Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยววันนี้พ่อต้องเข้าประชุมกับคุณชวินเรื่องพวก3โจรนั่นนะ วันนี้อาจจะไม่กลับมาทานมื้อเย็นกับ

เรา”ธียุทพ่ของฟางพูดขณะทานข้าวเช้าอยู่กับลูกสาวทั้ง2ก่อนไปทำงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณชวินเป็นถึงนายกนะเค้าต้องหาทางจัดการไอ้พวกโจรพวกนั้นได้แน่ๆ”ธียุทพูด

 

 

 

 

 

 

“แต่จอมโจรซูส เฮเดสและโพไซดอนเค้าก็ไม่ได้โจรกรรมของไปจริงๆสักหน่อย ปล้นแล้วเอาไป

คืน ส่วนถ้าจะออกปล้นพวกเศรษฐีพวกเค้าก็ปล้นแต่พวกที่โกงมีประวัติไม่ดีๆแล้วเอาเงินไปมอบให้

มูลนิธินี่คะ ถ้าจำไม่ผิดเฟย์อ่านข่าวเมื่เดือนก่อนว่าพวก3โจรเค้าก็เอาเงินไปบริจาคให้มูลนิธิเด็ก

กำพร้านี่คะ”เฟย์ลูกสาวคนเล็กพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่โจรยังไงก็คือโจรอยู่วันยังค่ำน่ะเฟย์ จะเป็นฮีโร่ไปได้ยังไง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ฟาง ทีโรบิน ฮู้ตเค้ายังช่วยเหลือคนจนเลย พวก3โจรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนี่”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ยัยเฟยืแกพูดแบบนี้เดี๋ยวคุณพ่อก็ไม่พอใจหรอก นี่พ่อเราทำคดีนี้อยู่ด้วยนะ ไอเข้าข้างพวกโจร

แบบนี้ได้ไงล่ะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่เพราะพ่อรึว่าเพราะคู่หมั้นตัวเองล่ะจ้ะ”เฟย์ย้อน ฟางทำหน้างอใส่น้องสาวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ท่านครับ ตอนนี้ปิ่นปักผมโบราณที่มื่อคืนนี้พวก3โจรขโมยไปตอนนี้ถูกส่งคืนแล้วครับ”เต้ยรีบวิ่ง

มาบอก

 

 

 

 

 

“อะไรนะ คราวนี้เจอปิ่นปักผมโบราณที่ไหน”ธียุทถามลูกน้องคนสนิท

 

 

 

 

 

 

“อยู่ที่หน้าโรงพักชานเมืองครับ ทางตำรวจที่นั่นโทรแจ้งมาทางเราเมื่อกี้นี้เอง”เต้ยพูด

 

 

 

 

 

“เห็ยมั้ยคะทุกคน ว่า3โจรเค้าไม่ได้ขโมยของจริงๆสักหน่อย”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“ยัยเฟย์ อย่ามาพูดมากน่า น่ะไปซื้อของกับพี่ไม่ใช่หรอ ไปค่ะเต้ย ไปก่อนนะคะพ่อ”ฟางดึงน้อง

สาวอออกแล้วบอกลาพ่อของเธอก่อนที่เต้ยจะเดินตามออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงฟางก็ไม่น่าดึงน้องเรื่อง3โจรนั่นเลยนะ ดูท่าเฟย์จะปลื้ม3โจรนั่นมากด้วย”เต้ยพูดขณะ

เดินซื้อของกับฟางส่วนเฟย์แยกออกไปที่ร้านหนังสือตามปกติ

 

 

 

 

 

 

 

“ปลื้ม เหอะ แต่พ่อฟางกำลังทำคดีนี้ ไม่รู้ล่ะ ฟางจะไม่ยอมให้น้องฟางไปบ้าพวกโจรอะไรไร้สาระ

