Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะตายมั้ยเนี่ย”แก้วที่ลากโพไซดอนมาที่ห้องพักที่ไม่ได้ล๊อคประตูแล้วพูดเมื่อมองร่างสูงที่นอนอยู่
ก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วเพ่งงมองร่างสูงถ้ามองดีๆแล้วคุ้นๆแฮะ
 
 
 
 
 
 
“อื้ออ”ก่อนที่แก้วจะทำอะไรต่อก็ถูกโพไซดอนดึงแก้วมาจูบทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ถือว่าเป็นบทลงโทษที่กล้ามาทำร้ายคนช่วยชีวิตเธอนะ”โพไซดอนพูดเมื่อถอนจูบออกมา
 
 
 
 
 
 
“นะ นายตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ”แก้วตกใจแล้วรีบผละจากตัวโพไซดอนออกมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็ตั้งแต่เธอลากถูลู่ถูกังเข้ามาในห้องนี้แล้วล่ะ แถมเธอยังแช่งชั้นเมื่อกี้อีก”โพไซดอนพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษแล้วกันนะคุณโจร เอ่อ นี่ตำรวจคงจะไปหมดแล้ว จะออกไปเลยมั้ยล่ะ”แก้วเปลี่ยนเรื่อง
คุย
 
 
 
 
 
 
 
“ลากชั้นมาแบบนี้คงไม่คิดจะช่วยพาชั้นหลบโจรหรอกนะ เพราะเล่นฟาดมาซะชั้นมึนแบบนี้”โพไซ
ดอนดักคอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษชั้นแค่อยากรู้นี่นาว่าคุณเป็นใครกันแน่”แก้วหันมาตอบ
 
 
 
 
 
 
“อย่างเธอน่ะ รู้ไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา”โพไซดอนถาม
 
 
 
 
 
 
“เพราะชั้นอยากรู้ไงว่า คุณคือใคร เอะอะก็มาจูบๆๆชั้นตลอดแบบนี้ ชั้นไม่ใช่คนใจง่ายนะ”แก้วว่า
แล้วหน้าแดงจัด
 
 
 
 
 
 
“เอ้า เห็นเป็นนางแบบมีหนุ่มๆมาล้อมหน้าล้อมหลังนินึกว่าจะเปลืองตัว” โพไซดอนที่ยังคงเคือง
แก้วเรื่องหนุ่มๆก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
แก้วรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของโจรหนุ่มก็ตบหน้าโจรหนุ่มหันทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเป็นนางแบบจะมีเพื่อนสักคน2คนมันจะทำไม นี่คุณโจรชั้นถามหน่อยเถอะเรารู้จักกันหรอทำไม
ถึงว่าชั้นแบบนี้ เดี๋ยวก็จูบเดี๋ยวก็ว่า ชั้นเป็นผู้หญิงชั้นก็มีศักดิ์ศรีนะ”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเป็นใครน่ะหรอ เอาเป็นว่าชั้นก็คือคนที่เธอต้องตกอยู่ในกำมือชั้นอยู่ดี ดังนั้นอยากจะมีไมตรีที่ดี
กับเพื่อนร่วมงานน่ะได้ แต่เรื่องชู้สาวชั้นไม่อนุญาติ”โพไซดอนดุแก้ว แก้วนิ่ง
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นคุณก็คือมิสเตอร์Pสินะ”แก้วพูดขึ้นทำให้โพไซดอนชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“อักษรคำว่าPย่อมาจากPoseidonใช่มั้ย”แก้วเสี่ยงถามอีกครั้ง โพไซดอนไม่ตอบแถมหลังใส่เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่ตอบงั้นแสดงว่าใช่ คุณคือผู้อุปถัมภ์ชั้นสินะ”แก้วพูดแล้วรีบเดินเข้าไปใกล้แต่โพไซดอนเดิน
หนี
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาเหลวไหลน่าชั้นไปล่ะ”โพไซดอนพยายามจะหนีแต่แก้วรีบวิ่งไปดักและรั้งไว้ก่อนกระชาก
หน้ากากออกมา
 
 
 
 
 
