Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.
แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
36) 36 บทส่งท้ายPart1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ทำยังไงดีพี่เต้ย พี่ฟางยังไม่ออกมาเลย”เฟย์พูดอย่างร้อนรนเมื่อฟางยังอยู่ในห้องผ่าตัดยังไม่
ออกมาสักที
“ฟางต้องไม่เป็นอะไร เฟย์ พี่เชื่อว่าฟางจะต้องไม่เป็นอะไร”เต้ยกอดปลอบเฟย์ที่เริ่มร้องไห้ออกมา
ด้วยความกลัวว่าพี่สาวจะเป็นอะไรไปเป็นจังหวะเดียวกับป๊อปปี้ เขื่อนที่พาโทโมะที่ทำแผลเสร็จมา
กับแก้ว ป๊อปปี้มองเต้ยที่กอดปลอบใจเฟย์ที่ร้องไห้กลัวว่าพี่สาวจะเป็นอะไรก็นิ่ง ก่อนจะเดินออก
ไปจากตรงนั้น
“เดี๋ยวก่อน ชั้นว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน”เต้ยหันไปเห็นป๊อปปี้ก็รีบเดินไปรั้งแขนไว้
“เอาแล้วไงเฟย์งานนี้พี่เขยเบอร์1เบอร์2เรามีเคลียร์ยาวต้องเรียกรถพยาบาลดีมั้ย”เขื่อนพูด
“ไม่ต้องหรอกเขื่อน นี่น่ะโรงพยาบาล แล้วอีกอย่างเฟย์วว่าพี่เต้ยเค้ามีเหตุผลพอไม่มีเรื่องชกต่อย
ในช่วงที่พี่ฟางเจ็บขนาดนี้หรอก”เฟย์ตีแขนแฟนหนุ่มเบาๆแล้วพูด
“ดีจังที่ไม่ป็นอะไรมาก”แก้วพูดเมื่อพาโทโมะมานั่ง
“ดีมากเลยล่ะ ที่แก้วเองก็ไม่เป็นอะไร”โทโมะพูดแล้วกุมมือแก้วไว้ทำให้แก้วยิ้มด้วยความเขินอาย
“เพราะถ้าเกิดคุณโทโมะเป็นอะไรไปแก้วคงอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆ”แก้วพูดออกมาจากใจ
“งั้นต่อไปนี้แก้วก็ไม่ต้องอยู่คนเดียวแล้วนะ เพราะต่อจากนี้ เราจะมีแต่คำว่าเราตลอดไป”โทโมะ
พูด
“มะ หมายความว่ายังไงหรอคะ”แก้วหน้าแดงจัดแล้วถามชายหนุ่มอีกครั้ง
“ก็ ต่อจากนี้ไป แก้วจะไม่ใช่เด็กในปกครองของชั้นอีกแล้ว แก้ว เราแต่งงานกันนะ”โทโมะพูดแล้ว
ขอแก้วแต่งงาน
“ฮึ คะ คุณโทโมะ ค่ะ แก้วตกลง”แก้วได้ยินเช่นนั้นก็รีบตกลงแล้วสวมกอดชายหนุ่มแน่น
“ถึงแม้จะบอกในช่วงพี่ฟางเจ็บตัวแต่ก็ซึ้งอ่ะ”เฟย์พูดแล้วยิ้มออกมาเช่นเดียวกับเขื่อนที่เห็นแก้ว
และโทโมะจะแต่งงานกัน
“คุณมีอะไรกับผมหรอครับคุณเต้ย”ป๊อปปี้เดินตามเต้ยมาที่ชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาลแล้วถาม
“นายกับฟางรักกันมานานแค่ไหนแล้ว ใช่ช่วงเวลาที่ชั้นไม่สนใจฟางรึเปล่า”เต้ยถามตรงๆ
