Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ”ฟางที่ลืมตาตื่นมาในตอนเช้าค่อยๆขยับตัวขึ้นมาต้องร้องเมื่อความรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อย ฟาง
คิดถึงเมื่อคืนที่เธอเจอกับจอมโจรซูสที่มาขโมยเพชรอเมซอนสีชมพู และเธอกับเขาก็มีอะไรกันเมื่อ
คืน ตรงห้องนอนของเธอนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
 
 
ก่อนที่ฟางจะคิดฟุ้งซ่านต่อไปนั้น มีเสียงเคาะประตูห้องดัง หญิงสาวรีบใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินไป
เปิดประตูทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง โชคดีจริงๆที่ฟางไม่เป็นอะไร”เต้ยรีบดึงฟางไปกอดแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางจะเป็นอะไรได้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นหรอเต้ย”ฟางทำทีเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วถามต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“ไปพวก3โจรนั่นมันกล้ามาก มันบุกเข้ามาที่นี่และขโมยเพชรไปแล้ว”เต้ยพูด
 
 
 
 
 
 
 
“รึจะมีแค่ซูสคนเดียวที่มาขโมย”ฟางนิ่งแล้วคิดถึงเรื่งเมื่อคืนก่อนจะพึมพำเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ามันบุกขึ้นมาจริงมันก็เก่งมากแล้ว แต่ถึงยังไงก็ตาม มันทำผิด เต้ยต้องจับพวกมันมาเข้าคุกให้
ได้”เต้ยพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ทำผิดจะต้องเอามาเข้าคุกให้ได้”ฟางพูดเมื่อเต้ยเดินไปแล้ว พลางคิดแค้นโจรหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัดเช้ย”ป๊อปปี้ที่ซ่อมรถอยู่ก็จามขึ้นพลางลุกขึ้นไปหาน้ำดื่ม
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จามแบบนี้มีคนคิดถึงรึเปล่านะ รึว่ะเป็นสาวๆของป๊อปปี้น้อ”จินนี่เดินเข้ามาพูดแซว
 
 
 
 
 
 
 
 
“รึไม่ใชคิดถึง แต่คิดจะจับเข้าคุกแทนน่ะสิ”ป๊อปปี้พึมพำเบาๆแล้วคิดถึงเรื่องของเขากับฟางเมื่อคืน
นี้ ที่เขาเผลอไปปล้ำฟางจนฟางตกเป็นของเขาแล้ว หึๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าสมัยนี้แล้วยังมีสาวเวอร์
จิ้นเหลืออยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะคุกไม่คุกก็ไม่รู้สินะ แต่ที่แน่ๆ เพชรถูกส่งกลับไปยังเจ้าของเดิมและจดทะเบียนเป็นเจ้าของ
เรียบร้อยแล้วจ้า”จินนี่พูดพลางเปิดไอแพตโชว์ข่าววันนี้ก่อนจะกดภาพวีดีโอให้ป๊อปปี้ดู
 
 
 
 
 
 
 
 
“หลายคนอาจจะคิดว่าเหล่า3โจรชื่อดัง ซูส โพไซดอนและเฮเดสเป็นอมโจรที่ก่อความวุ่นวายไป
ทั่วเมือง แต่สำหรับชั้น ชั้นคิดว่าพวกเค้าคือฮีโร่ที่นำของที่ชั้นรักกลับคืนสู่ชั้น ขอบคุณจริงๆนะ
3โจร”มาดามซูซี่พูดกับนักข่าว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“และงานนี้แน่นอน เพจแฟนคลับของ3โจรมีแต่คนชื่นชมงานนี้ได้คะแนนจากสาวๆเพียบ”หวายเดิน
เข้ามาพร้อมเขื่อนและโทโมะแล้วพูดก่อนะเปิดเพจแฟนคลับพวกเขาในมือถือให้ป๊อปปี้ดู
 
 
 
 
 
 
 
