ไฟในดวงใจ

 

 

                             ภายในบ้านหลังใหญ่ กับ ร่างสูงของชายคนหนึ่งที่ยื่นโหวกเหวกโวยวาย ชายกลุ่มหนึ่งที่ยืนก้มหน้าอยู่ตรงหน้าของเขา

 

 

 

 

                  " โทรไปบอกไอเป้เลยนะ ว่าให้จับตัวมาให้ได้ !!  แล้วก็ตามไปช่วยมันด้วย " ชายร่างสูงตะโกนสั่งลูกน้องตรงหน้า  ลูกน้องทั้งหมดรีบวิ่งออกไป

 

 

 

 

                 "  ผู้หญิงคนเดียวก็คุมตัวไว้ไม่อยู่ จะใช้ให้ไปทำอะไรได้อีกวะ " เขาบ่นกับตัวเองอย่างหัวเสีย ก่อนจะหันไปดูรูปหญิงสาวคนหนึ่งที่กอดคอกับเขา เธอคงมีอายุน้อยกว่าเขาแค่ไม่กี่ปี 

 

 

 

 

 

                            ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง   หญิงสาวคนหนึ่ง หยิบเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนเข้ารูป กางเกงยีนขาเดฟ ขาดๆ พร้อมด้วยร้องเท้าผ้าใบและหมวกแก๊ป ก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้า 

 

 

 

 

                 " ชอบนักใช่มั้ย กับการควบคุมคนอื่นยิ่งนักโทษเนี่ย  ชอบนักใช่มั้ย  เดี๋ยวจัดให้ " เธอพูดกับตัวเอง ก่อนจะสร้างร้อยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้าอย่างผู้ชนะ ชุดเดรสสีขาวสั้น รองเท้าส้นสูง กับกระเป๋าถือ ระดับไฮโซ ถูกกองลงกับพื้น ก่อนที่เจ้าของจะเดินออกจากห้องลองชุดมา อย่างไม่สนใจใยดี

 

 

 

 

                  "  ทั้งชุด เนี่ย  เท่าไหร่ค่ะ " หญิงสาวเดินไปที่พนักงาน ก่อนจะชี้ตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้าให้พนักงานดู เล่นเอาพนักงานหญิงหน้าเหวอกันไปเป็นแถวๆ 

 

 

 

                   "  หมื่นห้าค่ะ " พนักงานตอบแบบเกรงๆ หญิงสาวยื่บัตรเครดิตให้กับพนักงาน แต่สายตายังคงจ้องมองไปรอบๆร้าน เหมือนคนระแวงอะไรบางอย่างอยู่   ไม่นานพนักงานก็เอาเอกสารมาให้เซ็น เธอรีบเซ็นแล้วรีบออกจากร้านไปทันที

 

 

 

 

                   "  พี่เป้  ทางนู้นไม่มีเลยครับ " ผู้ชายวัยรู้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาหา เป้ 

 

 

 

 

                    "  ก็ไม่หาสิวะ  เร็วๆๆ  เดี๊ยวนายก็เอาตายกับหมดฝูงหรอก " เป้ออกคำสั่ง สีหน้าเขาเคร่งเครียดและหงุดหงิด กับการหายตัวไปของใครบางคน 

 

 

 

 

                     "  ลัล ลัล ลาาา ลัล ลา ลัล ลา ลา ลัล ลัล ลา ลัล ลา ลัล ลา ลา ลั... " หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ๊ตสีฟ้า เดินร้องเพลงอย่างสบายใจเชิ่ม 

 

 

 

 

                    "  เห้ยยย คุณหนู อยู่ทางนั้น  ตามไปเร็วววว  !! " ชายชุดดำ ที่ยื่นอยู่ห่างจากหญิงสาว กว่าร้อยเมตร ตะโกนเรียกพรรคพวกที่กำลังวิ่งมาสมสบ เมื่อเจอกับเธอผู้นั้น 

 

 

 

 

                   "  ฉิบหายแล้วววว  จำได้ยังไงวะ !! " สาวเสื้อฟ้าบ่นกับตัวเอง ก่อนจะออกตัววิ่งอย่างเร็ว โดยมีกลุ่มชายชุดดำ ที่วิ่งตามมาห่างๆ  

 

 