 
“คะ คุณโทโมะไม่จริง”แก้วอึ้งเมื่อเห็นใบหน้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากาก หญิงสาวไม่เชื่อก่อนจะถอย
ห่างชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทีนี้รู้ตัวจริงของชั้นแล้วสินะ”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณทำแบบนี้ทำไมกัน”แก้วสับสนแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
“เธอไม่จำเป็นต้องรู้เหตุผลที่ชั้นทำไหนๆความก็แตกแล้วจำไว้ว่าชั้นเองก็คือผู้อุปถัมภ์เธอ ชั้นคือ
มิสเตอร์P ที่เธอเองพยายามถามจินนี่มาตลอดไงล่ะ”โทโมะพูดแล้วเดินเข้าไปใกล้แก้ว แก้วถอย
กรูดมาเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทะ ทำไมกัน ทำไมต้องจูบชั้นทังๆที่คุณคือคนรักของคุณจินนี่ไม่มีเหตุผลที่สุด”แก้วพูดแล้วรีบวิ่ง
หนีแต่โทโมะไม่ตอบกลับเหวี่ยงแก้วลงเตียงไปแล้วขึ้นคร่อม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะชั้นคือเจ้าของเธอไงล่ะ ชั้นมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอ”โทโมพูแล้วบดจูบแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ อื้มม”แก้วเริ่มร้องครางในลำคอเมื่อสัมผัสกับสิ่งที่โทโมะกำลังปรนเปรอเธอ ร่างบางที่
พยายามเดินขัดขืนก็ร้องครางในลำคอเมื่อมือหนาล้วงมาถอดกางเกงชั้นในเธอลงแล้วเอานิ้วเข้าไป
สำรวจในโพรงสาวเข้าออกหลายทีจนเธอเด้งสะโพกรับกับมันก่อนจะกระตุกเกร็งเมื่อถึงฝั่งฝันแล้ว
ค่อยหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณไม่ควรจะทำแบบนี้กับชั้น คุณมีคุณจินนี่อยู่แล้ว”แก้วหน้าแดงไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นคือเจ้าของของเธอแก้ว อย่าไม่มีสิทธิ์ขัดขืนชั้น”โทโมะถอดเสื้อผ้าของแก้วและตัวเองออกจาก
ร่างกายของคนทั้งคู่เปลือยเปล่าแล้วพูดขึ้นก่อนจะล๊อคตัวแก้วที่พยายามหนีกดลงกับเตียงอีกครั้ง
แล้วดูดเม้มอกสวยเพื่อกระตุ้นอารมณ์
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ เจ็บ เอาออกไป”แก้วร้องกระตุกขึ้นมาเมื่อสัมผัสถึงสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในตัวก็ดิ้นไปมาใต้ร่าง
สูง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเกร็งสิ แล้วมันจะดีเอง”โทโมะกระซิบข้างหูแล้วค่อยๆผ่อนร่างกายก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเมื่อ
รับรู้ว่ากายของเขาเริ่มปรับสภาพให้กายสาวรับได้ แล้ว ชายหนุ่มเอาขาเรียวของแก้วทั้ง2ข้างเกี่ยว
รัดเอวไว้และเริ่มขยับสะโพก
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ แก้วไม่ไหวแล้ว พอเถอะ”แก้วที่น้ำตาซึมกับสิ่งที่โทโมะทำก็ขอร้องชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นหยุดไม่ได้แก้ว อดทนอีกนิดนะ อ๊ะ”โทโมะร้องครางก่อนจะเร่งซอยสะโพกเข้าไปในลำตัวแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”โทโมะและแก้วร้องครางออกมาก่อนชายหนุ่มจะปล่อยธารสีขาวเข้าไปในตัวแก้วเมื่อ
ถึงจุดหมาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอเป็นของชั้น เป็นเด็กดีของชั้นเสมอนะแก้ว”โทโมะกระซิบข้างหูแล้วขัยบตัวกอดแก้วแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนใจร้าย คุณทำแบบนี้กับเด็กในปกครองของคุณได้ยังไง”แก้วพลิกตัวหนีไม่อยากมองหน้าโท
โมะ ตอนแรกเธอแค่อยากจะรู้ว่าโพไซดอนคือใคร แต่แล้วเอก็สงสัยที่โพไซดอนมาช่วยเธอเสมอ
และไหนจะอักษรPที่เหมือนชื่อโพไซดอนทำให้เธอเลือกที่จะถามไปแบบนั้นแต่สุดท้ายกลับผิด
คาดกว่าเดินเมื่อคนในหน้ากากโพไซดอนนี้คือโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะชั้นไม่ต้องการให้เธอไปยุ่งกับใครไงล่ะ”โทโมะกอดรั้งแก้วแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เลยทำแบบนี้กับชั้นคนบ้า อื้อ”แก้วทุบชายหนุ่มแล้วว่าแต่โทโมะบดจูบแก้วซะก่อนท่ะพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอเป็นเด็กที่ชั้นดูแลเธอต้องยอมชั้นทุกอย่าง ต่อจากนี้ นี่คือคำสั่ง”โทโมะพูดแล้วกอดแก้วแน่น
ไม่ยอมปล่อย
 
 
 
 
 
 
ก็อย่างว่าคู่นี้เค้าซ่อนความรู้สึกกันมานานแล้วไม่แปลกที่จะเล่นกันแบบนี้
 
 
ชอบคู่นี้อย่าลืมเม้นโหวตน้าาา