Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่อยยังชั่วที่2สาวทิ้งรถไว้ให้เราไม่งั้น ตายๆ”เขื่อนพูดเมื่อขับรถแล้วถอดหน้ากากออกมา

 

 

 

 

 

“แล้วหวายกับจินนี่พาแก้วไปส่งแล้วใช่มั้ย”โทโมะถามพลางเปลี่ยนเสื้อผ้าบนรถ

 

 

 

 

 

 

“แหม อะไรครับถามถึงแก้วอีกแล้วทำไมไม่ไปส่งเองเลยละครับ”เขื่อนพูดแล้วแซว

 

 

 

 

 

 

 

“นายนี่มันจอมแซวคนอื่นตลอดเลยว่ะเขื่อน ถ้าแกมีคนของแกบ้างนะนี่จะเอาคืน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ใครล่ะครับที่จะเป็นผู้หญิงของเขื่อน แหม ป๊อปครับเช็ดปากก็ได้นะ ลิปกลอสติดปาก

เชียว”เขื่อนยังแซวไม่เลิก

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบแล้วขับรถไปเลยไอ้เขื่อน”ป๊อปปี้หน้าแดงคิดถึงตัวเองที่จูบฟางเมื่อกี้นี้แล้วเปลี่ยนเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวจอดรถไว้ที่นี่แล้วแยกย้ายกลับกันเลยนะ พรุ่งนี้อรดูข่าวด้วยล่ะ”โทโมะพูดเมื่อลงรถมา

 

 

 

 

 

 

“แหม รีบกลับไปเชียว รีบไปดูเด็กน้อยในปกครองหรอครับมิสเตอร์P”เขื่อนลงจากรถแล้วแซวโท

โมะที่เก็บของในเซฟเฮ้าส์

 

 

 

 

 

 

 

“พูดมากน่าไอ้เขื่อน ไปเก็บของได้แล้ว”ป๊อปปี้พูด เขื่อนหัวเราะก่อนจะเดินผ่านมาที่ท้ายรถแล้ว

ชะงักเมื่อเห็นว่าท้ายรถปิดไม่สนิท ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิด แล้วชะงักเมื่อไม่เห็นใคร แต่แล้วชาย

หนุ่มก็เห็นกระเป๋าใบหนึ่งที่ท้ายรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกคน รีบสวมหน้ากากเหมือนเดิมเดี๋ยวนี้”เขื่อนตะโกนบอกทุกคนก่อนจะรีบหยิบหน้ากากในรถ

บ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุด อย่าขยับแล้วก็หันมาช้าๆนะ”เฟย์ที่เมื่อลงจากรถแล้วแอบย่องลงรถไปหยิบไม้แถวนั้นจ่อที่

หลังเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”เขื่อนที่หยิบหน้ากากมาสวมไม่ทันก็คว้าผ้าที่อยู่ในรถพลิกกลับมาคลุมโปงเฟย์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นวะ ขะ เฮเดส”ป๊อปปี้ที่ยังไม่สวมหน้ากากเดินมาถามเมื่อได้ยินที่เขื่อนตะโกนบอกตอน

แรกไม่ถนัดแต่เขื่อนรีบบอกให้เงียบแล้วกอดรัดร่างบางในผ้าคลุมแล้วอุ้มเฟย์พาดบ่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

 

 

 

เขื่อนวางเฟย์ลงที่ห้องโถงแล้วรีบวิ่งไปสวมหน้ากากปล่อยให้ป๊อปปี้และโทโมะที่สวมหน้ากากแล้ว

เดินมาดู

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่กล้ามากนะที่แอบสะกดรอยตามพวกเรา”โพไซดอนพูดอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณหนูเล็กลูกสาวนายตำรวจใหญ่ นี่ตามพวกเรามาแบบนี้กะจะเอาเบาะแสไปบอกพ่อล่สิ”ซูสว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นไม่ได้ร่วมมือกับพ่อชั้นเหมือนพี่ฟางเพื่อจับพวกนายนะ”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วก็บอกพวกเรามาสิว่าทำไมถึงตามพวกเรามา”เฮเดสเดินออกมาหลังจากสวมหน้ากากแล้วถาม

เฟย์

 

 

 

 

 

 

“ก็ ชั้นเหมือนเห็นพวกคุณที่ผับ ชั้นเลยลองแอบสะกดรอบตามมา แล้วชั้นก็เห็นจอมโจรเฮเดสกำ

ลังสตาร์ทรถตอนนั้นเองชั้นเลยแอบขึ้นท้ายรถมาด้วย”เฟย์เมื่อถูก3โจรรุมล้อมก็สารภาพออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วคนสวยจะสะกดรอยตามพวกเรามาทำไมล่ะ หืม”ซูสที่อยากแกล้งเฮเดสก็นั่งยองๆแล้วเอาหน้า

