ไฟในดวงใจ

 

 

 

 

                    "  เรื่องเฟย์ไปถึงไหนแล้ว "  โทโมะพูดเสียงเข้ม 

 

 

 

                    ( ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลยครับนาย ) ลูกน้องพูดเสียงเบา เพราะกลัวโทโมะจะโกรธ

 

 

 

                    " รีบหาตัวเฟย์ให้เจอ เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี "  โทโมะพูด แล้ววางสายไปอย่างหัวเสีย 

 

 

 

 

                    " ชั้ลเสร็จแล้ว เราจะไปกันได้แล้วยัง  " แก้วเดินมาหาโทโมะ ที่ยืนรออยู่ที่รถ 

 

 

 

 

                    "  ก็ไปสิ "  เขาโยนกุญแจรถให้เธอ  แก้วรับไว้ได้ แล้วขับรถออกไป 

 

 

 

 

 

                    ในรถ 

 

 

 

 

                    "  เหมือนนายจะเครียดๆนะ "  แก้วเห็นโทโมะนั่งนิ่งขรึมตลอดทาง ก็เป็นห่วง

 

 

 

 

                    " สนใจด้วยหรอ "   โทโมะอึ้งไป

 

 

 

 

                    "  เอ้า ชั้ลก็สนใจหมดแหละ "  แก้วก็พูดไปตรงๆ  

 

 

 

 

                    "  งั้นช่วยทำให้ชั้ลหายเครียอดหน่อยดิ " โทโมะโน้มตัวเข้ามาใกล้แก้ว จนหน้าจะชนกับแก้วอยู่แล้ว 

 

 

 

 

                    "  นะนิ  ออกไปห่างๆได้มั้ย ชั้ลไม่มีสามธิขับรถเนี่ย " แก้วใจสั่นไปหมด  โทโมะแบะปาก แล้วออกห่างจากแก้ว 

 

 

 

 

                    "  วันนี้นายจะเข้าบริษัทหรือเปล่า  "  แก้วเป็นห่วงบริษัทของตัวเอง

 

 

 

 

                    "  ไม่เข้า "  โทโมะรู้ทัน

 

 

 

 

                    " คือ ชั้ล อยากเข้าไปดบริษัทหน่อย  ไม่ได้ไปดูหลายวันแล้ว เผื่อมีเอกสารที่ต้องเซ็น " แก้วพูดเสียงอ้อน 

 

 

 

 

                    "  อยากไปหรอ "  โทโมะพูดเหมือนจะเห็นใจแก้ว  แก้วยิ้มดีใจ

 

 

 

 

                    " ใช่ๆ อยากไป "  แก้วยิ้ม แล้วเงยมองโทโมะทางกระจกหลัง

 

 

 

 

                    "  แต่ชั้ลไม่อยากไปวะ " โทโมะทำหน้ากวนใส่แก้ว  แก้วนิ่งไป

 

 

 

 

                    " แล้วนายจะไปไหน  " แก้วถามเสียงนิ่ง

 

 

 

 

                    " ไปกินข้าวก่อน " โทโมะพูด  แก้วพาโทโมะไปร้านอาหาร แล้วสั่งอาหารมาให้โทโมะ 

 

 

 

 

 

 

                    ป๊อป - ฟาง  ฟางทำทุกอย่างเผื่อเอาอกเอาใจป๊อป  เธอลงทุนทำอาหารเช้ามาให้ป๊อป 

 

 

 

 

                    "  ฟ้ารู้ว่าพี่ยังไม่ทนอาหารเช้า  ฟ้าเลยทำโจ๊กกุ้งมาให้ "  ฟางเตรียมโจ๊กใส่ถ้วยแล้วเอามาเสริฟให้ป๊อป  

 

 

 

 

                    " ของเป้อยู่ในครัวนะ ฟ้าเตรียมมาให้แล้วเหมือนกัน " ฟางหันไปพูดกับเป้

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากครับคุณฟ้า" เป้ยิ้มร่า เดินเข้าไปในครัวทันที

 

 

 

 

                    " ขอบคุณมากนะฟ้า  ขอบคุณมากครับ "  ป๊อปยิ่งประทับใจฟางมากขึ้น เขามองฟางตาหวานเยิ้ม จนฟางต้องรีบหลบตา

 

 

 

 

