The Princess I ภารกิจรักร้าย ล่าหัวใจเจ้าชายจอมกวน

 

 
“กรี๊ดดดดดด! สายแล้วๆๆๆๆๆ” >O< เสียงกรีดร้องดังลั่นบ้าน ทำลายความสงบสุขของช่วงเช้าในวันใหม่จนแทบไม่มีเหลือ พร้อมๆกับร่างของฉันที่แทบจะตีลังกาลงบันไดมาเพราะความรีบร้อน
 
“หึ!” ฉันหันขวับไปยังทิศทางที่มีเสียงอันไม่พึงประสงค์ต่อหูฉันลอยมาทันที และมันจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก...
 
“เควิน!!” ฉันตีหน้ายักษ์เดินเข้าไปหาคนที่นั่งยิ้มระรื่นอยู่ที่โต๊ะอาหาร อีตานั่นยกยิ้มขึ้นอย่างกวนๆ พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆเป็นเชิงถาม
 
“ทำไมเมื่อเช้านายถึงไม่ยอมปลุกฉันด้วยหะ!”
 
“นี่... ยัยฟางหัวฟู” ไอ้ตัวแสบพูดเสียงยานคางเหมือนรำคาญซะเต็มประดา ไอ้บ้าเอ๊ย! คนที่ควรจะทำท่าทางแบบนั้นน่ะมันน่าจะเป็นฉันมากกว่านะยะ
 
“เมื่อวานน่ะเธอเป็นคนบอกฉันเองนะว่าห้ามรบกวน”
 
“-O-”
 
จริงด้วย!! วันนี้ฉันมีสอบ เลยบอกเคลวินว่าห้ามรบกวนเพราะฉันจะอ่านหนังสือ แต่สงสัยเมื่อคืนฉันจะนอนดึกไปหน่อย เลยดันตื่นสายซะได้ แถมไอ้น้องตัวแสบยังไม่ยอมปลุกอีก
 
“ฉันบอกว่าห้ามรบกวน ไม่ได้แปลว่าห้ามไปปลุกฉันตอนเช้าซะหน่อย” ฉันโวยใส่อย่างอารมณ์เสีย
 
“อ้อ... เหรอ โทษทีล่ะกัน พอดีฉันไม่รู้น่ะ” ^_^ อีตานั่นยิ้มอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไอ้น้องบ้า! คอยดูนะ แล้วนายจะรู้ว่าคนอย่างฟางไม่ใช่คนที่นายจะมาแหย่เล่นง่ายๆ
 
“เฮ้! ฟาง นั่นเธอจะไปไหนของเธอน่ะ” เควินส่งเสียงขึ้นทันทีเมื่อเห็นฉันเดินลิ่วออกไปนอกบ้าน ฉันหันกลับมาก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้
 
“ก็ไปโรงเรียนยังไงล่ะ ตอนนี้ฉันสายแล้ว ไม่มีเวลามานั่งรอนายทานข้าวอยู่หรอกนะ หาทางไปโรงเรียนเองก็แล้วกัน” พูดจบฉันก็เดินเชิดไปขึ้นรถคันโปรดแล้วขับไปโรงเรียนทันที หึ! ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร!
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
โรงเรียนมัธยม High-Flown
 
ทันทีที่มินิคูเปอร์สีแดงสดของฉันเหยียบพื้นที่ของโรงเรียน โทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังลั่นขึ้นมาทันที แต่ฉันเลือกที่จะจอดรถให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ ฉันดูเป็นคนดีใช่ม่ะ
 
(พี่ฟาง!!!!!) เสียงที่ดังแทรกมาตามสายทำเอาฉันรีบดึงโทรศัพท์ออกห่างจากหูแทบไม่ทัน ยัยบ้านี่! ตะโกนมาได้ ถ้าแก้วหูฉันแตกจะทำยังไงเนี่ย
 
“นี่! เฟย์ เธอจะตะโกนทำไมหะ กลัวคนอื่นไม่ได้ยินเสียงเธอเหรอไง!” ฉันกรอกเสียงกลับไปอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นอ้าปากเหวอเมื่อได้ยินที่ยัยเฟย์บอก
 
(พี่ฟางนั่นแหละ ตอนนี้อยู่ไหน ลืมไปแล้วเหรอไงคะว่าวันนี้มีประชุม) O_O กรี๊ดดดดดด! วันนี้มีประชุมนี่นา ฉันลืมไปได้ยังไงเนี่ย ตายแน่ๆเลยยัยฟาง
 
