สงครามกามเทพ(แต่งต่อ)

"ไม่ได้เจอกันตั้งนาน โตขึ้นเป็นสาวสวยเลยนะฟาง" เสียงของสาววัยกลางทักหลานสาวที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนี้โตเป็นสาวสวย
 
 
"ขอบคุณค่ะ คิดถึงน้าวิลัยมากๆ เลยค่ะ" ฟางพูดอย่างอ่อนน้อมแล้วกอดสาววัยกลางอ้อนๆ เหมือนที่เคนทำตอนเด็ก
 
 
"กลับจากปารีส มานานยังคะ" เมื่อคลายอ้อมกอด ฟางก็ถามขึ้น
 
 
"พึ่งกลับมาได้ประมาณ 2 ปีเอง วุ่นๆ เรื่องบริษัทอยู่น่ะจ่ะ" วิลัยตอบหลานสาว   
 
 
"เกษม โทรมาบอกน้าว่าหนูอยากจะมาเป็นนางแบบให้น้า จริงหรอจร๊ะ" สาววัยกลางถามฟางอย่างดีใจ
 
 
"จริงค่ะ ฟางพึ่งได้เข้าวงการมาไม่นานเลยอยากจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ค่ะ แล้วก็เห็นว่าคุณน้าเปิดบริษัทพอดี ก็เลยอยากร่วมงานด้วย" ฟางบอก
 
 
"ดีเลยจ่ะ น้าจะได้คนรู้ใจอีกคน ทำงานก็จะง่ายขึ้น" วิลัยพูดอย่างดีใจ
 
 
"อ๊อดๆ เดี๋ยวไปดูงานถ่ายแบบของบริษัทแล้วส่งอีเมลล์ไปทางผู้จัดการส่วนตัวของฟางนะ เดี๋ยวน้าขอตัวก่อนนะจร้ะ ต้องไปเคลียงานต่อ แล้วเจอกันใหม่นะหลานรัก" เธอหันไปบอกเลขาก่อนจะหันไปบอกฟางแล้วกอดฟางอีกรอบ
 
 
"ค่ะ ขอบคุณนะคะน้า แล้วเจอกันค่ะ" ฟางพูดหลังคลายอ้อมกอดแล้วแยกย้ายกันออกไป
 
 
"ฟางทำอย่างนี้จะดีแล้วหรอ" เนยถามขึ้นขณะเดินออกจากบริษัท
 
 
"ก็มันช่วยไม่ได้หนิ มดมาเล่นกับฟางก่อน ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร" ฟางพูดอย่างผู้ชนะ.
 
 
"แล้วไม่กลัวว่ามดเขาจะมาเอาเรื่องหรอ" เนยถามน้ำเสียงห่วงใย
 
 
"อีหน้าที่มาแย่งงานฉัน ก็คือแกเองหรอ นังฟาง" ไม่ทันที่ฟางจะตอบเนย เสียงแหลมก็ดังแทรกขึ้นมาจากข้างหน้า 
 
 
มดเดินกระแทกส้นเข็มมาจากหน้าประตูกระจก ใบหน้าสวยเพราะเมคอัพบิดเบี้ยวไปเพราะความโกรธ โดยมีฝ้ายเดินตามมาข้างหลัง
 
 
"ใครแย่ง ฉันป่าว ผู้ใหญ่เขาแค่เห็นความสามารถของฉันก็เท่านั้นเอง" ฟางตอบ
 
 
"หน้าไม่อาย คิดว่าแกเป็นใครถึงมาเเย่งงานถ่ายแบบของฉันไปอย่างหน้าตาเฉยอย่างนี้" มดพูดกลับเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนผู้คนรอบข้างหันมามอง ฝ้ายคอยสกิดอยู่แต่ดูจะไม่เป็นผล
 
 
"ไม่รู้สิ ตอนนี้ฉันรู้แต่ว่างานของบริษัทนี้ ฉันได้" ฟางประกาศจุดยืนของตัวเอง
 
 
"อีนี่" มดง้างมือจะตบฟางเพราะโกรธจัดจนหน้าเป็นสีแดงแต่ก็มีฝ้ายคอยห้ามไว้
 
 
"มด พอ คนมองมาหมดแล้ว กลับกันก่อน" ฝ้ายพูดกับมดพร้อมมองไปรอบตัวก่อนจะลากหญิงสาวออกจากบริษัทหรูไป 
 