 

 

 

                                ห้องน้ำชาย  แปลก ที่ห้องน้ำภายในห้างใหญ่โต แต่ไม่มีใครกล้าเดินเข้ามาในห้องน้ำ เพราะมี ผู้ชายร่างสูง 2 คน ยืนคุม อยู่หน้าประตูห้อง  แล้วใครอยู่ในห้องน้ำ เขาใหญ่โตขนาดที่ไม่มีใครกล้าใช้ห้องน้ำร่วมกับเขาเชียวหรอ 

 

 

 

 

                   "  จะไปไหน !!  "  ชายที่ยืนคุมอยู่หน้าห้องน้ำเอ่ยทัก เมื่อสาวเสื้อฟ้า กำลัจะวิ่งฝ่าด้านของเขาเข้าไปในห้องน้ำ 

 

 

 

 

                    "  ก็ไปห้องน้ำสิ ถามได้  แล้วก็ออกไปได้แล้ว ชั้ลรีบบบบ !! " เธอตะเบ็งเสียงใส่อย่างไม่เกรงกลัว 

 

 

 

 

                   "  เข้าไม่ได้ มีคนอยู่ แล้วนี้ก็ห้องน้ำผู้ชาย ไม่ใช่ห้องน้ำผู้หญิง  ออกไป !! "  ชายคนดังกล่าวเริ่มพูดเสียงหนักขึ้น  แต่เธอหรือจะกลัว

 

 

 

 

                    "  จะไม่ให้เข้าไปใช่มั้ย  หึ ! " เธอแสยะยิ้ม แสร้งจะเดินออกมาจากที่ตรงนั้น แต่กลับหันหลังกลับไปอีกครั้ง ก่อนจะเตะเข้าเป้าชาย คนหนึ่งที่ยืนขวางเธออยู่ 

 

 

 

 

                     "  นังนี้  " ชายอีกคน ดึงปืนออกมา และเข็งมาที่เธอ  หญิงสาวถึงกับหน้าซีดเผือด 

 

 

 

 

                      "  หยุด !! "  แล้วคนใหญ่คนโต ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ   หญิงสาวหันไปมองข้างหลัง ก็เห็นกลุ่มผู้ชายวิ่งใกล้เข้ามาเต็มที  เธอคว้าปืนจากชายร่างสูง ก่อนจะจ้องเล็งไปที่ ผู้ชายอีกคนที่เพิ่งเดิมออกมาจากห้องน้ำ 

 

 

 

 

                       "  เดินเข้าไปในห้องๆ ไม่งั้น ยิงใส่แตกแน่  " หญิงสาวผลักชายคนดังกล่าวเข้าไปในห้องน้ำชาย

 

 

 

 

                       "  แล้วพวกนายก็ไม่ต้องเข้ามานะ เฝ้าหน้าห้องเหมือนเดิมนี้แหละ " เธอหันหลังกลับมาขู่ ชาย 2 คนที่กำลังจะตามเข้าไป  ก่อนจะล็อคกุญแจห้องน้ำชาย ไม่ให้ใครเข้า

 

 

 

 

 

                      " เล่นบ้าอะไรของเธอ  อยากตายหรือไง ฮะ " ดูจากรูปร่างหน้าตาอันหล่อเหลาของเขา เขาคงไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาๆแน่นอน หญิงสาวมองผู้ชายตรงหน้า

 

 

 

 

                       "  นายเป็นใคร ทำไมถึงต้องมีบอร์ดีการ์ดมาเฝ้าของขี้ ด้วย " เธอพูดออกไปอย่างไม่อายปาก  แต่ก็จริงของเธอนะ ขนาดเข้าห้องน้ำ ยังต้องตามมาเฝ้า

 

 

 

 

                     "  ชั้ลไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ " ชายหล่อร่างสูง เดินมาคว้าคอเสื้อหญิงสาวไปกำไว้แน่น  แล้วเธอเองก็เริ่มกลัว แต่ปั่นหน้าเป็นเสือ สู้คน

 

 

 

 

                      "  ชั้ล ถือ ปืนอยู่นะ " แล้วเขาก็ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ 

 

 

 

 

