photographer : นิเทศศาสตร์! มัดหัวใจยัยคนสวย k-pop

   
 
 
     ''เชี้ยยยย! กล้องกู!!''
 
อูฮยอนเดินมาหยิบของสำคัญที่ต้องใช้ในการเรียนทุกวันขึ้น เเละด้วยสภาพเหมือนกล้องตกเเตกเเละกองอยู่ที่พื้น ทำให้อูฮยอนถึงกับต้องใจสลาย
 
''ใครทำของมึงว่ะ'' เซฮุนที่เดินตามมาด้วยได้เเต่จบไหล่เพื่อนที่ตอนนี้ ความรู้สึกเหมือนใจสลาย 
 
''มีเรื่องอะไรกันหรอ...'' เสียงหวานๆที่ตามไล่หลังมาจากไหนก็ไม่รู้ดึงขึ้น
 
''อ่าวพี่ โชรงครับ คือกล้องของอูฮยอนเขาเเตกน่ะครับ''เซฮุนพูดพร้อมกับชี้ไปที่เพื่อนรักของตน ที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจใดๆทั้งสิ้น นอกจากกล้องของตน
 
''เเล้วใครทำละ?''โชรง
 
''ผมก็ไม่ทราบครับ มาถึงผมก็เจอสภาพนี้เเล้ว''เซฮุน 
 
''ใครทำกล้องเพื่อนพัง!!!'' โชรงหันไปตะโกนดังลั่นทำให้เรียกร้องความสนใจจากคนในสตูดิโอได้ไม่น้อยเลยที่เดียว
 
''ไม่เป็นไรครับพี่ เดี้ยวผมซื้อใหม่ก็ได้''เสียงเศร้าๆปนสะอืนดังมาจากข้างหลังของเจ้าตัว 
 
ทุกคนมองมาที่อูฮยอนที่ตอนนี้ขายาวๆกำลังจะก้าวออกไปจากสตูดิโออย่างเรียบง่ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
 
ขายาวๆก้าวไปเรือยๆจนถึงหน้า หอเเละทิ้งตัวลงนั่ง 
 
''เเม่....มันพังเเล้ว...อึก..ผมขอโทษ...อึก..ผมดูเเลมันได้ไม่ดี...'' อูฮยอนทิ้งตัวลงนั่งร้องไห้อย่างไม่เเคร์สายตาคนรอบข้างว่าคนอื่นจะคิดยังไง เพียงเเต่ตอนนี้มีสิ่งที่หน้าเสียใจมากกว่านั้นมากกว่าการอับอายผู้คนมากมาย 
 
 
''นัม อูฮยอน...''เสียงใสๆดังมาจากด้านหน้าของอูฮยอน
 
อูฮยอนเงยหน้าเพื่อพบว่าคนข้างหน้าคือใคร...
 
''อ่าว..พี่โชรง..ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ ^^''รอยยิ้มที่เเฝงไปด้วยความเสียใจมากมายปรากฎบนใบหน้าของอูฮยอน 
 
''โกหกไม่เนียนเลยยยยย ^^ นายเเอบมองพี่หรอ?'' โชรง
 
''ป่าวนะครับ 0//0 ผมไม่ได้มอง ไอ้โอเซฮุนมันเเกล้งผม..''อูฮยอน
 
''โชรง! กลับบ้านกัน'' เสียงทุ่มๆดังขึ้นมาจากด้านข้างของผม 
 
ทำให้ผมเเละรุ่นพี่ต้องหันหน้าขึ้นไปมอง 
 
''อ่าววว มาร์ค...ไปๆกลับบ้านกันๆ'' เเล้วรุ่นพี่โชรงก็ลุกขึ้นไปหาคนที่ชื่อว่ามาร์คเเล้วเดินจากผมไปโดยที่ไม่หันมาหาผมสักนิด..
 
''บ้ายบายนะครับ รุ่นพี่ '' รอยยิ้มบางๆฝุดขึ้นมาบนใบหน้าของอูฮยอน  ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขายิ้มหลังจากที่พึงร้องไห้ด้วยอย่างง่ายๆ 
 
................เวลา เที่ยงของวันรุ่งขึ้น..................
 
ปึก!! (เสียงชนอะไรบ้างอย่าง)
 
''ผมขอโทษครับๆๆ'' อูฮยอนพนมมือขึ้นอย่างเกรงกลัว 
 
''ลุกขึ้นมาสิ ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก''มือหนาๆของคนตรงหน้ายื่นมาให้อูฮยอนจับ 
 
อูฮยอนคว้ามือของคนตรงหน้าเเล้วลุกขึ้นทันที เผยให้เห็นร่างของผู้ชายคนนึง มีผัวค่อนข้างเข้มเเต่ไม่ถึงกับดำ คิ้วที่หนา เเละผมสีควันบุหรี่
 
''ผมชื่อ คิมจงอิน เรียกไคก็ได้ นายเรียนก็นิเทศนิ ไม่เป็นไรใช่มั้ย'' ไคถามเเละมองอาการของคนตรงหน้า 
 
''555 ผมไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอูฮยอนครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ''อูฮยอน
 
''ไปๆ นายกำลังจะไปเรียนใช่มั้ย ไปพร้อมกันเลยไปๆ''ไค
 
เเละทั้งสองก็เดินมาจนถึงหน้าสตูดิโอเเละเห็นร่างของเซฮุนยื่นอยู่
 
''อารายเนื่ยยยยยย มีเพื่อนใหม่เเล้วลืมกันเลยหรอ''เซฮุนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง เเละจ้องมองมาที่ไคอย่างเป็นมิตร 
 
''ผมเซฮุนนะครับ โอ เซฮุน ^^''เซฮุน
 
''อ้าครับบ ผมไคนะ ^^ ''ไค
 
 
.......................................ติดตามตอนต่อไป......................................