THE WAY OF LOVE.หลงทางรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.46 น.
แก้ไขเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 18.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความTHE WAY OF LOVE.หลงทางรัก
ตอนที่๑๑
ธนันต์ธรญ์นั่งมองภาณุที่นั่งอ่านและเซ็นเอกสารเงียบๆที่ม้าหินอ่อนใต้ต้น
กาสะลองคำต้นใหญ่ภายในบ้าน ก่อนจะถอนหายใจเฮือก วันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวัน แถมยังมีผู้ชาย
บ้างานมาทำให้ปวดหัวแบบนี้อีก เขาบ้าไปแล้วหรือไงถึงได้บังคับให้เธอมานั่งมองเขา
ทำงานแบบนี้
“กำลังด่าฉันอยู่ล่ะสิ มองแบบนี้”
“เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่มอง แล้วเมื่อไหร่คุณจะทำงานเสร็จล่ะ”
“เรื่อยๆ เบื่อแล้วหรอ”
“ก็เบื่อสิ ง่วงด้วย”เธอเห็นเขายิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเวลาเขายิ้ม
และหัวเราะดูดีกว่าตอนทำหน้าเข้มและบึ้งตึงกว่าเป็นไหนๆ
“อืม อีกสามวันวันเกิดฉัน เธอไปด้วยนะ เดี๋ยวฉันมารับ”เธอขมวดคิ้ว อดที่จะแขวะ
ชายหนุ่มไม่ได้
“นี่ชวนหรือบังคับกันฮะ เขาเชิญแขกแบบนี้หรอ”
“เรื่องมากจริง ไปด้วยละกัน”เธออยากจะเขมือบหัวเขาเสียให้ได้ คนอะไรฟอร์มจัด
เป็นบ้า อยากให้เธอไปก็บอกกันตรงๆสิ
ภาณุมองหน้ามู่ทู่ของหญิงสาวที่เริ่มแดงก่ำขึ้นเรื่อยๆด้วยความสงสัย อากาศก็ไม่ได้
ร้อนมากเพราะร่มเงาต้นไม้ใหญ่ แต่ทำไมหน้าเธอถึงได้แดงจัดแบบนี้ หรือว่าเธอจะโกรธ
เขาเข้าจริงๆ
“ฉันอยากให้เธอไปนะ”
“คะ เอ่อ ได้สิ ฉันจะไป”เธอตอบรับอย่างตะกุกตะกัก ใบหน้าแสนหวานก็เริ่มเห่อแดง
ขึ้นเรื่อยๆ และนั่น เขาก็เริ่มจะรู้แล้วว่าเพราะอะไรหน้าเธอถึงได้แดงขนาดนี้...ไม่เคยเห็นผู้หญิงคน
ไหนเขินได้น่ารักเท่านี้มาก่อนเลยจริงๆ
นี่เขากำลังคิดจะจริงจังกับเธอใช่ไหม...
“คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อกินข้าว”เขาพยักหนา ก่อนจะตอบไปอย่างไม่ยี่หระ
“ฉันก็แค่อยากกินข้าว แล้วก็นั่งคุยกับเธอ แปลกตรงไหน”
“ก็ตรงที่เราไม่ควรจะเจอกันอีกไงคะ วันนั้นที่สวนสาธารณะแค่บังเอิญ แต่วันนี้มันไม่ใช่”
“ทีไอ้ปริ้นซ์กับยายน้องมาแทบทุกวันเธอยังไม่เคยว่า เธอนี่มันสองมาตรฐาน
ชัดๆ”เขาบ่น ก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารลง
“ก็เขาเป็นเพื่อนของฉัน”
“มันคงอยากเป็นเพื่อนกับเธอหรอก ฉันมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่ามันจะจีบเธอ”
“คุณ!”เขาหาได้สนใจกับคนตัวเล็กที่ตกใจกับการที่เขารู้จุดประสงค์ของปริญ เธอไม่รู้
หรือไงว่าเขากับปริญเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อายุแค่ไม่กี่เดือน แค่มันมองธนันต์ธรญ์แค่ปราดเดียว
เขาก็รู้แล้วว่ามันสนใจเธอ แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เขาก็สนใจเธอเช่นกัน เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคน
ไหนมานานแล้ว...