                      "  แล้วนี้เธอต้องการอะไร  " ชายหล่อร่างสูงเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่  แต่หญิงสาวดูไม่ค่อยสนใจในคำถามของเขาเท่าไหร่ เพราะเธอมัวแต่มอง กลุ่มคนที่ตามเธอมา ว่าไปแล้วหรือยัง 

 

 

 

 

                       "  ชั้ลหนีคนอยู่ นายก็ช่วยชั้ลหน่อยแล้วกัน "  เธอทำหน้าเซ็งกับอารมณ์ เมื่อเห็นกลุ่มคนยังเดินป้วนเปี้ยนอยู่หน้าห้องน้ำ อยู่อีก 

 

 

 

 

 

                        "  แล้วจะหนีทำไมวะ  ไปทำอะไรผิดมารึปล่าวว  "  ชายหน้าหล่อถาม 

 

 

 

 

                       "  เข้าไปในห้องน้ำชาย  เร็วๆ  " และแล้ว การต่อสู้หน้าห้องน้ำก็เกิดขึ้น เมื่อ เป้ นำทีมกลุ่มคน จะเข้ามาในห้องน้ำ แต่ชาย 2 คน ที่ได้รับคำสั่งให้เฝ้าหน้าห้องน้ำ เกิดขัดขวางขึ้นมา 

 

 

 

 

 

                       "  นายย  เข้าไปในห้องน้ำก่อนเร็วว  ขอร้องหละ  ชั้ลไหว้แล้วววว  " หญิงสาวยกมือไหว้อ้อนวอด จนลืมว่าตัวเองมีปืนที่สามารถขู่เขาได้อยู่  แต่ชายหน้าหล่อก็ยินยอมตามใจเธอ 

 

 

 

 

 

                                       ครื้นนนนน  ครื้นนนน  เสียงโทรศัพท์สั่น จากในกระเป๋ากางเกง  หญิงสาวสะดุ้งโหยงรีบหยิบออกมาดู เมื่อเห็นว่าไม่ใช่เบอร์โทรของพี่ชายตัวเอง ก็กดรับสายทันที 

 

 

 

 

                       "  แก้วกำลังจะไปแล้วว  แค่นี้ก่อนนะ " แก้วกระซิบพูดเบาๆ เพราะกลัวจนข้างนอกได้ยิน ชายหน้าหล่อมองอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

                       "   นี่เธอหนีพ่อแม่มาเที่ยวหรอ  "  เขาเอ่ยถามอย่างหงุดหงิด 

 

 

 

 

                      "  ชั้ลโตแล้วนะ  ชั้ลไม่ได้หนี หยุดพูดมากได้แล้ว น่ามคานนน " แก้วบ่นใส่อย่างคนเอาแต่ใจ  ชายหน้าหล่อดูไม่ค่อยพอใจกับกิริยาเธอสักเท่ไหร่  

 

 

 

 

                       "  เห้ยยย  อยู่ !!! .............  " เขาตะโกนสุดเสียง เพื่อจะเรียกในฝูงชนที่ต่อสู้กับหน้าห้องเข้ามา จนแก้วต้องรีบเอามือมาปิดปาก 

 

 

 

 

                     " ถ้าไม่หยุดพูด ชั้ลจับปล้ำนะ " เธอพูดอย่างไม่อายปาก 

 

 

 

 

                     "  อะไรนะ " เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง 

 

 

 

                    "  แหม อย่านึก่าชั้ลดูไม่ออกนะ  หน้าสวยๆ ใสๆ กล้ามเป็นมัดๆ ผมนิ่มๆ กลิ่นตัวสวยๆ แต่งตัวเป๊ะเว่อร์ แบบนี้  ตุ๊ด 100 %  แล้วถ้าชะนีอย่างจับ ปล้ำนายขึ้นมา นายคงจะขาดใจตาย   " เธอพูดเยาะเย้ยคนตรงหน้า ก่อนจะกลั้นหัวเราะ สีหน้าเธอบ่งบอกถึงความมั่นใจในการแสกนตุ๊ดของเธอเป็นอย่างมาก   แต่มันผิดกับคนตรงหน้า ที่ดูจะโกรธเคืองกับสิ่งที่เธอพูด แต่เขาจะสิ่งที่ด่า เธอ แต่มันนิ่งเสียจนหน้ากลัว  แก้วเริ่มยุบยิ้มลงเรื่อยๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่ไม่ค่อยธรรมดาของคนตรงหน้า ก่อนจะเริ่มเดินถอยหลังหนี 