 
“ได้คะแนนจากสาวๆทั่วเมือง แต่ไม่ได้คะแนนสาวสวยที่ชื่อว่าฟางน่ะสิ”เขื่อนแซว ป๊อปปี้ถมึงตาใส่
เขื่อนทีนึง
 
 
 
 
 
 
 
“จะได้ใจไม่ได้ใจแล้วไงล่ะ แต่ป๊อปได้ใจหวายเต็มๆเลยนะ”หวายพูดแล้วเดินไปคล้องแขนป๊อปปี้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่มากันครบทีมขนาดนี้มีอะไรรึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้ถามเพื่อนๆของเขา
 
 
 
 
 
“วันนี้จินนี่จะชวนพวกเราทุกคนไปปฉลองกับจ๊อบนี้น่ะสิ ครั้งนี้พวกเราเยี่ยมมากจริงๆ”จินนี่พูด
 
 
 
 
 
 
“เอาสิ ร้านเดิม งั้นเดี๋ยวคืนนี้เราจะไปแด้นซ์ให้มันเลยเอาสิ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า นายไม่ต้องไปทำตัวเป็นหนุ่มเรียบร้อย เลี้ยงหมาแต่งนิยายแล้วหรอ”โทโมะดักคอ
 
 
 
 
 
 
 
“นิยายพึ่งตีพิมพ์ไป งานนี้ก็ขอรีแลกซ์กันหน่อยๆ”เขื่อนพูดแล้วถอดแว่นตาที่เขาใส่ประจำ
 
 
 
 
 
 
 
“เอาสิ งั้นวันนี้เราฉลองกับงานของพวกเรา แต่ชั้นขอเก็บร้านก่อนละกัน”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ปี๊นนนนนน
 
 
 
 
 
แต่ก่อนที่ทุกคนจะว่าอะไรต่อ รถของฟางก็บีบแตรหน้าร้าน
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห แดงขนาดนี้ พิกัดชันเจน รถฟางมาว่ะ พวกเราหลบ”เขื่อนเห็นพิกัดสีแดงชี้พิกัดที่หน้าบ้านก็
รู้ทันทีว่าฟางมาก่อนนะจะรีบทุกคนเลาะหลังร้านเพื่อหาทางออกก่อนจะซ่อนเครื่องติดตามรถของ
ฟางให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นาย ชั้นบีบแตรตั้งนานแล้วทำไมนายไม่ออกมาห้ะ เสียมารยาทกับลูกค้าที่สุด”ฟางเดินลงรถมา
ว่าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ปกติรถยุโรปหรูๆอย่างรถคุณฟาง เค้าต้องไปซ่อมรถที่อู่แพงๆไม่ใช่หรอครับ จะมาสนใจอะไร
ร้านซ่อมรถกระจอกๆ หลังคาจะพังแหล่ไม่พังแหล่แบบผมล่ะ”ป๊อปปี้กอดแล้วพูดกวนๆใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่อย่ามาพูดมากนะ ชั้นมาล้างรถ พอดีคนรถไม่อยู่ แล้วชั้นก็รีบด้วย”ฟางพูดแล้วกอดอกเชิดใส่
ป๊อปปี้ ป๊อปปี้เหล่มองฟางที่สวมเสื้อแล้วติดกระดุมจนถึงคอก็อมยิ้มเพราะเมื่อคืนนี้เค้าเล่นทำคิสมา
ร์กไว้ทั่วลำคอฟางเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นแน่ กะแล้วที่มาผมน่ะเพราะหลงเสน่ห์ผมจริงๆด้วยสิ แหมไม่ต้องเอารถมาอ้างหรอก”ป๊อปปี้
แกล้งกระแซะฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหลวไหล นี่ถ้าพูดมากอีกชั้นไปล้างรถที่อื่นก็ได้”ฟางพูดแล้วเดินกลับไปที่รถป๊อปปี้รีบมาขวาง
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า ได้ไง มาถึงแล้วจะเปลี่ยนใจ ผมใยอมหรอก”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาคมกับฟาง ทำให้ฟางชะงัก
รู้สึกร้อนวูบวาบกับสายตาคู่นี้ก่อนะแกล้งมองไปที่อื่นทำเป็นไม่สนใจเดินไปนั่งรอที่เกาอี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ ว้าย ไหนว่าวันนี้ไม่มีลุกค้าแล้วทำไมถึงมาล้างรถได้อ่ะ”แบมเดินเข้ามาพูดแล้วเหวอเมื่อ
เห็นป๊อปปี้ล้างรถ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ลูกค้าด่วนน่ะจ้ะแบม รอแปปนะเดี๋ยวป๊อปล้างรถเสร็จแล้วไปกินก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอย
กัน”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ล้างรถน่าสนุกจัง งั้นแบมช่วยป๊อปปี้นะคะ”แบมพูดแล้วไปช่วยป๊อปปี้ล้างรถ ภาพที่ป๊อปปี้ถอดเชิ้ต
ออกเหลือแต่เสื้อกล้ามกางเกงยีนส์กำลังล้างรถโดยมีแบมในเสื้อสายเดี่ยวกางเกงขาสั้นร้องวี้ดว้าย
เล่นน้ำขณะล้างรถด้วยกันอย่างสนุกสนานทำให้ฟางที่ทำทีอ่านนิตยาสารไม่สนใจตอนแรกมองแล้ว
รู้สึกหงุดหงิดประหลาด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ มัวแต่มาอี๋อ๋อกันแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่รถชั้นจะเสร็จชั้นไม่มีเวลาว่างมากมาดูพวกนายสวีทกัน
หรอกนะ”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่มีว่างมากมากขนาดนั้น ก็ทำไมไม่ไปร้านดีๆล่ะคะ”แบมย้อนแทน
 
