ลิขิตรัก The eternal...

หลังจากที่ทั้งสองรับประทานอาหารกันเสร็จ"เดี๋ยวเราไปเลือกซื้อชุดราตรีกันดีมั้ย คุณจะได้มีใส่ไปงานเลี้ยงกับผม"ป๊อปปี้พูดพร้อมกับจับจูงหญิงสาวไปร้านประจำของตระกูล"แต่ฟางมีชุดราตรีอยู่อีกหลายชุดนะคะ ไม่เห็นต้องซื้อใหม่ให้สิ้นเปลืองเลยนิคะ""ไม่เอาหรอก จะให้ภรรยาผมใส่แต่ชุดเดิมอ่ะหรอก ไม่เด็ดขาด""แต่ว่า""ทำไมชอบขัดผมตลอดเลย จะมีบ้างมั้ยที่คุณจะตามใจผมอ่ะ"เขาว่าให้อย่าโมโหนิดๆ ทำไมเธอไม่เหมือนคนอื่นบางนะที่เขาหาอะไรให้จะรีบตอบรับนะ แต่กับเธอคนนี้ตรงกันข้าม ชอบขัดแต่ก็รักนะ"งั้นก็ตามใจคุณป๊อปเลยคะ แล้วก็เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้วคะ"ดูเขาทำหน้าเข้าสิอย่างกับแบกโลกทั้งใบไว้"เชิญครับคุณผู้หญิง"เขากล่าวและยิ้มให้เธอชนิดว่าผู้หญิงที่ไหนเห็นเป็นต้องหลงเสน่ห์สุดๆ"แล้วก็เลิกยิ้มแบบนี้ด้วยนะ เห็นมั้ยว่ามีแต่คนมอง ชิ""อ้าวตกลงฟางจะให้ผมทำหน้าอย่างไงดีครับ ทำหน้าแบบนี้ก็ไม่ได้ ผม งง แล้วนะครับที่รัก" เขางงจริงยิ้มให้ก็ว่า ทำหน้าโกรธก็ว่า สรุปเอาไงจ๊ะคุณเมียก่อนที่ทั้งสองจะเถียงกันไปมากกว่านี้ เจ้าของร้านก็เดินออกมาหาลูกค้าทั้งสองที่หน้าร้าน"สวัสดีคะคุณป๊อป วันนี้ลมอะไรพัดให้มาถึงที่นี้ได้คะ"เจ้าของร้านกล่าวสวัสดีพร้อมมองไปยังสาวอีกคนที่มากับป๊อปปี้"คือผมมาเลือกซื้อชุดราตรีให้กับเลขาของผมอ่ะครับ ""งั้นเชิญด้านในเลยดีกว่า " เจ้าของร้านเชื่อเชิญชายหนุ่มทายาทนักธุระกิจชื่อดัง"ผมขอชุดมาให้ฟางลองสัก2-3ชุดนะครับ เอาแบบสวยหรูนะครับ""ได้คะ เชิญคุณฟางลองชุดทางด้านนี้คะ"เจ้าของร้านเดินนำหญิงสาวไปเลือกชุดในขณะที่ฟางกำลังลองชุด ป๊อปปี้ก็มานั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอ ผ่านไปไม่นานฟางก็เดินออกมา เพื่อให้ชายหนุ่มได้ดูว่า เป็นอย่างไง แต่คำตอบที่ได้คือความเงียบ"เป็นอย่างไงบ้างคะคุณป๊อป"ทำไมถึงเงียบแบบนั้นนะ"ไหนคุณลองหมุนให้ผมดูหน่อยสิครับ""ผมว่าชุดนี้โป้ไป"ชุดบ้าอะไรเปิดหลังซะจะถึงไหนต่อไหนแล้ว"ฟางว่าไม่เห็นจะโป้ตรงไหนเลยนะครับ"ก็ไม่เห็นจะโป้จริงๆนี้"ไปลองชุดใหม่ "บอกพร้อมหน้าบึ้งที่ทุกคนเห็นแล้วกลัวกันแทบทุกคน"ก็ได้คะ"ผ่านไป5นาที ฟางก็ออกมาใหม่อีกรอบ"ผ่านหรือยังคะ""ไหนลองหมุนสิครับ""เป็นไงคะ""ผมว่ามันยังโป้อยู่นะ "ชุดนี้ก็โป้ ปิดข้างหลังแต่ข้างหน้าอะไรที่ตูมๆจะออกมาอยู่แระ"แต่ฟางว่าชุดนี้สวยและก็ไม่โป้ด้วยคะ""แต่ผมว่า....""