 

 

 

 

 

                    "  ชั้ลอาจจะพูดผิดไปบ้างในบ้าเรื่อง ชั้ลว่า ชั้ลควรขอโท.....  " ไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยค ร่างเล็กก็ถูกรวบเขาไปอยู่ในอ้อมกอดแกร่งของเขา  เธอ ผลักเขาให้ออกห่าง แต่ยิ่งผลักเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรัดเธอแน่นมากขึ้นเท่าไหร่ 

 

 

 

 

                    "  กลัวตุ๊ดหรอ   "  เขากระซิบถามเธอที่ซอกคอ ก่อนจะไต่จมูกตามซอกคอขาวอย่างช้าๆ  ทำเอาผู้หญิงปากเก่งเมื่อครู่ ยืนตัวเกร็ง สั่น  ไม่เป็นท่า

 

 

 

 

                     "  นายไม่ใช่ตุ๊ด   " เธอรีบพูดอย่างผวา พร้อมกับพยามผลักร่างสูงให้ออกห่าง 

 

 

 

 

                     "  ไม่อยากปล้ำชั้ลแล้วหรอ  " ร่างเล็กถูกขึงกับประตูห้องน้ำ อย่างเร็วจนเธอแทบตั้งตัวไม่ทัน ตาเธอเริ่มแดงๆ ด้วยความหวั่นกลัว  นี่เธอหาตัวใส่ตัวแท้ๆเลย

 

 

 

 

                      "  ขอโทษนะ ยกโทษให้ชั้ลด้วยนะ  " เธออ้อนวอนเขา แต่ดูเขาสิ กลับแสยะยิ้มใส่เธอซะงั้น

 

 

 

 

                      " เมื่อกี้ยังปากเก่งอยู่เลยหนิ  " 

 

 

 

 

                      "  นายครับนาย  พวกมันไปแล้วครับ " สมุนสองคนที่เฝ้าหน้าห้องเข้า รีบเข้ามาข้างใน เมื่อศึกสงบลง  แก้วรีบผลักร่างสูงออก ก่อนจะรีบเปิดปะตูออกมาจากห้องน้ำ  แล้วจะเดินออกจากห้องน้ำใหญ่ไป 

 

 

 

 

                    " เดี๋ยว !! "  ชายหน้าหล่อ ตะโกนเรียก  แก้วหันมาอย่างหงุดหงิด

 

 

 

                    "  คืนปืนให้ลูกน้องชั้ลด้วย "  เขาพูด  เธอมองปืนในมือ ที่เธอถืออยู่ตลอดเวลา

 

 

 

 

                   "  นี่ชั้ลถือปืนอยู่ตลอดหนิ  ทำไมชั้ลไม่ยิงนายให้ตายๆไปนะ " แก้วพูดอย่างเสียอารมณ์ก่อนจะยื่นปืนคืนให้ลูกน้องของเขา

 

 

 

 

                  "  คงจะเคิบเคลิ้มกับการถูกไซร้คอจนลืมละมั้ง  " เขายิ้มเยาะเธอย่างสะใจ

 

 

 

 

                   "  นี่ รู้ไว้นะ ว่าเจ้านายของพวกนาย  ไซร้ศอกคอได้โครตไร้อารมณ์เลย  ไปฝึกมาใหม่นะ หนุ่มน้อย  ลีลายังกับเด็กอนุบาล  " แล้วเธอก็ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ใส่เขา ก่อนจะเดินออกไป  และมันก็ได้ผลอย่างที่เธอไม่คาดคิด  เขาทั้งอายลูกน้อง ทั้งแค้นเธอ จนแทบจะวิ่งเข้าไปชกหน้า 

 

 

 

 

 

                          

 

                     "  ป๊อป ไม่ต้องให้พี่เป้ มาตามแก้วแล้วนะ บอกให้กลับไปได้เลย ถ้าจะตามอีก แก้วจะไม่กลับบ้าน " แก้วที่เริ่มไม่สนุกกับารเล่นซ่อนแอบ ก็โทรหาป๊อป พี่ชายของเธอ 

 

 

 

 