เด็ดขาด”ฟางบ่นแล้วนึกถึงเพจแฟนคลับในอินเตอร์เน็ตที่สาวๆทำเพจแฟนคลับให้กับซูส โพไซ

ดอนและเฮเดส

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าฟาง ไม่หน้างอนะ นี่จะทำขนมนิ เดี๋ยวไปทางนั้นกัน”เต้ยพูดแล้วพาฟางไปอีกมุม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่นี่ก็ดีละพี่ฟาง พี่ฟางไปถ่ายรูปเฟย์กับแก้วให้หน่อยสิ”เฟย์วิ่งมาหาฟางแล้วดึงฟางไปกับตัวเอง

จนมาถึงหน้าร้านหนังสือที่แก้วยืนอยู่ แก้วยิ้มเจื่อนๆให้เฟย์ที่สั่งตัวเองยืนรอตรงนี้

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอโทษนะคะที่น้องชั้นให้คุณรอตรงนี้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ต้องขอบคุณน้องเค้ามากกว่าที่จำแก้วได้ ทั้งๆที่แก้วเป็นนางแบบไม่ดังอะไร”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ดังอะไรล่ะคะ เฟย์ชอบพี่แก้วจากโฆษณาโฟมล้างหน้าตัวนั้นมากเลย จริงสิ แล้วโฆษณานม

เปรี้ยวรสนั้นเฟย์ก็ไปเหมามากินที่บ้านด้วยนะ”เฟย์รีบพูด แก้วยิ้มด้วยความเขินก่อนจะถ่ายรู

ปกับเฟย์แล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นางแบบที่ไหนอ่ะเฟย์ พี่ไม่ยักจะรู้จัก”ฟางถามเฟย์เมื่อแก้วไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“โอย พี่ฟาง เชยมาก นี่น่ะนางแบบวัยรุ่นเลยนะถึงจะดังสู้พวกแนวหน้าไม่ได้ก็เหอะ แต่เฟย์ชอบ

เค้า น่ารัก ตรงๆไม่แอ๊บแบ๊วเหมือนพวกนางแบบคนอื่น”เฟย์พูดแล้วเดินเข้าไปอ่านหนังสือในร้าน

ต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ยฟาง อย่างน้อยน้องฟางก็ไม่ได้ปลื้มแค่3โจรนั่นนะ”เต้ยพูดก่อนจะเดินกลับไปซื้อของกับ

ฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่สาวฮอตมีคนมาขอถ่ายรูปแล้วนิ”จินนี่เดินมาทักแก้วที่เดินแยกมากับฟางเฟย์แล้ว

 

 

 

 

 

 

“แก้วไม่ได้ดังอะไรขนาดนั้นหรอกค่ะคุณจินนี่ เอ่อ แล้วมีจดหมายถึงแก้วมั้ยคะ”แก้วถามต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“แหม มาหาเนี่ยมีสิจ้ะไปที่ร้านกาแฟกัน เดี๋ยวชั้นเอาจดหมายจากมิสเตอร์Pให้”จินนี่พูดแล้วพา

แก้วเข้าไปในร้านกาแฟ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วคุณจินนี่จะไม่บอกแก้วจริงๆหรอคะ ว่ามิสเตอร์Pเป็นใครกัน”แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าแก้ว แก้วจะอยากรู้ไปทำไม ถามตั้งแต่เรียนยันเรียนจบแล้วนะแล้วเห็นชั้นบอกเธอสักครั้งมั้

ยล่ะ”จินนี่พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เลยสักครั้งค่ะ คุณจินนี่คะ แก้วก็แค่อยากจะรู้ว่าใครเป็นคนใจดีคอยช่วยเหลือแก้วทุกอย่าง

ตั้งแต่อุปการะมาจากบ้านเลี้ยงกำพร้าจนเรียนจบแถมยังให้งานนางแบบกับแก้วอีก แก้วอยาก

