[EXO:Chanyeol&Bakehyun] Said Love

คืนวันนั้น
          "แบคฮยอน... รู้ตัวมั้ยว่าเมื่อกี้พูดอะไรออกมา" ถึงกับผงะเมื่อได้ยินคำที่เขาไม่คิดว่าเขาจะได้ยินจากปากคนที่เขารักที่สุด เขาไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าเขาจะได้ยินคำๆนี้
          "หึ... นายได้ยินไม่ผิดหรอกชานยอล" เบ้ปากเมื่อเห็นอาการช็อคของชานยอล ก็แค่โดนบอกเลิก ถึงกับต้องช็อคขนาดนี้เลยหรอ ดี... งั้นก็เจ็บแล้วก็ตายๆไปซะ คนอย่างนายมันไม่มีดีอะไรหรอก
          "ทะ... ทำ..ไม" ถึงกับพูดไม่เป็นประโยค ผมช็อคมาก ช็อคจริงๆ 'เลิกกันเถอะ นายมันก็แค่เครื่องมือของฉันเท่านั้นแหละ' งั้นหรอ...?
          "ฉันก็บอกไปแล้วไง นายมันก็แค่เครื่องมือของฉันเท่านั้นแหละ" พูดตอกย้ำความรู้สึกของอีกคนเข้าไปอีก 
          "อะ..." เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง "อื้ม เข้าใจแล้วล่ะ" ตั้งตัวทันก่อนจะเงยหน้าขึ้น เพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา นายทำถูกแล้วล่ะชานยอล
          "ก็ดี... ไม่มีอะไรติดค้างแล้วใช่มั้ย งั้นฉันขอตัว" กำลังจะลุกจากเก้าอี้
          "ดะ... เดี๋ยว" คว้าแขนอีกคนไว้
          "ปล่อยฉันนะ แกไม่มีสิทธิ์จะมาแตะต้องตัวฉัน" สะบัดมือที่เกาะกุมแขนเล็กของตัวเองออก
          พลันความโกรธของร่างสูงก็เพิ่มขึ้น หึ... ไม่มีสิทธิ์งั้นหรอ แล้วคืนนั้นมันคืออะไร คนที่มาซบไหล่แล้วบอกว่าจะมอบร่างกายนี้ให้เป็นของผมคนเดียว แล้วตอนนี้ แค่แตะก็ยังไม่มีสิทธิ์สินะ อ้อ... ใช่สิ ผมมันไม่มีความหมายสำหรับแบคฮยอนแล้วนี่
          "ฉันไปล่ะ" เดินตรงดิ่งไปที่รถเก๋งคันงาม ขับรถมุ่งหน้าออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว จะมาโอดครวญอะไรอีกชานยอล ประโยชน์ของนายแลกกับร่างกายของฉันมันไม่พอหรือไง 
          ตี๊ดดดดด ตี๊ดดดดดดดดด
          "ฮัลโหล" กดรับโทรศัพท์ 
          "ว่าไงแบคฮยอน เรียบร้อยมั้ย" เสียงจากปลายสายพูดขึ้น จะว่าไปมันก็คุ้นๆนะ
          "นี่ใคร" ถามอย่างสงสัย
          "คนรักของเธอไง" 
          "เทาหรอ"
          "แน่นอน จะมีใครซะอีกล่ะ"
          "อื้ม เปลี่ยนเบอร์อีกแล้วหรอ นายมีไรล่ะ"
          "เรื่องไอ้หมอนั่นน่ะ เป็นไงบ้าง"
          "ชานยอลอ่ะหรอ หึ..."