                    "  พี่ป๊อปอย่ามองฟ้าแบบนั้นสิคะ  "  ฟางทำเป็นเขิล 

 

 

 

 

                    " มองแบบนั้น แบบไหนหรอครับ " ป๊อปไม่รู้ตัวเอง

 

 

 

 

                    " ก็มองแบบนี้ไงคะ "  ฟางโน้มตัวมาจ้องตาป๊อป เขาหวานเสน่ห์ใส่ป๊อปผ่านทางสายตา  ป๊อปนิ่งไปราวกับถูกสะกดจิต ฟางยิ้มหวานให้ป๊อป แล้วถอยห่างออกมา

 

 

 

 

                    "  เอ่อ  เคลิ้มไปเลย "  ป๊อปอุทานกับตัวเอง ฟางยิ้มเจ้าเล่ห์ 

 

 

 

 

                    " พี่ป๊อปทานโจ๊กก่อนนะคะ เดี๋ยวมันจะเย็นหมด "   ฟางพูด แล้วผลักถ้วยโจ๊กมาให้ป๊อปกิน 

 

 

 

 

                    " แล้วฟ้าทานมาแล้วยัง "  ป๊อปเป็นห่วงฟาง

 

 

 

 

                    "  เรียบร้อยแล้วคะ  พี่ป๊อปทานเลยนะคะ " ฟางยิ้มหวานให้ แล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน  ป๊อปมองฟางตาไม่กระพริบ 

 

 

 

 

 

 

                     โทโมะ - แก้ว 

 

 

 

 

                    " ทานข้าวเสร็จแล้ว นายจะไปไหนต่อ " แก้วถาม แต่หน้าเธอไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่  เพราะยังเป็นห่วงบริษัทอยู่

 

 

 

 

                    "  ทำหน้าเป็นตูดไปได้  ไป ไปบริษัทเธอแล้วกัน " โทโมะเหลือบมองแก้ว

 

 

 

 

                    " จริงดิ "  แก้วดีใจยิ้มใหญ่  โทโมะนิ่งไปเมื่อเห็นแก้วยิ้ม  รอยยิ้มของเธอทำไมมันช่างสดใสขนาดนี้

 

 

 

 

                    " เออ ไปได้แล้ว "  แต่เขาก็ทำฟอร์ม เดินไปรอที่รถ   แก้วจ่ายเงินแล้วลุกไปเลย

 

 

 

 

                    " ขอบใจนายมากนะ นายนี่ทั้งหล่อ ทั้งใจดีจริงๆ  "  แก้วชมใหญ่ 

 

 

 

 

                    " หึ ! "  โทโมะหมั่นไส้  

 

 

 

 

                    พอถึงหน้าบริษัท แก้วรีบเลี้ยวเข้าไปจอดรถ แล้วรีบขึ้นไปบริษัททันที เธอรีบเข้าไปห้องของป๊อป แล้วตรวจดูเอกสารทุกอย่าง  เธอรีบอ่านรีบเซ็น แต่เกสารมันเยอะมาก เลยต้องใช้เวลาในการอ่าน  โทโมะเดินเข้ามาในห้อง เขานั่งเล่นที่โซฟา แล้วเหลือบมองแก้วที่ตั้งหน้าตั้ตาอ่านเอกสาร 

 

 

 

 

                    "  เธอดูรักบริษัทนี่จังเลยเนอะ " โทโมะเดินไปนั่เก้าอี้ตรงข้ามแก้ว 

 

 

 

 

                    "  ก็รักมากกว่านายอะ "  แก้วเงยมองหน้าโทโมะ แล้วกวนตีนใส่

 

 

 

 

                    " ชั้ลใช่เพื่อนเล่นเธอมั้ย  "  โทโมะเคือง 

 

 

 

 

                     " ขอโทษๆ  เออ นายหิวหรือเปล่า เดี๋ยวชั้ลไปหาอะไรมาให้ " แก้วพูด 

 

 

 

                    " ขอกาแฟหนึ่งแก้วได้ป่าว " โทโมะอ้อน  แก้วพยักหน้า แล้วลุกเดินออกจากห้องไป   โทโมะหันมองแก้วจนแก้วปิดประตูห้อง  เขาก็รีบเอาเอกสารบนโต๊ะมาดู  แล้วเอาโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปเอกสารนั้นไว้ ก่อนจะลุกเดินไปนั่งที่โซฟา 

 

 

 