ตอบแทนบุญคุณเค้านะคะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าแก้วไม่ต้องหาตัวมิสเตอร์Pหรอกแค่แก้วเป็นเด็กดี ไม่ดื้อเท่านี้มิสเตอร์Pก็ดีใจแล้วจ้ะ

เอ๊ะ นี่เดี๋ยวชั้นต้องไปทำธุระต่อแล้วนะแล้วเจอกันนะแก้ว บาย”จินนี่พูดแล้วรีบลุกออกไปจากร้าน

กาแฟ โดยที่แก้วไม่ได้สังเกตเลยว่ามีผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งหันหลังติดกับแก้วลุกขึ้นเดินตามจินนี่ออก

ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าๆยิ้มใหญ่ๆเลยนะโทโมะ เด็กในอุปการะเค้ากตัญญูขนาดนี้ไม่อยากเปิดตัวบ้างหรอ”จินนี่แซวเมื่อออกมากร้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ ชั้นก็แค่อุปการะต่อจากพ่อที่เสียไปหรอกน่า ไม่ต้องมองอย่างนั้นเลยจินนี่ ไปหาป๊อปปี้กับ

เขื่อนกันเถอะ”โทโมะรีบพูดก่อนจะดึงจินนี่ไปเพราะจินนี่ทำหน้าล้อเลียนเขาอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษด้วยนะฟาง คือมีงานด่วนน่ะ ฟางขับรถกลับบ้านเองได้แน่นะ”เต้ยพูดเมื่อรับสายจากผู้การ

ให้ทำงานด่วน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร ฟางน่ะเรียนขับรถกับคุณพ่แล้ว สบายมาก เต้ยไปทำงานเถอะจ้ะ ฟางดูแลตัวเองได้

บาย”ฟางตอบคู่หมั้นก่อนจะขับรถกลับกับเฟย์

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

เสียงเหมือนยางรถยนต์ของฟางแตก สองสาวรีบจอดรถลงข้างทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาไงดีพี่ฟาง ยางสำรองก็ไม่มีด้วยอ่ะ นี่ก็เย็นมากแล้วเนี่ย”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายละไม่น่าดูหนังรอบบ่ายติดกัน2เรื่องเลยอ่ะ ทำไงดีๆ โทรศัพท์ไม่มีสัญญาณเลย”ฟางพูดแล้ว

มองหาสัญญาณโทรศัพท์ เธอเลือกทางลัดนี้เพราะไม่อยากรถติดไฟแดงแต่เธอกลับคิดผิดเมื่อยาง

ดันมาแตกซะก่อน

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ยจ้ะน้องสาว”วัยรุ่น2คนซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์กันมาแล้วถามฟางและเฟย์

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ ขอบคุณมาก”ฟางรีบตอบแล้วดึงเฟย์กลับเข้าไปในรถยนต์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางจะไปปฏิเสธเค้าทำไม เค้าอุตส่าห์ถามนะ”เฟย์พูดเพราะตอนนี้มือถือขงอเธอก็โทรออกไม่

ได้ซะด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา 2คนนั้นอาจจะเป็นโจรมาปล้นแล้วก็ข่มขืนพวกเราทีหลังก็ได้นะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ตามพ่อไปทำงานจนพวกคดีอาชญากรรมมันขึ้นสมองแล้วหรอพี่ฟาง”เฟย์มองพี่สาวแล้วส่าย

หน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ไงล่ะ เดี๋ยวนี้ข่าวออกจะครึกโครมเรื่องปล้น ข่มขืนแล้วก็ฆ่า โอ๊ยมีเยอะแยะเต็มไปหมดเราน่ะ

ต้องปลอดภัยไว้ก่อนถึงจะดี พี่ว่าพี่ลองลงไปดูยางรถเองก็ได้”ฟางพูดแล้วรีบลงจากรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรให้ช่วยครับ/กรี๊ดดด นี่แน่ะๆ”ฟางที่นั่งยองๆดูยางรถก็มีชายคนหนึ่งเดินมาแตะไหล่ถาม