เข้าไปใกล้เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเป็นคนสะเพร่าปล่อยให้คนแอบตามพวกเรามาถึงเซฟเฮ้าส์นี้ ชั้นะจัดการยัยนี่เองนายไปพักกัน

เถอะ”เฮเดสรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ไง ชั้นเป็นหัวหน้างานดูแลพวกนายทุกคน ชั้นจัดการแทนน่า”ซูสแกล้งเฮเดส

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลย หัวหน้าเหนื่อยมามากแล้วไปเช็ดคราบลิปกลอสที่ปากออกให้หมดเถอะ ส่วนเธอมากับชั้น

นี่”เฮเดสส่ายหน้าแล้วพูดก่อนจะรีบดึงเฟย์ออกมาจากซูสและโพไซดอนอีกห้องหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย ชั้นเจ็บนะ ปล่อยชั้นได้แล้ว”เฟย์ร้องแล้วสะบัดแขนออกจากมือเฮเดสที่เกาะกุม

 

 

 

 

 

 

 

“ตามพวกเรามาทำ ตอบมาดีๆนะ ไม่งั้นเจอดีแน่”เฮเดสทำเสียงเข้มดุเฟย์แล้วถามหญิงสาว

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นตามพวกนายมาบอกได้เลยว่าไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอย่างที่เพื่อนนายระแวงนะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็บอกมาสิว่าตามมาทำไม รึว่าพวกเธอเป็นแฟนคลับพวกชั้นแล้วตามมาตื๊อน่ะ”เฮเดสพูดทำให้

เฟย์บ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าหรอ ชะ ชั้นไม่ใช่พวกแฟนคลับพวกนั้นนะที่อยากจะตามนายไปทุกที่ ก็แค่เรื่องบังเอิญน่า”เฟย์

หน้าแดง

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็บอกมาสิ ว่าทำไมถึงไปอยู่ท้ายรถได้”เฮเดสยิ้มนิดนึงก่อนจะดันเฟย์ชิดกำแพงแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็แค่อยากรู้ว่าพวกนายตัวจริงคือใครกันแน่เท่านั้นเอง”เฟย์พูดเสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

 

 

“แล้วจะอยากรู้ไปทำไมล่ะ รู้ว่าพวกชั้นเป็นใครแล้วไงต่อ”เฮเดสเริ่มเค้นเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่ทำไมนิ ชั้นแค่อยากจะขอบคุณเรื่องเพชรที่พวกนายปล้นไปคืนเจ้าของที่แท้จริง เอ่อ จริงๆ

แล้วชั้นว่าพวกนายน่ะไม่ใช่โจรที่ร้ายกาจอะไรหรอกนะ ชั้นว่าความจริงชั้นรูสึกได้ว่าพวกนายเป็นคน

ดี”เฟย์พูดตามจรงทำให้ชายหนุ่มใจเต้นรัว

 

 

 

 

 

 

 

“โจรยังไงซะก็คือโจรไม่ใช่คนดีมากไหน อย่ามายอพวกเราเหอะน่า”เฮเดสแกล้งดุ

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ยอนะ ชั้นว่าพวกนายเป็นคนดีจริงๆ”เฟย์พูดแล้วสบตากับดวงตาที่ซ่อนภายใต้หน้ากากสี

ดำของเฮเดส

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ งั้นก็ขอบใจนะ”เฮเดสพูดจบก็ดึงเฟย์ไปจูบอย่างอ่อนโยนทำให้เฟย์ตกใจตัวชาทำอะไรไม่ถูก

เหมือนกับคราวนั้นเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ทำให้หลับ”เขื่อนที่นำเข็มยานอนหลับที่ตัวเองไปหยิบมาจากห้องเมื่อกี้นี้ออกมาจาก

ที่ซ่อนแล้วฉีดใส่เฟย์ก่อนจะช้อนร่างบางที่นอนหลับอยู่อุ้มมาที่รถแล้วพูดก่อนจะขับรถไปส่งเฟย์ที่

บ้านไปป์มาก่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สรุปว่าพวกมิสเตอร์จางค้ายาจริงๆสินะ ดีที่จับได้”ธียุทพูดในวันต่อมาที่ตำรวจรวบตัวจับพ่อค้ายา

ได้

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ความจริงแล้วต้องขอบคุณฟางมากนะครับนายที่ฟางเค้าบอกผมเรื่องพวกนี้”เต้ยพูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางแค่รู้สึกแปลกน่ะค่ะที่พวก3โจรนั่นบุกมาที่ผับหรูที่ไม่น่าจะมีอะไรให้ขโมยเลยคิดว่าพวก