 
"ฟางว่านะเนย มดอะนางโรคจิตแน่เลย" ฟางพูดขำๆ เนยส่ายหน้าอย่างไม่รู้จะเอาไง ก่อนที่ทั้ง2จะขึ้นรถที่จอดรอรับ แล้วไปที่ๆต้องไปต่อ
 
 
-คอนโดมด-
"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ อีบ้า เจอครั้งหน้าฉันจะจัดการแกให้เละเลย พี่ฝ้ายนะพี่ฝ้ายไม่น่าลากออกมาเลย" มดพูดขึ้นแล้วไปโวยใส่ผู้จัดการส่วนตัว
 
 
เธอโยนกระเป๋าไปที่โซฟาแล้วล้มตัวนั่งอย่างหัวเสีย ฝ้ายได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา
 
 
"กริ๊ง~~" เสียงโทรศัพท์ฝ้ายดังขึ้น
 
 
"สวัสดีค่ะ คุณไพโรจน์ เรื่องงานวันพรุ่งนี้ใช่มั้ยคะ เดี๋ยวฝ้ายจะเตรียมความพร้องน้องมดให้ค่ะ คอนเสปนิตยสารเน้นอะไรบ้างคะ ฝ้ายจะดะ...."
 
 
(ฉันจะโทรมาบอกว่างานถ่ายปกนิตยสารวันพรุ่งนี้ของมดหน่ะ ฉันยกเลิกนะ)
 
 
"ทำไมหล่ะคะ ก็เราตกลงกันไว้แล้วหนิคะ ทั้งเรื่องเวลา ทั้งคอนเสป ทะ...."
 
 
(ตู้ด ตู้ด ตู้ด)
 
 
"ฮัลโหล คุณไพโรจน์คะ คุณไพโรจน์ อะไรเนี่ยมายกเลิกง่ายๆ อย่างนี้ได้ไง" ฝ้ายพูดหน้าเครียด
 
 
"มีอะไรหรอ พี่ฝ้าย" มดถามขึ้นเพราะเห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนของผู้จัดการตัวเอง
 
 
"ก็คุณไพโรจน์หน่ะสิ โทมาบอ..."
 
 
"กริ๊ง~~"
 
 
"แป๊ปนะ" ไม่ทันทีฝ้ายจะพูดจบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขัด
 
 
"สวัสดีค่ะคุณนิตยา งานเปิดตัวครีมหอยทากวันเสาร์นี้ เดี๋ยว.... ฮะ อะไรนะคะ ทำไมหล่ะคะ ก็เราตกลงกันแล้วหนิ คุณนิตยาคะ ฮัลโหล อะไรเนี่ย นี่ก็อีกคน"
 
 
"กริ๊ง~~"
 
 
"คุณอำพรรณ งานถ่ายภาพเวดดิ้ง... เดี๋ยวค่ะ ทำไมหล่ะ... ฮัลโหลๆ คุณอำพรรณ"
 
 
"มีอะไรกันแน่คะ พี่ฝ้าย" มดถามอย่างเหลือทน
 
 
"ก็งานถ่ายปกนิตยสาร งานเปิดตัวครีมหอยทาก แล้วก็งานถ่ายภาพเวดดิ้ง เขาโทรมาแคนเซิลเราหมดเลยหน่ะสิ"
 
 
"อะไรนะคะ!!" มดร้องอย่างตกใจ
 
 
"นี่มันอะไรกันเนี่ย ต้องฝีมือนังฟางแน่ๆ พี่" เธอพูดอย่างโกรธแค้น
 
 
"พรุ่งนี้แกเจอฉันแน่ อีฟาง"
 
 
------------------------------------------------------------------------------------------
 
มดโดนเข้าแล้วแหละรีดเดอร์
หายหน้าหายตาไปนานเลย ขอโทษนะทุกคนนนนนน
 
กลับมาติดตามกันเหมือนเดิมน้าาา
 
รักทุกคนค่าาาาาา