ด้วยความที่ตกใจฟางรีบคว้ากระเป๋าวะพายที่อยู่ติดมือฟาดๆใส่ชายคนนั้นไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นี่คุณผมเจ็บนะ พอได้แล้ว”ชายคนนั้นโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางไปทำอะไรเค้า พอเลยนะ หยุด”เฟย์ลงจากรถมาด้วยความตกใจแล้วห้ามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ อีตานี่จะทำมิดีมิร้ายนี่ พี่ก็ต้องป้องกันตัวไว้ก่อนสิ”ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรอคุณ ถ้าผมจะปล้ำคุณเนี่ยนะ เตี้ยๆแบบนี้ผมปล้ำตัวตุ่นเร้าใจกว่าเยอะ”ชายคนนั้นว่า

 

 

 

 

 

 

 

“อยากโดนอีกใช่มั้ยห้ะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางหยุด เอ่อ ขอโทษแทนพี่สาวชั้นนะคะ พอดีพี่ชั้นตกไปหน่อยค่ะ”เฟย์พูดแทน

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเถอะครับ ช่างเถอะ ยังไงมันก็ความผิดผมเหมือนกันที่มาไม่ให้สุ้มไม่ให้เสียงเอง แต่ทางที่ดี

ผมว่าคุณพาพี่คุณไปเช็คประสาทก็ดีนะ เพราะโลกนี้ไม่ได้มีแต่พวกเลวๆ”ชายคนนั้นว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ อยากโดนชั้นฟาดอีกใช่มั้ยนายน่ะ”ฟางจะเข้าไปเอาเรื่อง เฟย์รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ฟางพอเถอะ พี่คะ พอจะรู้มั้ยคะว่าที่นี่มีร้านซ่อมใกล้ๆบ้างมั้ย พอดีรถของพวกเรายาง

แตก”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ก็นึกว่าเป็นอะไร ถ้ารถเสียก็ไปที่ร้านพี่สิ เนี่ยเข้าซอยตรงนี้ก็ถึงแล้ว”ชายคนนั้นพูดก่อนจะ

เดินนำสองสาวเข้ามาที่ร้านแล้วให้เด็กในร้านเอารถของเฟย์ฟางมาที่ร้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นะร้านซ่อมรถ จะพังไม่เนี่ย”ฟางมองไปรอบๆร้านที่เป็นหลังคาสังกะสีท่าทางจะพังก็พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณครับ ถ้าไม่พูดก็ไม่มีใครว่าคุณใบ้หนอกนะ”ชายคนนั้นซ่อมรถให้ฟางอยู่ก็แขวะกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นเห็นว่ามันจะพังจริงๆนี่นา ความจริงนายน่ะควรจะตั้งร้านซ่อมรถไว้ติดถนนใหญ่สิ จะมาซ่อม

อะไรในซอยนี้ จะมีลูกค้ารึเปล่าก็ไม่รู้”ฟางบ่นอุบ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง เอ่อ ขอบคุณพี่มากนะคะ แล้วพี่ชื่ออะไรคะ”เฟย์ปรามพ่สาวแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ พี่ชื่อป๊อปปี้นะครับ พี่ว่าไหนๆก็เอาเข้าร้านซ่อมแล้ว เดี๋ยวพี่เลยเช็ครถให้เลยดีมั้ยครับ เพราะ

ดูจากท่าแล้ว รถของพี่น้องเนี่ย คงจะดีแค่ขับ ไม่เคยเช็คสภาพรถ เช็คลมยางหรือแม้แต่เช็คหม้อ

น้ำ เหอะ ผู้หญิงขับก็งี้”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ผู้หญิงขับแล้วมันทำไม อย่ามาพูดมากน่า แล้วนี่จะเสร็จกี่โมง ชั้นอยากกลับบ้านแล้วนะ”ฟาง