“จริงด้วย พี่ลืมไปเลยอ่ะ โทษทีนะพี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ”
 
(ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องรีบก็ได้ เพราะตอนนี้ทุกคนรอพี่อยู่แค่คนเดียว)
 
“ยัย...” ฉันอ้าปากจะด่า แต่ยัยนั่นก็ดันชิ่งตัดสายไปซะก่อน ยัยบ้าเอ้ย! คอยดูนะถ้าแม่เจอตัวจะด่าให้หูร้อนเลย ฉันเปิดประตูลงจากรถไปอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะก้าวฉับๆไปยังห้อง The Princess ที่ใช้เป็นห้องประชุมทันที และ...
 
โครม!!
 
วันนี้มันอะไรกันนักกันหนาเนี่ย ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินไปถึงห้อง The Princess ก็ดันชนกับใครบางคนเข้าซะก่อน ฉันอ้าปากจะโวยแล้วเชียว ถ้าเกิดไม่เห็นหน้าของคนที่เดินมาชนฉันเข้าซะก่อน
 
“อ้าว! กวิน นายเองเหรอ” ฉันเอ่ยทักก่อนจะช่วยอีตานั่นเก็บของ หอบอะไรมาตั้งเยอะตั้งแยะเนี่ย หล่นเต็มเลย
 
“อืม โทษทีนะที่เดินชนเธอเข้าน่ะเจ้าหญิง” ^^;
 
“แหะๆ ไม่เป็นไร” ^^; ฉันส่งยิ้มแห้งๆไปให้ กวินเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉันเองแหละ ดีนะที่เป็นอีกตานี่ ถ้าเป็นรุ่นน้องหรือคนที่ฉันไม่ชอบหน้าแม่กะจะด่าระบายความหงุดหงิดซะหน่อย เหมือนจะเก็บกดเลยฉัน-_-
 
“แล้วนี่เธอไม่เข้าประชุมเหรอไง ฉันเห็นเจ้าหญิงคนอื่นๆเข้าประชุมกันหมดแล้วนะ” กวินทักขึ้น ฉันมองเขาตาปริบๆ ลืมไปซะสนิทเลยสิ มัวแต่หงุดหงิดอยู่ได้
 
“ก็... ก็กำลังจะไปอยู่นี่แหละ” ^^;
 
“งั้นรีบไปเถอะ ไม่ต้องช่วยฉันเก็บหรอก”
 
“เอ่อ... จะดีเหรอ” ฉันลังเล ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่ฝ่ายผิด แต่จิตสำนึกที่ดีของฉันก็บอกว่าฉันควรจะช่วยเขาก่อนนะ
 
“ดีสิ ของแค่นี้เอง เธอนั่นแหละ เข้าประชุมสายขนาดนี้โดนศึกหนักแน่” เออ นั่นสิเนอะ ห่วงแต่คนอื่นลืมห่วงตัวเองเลยแหะ
 
“ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะกวิน ขอบคุณมากนะ” ฉันส่งยิ้มให้เขาก่อนจะรีบผละมาทันที ขอโทษนะกวิน ไว้วันหลังฉันค่อยเดินชนนายใหม่แล้วช่วยเก็บของก็แล้วกันนะ >_< (เอิ่มมมม มันจะดีเหรอ?)
 
.
 
.
 
.
 
.
 
.
 
ห้อง The Princess
 
และทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไปด้านใน สายตาทุกคู่ที่อยู่ในนั้นก็พุ่งตรงมาที่ฉันเป็นตำแหน่งเดียว เอ่อ... คือฉันก็พอจะรู้นะว่าตัวเองสวย แต่ไม่ต้องจ้องกันขนาดนั้นก็ได้ คนสวยก็อายเป็นนะเฟ้ย >///< แต่เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเต็มประตู ฉันเลยจำใจต้องก้มหน้าเงียบเดินตรงไปยังที่ของตัวเองโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้นT^T
 
“เจ้าหญิงฟาง ที่บ้านนาฬิกาไม่สบายเหรอไงคะ ถึงได้มาเอาป่านนี้น่ะ” น้านนนน ยังไม่ทันที่ฉันจะได้หย่อนก้นอันสวยงามนั่งลงบนเก้าอี้เลย เสียงอันไพเราะเสนาะหูของใครบางคนก็ลอยมาเข้าหูฉันเต็มๆ ฉันตวัดสายตาเขียวปั๊ดไปมองหน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับฉันทันที
 