“ใช่”ป๊อปปี้พูดตามตรง
ผลัวะ เต้ยชกหน้าป๊อปปี้อย่างแรงจนชายหนุ่มล้มคว่ำ
“ชั้นยอมรับว่าชั้นสนใจฟางตั้งแต่แรกที่ชั้นคือจอมโจรซูส เมื่อเราอยู่ใกล้กันแล้วมันทำให้ชั้นรู้สึกว่า
ชั้นขาดฟางไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่ามันผิด แต่สุดท้ายชั้นก็รักฟางเข้าเต็มเปา”ป๊อปปี้พูดมาตามตรง
ผลัวะ
เต้ยชกป๊อปปี้อีกหมัดโดยที่ชายหนุ่มเองก็ยอมให้เต้ยชกอย่างเดียว เพราะเขารู้ตัวเองดีว่ารักคนมี
เจ้าของมันผิดแค่ไหน
“แม้นายจะเป็นโจรที่ไม่ทำร้ายใครจริง แต่ตอนนี้นายกลับทำร้ายความรู้สึกของชั้นไปแล้ว
ป๊อปปี้”เต้ยง้างหมัดจะชกป๊อปปี้อีกครั้งแล้วชะงักก่อนจะพูดแล้วเดินลงไป ป๊อปปี้มองเต้ยก็เข้าใจ
ว่าเต้ยเองรู้สึกอย่างไร
“อืม เฟย์”ฟางลืมตาตื่นมาแล้วมองไปรอบๆก่อนจะเรียกเฟย์ที่นอนซบเขื่อนที่โซฟา
“พี่ฟาง พี่ฟางฟื้นแล้ว”เฟย์ดีใจเมื่อฟางฟื้นขึ้นมาแล้วรีบเข้าไปนั่งข้างๆพี่สาวทันที
“พี่หลับไปนานเท่าไหร่หรอเฟย์”ฟางถามน้องสาวแล้วมองเขื่อนที่ยืนข้างๆแล้วป๊อปปี้ล่ะ
“ก็2วันเต็มๆอ่ะพี่ฟาง พวกของนายชวินกับมิสเตอร์ริวถูกจับหมดแล้วนะ กวินกับนายชวินถูกยิงตาย
คาที่ในจุดเกิดเหตุส่วนมิสเตอร์ริวยอมมอบตัวกับตำรวจเพราะหมดอาลัยตายอยากกับเรื่อง
กวิน”เฟย์พูด
“แล้วพวกกั้ง เควินและพิชชี่ก็ตายหมดแล้วนะ”เขื่อนพูดพลางหดหู่และสงสารพิชชี่มากที่ต้องจบ
ชีวิตเมื่อคิดกลับตัวได้
“แล้วนี่ป๊อปปี้ล่ะอยู่ที่ไหนหรอ”ฟางรีบถามเฟย์และเขื่อน
“รายนั้นไปช่วยโทโมะกับแก้วเตรียมเรื่องแต่งงานน่ะ พอดีว่าวันก่อนที่ฟางยังเจ็บตัว โทโมะดัน
ใจร้อนขอแก้วแต่งงานกลางโรงพยาบาลน่ะ เรื่องมันเลยฉุกละหุกไปหมด”เขื่อนเล่าให้ฟางฟัง
“ไปช่วยโทโมะงั้นหรอ นี่ไม่คิดจะแวบมาดูอาการกันเลยรึไง”ฟางหน้างอเมื่อไม่เห็นป๊อปปี้เข้ามา
สักที
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ฟางใจเต้น รึว่าจะเป็นป๊อปปี้มาแล้ว
“ฟาง ฟื้นแล้ว”เต้ยเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้แล้วรีบเข้าไปหาคู่หมั้นสาว
“เต้ย ขอบคุณนะ”ฟางรับดอกไม้จากเต้ยมาแต่ตายังคงมองหาป๊อปปี้ทำให้เต้ยชะงัก
“หลับมานานคงจะเบื่อสินะ เราออกไปเดินเล่นกันมั้ยฟาง”เต้ยพูดก่อนจะพาฟางนั่งรถเข็นแล้วพา
