ลิขิตรัก The eternal...
9.6
เขียนโดย toro_pf
วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 19.18 น.
21 ตอน
67 วิจารณ์
33.69K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 15.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) ประกาศตัว 50
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"คุณสิตา คุณเห็นภรรยาผมมั้ยครับ"ป๊อปปี้เดินมาถามหาภรรยากับประชาสัมพันธ์เพราะไม่เห็นเธอนั่งรอเขา
"คุณฟางเธอขึ้นไปห้องน้ำนะคะ "
"แล้วฟางไปนานหรือยังครับ"
"ไปได้สักพักแล้วคะ"สาวประชาสัมพันธ์ตอบด้วยเสียงที่ออกจะสั่นนิดๆเพราะยังกลัวเจ้านายอยู่
จากนั้นป๊อปปี้จึงเดินไปดูแถวห้องน้ำ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าภรรยาจะออกมา จึงตัดสินใจโทรไปหา แต่ก็ไม่มีคนรับ
"หรือว่าจะขึ้นไปข้างบนแล้ว เดี๋ยวจะตีให้เข็ดเลยโทษฐานทำให้เป็นห่วง"
เมื่อคิดได้แบบนั้นก็รีบขึ้นไปยันห้องตัวเอง
"คุณเอมิกา คุณเห็นภรรยาผมหรือป่าวครับ"ป๊อปปี้หยุดถามหาภรรยากับเลขาหน้าห้อง
"คุณฟางเธออยู่ในห้องคะ"เลขาตอบเจ้านายตนเอง
"ขอบคุณครับ"จากนั้นป๊อปปี้ก็เปิดประตูห้องตัวเองเดินเข้าไปหาภรรยาของตนที่ยืนอยู่ตรงริมหน้าต่าง แต่ดูแล้วเธอคงไม่ได้สนใจวิวข้างนอกเลย สายตาดูเมอลอยไปไกลแสนไกล
"ฟางครับ เป็นอะไรหรือป่าวครับ แล้วทำไมหนีพี่ขึ้นมาก่อนละห๊ะ"ป๊อปปี้เดินเข้าไปสวมกอดภรรยาข้างหลัง
"พี่ป๊อปขา "ฟางหมุนตัวออกจากโอมกอดและหันมาพูดคุยกับสามี
"ว่าไงครับ จะอ้อนเอาอะไรอีกหะเรา"
"พี่ป๊อปขา ฮื่อๆ"แล้วฟางก็ร้องไห้ออกมา
"ร้องไห้ทำไมครับคนดี ไหนบอกพี่ซิครับว่าใครทำอะไรเรา"ป๊อปปี้รีบถามถึงสาเหตุที่ฟางร้องไห้ทันที
"ไม่มีอะไรคะ ฟางแค่คิดถึงพี่ป๊อปมากไปหน่อย"
"ไม่มีอะไรแน่นะครับ "ป๊อปปี้รู้ว่าฟางโกหกเขาอยู่เพราะเขาสังเกตุเห็นหนังสือพิมพ์ตกลงที่พื้นอยู่ เดี๋ยวต้องไปปรึกษาคุณพ่อเสียหน่อยว่าเราจะทำอย่างไงดี
"แน่สิคะ พี่ป๊อปไปนั่งทำงานได้แล้วคะ "
"ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรครับ งั้นเดี๋ยวฟางนั่งอ่านหนังสือไปก่อนนะครับ พี่ขอไปคุยธุระกับคุณพ่อสักครู่นะ"ถึงเวลาที่จะต้องทำให้ทุกคนได้รับรู้ความจริงเสียที จากนั้นป๊อปปี้ก็เดินออกไปพบบิดาเพื่อปรึกษากัน
ก๊อก ก๊อก
"เขามาได้"