 

                     อย่าเข้าใจว่าโทโมะใจดีพาแก้วเข้ามาบริษัทตามที่เธอร้องขอ หากแต่ทุกอย่างมันเป็นแค่แผนของเขา  และเธอคือหมากตัวนึงที่เขาเป็นตัวกำหนดก็เท่านั้นเอง

 

 

 

 

 

                    " ได้แล้ว นี่  กาแฟของนาย "  แก้ววางกาแฟลง แต่โทโมะก็หลับไปแล้ว " อ้าว  "  แก้วยืนนิ่งมองโทโมะ  ก่อนจะเดินไปหลังห้องทำงาน ที่เป็นห้องนอนเล็กๆของป๊อป แก้วหยิบผ้าห่มมาผืนนึง แล้วนำมาห่มให้โทโมะ 

 

 

 

 

                    " เวลาหลับ นายก็หล่อเหมือนกันนะ  ไม่น่าตื่นมาเลย " แก้วนั่งยองๆ มองโทโมะ ทีแกล้งทำเป็นนอนหลับ   แล้วเธอก็ลุกไปทำงานต่อ  โทโมะรี่ตาขึ้นเล็กน้อย มองแก้วที่นั่งอ่านเอกสาร เขาอดยิ้มไม่ได้กับคำพูดกวนประสาทของเธอ 

 

 

 

 

 

                    

                      แก้วนั่งอ่านเอกสารตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำ ก็เซ็นเอกสารครบทุกอย่าง  เธอเก็บเอกสารเข้าตู้ แล้วเดินไปปลุกโทโมะ 

 

 

 

 

                    "  นาย  ชั้ลเสร็จแล้ว ตื่นได้แล้ว  " แก้วเขย่าแขนโทโมะ 

 

 

 

 

                    "  หือ  เสร็จแล้วหรอ เร็วจัง " โทโมะประชด  แก้วยิ้มเจื่อนๆ

 

 

 

 

                    " ขอโทษที  เอกสารมันค้างเยอะ "  แก้วพูด  โทโมะลุกขึ้น แล้วเดินออกไป  แก้วเดินตามไปติดๆ 

 

 

 

 

                    "  นายโกรธหรือเปล่าอะ  คือ ชั้ลก็ไม่คิดว่ามันจะนานขนาดนี้หรอกนะ แต่ชั้ลเห็นว่านายหลับไป ชั้ลก็เลยไม่อยากปลุกนาย แล้วชั้ลก็นั่งเซ็นเอกสารต่อจนเสร็จ  "  แก้วเดินตามหลังโทโมะ แล้วพยามอธิบายให้เค้าฟัง

 

 

 

 

                    "  นี่ตกลงชั้ลผิดใช่มั้ย ที่ชั้ลหลับ "  โทโมะหยุดกึก แล้วหันมามองแก้ว

 

 

 

 

                    " โอ้วว  ไม่เลยๆ  ชั้ลผิดๆ นายไม่ผิด  โอเค   เอางี่นะ ชั้ลจะเลี้ยงของหวานนายเป็นการขอโทษและขอบคุณที่นายใจดีพาชั้ลมาที่ทำงาน "  แก้วยิ้มให้โทโมะอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

                    "  งั้นก็ไป  "  โทโมะขึ้นไปนั่งตำแหน่งข้างคนขับ 

 

 

 

 

                    "  นายไม่นั่งด้านหลังแล้วหรอ "แก้ว งง 

 

 

 

                    " ถ้าชั้ลนั่งตรงนี้ เธอมีปัญหาหรอ " โทโมะเริกคิ้ว กรอกตาใส่แก้ว 

 

 

 

                    " ไม่มีข่าาา  งั้นไปเลยนะ " แล้วแก้วก็ขับรถออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

                    " คุณหนูอยู่กับผู้ชายคนนึง ผมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ไม่น่าจะใช่ลูกน้องของคุณป๊อปครับนาย "  ชายชุดดำ ที่มาดักรอแก้วที่บริษัท กำลังขับรถบิ๊กไบค์ตามแก้วไปติดๆ แล้วโทรรายงานเค

 

 

 

                    ( มันเป็นใคร )  เคขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

                    " แค่นี้กอนนะครับนาย " ชายชุดดำรีบวางสาย เพราะแก้วเร่งเครื่องขับหายไป จนเขาตามไปไม่ทัน