ไม่มีแต่คะ ถ้าไม่เอาฟางก็จะไม่เอาชุดไหนทั้งนั้น""โอเคครับ พี่ศรีช่วยเอาชุดนี้ไปส่งที่บริษัทผมด้วยนะครับ"ก็เขาหวงไม่อยากให้ใส่ชุดที่มันโชว์ เขาหวงทุกอย่างที่ประกอบออกมาเป็นเธอ"ได้คะคุณป๊อป""งั้นขอตัวก่อนนะครับ ไปครับฟาง"ป๊อปปี้เดินโอบหญิงสาวออกไปจากร้าน เพื่อกลับไปทำงาน"หญิงสาวสวยคนนี้ใครกันนะ ดูแล้วน่าจะเกินคำว่านายจ้างกับลูกจ้าง แต่ดูไปก็เหมาะสมกันดีเนอะ ดูจะเอาคุณป๊อปอยู่มัด"เจ้าของร้านเกิดอาการสงสัยณ บริษัท จิระคุณ ชั้นผู้บริหาร"บ่ายนี้มีงานอะไรบ้างหรือป่าวครับ""ไม่มีคะ""งั้นก็ว่างสิเนอะ""ช่ายคะ คุณป๊อปมีอะไรหรือป่าวคะ""ไม่มีอะไรครับ แค่ผมอยากกอดเมีย""หยุดเลยนะคะ หยุดคิดไปได้เลยกลับเข้าไปนั่งทำงานได้แล้ว แล้วห้ามโทรเรียกเข้าไปในห้องอีกนะคะถ้าไม่มีเรื่องด่วน""รับทราบครับคุณแม่""เดี๋ยวจะโดน"ส่งค้อนวงเล็กๆงามๆส่งไปให้หนึ่งที"เวลาผ่านไปได้1ชั่วโมง ก็มีแรกคนสำคัญมาขอพบท่านรองประธาน สำหรับฟางนั้นแขกคนนี้สำคัญมากเพราะนี้คือคุณพิมประภา ลูกสาวเพื่อนของท่านประธานคุณพ่อของป๊อปปี้ แต่สำหรับป๊อปปี้นั้นไม่มีใครสำคัญเท่า เธอซึ่งเป็นเลขาและเป็นภรรยาทางพฤตินัยอีกด้วย"สวัสดีคะ คุณพิม"ฟางกล่าวทักทายและไหว้คนที่ฐานะอยู่สูงกว่าเธอ"สวัสดีคะ คุณป๊อปอยู่มั้ยจ๊ะ"เธอกล่าวรับไหว้แต่ไม่ได้เอามือขึ้นมารับไหว้ ก็แค่เลขาจะรับไหว้ให้เสียมือทำไม"อยู่เดี๋ยวฟางขอโทรเข้าไปเรียนคุณป๊อปก่อนนะคะ"ฟางกำลังยกโทรศัพท์แต่มือเสียงดังขึ้นว่า"ไม่ต้องขอหรอกเพราะฉันเป็นสำคัญอย่างไงพี่ป๊อปก็ไม่ว่า"พูดเสร็จก็เดินไปเปิดประตูเพื่อเข้าไปภายในห้องพอเข้ามาให้ห้องก็เห็นว่าพี่ป๊อปของเธอกำลังจังใจทำงาน ส่วนป๊อปปี้นั้นก็คิดว่าคงเป็นเลขาของเขาที่เข้ามา สงสัยจะเข้ามาดูว่าเขาทำงานหรือป่าว เลยนั่งอมยิ้มขณะที่ตัวเองยังก้มหน้าอ่านเอกสารอยู่อย่างนั้น"สวัสดีคะพี่ป๊อป"ความคิดของเขาต้องหยุดพร้อมกับรอยยิ้มก็หายไปจากหน้าทันทีเมื่อได้ยินเสียง"สวัสดีครับคุณพิม""ไม่ต้องเรียกคุณพิมก็ได้คะเรียกว่าน้องพิมดูจะดีกว่านะคะ ""เรียกคุณพิมดีสุดครับ เพราะเราไม่ได้สนิทกัน และคุณก็ไม่ใช่น้องสาวผม"ป๊อปปี้ปล่อยวาจาเผ็ดเดือดกลับไปให้สาวสวยตรงหน้า "คุณมีธุระอะไรกับผมหรือป่าวครับ""คือคุณลุงให้มาชวนคุณป๊อปออกไปเลือกซื้อชุดเพื่อใส่ไปงานเลี้ยงในอีก2วันข้างหน้าอ่ะคะ""แต่ผมคงไม่ว่าง งานผมเยอะมากๆ"ความเป็นแล้ว เขาไม่มีงานอะไรเลยช่วงบ่ายนี้"แต่คุณลุงสั่งมาว่า...""