"มีอะไรหรือป่าวตาป๊อป"บิดาถามเมื่อเห็นบุคคลที่เข้ามาภายในห้อง
"คุณพ่อครับ ทำควรทำอะไรสักอย่างนะครับ ตอนนี้ผมว่าฟางรู้เรื่องแล้ว เมื่อกี้ก็แอบร้องไห้ ผมถามอะไรไปฟางก็ไม่ยอมบอก ผมเป็นห่วงฟางและลูกครับ"ป๊อปปี้บอกถึงสาเหตุที่มาพบท่าน
"ถ้างั้นวันนี้ช่วงบ่ายเราจะจัดการแถลงข่าวให้ทุกคนได้รู้ว่าความจริงเป็นอย่างไง"
"ขอบคุณครับคุณพ่อ"
"กลับไปห้องแก่ได้แล้วทิ้งเมียไว้นานๆเดี๋ยวก็แอบร้องไห้อีกหรอก"
"คุณสมรเดี๋ยวเข้ามาหาผมหน่อยนะ"
"คะท่าน"
"เดี๋ยวคุณช่วยโทรไปหาสำนักข่าว สิ่งพิมพ์ทุกที่ ว่าผมเรียนเชิญเข้าร่วมงานแถลงข่าวตอนบ่ายโมงนะ และถ้าเขาถามว่าเรื่องอะไร ก็ตอบเขาไปว่า มาถึงงานจะทราบเอง เข้าใจที่ผมสั่งนะ"
"คะท่านประธาน"
ห้องท่านรองประธาน
"อุ้ย พี่ป๊อป ฟางตกใจหมดเลยคะ"ป๊อปปี้เดินเข้ามาหอมแก้มฟาง
"ขอโทษครับ ว่าแต่เราเถอะทำอะไรอยู่"
"ฟางกำลังอ่านคู่มือเลี้ยงลูกคะ"
"ไหนให้พี่อ่านด้วยคนสิครับ"
"แล้วพี่ป๊อปไม่ทำงานหรอคะ "
"ไม่อยากทำครับนั่งดูหน้าเมียดีกว่า"
"พี่ป๊อปลุกขึ้นไปทำงานเลยนะคะ ไม่งั้นฟางจะกลับบ้านแล้วนะคะ"
"โอเคครับพี่ไปทำงานแล้วครับ เดี๋ยวตอนบ่ายฟางไปทำธุระกับพี่นะครับ"
"ได้คะ"จากนั้นทั้ง2ต่างแยกย้ายไปทำนั่งที่ของตัวเองโดยฟางนั่งอยู่ที่โซฟาที่สามารถนอนเล่นได้ ป๊อปปี้สั่งซื้อมาเพื่อให้ภรรยาของตนได้นอนเล่นในห้องทำงานได้
"คุณฟางเธอขึ้นไปห้องน้ำนะคะ "
"แล้วฟางไปนานหรือยังครับ"
"ไปได้สักพักแล้วคะ"สาวประชาสัมพันธ์ตอบด้วยเสียงที่ออกจะสั่นนิดๆเพราะยังกลัวเจ้านายอยู่
จากนั้นป๊อปปี้จึงเดินไปดูแถวห้องน้ำ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าภรรยาจะออกมา จึงตัดสินใจโทรไปหา แต่ก็ไม่มีคนรับ
"หรือว่าจะขึ้นไปข้างบนแล้ว เดี๋ยวจะตีให้เข็ดเลยโทษฐานทำให้เป็นห่วง"
เมื่อคิดได้แบบนั้นก็รีบขึ้นไปยันห้องตัวเอง
"คุณเอมิกา คุณเห็นภรรยาผมหรือป่าวครับ"ป๊อปปี้หยุดถามหาภรรยากับเลขาหน้าห้อง
"คุณฟางเธออยู่ในห้องคะ"เลขาตอบเจ้านายตนเอง
"ขอบคุณครับ"จากนั้นป๊อปปี้ก็เปิดประตูห้องตัวเองเดินเข้าไปหาภรรยาของตนที่ยืนอยู่ตรงริมหน้าต่าง แต่ดูแล้วเธอคงไม่ได้สนใจวิวข้างนอกเลย สายตาดูเมอลอยไปไกลแสนไกล
"ฟางครับ เป็นอะไรหรือป่าวครับ แล้วทำไมหนีพี่ขึ้นมาก่อนละห๊ะ"ป๊อปปี้เดินเข้าไปสวมกอดภรรยาข้างหลัง
