รักครั้งเเรกของฉัน… มันเป็นสีดำ

                ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของรักครั้งแรกอันแสนเจ็บปวด

             ความหมายของคำว่า ความรัก สำหรับฉันน่ะหรอ?...

        ความรักสำหรับฉันฉันคิดว่า...

ความรักนั้นมันมีหลายรูปแบบ...และความรักของแต่ละคนนั้นมักจะจบไม่เหมือนกัน...

บางคนนั้นสมหวังใน ความรักได้อยู่กับคนที่ต้องการแต่บางคนไม่สมหวังในความรักผิดหวังในความรัก...เป็นต้นเช่น รักคนมีเจ้าของบ้าง,เขาไม่สนใจบ้าง,รักเขาข้างเดียวบ้าง ฯลฯ และความรักของฉันน่ะหรอ...

เหอะๆ มันเป็นความรักที่ฉันไม่เคยลืมลงเลยล่ะฉันอยากจะลืมความรักครั้งนั้นให้หมดสิ้นอยากทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันมาก่อน...แต่ให้ตายเถอะ!ไม่ว่าจะผ่านมา

กี่วัน...กี่เดือน...กี่ปี...ฉันก็ไม่เคยลืมมันเลย  ยิ่งฉันพยายามจะลืมมันเท่าไหร่มันก็กลายเป็นว่าฉันยิ่งจดจำมันเท่านั้น มันทรมาน...ความรักครั้งแรกของฉัน...มันเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันทรมานและรู้สึกเจ็บปวด ทำไมกันนะ? ทำไมฉันยังไม่สามารถลืมมันได้อีก...?

หึ! ให้ตายเถอะรักแรกของฉันมันเป็นอะไรที่ตลกสิ้นดี!!!....

..........................................สองปีก่อนหน้านี้..................................

“เอาล่ะนักเรียนค่ะพรุ่งนี้อย่าลืมส่งการบ้านที่คุณครูให้ไปนะค่ะ!” (^0^)

คุณครูวิชาภาษาไทยได้ออกคำสั่งก่อนที่จะให้บอกทำความเคารพจากนั้นตนก็เดินออกไปจากห้องเรียน...

“ครูบ้าอะไรว่ะให้การบ้านโครตเยอะเลยน่าลำคาญโว้ย!” ( - -“)

เพื่อนสนิทที่ร่วมห้องเรียนของฉันได้บ่นถึงคุณครูที่เพิ่งออกไปได้ไม่ถึงสามนาทีนี้

“ แบงค์แกจะบ่นทำไมว่ะครูเขาก็เป็นยังงี้มาตั้งนานล่ะ...หนวกหู” (-  -)”

ฉันพูดกลับไปโดยที่สายตายังคงมองที่หนังสืออยู่

“รินนั่นการบ้านนะเว้ยแกจะรีบทำไปทำไมว่ะ ”( - 0 -)

“ทำเสร็จเร็วก็ดีไง...ช่วงเย็นฉันยิ่งไม่ค่อยมีเวลาอยู่ อ้า~~ ขี้เกรียจซ้อมกีฬาจังโว้ยย~ ” (- -)

จากนั่นฉันก็พูดคุยอยู่กับแบงค์เพื่อนซี้ของฉันอีกนิดหน่อยแล้วก็กลับมาใส่ใจกับหนังสือเรียนต่อเพื่อที่อยู่ตรงหน้าจะได้ตอบคำถามการบ้านที่ครูให้ไว้

“โปะ”... “โอ๊ะ” ฉันอุทานเบาๆเมื่อมีวัตถุบางสิ่งมาโดนศีรษะฉันจากทางด้านหลัง

จากนั้นฉันก็ก้มลงดูก็พบ กระดาษสมุดที่ผ่านการฉีกและขย้ำเป็นก้อน...(?)

ฉันรู้เลยว่าของสิ่งนี้เป็นของใครจากนั้นฉันก็หันไปมองเขานิดหน่อย เขายักคิ้วให้ฉันเป็นเชิงว่า  ‘เปิดอ่านซิ’ จากนั้นฉันก็ค่อยๆคลี่กระดาษที่ยับยู้ยี่ออก

‘ทำไรอยู่’ นั่นคือตัวหนังสือที่ปรากฎอยู่ในกระดาษนั้น

จากนั้นฉันก็เขียนกลับไป ‘การบ้าน’แล้วขย้ำๆจากนั้นก็เล็งดีแล้วโยนกับไป ‘โปะ’

เยส!โดนแล้วเว้ยย ฉันพึมพังอยู่ในใจจากคนที่โดนฉันปากระดาษใส่หัว...

หันมามองฉันและยิ้มเป็นเชิงว่า....

 ‘เดี๋ยวรู้กัน’ ฉันทำหน้าไม่สนใจแล้วหันกลับไปให้ความสนใจกับของที่ตรงหน้าต่อ

คนที่ปากระดาษมาโดนหัวฉันเมื่อกี้นั่นคือ กร เพื่อนร่วมห้องเรียนของฉัน

เรามักจะคุยกันผ่านกระดาษมากกว่าการใช้คำพูดคุยกัน บ่อยมากแถบจะทุกวันเลยที่มีเวลาว่าง เราสนิทกันพอตัวแต่สนิทกันผ่านกระดาษน่ะ ทุกคนในห้องสนิทกับฉันหมดนั่นแหละเนื่องจากฉันเป็นหัวหน้าห้องเรียนน่ะนะ นายคนนี้หน่ะ หน้าตาก็พอได้เลย เจ้าชู้

จีบคนนั้นคนนี้ไปทั่วแต่ฉันก็เพิ่งเห็นเค้ารักจริงคนๆนึงเนี้ยแหละ เธอคนนั้นคือ พิมพ์เพื่อนร่วมห้องเรียนของฉัน พิมพ์เป็นคนที่ดู กล้าแสดงออกมาก เธอเป็นคนไม่อายอะไร ออกเปรี้ยวด้วยแหละ

ทั้งกรและพิมพ์รักกันมากจนออกนอกออกตาพวกเขาทั้งสองเคยถูกเข้าห้องปกครองมาแล้วเนื่องจากพฤติกรรมของทั้งคู่ไม่เหมาะสมกับเด็กวัยอายุ 14 ปีพวกเขามักชอบ...

