ลิขิตรัก The eternal...

ณ ร้านอาหารใจกลางเมือง
"สวัสดีคะคุณแม่ /สวัสดีครับคุณแม่"ป๊อปปี้และฟางเดินทางมาสถานที่ที่นัดการเลี้ยงฉลองตอนรับสมาชิกใหม่
"สวัสดีจ้าลูก มาหนูฟางมานั่งข้างๆแม่"มารดาของป๊อปปี้รีบไปจับมือลูกสะใภ้มานั่งลงข้างๆกัน
"กี่เดือนแล้วลูก"คุณหญิงแม่รับเข้าเรื่องทันที
"ได้ประมาณ2เดือนแล้วคะ"ฟางตอบกลับไปพร้อมทั้งเอามือไปลูบที่หน้าท้อง
"แม่ดีใจมากเลยที่จะได้มีทั้งลูกสาวและหลาน"
"นี้ตาป๊อปแม่ว่าเราน่าจะย้ายไปอยู่ที่บ้านได้แล้วนะ ตอนนี้หนูฟางกำลังท้องกำลังไส้ จะได้มีคนดูแลใกล้ชิด"อารดาออกความคิดเห็น
"ผมแล้วแต่ฟางเค้านะครับ "
"ว่าไงหนูฟาง"
"เอ่อ คือ ฟางเกรงใจคะ และอีกอย่างฟางกลัวคุณท่านจะว่าเอาได้คะ"
"ไม่ต้องห่วงเลยลูกเดี๋ยวแม่จะคุยกับคุณพ่อให้นะ "
"คะคุณแม่ "
"งั้นพรุ่งนี้ตาป๊อปก็ย้ายของมาเลยนะลูก"อารดาดีใจที่ลูกสะใภ้จะได้มาอยู่กับตนแล้ว
"เดี๋ยวเราทานอะไรเสร็จเราไปช้อปปิ้งกันนะตาป๊อปกับหนูฟางแม่อยากไปดูของให้หลานนะ"
"ไม่ค่อยเห่อเลยนะครับคุณแม่"ป๊อปปี้พูดแหย่มารดา
หลังรับประทานอาหารทั้ง3ก็พากันไปเดินช้อปปิ้ง โดยที่ทั้งหมดไม่ได้รู้เลยว่ามีสายตาอยู่คู่หนึ่งที่จ้องมองคนทั้ง3ด้วยแววตาอิจฉา
เช้าวันต่อมา ฟางตื่นแต่ตีห้าเพราะอาการคลื้นไส้อาเจียน เลยทำให้ป๊อปปี้ต้องรีบลุกมาลูบหลังให้
"วันนี้ฟางไม่ต้องไปทำงานก็ได้นะครับ "
"ไม่เอาดีกว่าคะ เดี๋ยวกลับไปนอนสักพักอาการก็จะดีขึ้นคะ"
"ทำไมดื้อนักนะเรา"
"ไม่ได้เสียหน่อยแค่อยากไปทำงาน ได้อยู่ใกล้สามีที่รัก หรือพี่ป๊อปไม่ชอบคะ"
"โอ๋ๆๆอย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ พี่อ่ะชอบจะตายเวลาฟางไปอยู่ใกล้ๆพี่"ป๊อปปี้รีบง้องอนฟางทันที
"เย้ๆๆพี่ป๊อปน่ารักที่สุด"จากนั้นฟางก็หอมเข้าไปที่แก้มของป๊อปปี้ไป2ข้าง
"งั้นเรามานอนต่อกันเนอะ ฟางจะได้พักผ่อนได้เต็มอิ่ม"จากนั้นทั้งคู่ก็หลับไปจนถึง7โมงเช้า ทั้งคู่ก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยกัน
ณ บริษัท วันนี้ป๊อปปี้ไม่ให้ฟางนั่งทำงานข้างนอกเขาสั่งให้หญิงสาวเข้ามานั่งทำงานภายในห้องของเขา ป๊อปปี้กลัวว่าฟางจะเป็นลมไป
"พี่ป๊อปคะฟางลืมยาไว้ที่รถ ฟางขอลงไปเอาสักแปบนะคะ"
"ให้พี่เป็นเพื่อนมั้ยครับ"ป๊อปปี้รีบเสนอในใจเขาเหมือนมีลางสังหรณ์บางอย่าง
"ไม่ต้องคะฟางจะรีบไปรีบมานะคะ"
"แต่..."