"พี่ป๊อปขา "ฟางหมุนตัวออกจากโอมกอดและหันมาพูดคุยกับสามี
"ว่าไงครับ จะอ้อนเอาอะไรอีกหะเรา"
"พี่ป๊อปขา ฮื่อๆ"แล้วฟางก็ร้องไห้ออกมา
"ร้องไห้ทำไมครับคนดี ไหนบอกพี่ซิครับว่าใครทำอะไรเรา"ป๊อปปี้รีบถามถึงสาเหตุที่ฟางร้องไห้ทันที
"ไม่มีอะไรคะ ฟางแค่คิดถึงพี่ป๊อปมากไปหน่อย"
"ไม่มีอะไรแน่นะครับ "ป๊อปปี้รู้ว่าฟางโกหกเขาอยู่เพราะเขาสังเกตุเห็นหนังสือพิมพ์ตกลงที่พื้นอยู่ เดี๋ยวต้องไปปรึกษาคุณพ่อเสียหน่อยว่าเราจะทำอย่างไงดี
"แน่สิคะ พี่ป๊อปไปนั่งทำงานได้แล้วคะ "
"ไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรครับ งั้นเดี๋ยวฟางนั่งอ่านหนังสือไปก่อนนะครับ พี่ขอไปคุยธุระกับคุณพ่อสักครู่นะ"ถึงเวลาที่จะต้องทำให้ทุกคนได้รับรู้ความจริงเสียที จากนั้นป๊อปปี้ก็เดินออกไปพบบิดาเพื่อปรึกษากัน
ก๊อก ก๊อก
"เขามาได้"
"มีอะไรหรือป่าวตาป๊อป"บิดาถามเมื่อเห็นบุคคลที่เข้ามาภายในห้อง
"คุณพ่อครับ ทำควรทำอะไรสักอย่างนะครับ ตอนนี้ผมว่าฟางรู้เรื่องแล้ว เมื่อกี้ก็แอบร้องไห้ ผมถามอะไรไปฟางก็ไม่ยอมบอก ผมเป็นห่วงฟางและลูกครับ"ป๊อปปี้บอกถึงสาเหตุที่มาพบท่าน
"ถ้างั้นวันนี้ช่วงบ่ายเราจะจัดการแถลงข่าวให้ทุกคนได้รู้ว่าความจริงเป็นอย่างไง"
"ขอบคุณครับคุณพ่อ"
"กลับไปห้องแก่ได้แล้วทิ้งเมียไว้นานๆเดี๋ยวก็แอบร้องไห้อีกหรอก"
"คุณสมรเดี๋ยวเข้ามาหาผมหน่อยนะ"
"คะท่าน"
"เดี๋ยวคุณช่วยโทรไปหาสำนักข่าว สิ่งพิมพ์ทุกที่ ว่าผมเรียนเชิญเข้าร่วมงานแถลงข่าวตอนบ่ายโมงนะ และถ้าเขาถามว่าเรื่องอะไร ก็ตอบเขาไปว่า มาถึงงานจะทราบเอง เข้าใจที่ผมสั่งนะ"
"คะท่านประธาน"
ห้องท่านรองประธาน
"อุ้ย พี่ป๊อป ฟางตกใจหมดเลยคะ"ป๊อปปี้เดินเข้ามาหอมแก้มฟาง
"ขอโทษครับ ว่าแต่เราเถอะทำอะไรอยู่"
"ฟางกำลังอ่านคู่มือเลี้ยงลูกคะ"
"ไหนให้พี่อ่านด้วยคนสิครับ"
"แล้วพี่ป๊อปไม่ทำงานหรอคะ "
"ไม่อยากทำครับนั่งดูหน้าเมียดีกว่า"
"พี่ป๊อปลุกขึ้นไปทำงานเลยนะคะ ไม่งั้นฟางจะกลับบ้านแล้วนะคะ"
"โอเคครับพี่ไปทำงานแล้วครับ เดี๋ยวตอนบ่ายฟางไปทำธุระกับพี่นะครับ"
"ได้คะ"จากนั้นทั้ง2ต่างแยกย้ายไปทำนั่งที่ของตัวเองโดยฟางนั่งอยู่ที่โซฟาที่สามารถนอนเล่นได้ ป๊อปปี้สั่งซื้อมาเพื่อให้ภรรยาของตนได้นอนเล่นในห้องทำงานได้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