โวยวายเริ่มงอนแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะๆ อยากกลับบ้านช่วยดูสภาพรถตัวเองด้วยว่าควรเอามันกลับวันนี้มั้ย เอ่อ น้องครับ จะว่า

อะไรมั้ยถ้าพี่จะซ่อมรถให้คืนนี้แล้วพรุ่งนี้น้องก็มาเอารถไป เพราะคืนนี้คงไม่เสร็จง่ายๆแน่”ป๊อปปี้

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ไงยะ เดี๋ยวเชิดรถชั้นไปแล้วแยกอะไหล่เอาไปขายชายแดนจะว่ายังไง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอ น้อยๆหน่อยเถอะสมองนี่คิดแต่เรื่องทางลบเชียวนะ เอาล่ะน้องเดี๋ยวพี่ขี่มอเตอร์ไปส่งที่บ้าน

ละกันแล้วพรุ่งก็มาเอารถประมาณบ่ายๆคงะได้”ป๊อปปี้แขวะฟางกลับก่อนจะสตาร์ทรถพา2พี่น้องไป

ส่งที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ซ่อมรถชั้นดีๆนะยะ ถ้าพังล่ะก็ นายเจอดีแน่”ฟางสั่งป๊อปปี้ที่มาส่งก่อนจะรีบวิ่งเข้าบ้านไป เฟย์

มองพี่สาวตัวเองที่เจอป๊อปปี้เถียงใส่แล้วงอนก็แอบขำก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเองแล้ว

เปิดโน้ตบุ้ค

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทษทีนะที่ออกช้า พอดีรถเสียนิดหน่อยน่ะ”เฟย์เปิดโปรแกรมแชทแล้วทักนายกบไป

 

 

 

 

 

 

“ไม่ป็นไร เราเองก็พึ่งกลับถึงบ้าน แล้วนี่รถเสียเป็นอะไรมากมั้ย”นายกบส่งข้อความกลับมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ พอดีเจอคนซ่อมรถใจดี ซ่อมรถให้ไม่พอนะ เช็คสภาพรถให้หมดเลย”เฟย์ตอบ

แชท

 

 

 

 

 

 

“โห งี้ก็แพงล่ะสิ แล้วนี่จะไว้ใจได้หรอเฟย์”นายกบส่งข้อความกลับมา

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้สิ แต่เราว่าพี่เค้าไว้ใจได้นะ เพราะพี่เค้าโดนพี่ฟางฟาดไปหลายทียังไม่บ่นเลย ถ้าเป็นคนอื่น

คงวิ่งหนีกระเจิงไปแล้ว พี่ช่างซ่อมคนนี้เจ๋งมากจริงๆ”เฟย์ตอบแชทก่อนจะนั่งคุยกับหนุ่มในโลก

ออนไลน์ที่ชื่อนายกบต่อพร้อมกับเล่าเรื่องราวที่ไปเจอมาเหมือนกับทุกๆวันที่เธอเล่าให้เขาฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาล่ะสิกลางวันเปิดร้านซ่อมรถ พอตกกลางคืนก็ไปเป็นโจรร้ายใช่เลล่นนะพระเอกเราๆ

 

 

 

ส่วนเรื่องที่บอกว่าจะลบฟิค เพราะไรเตอร์คิดว่า การที่เก็บฟิคไว้เยอะๆก้ดีนะเพื่อให้รีดเดอร์คนอื่นได้อ่าน

 

แต่มีน้องไรเตอร์มาบอกว่ามีคนก๊อปฟิคไรเตอร์ ชิดว่าเหมือนันเเถบถอดกันเลย

 

ไรเตอร์เลยเสียความรู้สึก ไม่คิดว่าเห้ย จะก็อปเหมือนขนาดนี้เลยหรอ

 

นี่คือสาเหตุที่ไรเตอร์อยากลบฟิคออกนะคะ