 
 
 
 
 
“นี่ชั้นเป็นลูกค้านะ กล้าย้อนแบบนี้ มิน่าถึงไม่คนเข้าร้าน”ฟางว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ร้านผมน่ะไม่จำเป็นต้องใหญ่โต มีคนเข้าออกมากมายหรอก แค่เป็นร้านที่บริการด้วยใจ ลูกค้าถึง
จะติด แบบมองตากันแล้วก็รู้ไปถึงข้างในใจ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองตาแบมที่เอาแต่ขวยเขิน
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นไม่มีเวลาว่างมากมาดูพวกนายสวีทหวานหรอกนะ ถ้าไม่สนใจที่จะล้างรถ
ชั้นไปล้างต่อที่ร้านอื่นก็ได้”ฟางพูดแล้วเดินหนีแต่แล้วสะดุดสายยางแล้วล้มลงไปในกะละมังล้างรถ
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อุ๊ย ตายแล้ว555”แบมเห็นฟางตกลงไปจนตัวเปียกก็หัวเราะออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด นี่มันชุดของเบอเบอรี่เชียวนะ อี๋ ดำหมดแล้ว”ฟางร้องแล้วมองชุดเดรสตัวเก่งอย่างเสียดาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“เบอเบอรี่แล้วไง ถ้าจะให้ชดใช้ให้ผมไม่มีปัญญาหรอกนะ แบมเอาเสื้อผ้าเราในตู้ด้านในร้านพี่แล้ว
พาคุณเค้าไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำป้ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วให้แบมพาฟางไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วล้างรถให้
ฟางต่อจนเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย อยากจะทำอะไรก็ทำไปคนเดียวเลยนังป้ามหาภัย”แบมโวยวายเดินออกมาจากห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าเนี่ยแบม”ป๊อปปี้เดินมาถามแบมที่เดินหน้ามุ่ยออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ยัยป้านั่นน่ะสิคะ โวยวายหาว่าชุดแบบมันโป๊เกินไป ไม่ได้โป๊นี่น่ะแฟชั่นแท้ๆ ยังดีกว่าใส่ชุด
กระโปรงยาวถึงตาตุ่มแบบนั้น สวยก็ไม่สวยแล้วยังแพงอีก”แบมโวยวายแล้วเดินกลับบ้านไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้าคุณ คนเค้าอุตส่าห์หวังดีหาชุดกิ๊กมาเปลี่ยนให้ ยังจะเรื่องมากอีกหรอ ทนๆหน่อยเหอะน่า
ตัว199ไม่ได้ของขึ้นห้างแต่ก็มีชุดให้ใส่กลับบ้านล่ะน่า”ป๊อปปี้เดินมาพูดกับฟางหน้าห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นชั้นคงจะดีใจมากสินะที่ใส่ชุดกิ๊กของนาย นี่ ถามหน่อยเหอะ บ้านขาดแคลนขนาดใส่เสือ้ผ้าน้อย
ชิ้นแบบนี้เลยรึไงยะ ผู้หญิงน่ะแต่งตัวโป๊ไปก็ทำให้ไม่มีค่านะ”ฟางโมโหเดินออกมาว่าพลางเท้า
สะเอวว่า ป๊อปปี้กลืนน้ำลายเอื๊อกเมื่อเห็นฟางสวมชุดของแบม ชุดสายเดี่ยวสั้นกับกางเกงขาสั้นจู๋
แบบที่แบบใส่ประจำ ทำให้ผิวขาวของฟางนั้นขับกับชุดดูน่ามอง ชายหนุ่มสะดุดตรงรอบคิสมาร์ก
เขาทำและฟางพยายามปิดมัน
 