"ไม่มีแต่คะ"จะห่วงอะไรกันนักนะ
"โอเคครับเดินดีๆนะครับ ไม่ต้องรีบ "ไม่อยากทะเลาะกับฟางเลยต้องให้เธอไปเอายาแค่คนเดียว
ฟางเดินมาถึงลานจอดรถก็รีบไปเอายาที่รถทันที ในขณะที่ฟางกำลังจะเดินกลับมา ก็มีรถคันนึ่งวิ่งมาด้วยความเร็วพุ่งมาทางฟาง แต่ฟางก็สามารถหลบมาได้แต่ก็ทำให้เธอล้มไปกระแทกกับพื้นอย่างแรง จนทำให้รู้สึกเจ็บตรงช่วงท้องอย่างหนัก ในขณะนั้นรถคันดังกล่าวก็ได้วิ่งไปไกลเสียแล้ว
"ช่วยด้วยคะ "ฟางพอมีสติเรียกให้คนแถวนั้นช่วย โชคดีที่มีรปภอยู่แถวนั้นจึงรีบเข้าไปช่วย
"ช่วยเรียกคุณป๊อปให้ฟางหน่อยคะ"ฟางรีบบอกให้พี่ รปภ รีบไปเรียกป๊อปปี้ เพราะเธอกลัวว่าจากการกระแทกจะทำให้เสียลูกไป
เมื่อ รปภ ได้ยินคำนั้น เขาก็รีบโทรไปที่ห้องของป๊อปปี้ทันที
"คุณป๊อปครับ ตอนนี้คุณฟาง โดนรถชนครับ"
"อะไรนะแล้วตอนนี้ฟางอยู่ที่ไหน"ป๊อปปี้ตกใจกับเหตุการณ์ที่ได้รับฟัง
"อยู่ที่ร้านจอดรถครับ"
"ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้แระ"เมื่อว่างสายเสร็จป๊อปปี้ก็รีบลงไปหาหญิงสาวทันที
"ฟางเป็นยังไงบ้างทนอีกหน่อยนะครับพี่กำลังพาเราไปโรงพยาบาล"ป๊อปปี้ถามอย่างเป็นห่วง
"พี่ป๊อปฟางเจ็บคะก็เสียวบริเวณท้องน้อยคะ"ฟางตอบเบา
เมื่อจบคำพูดของฟางป๊อปปี้ก็รีบอุ้มฟางขึ้นรถ
"พี่ป๊อปฟางกลัว"ฟางกลัวว่าลูกจะทิ้งพวกเราไป
"ไม่หรอกครับ ลูกจะต้องอยู่กับพวกเรา เชื่อพี่นะ ลูกจะไม่ทิ้งพวกเราไปไหน"แต่ที่จริงป๊อปปี้เองก็กลัวแต่จะให้พูดออกไปได้ไงในเมื่อตอนนี้ฟางกำลังต้องการกำลังใจมากๆ
ป๊อปปี้เลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลอย่างรีบเร่า ก่อนที่ทีมคณะแพทย์จะนำตัวฟางเข้าไปยังห้องฉุกเฉิน จากนั้นป๊อปปี้ก็รีบโทรไปหามารดาและน้องสาวทันที
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปมารดาและน้องสาวก็เดินทางมาถึงยังโรงพยาบาล
"ตาป๊อปลูก หนูฟางกับหลานแม่เป็นไงบ้างลูก"นางรีบถึงอาการของลูกสะใภ้และหลานในครรภ์ทันที
"ยังไม่ทราบเลยครับคุณแม่หมอยังไม่ออกมาเลย"
"พี่ป๊อปคะ ใจเย็นนะคะ เฟย์เชื่อว่า พี่ฟางกับหลานต้องปลอดภัยคะ"เฟย์เดินเข้ามากอดและให้กำลังใจพี่ชายของตน
ผ่านไปได้1ชั่วโมงก็มีแพทย์เดินออกมา
"ใครเป็นสามีของคุณธนันต์ธรณ์ครับ"คุณหมอเดินออกมาถามหาสามีของฟาง
"ผมเองครับ"ป๊อปปี้รีบเดินเข้าไปหาคุณหมอทันที
"คือตอนนี้คนไข้และเด็กปลอดภัยแล้วนะครับ"
"แต่.."
