดเหมือนเธอทุกคนหรอก บางคนนะติดยา กินเหล้า ไม่เรียนหนังสือ เป็นคนเกเรไปเลย เราดีใจที่เป็นเพื่อนกับเธอ"แล้วต้นก็ยิ้มให้ไดน่าอย่างมีความสุข
"เพราะเรารุ้ไงว่าปัญหาทุกอย่างไม่จำเป็นต้องทำแต่สิ่งไม่ดี แต่การทำอะไรแล้วมีอุสรรคก็ควรที่จะปรับปรุงและแก้ไขให้มันดีขึ้นไม่ใช่แย่ลงกว่าเดิม"พอพูดจบก็ถึงหน้าบ้านไดน่าทันที
"บ้านเธอก็หลังใหญ่น่ะ อยู่กันสองคนเหงาไหมอ่ะ"
"ก็ไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่อ่ะ เพราะเรา2พี่น้องมักจะทำอาหารขนมอะไรน่ะ
"ก็ดีล่ะ เราอยู่บ้านเราก็ทะเลาะกับพี่ชายบ่อย จนบางทีเลือดตกยางออกเลยน่ะ
"ทำไม..เป็นแบบนั้นอ่ะ ทำไมไม่รักกันไว้อ่ะ เราไม่รุ้ว่าเราจะตายจากกันเมื่อไหร่น่ะ
"อย่าพูดเรื่องตายสิ คนเค้าถือน่ะ"ต้นก็ทำหน้าใส่ไดน่าว่าอย่าพูด"ตาย"น่ะ
"นายอ่ะกลับบ้านได้ล่ะ เดี๋ยวเราก็จะเข้าบ้านล่ะ ขอบใจอีกครั้งที่มาส่งน่ะ"
"ไม่เปนไร ถ้าพี่ไม่ว่างบอกเราได้น่ะ เรายินดีที่จะมาส่งอีก"
"อ่าๆแล้วจะบอกน่ะ รีบๆกลับบ้านเลย เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน"แล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกัน
แล้วไดน่าก็นั่งดูทีวีอาบน้ามทำอาหารอะไรเสดแล้วก็รอแต่พี่สาวกลับบ้าน แต่พี่สาวก็ยังไม่กลับมาจนเธอเผลบหลับไปแล้วพี่สาวก็มาถึงเหนน้องสาวนอนหลับรออยู่โซฟาโดยหันไปที่โต๊ะก็เหนอาหารตั้งอยู่บนโต๊ะจนเย็นหมดแล้ว
"พี่ขอโทษน่ะ พี่ทำงานเสดดึกไปหน่อย"แล้วพี่สาวก็เอาผ้าห่มมาให้น้องสาว
เช้าวันใหม่∼∼∼∼
"เปนไงเมื่อคืนนอนหลับสบายมั้ย"พี่สาวเงยหน้าขึ้นมาถามน้องสาว
"สบายที่ไหนล่ะ ก็คนบางคนไม่ยอมมาทานข้าวด้วย"แล้วหญิงสาวก็ทำหน้าแก้มป่อง
"เมื่อคืนอ่ะพี่กะว่าจะเคลียร์ไม่ดึกแต่ทำไปทำมาเป็นตี1กว่าๆขอโทษนะ"แล้วพี่สาวก็ทำให้ขอคำว่าอภัยจากน้องสาว
"ก็ได้ แต่พี่ต้องพาน้องสาวคนสวยไปเที่ยวห้างด้วย"แล้วหญิงสาวก็ทำหน้าแก้มป่องใส่อีก
"ได้ๆ มีอะไรที่พี่สาวคนนี้ทำเพื่อน้องสาวคนสวยไม่ได้.."แล้ว2สาวก็พากันไปเดินห้างสรรพสินค้าเพื่อพาน้องสาวสุดที่Loveไปเลือกซื้อของ
ในขณะที่2พี่น้องมาพากันซื้อของแต่2คนนี้ไม่รุ้เลยว่ามีหญิงสาวปริศนา???กำลังจองตามเขา2คนอยู่ โดยแววตาที่โหดเหี้ยม ชิงชัง เกลียดแค้น แต่ไม่รุ้ว่าทำไม..ต้องเป็น2พี่น้องนี้...
ติดตามกันตอนหน้าน่ะ......♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