“ถ้ามันไม่สบาย แล้วเธอจะพามันไปหาหมอให้ฉันเหรอไง มนิลา?” ฉันตอกกลับไป ได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะเพื่อนๆ ยัยนี่ชื่อมนิลา เป็นเมืองหลวงของประเทศฟิลิปปินส์ เฮ้ย! ไม่ใช่ ยัยมนิลาเป็นประธานคณะกรรมการนักเรียนของโรงเรียนนี้ต่างหาก ยัยนี่มักจะหาเรื่องปวดหัวมาให้พวกเรา The Princess ได้เสมอแหละ เหมือนกับที่นางกำลังกัดฉันอยู่ตอนนี้นี่ไง -_-*
 
“ถ้ามันจะช่วยทำให้เจ้าหญิงมาประชุมเร็วขึ้นกว่านี้ ฉันก็ยินดี” ยัยนั่นตอบเสียงเย็นเยียบ แต่ทำเอาฉันถึงกับจุก นี่มันตั้งใจจะหักหน้ากันกลางที่ประชุมใช่มั้ยเนี่ย ได้เลยมนิลา แล้วเธอจะได้รู้ว่าเธอกับฉัน ใครมันจะแน่กว่ากัน
 
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ทำสงครามกับยัยมนิลาอย่างที่ใจนึก ก็เป็นอันต้องถอยทัพกลับซะก่อน เพราะเสียงเข้มๆของคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะในฐานะประธานการประชุม
 
“จะหยุดทะเลาะกันได้รึยัง เวลาที่เสียไปเนี่ยมันยังไม่พอใช่มั้ย?”
เจ้าของเสียงคือรุ่นพี่มาร์คัส หรือที่พวกเรา The Princess ทุกคนเรียกว่าหัวหน้า เป็นผู้ที่ก่อตั้ง The Princess ขึ้นโดยผ่านความเห็นชอบของทางโรงเรียน และเป็นคนที่คอยดูแล The Princess ทุกคน ทั้งในเรื่องการเรียน และชีวิตส่วนตัวT^T นั่นคือ ถ้า The Princess คนใดคนหนึ่งประพฤติตัวไม่เหมาะสม คนที่จะโดนหางเลขไปเต็มๆนั่นก็คือมาร์คัสนั่นเอง
 
“งั้นก็เริ่มสักทีสิคะรุ่นพี่ ก่อนที่มันจะช้าไปกว่านี้น่ะ” ยัยมนิลาพูด ก่อนจะปรายตามามองฉันอย่างเย้ยๆ ฉันได้แต่กัดกรามกรอดอย่างแค้นใจ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะมนิลา ฉันจะเหยียบเธอให้จมดินเลยคอยดู
 
“เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนมากันพร้อมแล้ว ฉันก็ขอเปิดการประชุมเลยก็แล้วกัน” ทุกคนมีท่าทีจริงจังขึ้นมาทันที ไม่เว้นแม้กระทั่งตัวฉันเองก็รีบสลัดความแค้นเคืองออกไปจากใจ แล้วฟังที่มาร์คัสพูดแทน
 
“ทุกคนในที่นี้คงจะพอรู้จักโรงเรียนมัธยม Wealthy กันอยู่แล้วนะ ตอนนี้โรงเรียนมัธยม Wealthy และโรงเรียนของเราได้ตกลงที่จะทำภารกิจร่วมกัน นั่นก็คือการก่อสร้างพิพิธภัณฑ์ของอีกฝ่ายไว้ในโรงเรียนของตัวเอง”
 
“หมายความว่าที่ High-Flown ก็จะมีพิพิธภัณฑ์ของ Wealthy แล้วที่ Wealthy ก็จะมีพิพิธภัณฑ์ของ High-Flown อย่างงั้นเหรอคะหัวหน้า”
เฟย์ที่นั่งอยู่ข้างๆฉันถามขึ้นทันที มาร์คัสพยักหน้ารับ และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเสียงฮือฮาที่ดังขึ้นในห้องทันที จะไม่ให้มันฮือฮาได้ยังไงล่ะ ก็ในเมื่อใครๆก็รู้ว่าไฮท์ฟลาวน์กับเวลที น่ะ เคยถูกโรคกันซะที่ไหนล่ะ ถึงจะไม่ได้มีเรื่องกันถึงขั้นอาละวาด แต่ก็ใช่ว่าจะยืนมองหน้ากันนานๆได้ซะหน่อย ใครมันเป็นต้นคิดภารกิจนี้กันนะ อยากดูหน้าซะจริง!
 