นั้นต้องมาปล้นหรือทำอะไรแน่ๆ”ฟางพูดแต่ไม่บอกทุกคนว่าจอมโจรซูสเป็นคนบอกเบาะแส

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ กะมาปล้นคนรวยเหมือนทุกครั้งแต่ดันปล้นไปเจอยาเสพติดเลยจับพวกนั้นมัดไว้สิท่า”ธียุทพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่อย่างน้อยถ้าเราไม่มีพวกนี้ทางตำรวจก็จับตัวมิสเตอร์จางไม่ได้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเถอะ ยังไงพวกนั้นก็คือโจรวันยังค่ำ เสียดายที่ทางเราน่าจะจับพวก3โจรนั่นได้”นายธียุทพูด

ตัดบท

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ผมว่างานนี้พวกนั้นรอดไปได้ แต่งานนี้พวกนั้นต้องมาอีกแน่ๆครับ”เต้ยพูดแล้วยื่นการ์ดเชิญงาน

ประมูลสินค้า

 

 

 

 

 

 

 

 

“งานประมูลสินค้าที่มิสเตอร์ริวเป็นคนจัดนี่นางานนี้จัดที่โรงแรมริมน้ำพวกนั้นต้องหนีลำบากแน่ๆ”ธียุ

ทอ่านบัตรเชิญแล้วยิ้มอย่างพอใจเพราะคราวนี้สถานที่ติดริมน้ำพวก3โจรคงหนีลำบากแน่

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าฟาง เต้ยเห็นฟางเหม่อๆอีกแล้ว”เต้ยถามเมื่อออกมาเดินเล่นที่สวนกับฟาง

 

 

 

 

 

“ฟางแค่รู้สึกว่า เมื่อคืนนี้เหมือนพวก3โจรนั่นช่วยพวกเรายังไงไม่รู้อ่ะเต้ย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ใช่หรอฟางพวกนั้นเป็นโจรนะจะช่วยตำรวจทำไม เต้ยว่าอาจจะเป็นอย่างที่พ่อฟางสันนิษฐาน

ก็ได้”เต้ยพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้สิ แต่แค่รอบนี้ฟางสังเกตว่าพวกเงินของมิสเตอร์จางไม่ได้หายไปเหมือนทุกครั้ง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“สงสัยพวกนั้นคงเห็นยาเสพติดเลยไม่กล้าปล้นละมั้ง ไปเถอะ อย่าคิดถึงเรื่องโจรพวกนั้นเลย ทาน

ข้าวกันเถอะเดี๋ยวเต้ยพาไปร้านเวฟเพื่อนเต้ยนะ”เต้ยพูดแล้วพาฟางมาที่ร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว เต้ยฟางคู่หวานแห่งปี แหมๆมาถึงร้านเชียวนะมาเลยๆเดี๋ยวชั้นบริการเอง”เวฟเพื่อนของเต้ย

พูดขึ้นแล้วเดินนำฟางและเต้ยเข้าไปในโซนวีไอพีของร้านที่มีม่านแบบจีนบังอยู่ดูส่วนตัวออกไป

จากปกติ

 

 

 

 

 

 

 

 

“บริการดีแบบนี้ไว้ถึงงานแต่งชั้นชั้นจะมาใช้บริการร้านอาหารนายนะ”เต้ยพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แหม อยากให้ถึงวันแต่งงานพวกนายเร็วๆจัง คงจะใหญ่น่าดู ผู้กองหนุ่มกับลูกสาวนายตำรวจ”เวฟ

พูด ฟางยิ้มนิดนึงแล้วมองไปที่เต้ยคู่หมั้นของเธอที่พ่อทาบทามให้เธอตั้งแต่เรียน เขาเป็นคนดีมาก

ทั้งดูแลเทคแคร์เธอดีแบบไม่ขาดตกบกพร่อง ดีจนเธอรู้สึกละอายกับเรื่องคืนนั้นที่เธอถูกโจรหนุ่ม

ปล้ำในบ้านของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหม่ออะไรเนี่ย กับข้าวมาแล้วนะ”เต้ยพูดแล้วคีบอาหารใส่ถ้วยให้ฟาง ฟางชะงักรีบกินทำให้เผลอ

ทำน้ำชาหล่นใส่กระโปรง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางซุ่มซ่ามจริงๆ เดี๋ยวมานะ”ฟางพูดแล้วรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

“ทานเยอะๆนะคะ ถือว่าชดเชยที่แพทไปเดินแบบที่มิลานแล้วไม่ได้ดูแลป๊อป”เสียงของแพทดังขึ้น