ออกมาด้านนอกห้องบริเวณสวนของโรงพยาบาลฟางแอบถอนหายใจเบาๆ นี่หมอนั่นจะไม่มาหา
กันเลยรึไงนะ
“เดี๋ยวเต้ยว่าจะเอาอาหารจีนจากร้านของเวฟมาให้ฟางนะ ดีมั้ย”เต้ยพูดเมื่อทั้งคู่ตกอยู่ในความ
เงียบ
“เอ่อ เรื่องแต่งงานของเราตกลงคุณพ่อยังคงจะให้เราแต่งงานกันในเดือนนี้ใช่มั้ยเต้ย”ฟางพูด
“มันก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะ รึว่าฟางเองไม่อยากแต่งงานกับเต้ยแล้ว”เต้ยพูดดักคอฟาง
“จะบ้าหรอเต้ย เอ่อ ฟางจะไม่อยากแต่งงานกับเต้ยได้ยังไงล่ะ”ฟางรีบพูด
“ฟางจำที่เต้ยเคยถามฟางได้มั้ยว่าเราลองกลับไปทบทวนในใจของเราดูดีๆว่า ลึกลงไปในใจของ
เราน่ะ ยังมีกันรึเปล่า เต้ยว่าฟางได้คำตอบแล้วนะ”เต้ยพูดก่อนจะเดินมาสบตาร่างบางที่นั่งรถเข็น
อยู่
“ฟางรักป๊อปปี้สินะ”เต้ยพูดตรงๆ
“เต้ย”ฟางเงียบและอึกอักเพราะเธอเองก็สงสารเต้ยเหลือเกิน เต้ยเป็นคนดี ดูแลเธอมาโดยตลอด
เขารักเฟย์เหมือนกับน้องสาวแท้ๆ เธอเองที่ความรู้สึกเปลี่ยนไป ทั้งที่หมั้นกับเต้ยแท้ๆแต่หัวใจและ
ร่างกายกลับมอบให้เพียงแค่ป๊อปปี้เท่านั้น
“เต้ยสังเกตมานานแล้วล่ะ ว่าฟางแคร์ป๊อปปี้แค่ไหน ฟางเสียใจแค่ไหนตอนที่รู้ว่าป๊อปปี้โดน
ระเบิด และตอนที่ฟางโดนยิงแล้วสลบไป เต้ยเองก็เห็นว่าป๊อปปี้เค้าก็แคร์ฟางมากเหมือนกัน อย่า
โกหกความรู้สึกตัวเองอีกเลยฟาง ฟางรักป๊อปปี้ และป๊อปปี้เองก็รักฟาง”เต้ยพูดออกมาตรงๆ
ทำให้ฟางพูดไม่ออกก่อนน้ำตาจะค่อยๆไหลออกมา
“เต้ย ฟางขอโทษ ที่ฟางไม่สามารถเป็นคู่หมั้นที่ดีให้เต้ยได้อีกแล้ว”ฟางพูดแล้วปาดน้ำตา เต้ย
เห็นก็ค่อยๆถอดแหวนหมั้นที่นิ้วตัวเองออก เช่นเดียวกับฟางที่ดึงแหวนหมั้นออกจากนิ้วนางข้าง
ซ้าย
“เต้ยไม่โกรธฟางนะ ไม่เกลียดป๊อปปี้ด้วย เต้ยรู้ว่าเราเองทั้งคู่ก็ถูกจับหมั้นกันเพราะความไม่เต็มใจ
ตั้งแต่แรกแล้ว เราเองไม่ได้รักกันเราแค่ผูกพันเพียงเพราะหน้าที่ของคำว่าคู่หมั้นที่ถูกวางไว้ ฟาง
เองเมื่อเจอป๊อปปี้แล้วไม่แปลกหรอกที่รักป๊อปแบบนั้น ไม่เป็นไรนะฟาง กลับไปหาคนที่ฟางรัก
เถอะนะ เต้ยจะไม่รั้งอะไรฟางอีกแล้ว”เต้ยพูดเมื่อฟางร้องไห้และกอดเต้ยด้วยความสงสาร ทั้งคู่
กอดกันเนิ่นนานเพื่อเป็นการบอกลาครั้งสุดท้าย
“อ้าวฟาง มาพอดีเลย เข้ามาก่อนสิจ้ะ”จินนี่ทักเมื่อฟางออกจากโรงพยาบาลมากับเฟย์และเขื่อน