ผมบอกว่าผะ......"ในขณะที่กำลังจะปฎิเสธไปรอบเป็นรอบสองอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น"สวัสดีครับ คุณพ่อ ครับ แต่ผมมีงานต้องเซ็น""แต่ฉันโทรไปถามกับเลขาแก่แล้ว เลขาแก่บอกว่า บ่ายนี้แก่ว่าง""ก็เอครับ ผมพาคุณพิมไปก็ได้ครับ""ก็แค่นั้นแระ ดูแลดีๆด้วยละเจ้าป๊อป"ครับผม""งั้นเดี๋ยวผมขอสั่งงานแป๊บนะแล้วจะพาคุณไปซื้อชุด"จากนั้นป๊อปปี้ก็ไลน์ไปบอกฟาง"ฟางครับผมต้องพาคุณพิมออกไปซื้อชุด ""คะคุณป๊อป""ผมจะรีบไปรีบกลับนะครับ คุณต้องรอผมมารับนะอย่ากลับก่อน""รับทราบเจ้าคะ ^^""ผมรักคุณนะ เจ้าหญิงของผม""ไม่ต้องมาหวานตรงนี้เลย รีบไปเถอะคะ แล้วไม่ต้องทำหน้าเย็นชาให้คุณพิมตลอดล่ะ""ไม่รับปากครับ5555""คะ"จากนั้นป๊อปปี้ก็เดินนำพิมออกมายังหน้าห้อง"คุณฟาง ผมไปข้างนอกก่อนนะครับ มีอะไรโทรได้ตลอดนะครับ"ณ ร้านขายชุดราตรี เป็นร้านทั่วไปแต่ก็มีชุดให้เลือกมากมาย "เอ่อคุณป๊อปคะ เอาร้านนี้หรอคะ"ทำไมเป็นร้านนี้ละ ก็เห็นคุณลุงบอกว่ามีร้านประจำไม่ใช่หรอ"ครับ ร้านนี้แระดี สวยดีนะครับ เราเข้าไปข้างในกันเถอะ"แล้วการเลือกซื้อชุดก็ผ่านไปได้ด้วยดี เธอเอาชุดอะไรมาลองใส่เขาก็บอกว่าดูดีสวยไม่โป้ ขนาดแหวกหน้าแหวกหลังเขายังดูเฉยๆเลยตอนนี้เป็นเวลา 16.00 เขาดูนาฬิกาที่ข้อมือ "เสร็จแล้วเรากลับกันเลยนะครับ ผมมีธุระต้องทำอีกที่บริษัท"เขารีบเพื่อที่จะได้กลับไปรับภรรยาที่รักของเขา ตอนนี้ความรู้ของเขาคืออยากเห็นหน้าจนใจจะขาดแล้ว"เอ่อ คุณป๊อปคะ ช่วยไปส่ง พิมที่บ้านได้หรอป่าวคะพอดีคุณพ่อคุณแม่อยากพบคุณป๊อปด้วยอ่ะคะ""เอ่อ..."เขาลังเลแต่ก็คงต้องไปส่งถ้าเกิดปล่อยให้กลับเองกลัวจะโดนพ่อด่า เขาไม่ได้กลัวนะแต่ก็ขี้เกียจจะทะเลาะด้วย"ไม่ไปส่งก็ไม่เป็นไรคะ"เธอกล่าวพร้อมแกล้งทำหน้าเศร้าส่งไปให้ชายหนุ่ม"โอเครับเดี๋ยวผมจะไปส่งที่บ้าน"เขายอมตกลงและคิดว่าแค่ไปส่งคงไม่ทำให้เขาไปรับฟางช้าแน่ๆ แต่ความคิดของเขาก็ผิดเพราะกว่าที่จะได้ขอตัวกลับก็เป็นเวลาเกือบ2ทุ่ม และที่สำคัญคือเราลืมโทรไปบอกภรรยาทางพฤตินัย ปานนี้คงจะงอนเขาไปแล้วแน่ป๊อปปี้รีบขับรถกลับมาที่บริษัทเพื่อที่เขาจะได้รับภรรยากลับคอนโดกัน"หายไปไหนนะ หรือว่าจะกลับไปแล้ว"คิดได้ดังนั้นเขาจึงรีบขับรถกลับคอนโดทันทีเมื่อมาถึงห้องพักก็รีบเปิดประตูเข้าไป แต่ก็ไม่เห็นบุคคลที่เขาคิดถึงเลย จึงเดินไปดูส่วนที่เป็นห้องครัว ก็ไม่เห็นมีร่างนุ่มนิมอยู่เห็นแต่อาหาร2-3อย่างบนโต๊ะอาหาร "ไปไหนของเขานะ"ป๊อปปี้คิดแล้วจึงเดินไปดูในห้องนอน เป็นอย่างที่คิดไว้สุดที่รักของเขานอนอยู่ที่เตียง"ทำไมหนีกลับมาก่อนครับ"ป๊อปปี้ถามและเดินไปติดขอบเตียง แต่คำตอบคือความเงียบ"เป็นอะไรหรอป่าวฟาง ผมรู้นะว่าคุณยังไม่หลับ"เงียบ ป๊อปปี้เลยนั่งลงข้างๆพร้อมกับแตะแขนและพลิกตัวหญิงสาวมาเพื่อจะได้เห็นหน้ากัน แต่สิ่งที่เค้าเห็นก็ทำให้หัวใจเขาเจ็บแป๊บขึ้นมา"ฟาง ร้องไห้ทำไมครับ ใครทำอะไรคุณ บอกผมได้นะ ผมจะไปจัดการให้"ไม่มีปฎิกิริยาอะไรตอบสนองเขากลับมานอกจากความเงียบ"ฟางครับอย่าเงียบผมขอร้อง"เขาจะบ้าตายอยู่แล้ว พูดอะไรออกมาบ้างสิ"คุณป๊อปทานข้าวมายังคะ"ผมยังไม่ได้ทานมาครับ และจะไม่ทานด้วยถ้าคุณยังไม่บอกว่าร้องไห้ทำไม"เขาอยากรู้ว่าเธอเป็นอะไร"ฟางไม่ได้เป็นอะไรคะ แค่อ่านนิยายแล้วมาเศร้า"เธอโกหกเขาชัด"ฟางก็รู้ว่าผมไม่ชอบคนโกหก บอกมาว่าเป็นอะไร"เขากำลังจะเดือดเพราะความเป็นห่วงเธอ"เอ่อ คือ ฟางแค่น้อยใจคุณป๊อป ที่ให้ฟางรอที่บริษัท นาน " มันดูจะงี่เง่าจนเกินไปแต่เธอก็น้อยใจและกลัวว่าเขาจะให้ความสำคัญคนอื่นมากกว่า"ผมขอโทษที่ไม่ได้โทรมาบอกคุณก่อน อย่าร้องไห้อีกเลยนะครับ ฟางก็รู้ว่าผมไม่ชอบเห็นน้ำตาคุณเลย "เขาเช็ดน้ำตาให้เธอพร้อมกับจูบซับน้ำตาให้แก่เธอ"ไม่เป็นไรคะ ฟางไม่ได้โกรธคุณป๊อปเลย""จำไว้นะฟางต่อให้มีใครผู้หญิงสวยเข้ามาสักคนหรืออีกเป็นสิบหรือเป็นร้อยคนผมก็ไม่สนใจเพราะ คุณคือคนสำคัญสำหรับผมแค่คนเดียว จะไม่มีใครที่ผมจะรักและสำคัญว่าคุณอีกเลย"เขารู้ว่าในน้ำเสียงของเธอนั้นแสดงออกมาในแบบไหน ในชีวิตนี้คนที่สำคัญสำหรับเขาก็จะมีเพียง4คนเท่านั้นก็คือ คุณพ่อคุณแม่ ผู้หญิงที่ตรงหน้าและลูกๆของเขเอง"คุณป๊อปยังไม่ทานข้าวมาใช่ป่าวคะ"ถามและส่งยิ้มๆหวานๆไปให้"ช่ายครับและตอนนี้ก็หิวมากๆด้วยแต่หิวฟางมากกว่านะครับ""บ้าคุณป๊อป ออกไปทานข้าวกันดีกว่า ฟางหิวมากๆเลยคะ""โอเคครับผมไม่แกล้งฟางแล้ว เราออกไปกินข้าวกัน เสร็จแล้วผมจะได้กินของหวานต่อ"ป๊อปปี้ทำหน้าตากรุบกริบส่งไปให้สาวสวยตรงหน้า เธอไม่ต้องการใครอีกแล้วในชีวิต ที่เป็นอยู่ก็มีความสุขมากแล้ว ต่อให้ในวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ขอให้ปัจจุบันนี้เธอเป็นคนสำคัญของเขาก็พอแล้วไรเตอร์แต่งสดๆ ถ้าเกิดผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ จะพยายามให้มีทุกอารมณ์นะคะ เนื้อเรื่องจะค่อยๆออกมานะคะ จะพยายามมาต่อให้ได้ทุกวันนะคะ
The eternal...