ณ คอนโดใจกลางหรู

อาทิตย์นั่งนึกเหตุการณ์เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นาน เขาไม่ค่อยคาดคิดว่าจะเจอว่าที่คู่หมั้นเร็วขนาดนี้

หทัยภัทรเองก็นึกถึงคำพูดของปู่

“ยัยภัทรหน้าที่ของแก่ก็คือทำฝห้สองคนนั้นรักกันให้ได้ ปู่เชื่อในตัวแก่นะภัทร”

“ยัยภัทร ยัยภัทร”

“อะไรตกอกตกใจหมดเลย”

“นั่งเหมาอคิดอะไร ช่างเถอะพรุ่งแก่เตรียมตัวแพ็จกระเป๋าลงใต้ไปกับฉัน”

“ไปไหนฉันไม่ไปน่ะ”

“ไปฝึกงานที่โรงแรมการ์เดนบีชของคุณอาทิตย์ไง พี่คุยกับปู่แล้วน่ะ ปู่บอกว่าหุ้นของเรามีอยู่ครึ่งหนึ่งด้วย”

“แล้วที่นี้ล่ะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอกยัยภัทรแก่จะได้เป็นคนต่อไปที่จะมาเป็นผุ้บริหารที่นี้”

“นี้ปู่พุดเล่นหรือเปล่า”

“ไม่เล่นหรอกไปนอนได้แล้ว”

อะไรนะคับปุ่จะให้ผมไปรับเขาที่สนามบินเหรอคับ”

“ก็เอ๋อซิว่ะ”

ที่สนามสองพี่น้องก็เตรียมตัวลาปู่ก่อนจะขึ้นเครื่องไปประมาณสองชั่วโมงกว่าๆๆๆๆ

ส่วนชายหนุ่มก็อารมณ์เสียจึงเดินรอสองสาว

ทันใดนั้นสองสาวกำลังลากกระเป๋าเดินทางมา

หรรษามาในชุดเดรสเกาะอกสีแดงพร้อมสวมแว่นอำพรางตา ต่างจากหทัยภัทรที่สวมเสือแขนกีดกับกางเกงยีนส์สีซีด

หทัยภัทรมั่วแต่เล่นคุกกี้รันจึงไม่ทันระวังจึงสะดุดหกล้มปากประกบป่กกับอาทิตย์พอดี

ทั้งคู่สบสายตากันโชคดีที่หรรษามั่วแต่สนใจคุยโทรสัพท์จึงไม่ทันสังเกต

“จะนั่งทับผมอีกนานไหม”

“ขอโทษแนขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจ”

“กองเอาไว้ตรงนั้นแหละ”

“ไปกันเถอะค่ะ”

“อีหน้าตาก็ดีน่ะแต่ปากนี้เลี้ยงหมาไว้ชัดๆ”

“บ่นอะไรของแก่นะภัทร”

“เปล่ารีบขึ้นรถเถอะพี่ษาฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”

“จะไปไม่ไป”

“ไปก็ไปผู้ชายบ้าอะไรเย็นชาจังเลย นึกว่าหล่อตายแหล่ะ”

*****************************************************************************************************************

 “มากันแล้วอาทิตย์”

“นี้คงจะเป็นปุ่เอกใช่ไหมค่ะ”

“หนูก็คงจะเป็นหลานเจ้าแสงใช่ไหม”

“นังนวลเอากระเป๋าชองคุณผุ้หญิงไปเก็บไ

“ค่ะคุณท่าน”

“หิวหรือยัง”

“หิวแล้วค่ะปุ่ภัทรหิวจนไส้กิ่วอยู่แล้วนะค่ะ”

“ษาก็ด้วยค่”

“นังแจ่มให้เข้าขึ้นไปตามคุณอินมาทานข้าว”

“ค่ะคุณท่าน”

“คุณอินค่ะลงมาทานข้วคุณท่านกับคุรอาทิตย์ให้มาตาม”

“พี่อาทิตย์กลับมาแล้วเหรอ”

“นี้ยัยอินนี้หนูษา กับหนูภัทร”

“เธอยัยขี้วีน”

“รุ้จักกันด้วยเหรอ”

“รู้จักดีด้วยค่ะนึกว่าใครที่แท้ก็ยัยภัทรนั้นเองนี้แก่จะตามมาหาเรื่องกันเลยใช่ไหม”

“เธอจะพุดอะไรสำหรับหทัยภัทรไม่เคยคิดที่จะแย่งเพื่อนของใครถ้าเธอใจกว้างกว่านี้”

“หยุดเลยน่ะยัยอินนี้แก่คงไปข่มใครเอาไว้ใช่ไหมไ

“กริ๊ดน้องอินไม่ยอมนะพี่อาทิตย์ปู่เข้าข้างมัน”

“หยุดพล่ามได้แล้วน่ะฉันคงจะตามใจแก่จนเสียคนซิน่ะ”

หลังจบจากการสนทนาสองพี่น้องก็แยกย้ายกันไปนอนคนล่ะห้องกัน

หทัยภัทรนอนไม่หลับจึงเดินออกมาเที่ยวเล่น

จึงสวนทางกับอาทิตย์ที่กำลังนอนไม่หลับ

“เอาทำไมถึงยังไม่นอน”

“นอนไม่หลับว่าแต่นายเถอะทำไมไม่นอนอีก”

“ฉันก็”

“นายคงกลุ้มใจเริองงานแต่งงานกับเรื่องงานที่จะให้พวกฉันทำใช่ไหม”

“เธอรู้ได้ไง”

“แววตานายไงที่แสดงออกและนายเองก็ไม่ต้องเก๊กให้มากน่ะหรอกน่ะฉันเห็นแล้วฉันเมื่อยแทน”

“นี้เธอ”

“โกรธหรอกดีซินายนะอย่าเย็นชามากน่ะหรอกเดี่ยวจะไม่หล่อน่ะไ

“หยุดพุดพล่ามได้แล้วน่ะฉันไม่ชอบคนพูดมากนี้มันก็ดึกมากแล้วทำไมไม่ไปหลับไปนอน เดี่ยวปู่จะเอ็ดฉันได้ว่าไม่ดูแลคุณ”

“ก็ได้ไปล่ะราตรีสวัสนะฝันดีล่ะนายอาทิตย์”

“ยัยเด็กบ้าเอ่อทำบ้าอะไรนี้”

หทัยภัทรเดินกลับเข้าไปนอนในห้องพัก

โดยมีสายตาของอินทุภามองด้วยความอิจฉาริษยา

อาทิตย์ไม่เคยมีโกรธใครได้มากเท่ากับหทัยภัทร ปกติเขาเป็นคนที่เก็บอารมณ์ได้ดี แต่ทำไมกับหทัยภัทรเขาถึงได้เก็บอารมณ์ไม่อยู่ก็ไม่รู้

*****************************************************************************************************************