“จินนี่ เขื่อนโทรหาไอ้ป๊อปมันไม่ติดเลยอ่ะ ไปที่ร้านก็ไม่อยู่ คอนโดส่วนตัวมันก็ปิดไว้ ร้านเดิมก็
ขายไปแล้ว เลยว่าจะมาถามจินนี่หน่อยว่า ป๊อปมันมาที่นี่มั้ย”เขื่อนพูด
“แล้วบ้านสวนล่ะไปมารึยัง”จินนี่ถาม
“ไปมาแล้วล่ะ ยายจันทร์บอกว่า ป๊อปปี้ไม่ได้กลับไปที่บ้านสวน ฟางเองก็ไม่รู้แล้วว่าจะไปตาม
ป๊อปได้ที่ไหน”ฟางพูด
“จริงๆนะคะ พวกเราเองก็ไปหาพี่ป๊อปที่บ้านพี่โทโมะกับพี่แก้วแล้วทั้งคู่เค้าบอกว่าพี่ป๊อปเองมา
ช่วยพวกเค้าจริงแต่ว่าพี่ป๊อปเค้ากลับไปก่อนหน้าที่พวกเราจะไปหาเมื่อวันเดียวเอง”เฟย์พูด
“น่าแปลก นี่ไม่ได้ทะเลาะกันกับป๊อปใช่มั้ยฟาง”จินนี่ถาม ฟางเองก็ส่ายหน้า
“จริงสิ วันนั้นที่พี่เต้ยเรียกพี่ป๊อปไปคุยกันนะ เฟย์เห็นพี่ป๊อปลงมามีรอยช้ำที่ปากด้วยนะ เหมือน
ทะเลาะอะไรกันรึเปล่า”เฟย์นึกได้แล้วพูด
“ทะเลาะกันหรอ บ้าพี่เคลียร์กับเต้ยแล้วนะ”ฟางรีบพูด
“เคลียร์กับเต้ยแต่ไม่เคลียร์กับไอ้ป๊อปน่ะสิฟาง เอาไงดีทีนี้”เขื่อนพูด
“จ้าหวาย เปล่านี่ ไม่ได้ไปหิวหิน อะไรนะเจอป๊อป ที่ไหนน่ะ”จินนี่รับสายจากหวายมาแล้วตกใจ
“อะไรนะ หัวหิน จินนี่ถามหวายทีว่าป๊อปปี้อยู่ที่ไหนของหัวหิน”ฟางหูฝึ่งก่อนจะรีบถามจินนี่ทันที
“เห้อ”ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วมองบ้านที่ตัวเองซื้อไว้นานแล้วแต่พึ่งได้มีโอกาสกลับมาตกแต่งเพิ่ม
เติม ชายหนุ่มทอดมองไปที่ในบ้าน ก่อนจะเดินไปหยิบรูปของฟางในกล่องไม้ที่เขาเคยแอบถ่าย
ฟางไว้ เมื่อครั้งที่เริ่มเป็นจอมโจรซูสใหม่ๆ เขาต้องสืบข้อมูลครอบครัวนายธุยุททุกคน และทำให้
เขาตามติดฟางมาตลอดโดยที่เธอไม่รู้ตัว
“จะฟื้นรึยังนะฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อคิดถึงฟางแต่ที่เขาหนีฟางออกมาแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาอยากเลิกยุ่ง
กับเธอ แต่เขาเองสงสารเต้ยคนที่เป็นคู่หมั้นที่ถูกต้องของเธอ มันถึงเวลาแล้วที่เขาและฟางต้อง
กลับสู่โลกแห่งความจริง ไม่มีจอมโจรซูสอีกแล้ว จะมีเพียงแค่ป๊อปปี้เท่านั้น ชายหนุ่มไล่ความคิด
นั้นไปก่อนจะเดินไปอาบน้ำ
“เห้ย กล่องฟางไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำแล้วกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ตกใจที่ไม่เห็น