“แล้วจุดประสงค์ของการทำภารกิจนี้ล่ะคะ คืออะไร?” มายด์ที่นั่งอยู่ท้ายสุดของแถว The Princess ถามขึ้นอย่างสงสัย
อืม... เป็นคำถามที่ดี ทำไมยัยนี่ชอบพูดเรื่องมีสาระตลอดเลยนะ คนล่ะเรื่องกับฉันเลย -_-*
 
“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ ผอ. ของทั้งสองโรงเรียนเห็นว่าทั้ง High-Flown ทั้ง Wealthy ต่างก็เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงด้วยกันทั้งคู่ ก็เลยอยากมีพิพิธภัณฑ์ของกันและกันไว้เพื่อเป็นประวัติของโรงเรียนน่ะ”
เยี่ยม นอกจากจะสร้างพิพิธภัณฑ์แล้ว ไม่สั่งให้สร้างสุสานของกันและกันไว้ด้วยเลยล่ะ
 
“แล้วพิพิธภัณฑ์ที่ว่าจะต้องทำอะไรบ้างล่ะคะ?” แก้วที่นั่งอยู่ระหว่างเฟย์กับแต๊งกิ้วถามขึ้นบ้าง ฉันหันไปมองหน้ามาร์คัสอย่างรอคำตอบ ฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันนั่นแหละ
 
“แน่นอนว่าเราไม่ได้คิดจะสร้างตึกใหม่เพื่อนทำพิพิธภัณฑ์แน่นอน แต่เราจะดัดแปลงห้องว่างที่เหลืออยู่ให้กลายเป็นห้องพิพิธภัณฑ์แทน ซึ่งในนั้นก็จะต้องมีประวัติความเป็นมาของโรงเรียนนั้น รวมไปถึงเหตุการณ์สำคัญๆต่างๆที่เคยเกิดขึ้น และที่ขาดไม่ได้ก็คือ จะต้องมีประวัติของ The Prince แห่ง Wealthy ด้วย”
 
“The Princes?” ฉันทวนคำอย่างงงๆ ก่อนจะหันไปมองหน้ามาร์คัสด้วยเครื่องหมายคำถาม
 
“เวลทีมี The Prince ด้วยเหรอคะหัวหน้า?” ดูเหมือนฉันจะถามคำถามผิดแฮะ สังเกตได้จากสายตาของทุกคนในห้องที่มองตรงมาที่ฉันด้วยสายตาแปลกๆ
 
“แหม เจ้าหญิงฟางผู้แสนจะฉลาดหลักแหลม กลับไม่รู้เรื่องง่ายๆแค่นี้เหรอเนี่ย แปลกใจจังแฮะ”
 
เสียงที่บ่งบอกความแปลกใจแต่ความเยาะเย้ยมีมากกว่าของยัยมนิลา ทำให้ฉันต้องตวัดสายตาขุ่นๆไปมองอีกรอบ
 
“ฉันไม่รู้ แล้วมันผิดตรงไหนไม่ทราบล่ะคะ ท่านประธานนักเรียน”
 
“มันก็ไม่ได้ผิดอะไรหรอกนะ ฉันก็แค่แปลกใจน่ะ เรื่องง่ายๆแค่นี้ แต่คนที่เป็นถึง The Princess อย่างเธอยังไม่รู้ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าเธอเข้ามาเป็น 1 ในเจ้าหญิงได้ยังไง”
 
ปัง!
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ มนิลา!”
.
.
.
.
.
ตัด ฉับบบบบบ!!!!
อยากบอกว่า เรื่องเก่าขอดองเอาไว้ก่อนนะฮาฟ ตอนนี้สมองไรเตอร์ตันมากเลยอ่า
ก็เลยเอาเรื่องนี้มาลงไปพลางๆก่อน ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยก็แล้วกันนะคราฟ
ใครจะทวงฟิค จิ้มโลดเลย
 

-     https://www.facebook.com/sujittra.boonkra