ลิขิตรัก The eternal...

เวลาผ่านไป1อาทิตย์ ฟางก็ได้รับอนุญาตจาดแพทย์ให้กลับมารักษาตัวอยู่ที่บ้าน ตอนนี้เวลาที่ฟางจะเดินไปไหนมาไหนจะมีป๊อปปี้ตามเป็นเงาเพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุการร้ายขึ้นมาอีก

"พี่ป๊อปขา ไม่ต้องตามฟางไปทุกทีก็ได้นะคะ"ฟางรู้ว่าเขาเป็นห่วงแต่ในบางทีมันก็หงุดหงิดนะ

"ไม่ได้หรอกเกิดฟางเดินสะดุดขาตัวเองและล้มขึ้นมาจะทำไงครับ"

"ฟางไม่ใช่คนซุ่มซ่ามซะหน่อย"แต่ยังไม่ทันจบประโยคดีฟางก็เดินสะดุดขาตัวเอง ดีที่ป๊อปปี้อยู่ข้างด้วย

"ไม่ซุ่มซ่ามเลยนะเราอ่ะ เลิกดื้อกับพี่ได้แล้วครับ แม่ดื้อขนาดนี้แล้วลูกจะขนาดไหนนะ"ป๊อปปี้ยื่นมือไปบีบจมูกรั้นของหญิงสาว

"ว่าแต่ทำไมช่วงนี้พี่ป๊อปไม่ไปทำงานหรอคะ ขาดงานมาหลายวันแล้วนะคะ "

"ไม่ไปครับ ช่วงนี้พี่ลาพักร้อน ต้องดูแลเมียขี้ดื้อ ชอบทำอะไรที่ขัดคำสั่งเลยหยุดเฝ้าเมียดีกว่าครับ"

"แล้วแบบนี้คุณท่านไม่ว่าหรอคะ ที่พี่ป๊อปหยุดงานมาแบบนี้"

"ไม่ว่าครับ เพราะคุณแม่เป็นคนสั่ง เราเลิกสนใจเรื่องได้แระ ถึงเวลาที่คุณแม่ต้องพักผ่อนแล้วนะครับ ตัวเล็กในท้องคงง่วงแล้วแระ"

"แต่ฟางยังไม่ง่วงเลยนะคะ"

"ไม่ง่วงก็ต้องนอนครับ เดี๋ยวพี่นอนเป็นเพื่อนนะ"ป๊อปปี้ก็นอนกอดฟาง ไม่นานทั้งคู่ก็หลับไหลตามกันไป

เวลาผ่านไป1อาทิตย์ ป๊อปปี้ก็ได้กลับไปทำงาน

"ฟางครับ คุณแม่บอกว่าให้ฟางออกจากงาน และท่านให้ฟางอยู่บ้านเฉยๆ"

"แต่ฟางหายดีแล้วนะคะ ให้ฟางกลับไปทำงานเถอะนะคะ"

"ไม่ได้ครับ "เขาเห็นด้วยกับมารดาที่จะให้ฟางเลิกทำงานอยู่บ้านเลี้ยงลูกยังจะดีเสียอีก

"แต่ฟางเบื่อนิคะที่จะต้องอยู่บ้านเฉยๆ"ฟางต่อลองกับป๊อปปี้ดูเพื่อเขาจะใจอ่อน

"ก็ถ้าฟางเบื่อ ฟางก็ไปหาพี่ได้นิครับ "

"ฟางไปหาพี่ป๊อปที่บริษัทได้หรอคะ"ฟางถามป๊อปปี้เพื่อความแน่ใจ

"ได้สิครับ แต่มีข้อแม้ว่า ฟางจะต้องไปกับลุงสม ห้ามขับเอง ตกลงมั้ยครับ"ชายหนุ่มต่อลองกับหญิงสาว

"ตกลงคะ รักพี่ป๊อปที่สุดเลย"ฟางยื่นหน้าไปหอมแก้มเพื่อเป็นรางวัล

"งั้นเที่ยงนี้ฟางไปหานะ จะได้ทำอาหารไปท่านที่บริษัทด้วย"ฟางรีบเอาใจป๊อปปี้ทันที

"โอเคครับ งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะครับที่รัก ตอนเที่ยงๆเจอกันครับ"ป๊อปปี้หอมแก้มฟางเสร็จขับรถออกไปทำงานทันที