 
 
 
 
 
 
พรึบ ป๊อปปี้หยิบเสื้อของเขาคลุมฟางไว้
 
 
 
 
 
“เอาปิดซะ เดี๋ยวกลับบ้านไป พ่อของคุณจะอกแตกตายถ้าเจอลูกสาวเป็นสก๊อย”ปีอปปี้พูด ฟางจึง
ฟาดเข้าทีนึง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหอะ กับพวกสาวๆเซเลปนางแบบไฮโซนี่แบประเคนพาไปซื้อของหรูๆดีๆออกนอกหน้า แต่กับชั้น
ล่ะ เอาเสื้อผ้าของกิ๊กมาให้ใส่ ให้มันได้งี้สิ ชั้นเป็นคนเสียหายแท้ๆ”ฟางบ่นยาวเหยียด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ ที่แท้อยากเป็นแบบแพท หวาย ได้ๆ เพราะว่าที่ผมเทคแคร์เอาใจสาวๆของผมดีก็เพราะต้อง
ผ่านเรื่องบนเตียง แต่เอ๊ะ ถ้าคุณร้อนขนาดนี้คงไปไม่ถึงบ้านผมแน่ๆ เปลี่ยนเป็นเรื่อบนโซฟาแทน
ละกัน”ป๊อปป้พูดแล้วดันฟางลงไปนอนราบกับโซฟาในห้องทำงานของเขาแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้
ฟางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ถูกปล้ำก็ถีบป๊อปปี้กระเด็น
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาทำอะไรบ้าๆแบบนี้กับชั้นนะ ชั้นไม่ยอมหรอก”ฟางพูดแล้วรีบคว้าไม้กวาดมาขู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“โว้วๆ ใจเย็นๆ ดุซะด้วย แค่ล้อเล่นน่าคุณ ผมปล้ำคุณไปนะ ผมต้องโชคร้ายแน่ๆที่เผลอปล้ำตัวตุ่น
เข้า”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ใช่ตัวตุ่นย่ะ เอาตังค์ไปเลย ไปแล้ว”ฟางพูดแล้ววางเงินไว้บนต๊ะทำงานก่นจะรีบขับรถออก
ไป
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าขี้งอนแบบนี้เดี๋ยววันหลังจะเทคแคร์ดีๆนะจ้ะ เมียจ๋า”ป๊อปปี้พูดกับตัวเองกวนๆแล้วขำกับท่าทาง
ของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะคุณครู”แก้วพูดแล้วเดินช่วยครูที่เคยดูแลเธอที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหลังจากที่เธอว่าง
จากงานเธอมักจะมาช่วยคุณครูสอนหนังสือให้น้องๆที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเสมอๆ
 