          "จุ๊ๆๆ เอาเป็นว่านายมาเล่าให้ฉันฟังที่ห้องดีกว่า โอเคมั้ย"
          "แล้วเจอกัน" ยิ้มมุมปาก ก่อนจะตัดสายทิ้ง
ทางด้านของคนที่เจ็บ
          "ป้าครับ ขอเหล้าอีกขวดนึง" ร่างสูงกวักมือเรียกให้ป้าเอาเหล้ามาเพิ่ม
          "พ่อหนุ่ม พอได้แล้วมั้ง นี่ดื่มไปตั้งสิบกว่าขวดแล้วนะ ป้าว่ากลับบ้านไปนอนเถอะ"
          "zzZzzZ"
          "อ่าวเฮ้ย พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่ม"
อีกด้านนึง
          ตี๊ดดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดดด
          "คุณชายครับ โทรศัพท์มาครับ" เหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ 'ชานยอล' ไอ้ชานยอลโทรมาทำไมป่านนี้วะ แล้วมันไม่หลับไม่นอนรึไงกัน
          "ฮัลโหล ว่าไงมึง" รับสายด้วยน้ำเสียงที่ห้วน
          "ฮัลโหล นั่นใช่เพื่อนพ่อหนุ่มเจ้าของโทรศัพท์นี้มั้ย" ปลายสายตอบกลับมาเป็นเสียงป้าแก่ๆที่ไม่คุ้นเอาเสียเลย
          "นั่นใครครับ" เปลี่ยนน้ำเสียงห้วนจากตอนแรกให้สุภาพขึ้น เพราะรู้ว่าปลายสายที่คุยอยู่นั้นอายุเยอะกว่าเขาแน่นอน
          "ป้าเจ้าของร้านที่พ่อหนุ่มคนนี้มากินเหล้าน่ะสิ พอดีพ่อหนุ่มคนนี้เมามากเลยน่ะ ป้าจะปิดร้านก็ไม่ได้ ป้าเลยถือวิสาสะค้นโทรศัพท์แล้วเห็นเบอร์พ่อหนุ่มโชว์ขึ้นมาเป็นเบอร์แรก ป้าเลยกดโทรไปน่ะ" 
          "อ้อ ครับป้า เดี๋ยวผมจะไปรับเพื่อนผมนะครับ" วางสาย และรีบคว้ากุญแจรถออกไปทันที ถ้าร้านเหล้าแถวนี้ก็คงจะมีอยู่ที่เดียวสินะ เฮ้ออออ ไอ้ชานยอลนะไอ้ชานยอล ไปเมาแอ๋เรื่องอะไรอีกล่ะ
ร้านเหล้าร้านนั้น
          "ป้าครับ ผมมารับเพื่อนผมน่ะครับ"
          "อ้อ อยู่ตรงนู้นน่ะ ตอนนี้หลับไปแล้วล่ะ อ้อนี่โทรศัพท์พ่อหนุ่มคนนั้นนะ ป้าฝากด้วยล่ะ" ยัดโทรศัพท์ใส่มือผมก่อนจะตรงดิ่งไปหลังร้าน 
          ผมเดินเข้าไปประคองไอ้ชานยอลที่เมาแอ๋ไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ตรงโซฟา "เป็นอะไรมึงเนี่ย" ถามคนที่เมาแอ๋อยู่
          "แบค...ค...ฮยอน" 
          คำๆนั้นแทงใจผมดังจึก แบคฮยอนงั้นหรอ คงทะเลาะกันล่ะสินะ ผมประคองไอ้ชานยอลเข้ามาในรถ ก่อนที่ย้ายสังขารตัวเองมานั่งตรงที่นั่งคนขับ 
          พลันเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ของชานยอลที่อยู่ในมือผมมาก่อน กดเข้าไปดูรายชื่อ 'เพื่อนคริส' เฮ้อออ ไอ้นี่ กล้าเมมชื่อกูแบบนี้ได้ยังไงกัน
          วางโทรศัพท์ไว้หน้ารถ และสตาร์จรถกลับคอนโด คืนนี้คงต้องพาไอ้ชานยอลไปนอนค้างด้วยล่ะ สภาพงี้ปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้... กูเป็นห่วงมึงนะ ชานยอล
 

          เย้ จบตอบที่หนึ่งแล้ว วะฮู้ววววววววววว เริ่มตอนแรกอาจจะขาดตกบกพร่องหน่อยน้า ยังไงก็ติดตามหน่อยเน้ออออ แต๊งกิ้วววว คัมซามีดา อ้อ อ่านแล้วถ้าอยากจะคุย อยากจะติชม ให้วาร์ปไปที่แท็ก #ฟิคSaidLove ในทวิตเลยนะ รับรองอ่านและตอบทุกคน งุงิ-3-