“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ และก็ไม่ต้องปฏิเสธด้วย รู้สึกมีใจให้มันบ้างหรือยังล่ะ”
“ฉันจะมีหรือไม่มีมันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับคุณเลยสักนิด”เธอว่าอย่างมั่นใจ ใบหน้าสวย
หวานเชิดขึ้นอย่างคนถือตัว ริมฝีปากอิ่มนั้นเม้มแน่นคล้ายไม่พอใจ
“เกี่ยวสิ...”เขาเอ่ยเสียงเรียบ ดวงตาคมมองดวงหน้าหวานของหญิงสาวด้วยสายตา
ที่อ่านยาก
“มันจะดีมาก ถ้าเธอยังไม่คิดมีใจให้มัน เพราะนั่นเท่ากับว่าโอกาสของฉันยังมีอยู่”
“พูดอะไรของคุณ...”เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา ร่างเล็กลุกขึ้นจากโต๊ะ ก่อนจะหันหลัง
เตรียมตัวเดินเข้าบ้าน
“ใจคอจะทิ้งแขกหรือไง”เสียงเข้มเอ่ยดักไว้
ธนันต์ธรญ์รู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังทำงานอย่างหนัก ตัวของเธอเบาโหวง คล้ายจะ
ลอยขึ้นไปบนฟ้าเสียให้ได้ ทำไมเขาถึงทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงได้ขนาดนี้
“ฉันจะเข้าไปเอาน้ำมาให้ต่างหาก”เธอเอ่ยเบาๆ ก่อนจะรีบหุนหันเดินเข้าไปในบ้าน
เธอเดินไปหยุดอยู่หน้าตู้เย็น มือเล็กๆยกขึ้นกุมหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงจนแทบจะทะลุออก
มานอกอก ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยโดนใครจีบมาก่อน แต่มันคงเป็นเพราะบางอย่างในตัวของภาณุ
และเพราะอะไรไม่รู้ที่ทำให้เธอคิดว่าเธอเองก็ชอบเขาเหมือนกัน...
ภาณุใช้เวลาทั้งวันอยู่ที่บ้านของธนันต์ธรญ์ บ่ายคล้อยเข้าเขาก็ขันอาสาจะช่วย
ธนันต์ธรญ์ทำครัว หากแต่หญิงสาวคงไม่เคยรู้มาก่อนว่าภาณุจะทำครัวของเธอให้วุ่นวายได้มากถึง
ขนาดนี้ หญิงสาวมองชายหนุ่มที่ยืนหั่นผักด้วยหัวใจตุ้มๆต่อมๆ กลัวเหลือเกินว่ามีดนั่นจะตัดนิ้ว
แทนผักที่วางอยู่บนเขียง
“โอ้ะ!”เธอสะดุ้ง เมื่อคมมีดบาดเข้าที่ปลายนิ้วชี้ของชายหนุ่มเข้าจริงๆ
เธอวางทัพพีลง ก่อนจะเดินเข้าไปดูแผลของชายหนุ่ม
“บาดลึกไหมคะ ทำไมเลือดออกเยอะแบบนี้”เธอบ่นพึมพำ ขณะจูงมือชายหนุ่มมาที่
อ่างล้างจาน เธอเปิดก๊อกน้ำเพื่อให้สายน้ำช่วยล้างเลือดบนปากแผลของชายหนุ่ม
“แผลแค่นี้เล็กน้อยน่า”เขาว่าอย่างไม่ยี่หระ เธอได้แต่เถียงเขาในใจ หั่นผักยังไงให้
มีดมันบาดไปตั้งครึ่งนิ้ว คนปกติเขาคงจะโดนแค่ปลายนิ้วเท่านั้นแหละ
“ไปทำแผลเถอะ ฉันว่ามันบาดเยอะอยู่เหมือนกัน”เธอเดินไปปิดเตาแก๊ส ก่อนจะเดิน
นำชายหนุ่มไปที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน
“นั่งรอก่อนนะคะ ฉันหากล่องยาก่อน”เธอเอ่ยบอกเขา ขณะเดินไปค้นตู้ยาสามัญและ
หยิบเอายาทาแผล ผ้าพันแผล และสก็อตเทปเดินไปหาชายหนุ่มที่หยิบรูปของเธอและ
น้องสาวขึ้นมาดู
“เอามือมา”เธอเอ่ย ก่อนจะเปิดฝายาทาแผล เขายื่นมือมาให้อย่างไม่ค่อยจะสนใจนัก
เธอจึงจัดการทำแผลให้เขาไปเรื่อยๆ
“ทำไมเธออ้วนแบบนี้เนี่ย”เธอเงยหน้าขึ้นมองกรอบรูปที่เขาชูขึ้น
“น่ารักจะตาย”เธอตอบยิ้มๆ ก่อนจะติดผ้าพันแผลด้วยสก็อตเทป
“อยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวฉันทำอาหารต่อเอง คุณมันตัวป่วนชัดๆ”
“ตามใจ”เธอส่ายหน้าให้กับชายหนุ่ม เขาเป็นผู้ชายที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน
ไม่มีดอกไม้ ไม่มีคำหวาน ไม่มีอะไรสักอย่างที่เธอทำให้รู้สึกว่าเขาก็สนใจเธอ แต่เขาเป็นคนที่เธอ
รู้สึกว่าสบายใจเมื่ออยู่ด้วย เขาเป็นตัวของตัวเองสูง
แต่ตัวตนของเขาไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกอัดอึดใจสักนิด...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