                      (  แต่ มันอันตราย แกหน้าจะให้ใครอยู่เป็นเพื่อนสักคน 2 คน ) ป๊อปแทบจะบ้าตายกับความดื้อของน้องสาวตัวเอง   แล้วเธอก็ตัดสายทิ้งอย่างหน้าตาเฉย

 

 

 

 

 

                     "  ไอเป้ ตามแก้วไปห่างๆ อย่าใหรู้ตัว "  ป๊อป โทรไปสั่งเป้ ลูกน้องคนสนิทอย่างหัวเสีย  

 

 

 

 

                         แก้วเดินหน้าเซ็ง มาที่ร้านกาแฟ ามที่นัดหมายของพ้องเพื่อน แก้วก็นั่งลงยังเก้าอี้ตัวที่ว่างอย่างเซ็งๆ 

 

 

 

 

                   "  นัดบ่ายโมงมา บ่าย สาม  เจริญพรนะโยมม  " ติ๊ดตี่ พื่อนตุ๊ดของแก้วบ่น 

 

 

 

 

                   "  เอาเถอะน๊าา  ไหนก็นานๆทีจะได้เจอ อย่าบ่นใส่มันเลย " ลินดา เพื่อนสาวคนสนิทของเธอ พูดขึ้น 

 

 

 

 

                    "  ว่าแต่แกไปทำอะไรมา ทำไมหน้ายังกัน โดนสัตว์อะไรสักอย่างต่อยมา " ติ๊ดตี้พูด ลินดาแอบขำ แต่ก็เห็นด้วยกับติ๊ดตี้ 

 

 

 

 

                   "  ช่างมันเถอะ ว่าแต่พวกแก 2 คน เป็นยังไงบ้าง สบายดีกันมั้ย  ห่างกันไป 4 ปี ชั้ลโครตคิดถึงพวกแกเลยวะ " แก้วพูด ก่อนจะเข้าไปสวมกอดกับเพื่นทั้งสอง 

 

 

 

 

                   "  ชั้ลก็คิดถึงเหมือนกัน  แล้วแกจะไปต่างประเทศอีกหรือปล่าว หรือจะอยู่ที่นี้เลย " ลินดาพูด 

 

 

 

 

                   "  คงจะอยู่ที่นี้แหละ อยู่ที่นู้นนะ โครตเหงาเลย ไม่มีเพื่อนพูดมากแบบพวกแก " แก้วพูด

 

 

 

                   "  อ้าว นังชะนีนี่ หลอกด่าพวกชั้ลหรอย่ะ หรือว่าด่าตรงๆ " ติ๊ดตี่พูด 

 

 

 

 

 

                 "  ลินดา ! " เสียงทุ้มเอ่ยเรียกลินดา เล่นเอาทั้งสามคนหันมองเป็สายตาเดียวกัน 

 

 

 

 

                 "  เห้ยยย  " แก้วตกใจกับผู้ชายตรงหน้าที่เห็น  ผู้ชายคนนั้น ที่เพิ่งมีปากเสียง ที่เพิ่งจะลวนลามเธอเมื่อกี้หนิ  

 

 

 

                "  แก้ นี่แกรู้จักพี่โทโมะด้วยหรอ " ลินดาพูด 

 

 

 

 

                "  เคยเห็นผ่านๆ " แก้วพูดอย่างเซ็งอารมณ์ ผิดกับติ๊ดตี่ ที่นั่งก้มหน้านิ่ง เหมือนกลัวอะไร 

 

 

 

 

                 " แก ชั้ลกลับก่อนนะ "  ติ๊ดตี่พูด  โทโมะกดบ่าติ๊ดตี่ให้นั่งลงเหมือนเดิม ติ๊ดตี่นั่งตัวสั่นเหมือนเจ้าเข้าจนแก้วงงกับอาการของติ๊ดตี่ 

 

 

 

 

                 "  ติ๊ดตี่ แกเป็นอะไร  " แก้วถาม  ติ๊ดตี่เอาแต่ส่ายหน้าไปมา 

 

 

 

 

                 "  นั้นสิ แกเป็นอะไร  " ลินดาถาม  โทโมะจ้องหน้าติ๊ดตี่ แก้วพยามอ่านแววตาของโทโมะ แต่ก็คิดไม่ออก ว่าเขาคิดอะไรอยู่ 