ตอนเที่ยง

ฟางได้ขออนุญาตคุณอารดาออกมาหาป๊อปปี้พร้อมกับทำอาหารที่ป๊อปปี้ชอบทานมาให้เขาด้วย แต่ในขณะที่ฟางกำลังเดินผ่านหน้าประชาสัมพันธ์ฟางก็ได้ยินเสียงคนกับกำลังพูดคุยตอนแรกฟางก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่ในบทสนทนาดันมีชื่อเธอกับป๊อปปี้อยู่ในสนทนานั้น

"นี้เธอรู้ป่าวว่าคุณภานุนะเขากำลังจะมีลูกนะ"หญิงสาว1ใน3พูดขึ้นมา

"อ้าวจริงสิ เขาแต่งงานตอนไหนหรอทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย"หญิงสาวอีกคนกล่าว

"ไม่ได้แต่งหรอก ก็ประมาณว่าทำผู้หญิงท้องอ่ะเลยต้องรับผิดชอบ"หญิงคนแรกกล่าวต่อ

"ฉันว่านะผู้หญิงคนนั้นคงคิดจะจับคุณภานุนะเลยปล่อยให้ตัวเองท้อง"

"แล้วเธอรู้หรือป่าวว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร"ผู้หญิงคนที่3กล่าว เพราะเธอมัวแต่ยุ่งเรื่องงานเลยไม่ค่อยได้สนใจ

"นี้เธอไปอยู่ไหนมายะ คนเขารู้ทั้งบริษัทว่าคุณภานุกับคุณเลขาอ่ะ เขามีอะไรกันจนทำให้ท้อง"

"แต่คุณฟางเธอก็น่ารักนะก็เหมาะดีออก"หญิงคนที่3แสดงความคิดเห็น

"ไม่เหมาะหรอกยะ คุณภานุเป็นถึงลูกท่านประธานแต่กับผู้หญิงคนนั้นก็แค่เลขา จริงคุณภานุอ่ะเหมาะกับคุณพิมมากกว่านะ"

เมื่อฟางได้ยินบทสนทนานั้นก็ถึงกับน้ำตาไหลออกมา และเดินออกมาจากตรงนั้นแต่ขณะที่กำลังเดินมาเพื่อจะไปป๊อปปี้ก็ได้เจอกับคุณเลขาของท่านประธาน จึงกล่าวทักทายกัน

"สวัสดีคะคุณฟางมาหาคุณป๊อปหรอคะ"นางกล่าวทักทายพร้อมสังเกตเห็นคราบน้ำตาที่เกาะอยู่บนใบหน้านวล

"เอ่อ สวัสดีคะ พอดีฟางทำอาหารมาให้พี่ป๊อปนะคะ เดี๋ยวอย่างไงฟางขอตัวก่อนนะคะ"ฟางจึงยกมือไหว้สวัสดีและรีบขอตัวไปหาชายหนุ่ม ตอนนี้เธอต้องการอ้อมกอดของเค้าเป็นที่สุด

"เกิดอะไรขึ้นกับคุณฟางนะถึงได้ร้องไห้แบบนี้ นี้ถ้าคุณป๊อปรู้มีหวังบริษัทร้อนแน่ๆ"เธอรู้ดีว่าชายหนุ่มที่เป็นเจ้านายหญิงสาวคนนั้นมากขนาดไหน

แต่ไม่นานเธอก็ทราบถึงสาเหตุที่ทำให้ภรรยาของเจ้านายต้องร้องไห้

"นี้พวกเธอพูดอะไรกันนะระวังปากกันหน่อยนะเกิดคุณฟางมาได้ยินระวังจะเป็นเรื่อง และที่สำคัญเกิดคุณป๊อปมาได้ยินนะเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆที่บังอาจไปว่าภรรยาท่าน"คุณสมรเอ่ยดุออกไป

"คุณสมร เอ่อ พวกเราไม่ได้ตั้งใจ"3สาวมีสีหน้าตกใจเมื่อมีบุคคลที่4มาได้ยินบทสนทนา

"นี้ขนาดไปได้ตั้งใจกันนะ ระวังงานจะเข้าไม่รู้ตัว"