 
 
 
 
 
“อ้าว นั่นคุณโทโมะมาพอดีเลย วันนี้มาซะบ่ายสงสัยมีงาน”ครูของแก้วพูดทำให้แก้วหันไปมองงโท
โมะที่อีกฝั่งโรงอาหาร ภาพที่โทโมะกำลังแจกขนมให้เด็กๆแล้วยิ้มแย้มอย่างอ่อนโยนทำให้เธอ
แปลกใจที่เห็นชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณโทโมะเค้ามาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี่บ่อยหรอคะครู”แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
“บ่อยสิจ้ะ เค้ามาที่นี่กับพ่อเค้าตั้งนานแล้ว เอ่อ ครูไปหาคุณโทโมะเค้าดีกว่า แก้วเอาแฟ้มนี่ไปเก็บ
ให้ครูที่ห้องทีสิ”ครูของแก้วพูดแล้วชะงักเมื่อนึกได้ว่าเธอเกือบหลุดปากเรื่องครอบครัวโทโมะที่
อุปการะแก้วก็เดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ นี่มันแฟ้มเอกสารการบริจาคของเล่นกับขนมของคุณโทโมะนี่”แก้วพูดแล้วเปิดอ่านแฟ้มนี้ไป
อมยิ้มไป
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ๆยัยแก้ว คุณโทโมะเป้นแฟนกับคุณจินนี่เราจะยิ้มแบบนี้อีกไม่ได้”แก้วชะงักได้สติก็รีบไล่
ความคิดของตัวเองออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไปป์ มาก่อน อยู่ไหน เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะ”เฟย์ที่มาหา2แสบกดกริ่งและตะโกนหน้าบ้าน
 
 
 
 
“อ้าว นึกว่าใคร เมื่อกี้ไปป์กับมาก่อนออกไปบ้านเพื่อนนะครับ เห็นว่าจะไปเอาแผ่นเกมส์คืน”เขื่อนที่
เดินกลับจากจากตลาดแล้วพูดขึ้นเพราะเมื่อกี้2แสบฝากเขาดูแลบ้านอยู่เลย
 
 
 
 
 
 
 
“หนอย นี่กล้ามากที่เอาเกมส์ชั้นไปให้เพื่อนกลับมาล่ะน่าดู”เฟย์บ่นพึมพำ
 
 
 
 
 
 
“เอางี้สิครับ เดี๋ยวพวกนั้นก็กลับมาแล้ว เดี๋ยวเฟย์มาอยู่ที่บ้านผมรอละกัน พอดีผมซื้อขนมมาเยอะ
เลย มาทานด้วยกันสิครับ”เขื่อนพูดแล้วยิ้มให้เฟย์
 
 
 
 
 
“ว้าว ขอบคุณค่ะ เขื่อนน่ารักที่สุดเลย”เฟย์พูดแล้วยิ้มอย่างดีใจก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านกับเขื่อน
 
 
 
 
 
 
ปากบอกว่าปล้ำตัวตุ่นๆละโชคร้ายงั้นเรื่องเมื่อคืนป๊อปปี้คงจะโชคร้ายสินะ55555
 
 
คราวนี้กล้าที่จะเรียกเมีย ต่อไปล่ะจะเป็นยังไง
 
 
อย่าลืมติดตามเรื่องนี้น้าาา
 
 
ถ้าพรุ่งนี้ไม่ติดธุระจะกลับมาอัพให้อ่านอย่าพึ่งหายๆ