 

 

 

 

                 "  ไอพล  ไปส่งเพื่อนลินดาให้ถึงบ้าน  " โทโมะออกคำสั่ง แต่มันมีลับลมคมในอย่างบอกไม่ถูก  ติ๊ดตี่ลุกขึ้น แล้วเดินตาม ลูกน้องของโทโมะไป ด้วยความกลัว

 

 

 

 

                 " นี่พี่รู้จักกับติ๊ดตี่ด้วยหรอค่ะ " ลินดาถาม

 

 

 

 

                 " .ใครเป็นเพื่อนกับลินดา พี่ก็ต้องรู้จักให้หมด " โทโมะพูด ก่อนจะหันมาจ้องแก้ว แก้วจ้องกลับอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

                  "  แล้วนี้จะกลับแล้วยัง " แล้วเขาก็หันกลับมาพูดกับลินดาต่อ 

 

 

 

 

                 "  กลับเถอะ บรรนากาศมันไม่ค่อยดี ไว้ค่อยนัดเจอกันใหม่นะ " แก้วพูด ก่อนจะหันไปมองโทโมะ อย่างไม่พอใจ เพราะยังเคลงใจเรื่องติ๊ดตี่อยู่  ลินดามองแก้วอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่คิดมาก 

 

 

 

 

                "  ให้ชั้ลไปส่งมั้ยแก " ลินดาพูด  แก้วยิ้มกับลินดา ก่อนจะเงยมองหน้าโทโมะ แล้วมองหน้าลินดาอีกครั้ง

 

 

 

 

               "  ไม่เป็นไร ขอบใจมาก " แก้วพูดจบก็เดินเบี่ยงไปอีกทาง  

 

 

 

 

               "  ตามไป  ชั้ลอยากรู้ว่าใช่คนเดียวกันรึปล่าว "  โทโมะสั่งลูกน้องอีกคนให้ตามแก้วไป  ส่วนตนก็เดินตามลินดาไป 

 

 

 

 

 

                             ในรถของโทโมะ 

 

 

 

 

                "  เพื่อนที่ชื่อแก้วนี่เป็นใครหรอ พี่ไม่เคยเหนหน้าเลย " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                "  แก้วเป็นเพื่อนสนิทของลินดาค่ะ สนิทกันตั้งแต่ ม 1 ถึง ม 6 แต่พอมหาลัย แก้วเข้าไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ  เพิ่งจะกลับมาไม่นานนี้เอง " ลินดาพูด 

 

 

 

 

                "  ดูเค้าจะเป็นคนเอาแต่ใจนะ เป็นลูกคนรวยแน่เลย "  โทโมะหลอกถาม แต่ลินดาซื่อเกินกว่าจะเข้าใจ

 

 

 

 

                 "  ก็รวยพอๆกับเราเลยแหละค่ะ  แต่แก้วไม่ใช่คนเอาแต่ใจเหมือนที่พี่พูดนะ   แก้วนะดีกว่าที่พี่คิด ใครอยู่ใกล้ก็หลงรักแทบทุกคน "  ลินดาพูด ไปยิ้มไป 

 

 

 

 

                  "  แล้วเค้ามีพี่น้องรึปล่าว  " โทโมะถามต่อ 

 

 

 

                " ก็มีนะค่ะ มีพี่ชาย 2 คน แต่ลินดาไม่เคยเห็นหน้า เห็นติ๊ดตี่บอกว่าหล่อมาก " ลินดาพูด 

 

 

 

                 "  แม่ใหญ่ อยากให้ลินดาไปอยู่ดูแลแม่ใหญ่ที่ผรั่งเศษสักเดือนสองเดือน จะได้มั้ย "  โทโมะพูโ ลินดานิ่งคิด 

 

 

 

 

                "  ก็ได้นะค่ะ  ลินาไปได้ " ลินดาพูด 

 

 

 

                "  พี่จะให้ลินดาไปอาทิตย์หน้าเลยนะ  เพราะพี่ฟางจะบินมาเมืองไทย อีก 2 วัน พี่ไม่อยากให้แม่ใหญ่อยูคนเดียว "  โทโมะพูด ลินดาพยักหน้ารับคำ