จากโต๊ะอีกมุมที่มีม่านแบบจีนกั้นอยู่ ฟางรีบป่าองดูพบว่าแพทและป๊อปปี้เองก็มาทานอาหารร้านนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปลี่ยนจากเลี้ยงข้าวไปดูแลป๊อปคืนนี้ได้มั้ยล่ะแพท ป๊อปอ่ะเหงามากเลยนะไม่มีแพทอยู่อ่ะ”ป๊อปปี้

อ้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“โกหกได้หน้าด้านมาก ไอ้คนเจ้าชู้”ฟางหมั่นไส้ป๊อปปี้ก็เผลอพูดออกมาเสียงดังนคนทั้งคู่หันไป

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธออีกแล้วหรอยัยตัวตุ่น”ป๊อปปี้เดินเข้ามาเอาเรื่องฟางที่เสียมารยาทแอบดูเขา

 

 

 

 

 

 

 

“ใครตัวตุ่น นายน่ะเสียมารยาทมากนะที่ว่าชั้น ไง วันนี้ควงกิ๊กคนที่เท่าไหร่มาทานข้าวล่ะ เอ แล้ววัน

ก่อนไปกับเซเลปที่ชื่อหวายนี่นา เค้าไปไหนแล้วล่ะ ถ้าไม่นับเด็กที่ชื่อแบมอีก”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันป๊อปยัยนี่อีกแล้วนะที่มาบอกแพทน่ะ เป็นความจริงหรอ”แพทรีบเดินมาถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพื่อนกันน่าแพท ยัยนี่น่ะเป็นโรคจิตชอบตามจับผิดคนอื่นอย่าไปใกล้เลย”ป๊อปปี้รีบดึงแพทมานั่ง

ที่โต๊ะ

 

 

 

 

 

 

 

“ใครโรคจิตยะ ก็คนอย่างนายมันพวกพ่อปลาไห พวกจับปลา2มือ เอ๊ะ กี่มือแล้วล่ะมีสาวๆมารุมล้อม

แบบนี้ สัยรางรถไฟทันมั้ยล่ะห้ะ”ฟางรีบว่า“เอ ที่พูดนี่หึงล่ะสิ”ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึงแล้วแกล้งฟางด้วยการ

เดินมาโอบเอว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป กล้ามากนะที่ยุ่งกับผู้หญิงอื่นต่อหน้าแพทแบบนี้ นี่เธอ ชั้นว่าเธอเป็นโรคจิตอย่างที่ป๊อปว่า

แน่ๆเลย ถึงได้ตามป๊อปปี้มาแบบนี้”แพทว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเปล่านะ ใครจะไปอยากตามอีตานี่”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เธอไง ตามติดชั้น แอบชอบชั้นแล้วตามหึงชั้นกับสาวอื่น ชั้นเข้าใจนะว่าชั้นเสน่ห์แรงแต่เธอเองก็

อย่ามาตามติดชั้นตลอดแบบนี้สิ มันจะดูไม่ดีสำหรับเธอนะเพราะเธอเป็นผู้หญิง”ป๊อปปี้พูดแล้วกระ

พริบตาถี่ๆยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

น้ำชาของป๊อปปี้ที่วางบนต๊ะถูกฟางหยิบมาสาดใส่หน้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย ร้อนๆ”ป๊อปปี้ร้อแล้วเอามือกุมหน้า

 

 

 

 

 

 

“ยัยบ้า กล้ามากนะที่ทำป๊อปปี้น่ะ”แพทโมหารีบเอาน้ำเย็นสาดใส่ฟางแล้วไปดูแลป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันชั้นน่ะแค่มาเตือนเธอนะว่าอีกตานี่ไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว เออ อยากจะไม่เชื่ก็ตามใจแล้ว

เธอจะน้ำตาเช็ดหัวเข่าเสียใจทีหลัง”ฟางโมโหที่แพทสาดน้ำใส่ตัวเองก็ว่าแล้วเดินปึงปังกลับไปที่

มุมโต๊ะของเธอทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ยัยตัวแสบ ชั้นเอาคืนเธอแน่”ป๊อปปี้ที่รับผ้าเช็ดหน้ามาจากแพทแล้วเดินมาล้างหน้าที่ห้องน้ำ

แล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พอตอนเป็นป๊อปปี้ล่ะดีหาเรื่องเข้า ตกดึกเป็นโจรหน่อยก็จูบเค้าตลอด

 

 

ให้ได้งี้สิ5555555

 

 

เดี๋ยวจะหาช่วงให้ฟางหวั่นไหวกับซูสละนะ รับรอง หลังจากนั้นล่ะมันแน่