"แต่อะไรหรอครับ ปลอดภัยแล้วทำไมต้องมีแต่ด้วย"
"ใจเย็นนะตาป๊อปฟังคุณหมอให้จบก่อน"คุณอารดารีบบอกกับลูกชาย
"แต่เนื่องจากคนไข้ได้รับความกระทบกระเทือนจากแรงกระแทกรุนแรงจึงทำให้ช่วงนี้มีภาวะเสี่ยงต่อการแทงลูกได้ หมอคงต้องให้คนไข้พักรักษาตัวที่โรงพยาบาลสักอาทิตย์นึ่ง เพื่อความแน่ใจว่าคนไข้จะไม่มีภาวะการแท้ง และหมอขอความร่วมมือจากญาติคนไข้คือ พยายามอย่าให้คนไข้เครียดนะครับเพราะนี้ก็เป็นอีกสาเหตุของการแท้งได้ "
"ครับคุณหมอ ขอบคุณนะครับที่ช่วยภรรยากับลูกของผมให้ปลอดภัย"ป๊อปปี้ไหว้ขอบคุณคุณหมอ
"ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ของหมอ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะครับ"แล้วคุณหมอก็เดินไปตรวจคนไข้ท่านอื่น
"สบายใจแล้วนะคะทั้งพี่ป๊อปและคุณแม่"
"งั้นเดี๋ยวป๊อปไปจองห้องพิเศษให้ฟางก่อนนะครับ"
ไม่นานฟางก็ถูกย้ายออกมายังห้องพิเศษที่จองไว้
"งั้นแม่ขอกลับบ้านไปเตรียมของบำรุงให้หนูฟางก่อนนะลูก เดี๋ยวเย็นๆแม่จะมาอีกทีนะลูก"อารดาบอกกับลูกชาย
"ครับคุณแม่"
"ส่วนเฟย์จะขออยู่เป็นเพื่อนพี่ป๊อปนะคะ"
"เราจะมาเฝ้าหรือเราจะมานอนกันแน่"
"โถคุณแม่อ่ะ"
"งั้นแม่ไปแล้วนะถ้าหนูฟางฟื้นโทรบอกแม่ด้วยนะตาป๊อปยัยเฟย์"
จากนั้นป๊อปปี้ก็ไปนั่งตรงข้างเตียงคนเจ็บ และไม่นานฟางก็รู้สึกตัว
"ลูกจ๋า...อย่าทิ้งแม่ไป"ฟางละเมอออกมา
"ฟางครับ ได้ยินพี่หรือป่าวครับ"ป๊อปปี้เอ่ยถามเพราะเห็นว่าฟางเอาแต่ละเมอ
ไม่นานฟางก็ลืมตาขึ้นมาและพบว่าตนเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาล
"พี่ป๊อป ลูก เราอ่ะคะ ลูกเรายังอยู่ช่ายหรือป่าวคะ"เมื่อฟางจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็รีบถามถึงลูกทันที
"ครับ ลูกของเรายังอยู่ เขายังไม่จากเราไปไหน แต่ฟางต้องพักผ่อนเยอะนะ "
"จริงๆนะคะ พี่ป๊อปไม่ได้โกหกฟางนะคะ"เธอดีใจที่ลูกยังอยูไม่จากเธอไปไหน
"จริงๆสิครับ"
"พี่ฟางฟื้นแล้วหรอคะ พี่ป๊อปอ่ะไม่ปลุกเฟย์เลย"เมื่อมีเสียงพูดคุยดังขึ้นในห้องก็ทำให้เฟย์ต้องตื่นจากการนิทราที่แสนสบาย
"พี่ก็เห็นเราหลับอยู่เลยไม่ได้ปลุกอ่ะ เดี๋ยวเฟย์ดูพี่ฟางไปก่อนนะ พี่ขอไปตามคุณหมอสักแปบ"
"ได้คะพี่ป๊อป"
ไม่นานคุณหมอก็เข้ามาตรวจพร้อมกับบอกฟางว่า ตอนนี้อย่าขยับตัวมากและอย่าเครียดและคงต้องนอนรักษาไปก่อนสักอาทิตย์นึ่งก่อน เธออยากจะกลับไปรักษาตัวที่บ้านเพราะไม่ชอบโรงพบาบาลมากๆ จากนั้นหมอก็ขอตัวไปดูคนไข้คนอื่น
"พี่ป๊อปขา"ฟางเรียกป๊อปปี้
"ว่าไงครับ จะอ้อนอะไรพี่อีกครับ"
"คือฟางไม่อยากอยู่โรงพยาบาลเลยคะ ฟางไม่ชอบ ฟางกลัว"ฟางบอกความรู้สึกที่ไม่ชอบโรงพยาบาลเอาเสียเลย
"ไม่ไดครับฟางต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลนะครับ เพื่อลูกของเราไงครับ"
"ก็ได้คะ แต่พี่ป๊อปอย่าทิ้งฟางกับลูกไปไหนนะคะ"
"พี่ไม่มีวันทิ้งฟางไปไหนแน่นอนครับ"
"นอนพักดีกว่าเนอะเดี๋ยวพี่นั่งข้างๆไม่ไปไหนเลย"ป๊อปปี้จัดการให้ฟางนอนพร้อมกับจูบลงไปที่หน้าผากมนต์
เขาอยากรู้จริงว่าที่ไหนกล้าทำกับหญิงสาวได้ขนาดนี้ ถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะก็น่าจะลงมาดูสักนิดว่าเป็นอะไรมากหรือ นี้ถ้าเกิดฟางกับลูกเป็นอะไรไปมากกว่าเขาก็ไม่รู้ว่าจะทนอยู่ไปได้หรือป่าว ยังไงเสียเรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ

อ่านกันคงไม่ งง กันนะคะ ไรเตอร์แต่งสด ไม่ได้แต่งเอาไว้ ช่วงนี้อาจจะลงช้าบ้างเพราะไรเตอร์ติดภาระกิจด่วนจริงนะคะ อย่าว่ากันนะคะ ขอบคุณนักอ่านทุกคนและขอบคุณคอมเม้นของทุกคนนะคะ
The eternal....