กล่องไม้ที่เขาเก็บรูปและข้อมูลของฟาง เมื่อกี้เขาไว้ตรงปลายเตียงนี่ หายไปไหนนะ
โครม ชายหนุ่มชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากชั้นล่างก็รีบลงมา
“ฟาง”ป๊อปปี้เหวอเมื่อเห็นฟางตกบันได้แล้วเอามือลูบหัวที่โนตัวเองป้อยๆ
“มองอะไรเล่า เจ็บมาอุ้มเลย”ฟางโวยวายป๊อปปี้รีบอุ้มฟางมานั่งก่อนะหายาหม่องทาให้ฟาง
“ฟื้นตั้งแต่เมื่อไหร่ มาได้ยังไง”ป๊อปปี้ยิงคำถามรัวใส่ฟาง
เพี้ยะ ฟางไม่ตอบแต่ตบหน้าป๊อปปี้หัน
“เก็บคำถามพวกนี้ใส่กระเป๋าเถอะป๊อป ฟางต้องเป็นฝ่ายถามป๊อปมากกว่าไม่ใช่หรอ ว่าป๊อปกล้าดี
ยังไงที่ทิ้งฟางไว้ที่โรงพยาบาล กล้ามากที่ไม่ไปเยี่ยมกัน ไม่ไปรับ โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องแถมหาย
ไปอีกเนี่ย"ฟางโวยวาย
“ป๊อปก็แค่คิดว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะที่เราควรจะกลับไปสู่โลกแห่งความจริงได้แล้ว เต้ยเค้ารักฟาง
มากนะ ความรักของเรามันผิด เรากำลังทำร้ายเต้ย ป๊อปสงสารเค้า โอ๊ย”ป๊อปปี้พูดแล้วร้องเมื่อถูก
ฟางฟาดไปอีกที
“ไม่ต้องมาทำตัวเป็นพระเอก ตัวเองเป็นโจร บอกแล้วใช่มั้ยว่าได้หัวใจฟางไปแล้วอย่าทอดทิ้ง
ทำไมถึงทำแบบนี้ ไม่เชื่อกันเลยรึไงว่าจบเรื่องแล้วจะเคลียร์เรื่องของเต้ยให้น่ะ”ฟางพูดแล้วบิดหู
คนรัก
“ฟาง พอแล้ว นี่ตกลงเรารักกันจริงรึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้ร้องพลางลูบหูตัวเองที่โดนฟางบิดเมื่อกี้
“รักกันสิ ไม่อย่างนั้นฟางจะถอนหมั้นกับเต้ยแล้วมาหาป๊อปหรอ”ฟางพูด
“อะไรนะ นี่ฟางถอนหมั้นกับเต้ยแล้วงั้นหรอ”ป๊อปปี้อึ้งกับสิ่งที่ได้ยินมา
“ใช่ ป๊อป ป๊อปคือคำตอบในหัวใจของฟางนะ ฟางรักป๊อปนะ อย่าไปไหนอีกนะป๊อป”ฟางพูดแล้ว
สวมกอดชายหนุ่ม
“ไม่ไปไหนแล้ว แค่ความรักของเราไม่ผิดต่อใครป๊อปก็ไม่หนีฟางไปไหนแล้ว มา หายแล้วจริงหรอ
ไหนให้คุณหมอตรวจร่งกายหน่อยแล้วกัน”ป๊อปปี้พูก่อนจะอุ้มฟางขึ้นไปชั้นบนทันที
“บ้า คนบ้า ฮิฮิ”ฟางหัวเราะด้วยความเขินแต่ก็ยอมชายหนุ่มอยู่ดี
ใครว่าคู่นี้หวาน ไม่เลยนะ 55555555
ตอนแรกว่าจะทำบทส่งท้ายจบรวดเดียว แต่คิดไปคิดว่า แยกเป็น2พาทดีกว่า
ตอนหน้าจบจริงๆแล้วจ้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