นัวเนียกันหลังห้อง เพื่อนหลายคนมองว่ามันไม่เหมาะสมและเป็นห่วงทั้งคู่มากจากนั้นพวกเขาก็เริ่มมีปากเสียงกันและในที่สุดพวกเขาทั้งสองคนก็เลิกกัน...

“โปะ” มาอีกแล้ว ‘เอิ่ม...รินขอบคุณนะที่คอยรับฟังคำปึกษาของฉันมาโดยตลอด’

‘อืมๆก็ฉันป็นหัวหน้าห้องหนิก็ต้องคอยให้คำปรึกษาพวกเพื่อนๆทุกเรื่องอยุ่แล้ว’

จากนั้นฉันก็โยนกระดาษกลับไป..ไม่ถึงสามนาทีกระดาษนั้นก็ถูกโยนกลับมา

‘ขอบคุณนะเธอนี่น่ารักจัง...ฉันชอบนะ’

ตึกๆ ณ เวลานั้นฉันรู้สึกหายใจสดุดติดขัด ลมหายใจของฉันมันพ่นออกมาอย่างผิดจังหวะ เสียงหัวใจของฉันมันเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกหน้าร้อนผ่าว

“รินแกเป็นไรเปล่า ไม่สบายตรงไหนหรอ?”  (- -? )

เสียงของแบงค์ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง(หรือเปล่า)

“ปะเปล่า...ฉะ..ฉันสบายดีสบายม๊ากก”     (.//.)

“แกดูแปลกๆไปนะเมื่อกี้ก็ยังดีๆอยู่เลย”  (-  -)

“ฉันก็แปลกๆแบบนี้มานานแล้วนี่”  (-//-)

“เออจริง” (- -)

“แกไปเล่นมุขจีบสาวกับพรรณต่อเถอะไม่ต้องสนใจฉันหรอกย่ะ!” ( -//-)

“เคๆ”(- -)”

จากนั้นแบงค์ก็ไปตามทางของมัน.... - -”

....................................  30 นาทีต่อมา ..................................

“แอ๊ดดดดดด!!!!” เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น

“เฮ้!!!!” จากนั้นก็มีเสียงเฮจากเพื่อนร่วมห้องสามสิบกว่าคนดังขึ้น

ผู้คนเริ่มทยอยออกจากห้องเพื่อกลับบ้านไปทำธุระของตนเอง

ฉันที่กำลังเก็บข้าวเก็บของอยู่นั้นเพื่อเตรียมจะไปซ้อมกีฬาดังทุกๆวัน  ก็ต้องชงักเมื่อมีมือที่ใหญ่กว่าฉันสองเท่าเลยก็ว่าได้มากุมมือฉันไว้ในขณะที่ฉันกำลังเก็บของ...จากนั้นฉันก็รีบชักมือกลับด้วยความเร็วเหนือแสง(?)

“มือเธอนุ่มนะ..” หลังจากที่ฉันชักมือออกจากนั้นฉันก็เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า

กร ฉันเรียกชื่อของเขาอยู่ในใจ ทำไม? ทำไมเขามาทำแบบนี้กับฉันกันนะ ( -//-)

ตึกๆ อ๊ะ..เสียงหัวใจของฉันมันเต้นเร็วและแรงมากเลย ฉันรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้า

อ๊า~~ หน้าของฉันต้องแดงมากๆแน่เลย รู้สึกอายจัง ( -// -)

“สูดด...หอมด้วย” เขานำมือที่เพิ่งกุมมือฉันเมื่อกี้ขึ้นมา....สูดดม...งั้นหรอ? (-//-)///

“ฉันชอบนะ...กลิ่นของเธอน่ะ” ตึกๆๆๆๆ...หลังจากที่เขาเดินออกจากห้องไป

ฉันรู้สึกตัวแข็งปึกชาไปทั้งตัวเลย ไม่เคย....ไม่เคยมีใครบอกกับฉันแบบนี้เลย เขินจัง

ตึกๆๆๆๆ หัวใจของฉันยังคงเต้นเร็วขึ้น เร็วขึ้น หะ..หายใจไม่ถนัดเลย

‘ฉันชอบนะ’ ฉันชอบนะ’ ฉันชอบนะ’ฉันชอบนะ’ฉันชอบนะ’ อร้ายยย~~~~

----------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะ สำหรับคนที่อ่านมาจนจบก็ขอขอบพระคุณอย่างสูงนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่

เราแต่ในชีวิต ช่วยกัน ติด่า กันหน่อยนะคะ จะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้น ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

สำหรับคนที่อ่านจนจบนะคะ ตอนนี้ก็เป็นตอนแรก เป็นจุดเริ่มต้นความรักของ ไพริน (ริน) เลยก็ว่าได้ ยังไงก็ช่วยกันเม้นหน่อยนะค่ะ จะได้มีกำลังใจทำตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณค่ะ ><