ยัยซุปตาร์กับนายข้างห้อง

 
 
 เช้าวันต่อมา 
 
  "ฟาง..ตื่นแล้วหรอ"ตั้งแต่เมื่อคืนที่ดาราสาวเมาและต้องให้นายข้างห้องพามาส่งในห้อง ทำให้ริทที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอแล้วแอบมีใจให้ฟางมาตลอดอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ ทำให้เขานอนเฝ้าฟางทั้งคืน
 
 
 
 
  "ริท.."ฟางตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ เธอหันมาหาชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเตียง
 
 
 
 
  "นายมาได้ยังไง"ฟางถามด้วยเสียงที่แหบแห้งด้วยของที่เธอดื่มไปเมื่อคืน..
 
 
 
 
  "ทำไมเสียงเธอแห้งอย่างนี้ล่ะฟาง..เมื่อคืนเธอคงดื่มหนักเลยสินะ"ริทพูดให้เธอฟัง มันทำให้เขาโกรธฟางทุกครั้งที่เธอดื่มแอลกอฮอร์ไปจำนวนมากๆ
 
 
 
 
  "แค่ก...แค่ก...ฉันถามว่านายมาได้ยังไง"ฟางเริ่มเสียงดังใส่ริท 
 
 
 
 
  "ฉํนก็มาดูเธอหน่ะสิ ถ้าฉํนไม่มาไอหมอนั่นจะทำอะไรเธอก็ไม่รู้"ริทพูดอย่างจริงจัง ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
  "หมอนั่น.."ฟางนึกย้อนกลับไปตอนที่เธอยังรู้สึกตัว
 
 
 
  "ผมได้ยินข่าวว่า.."ป๊อปปี้พูดไม่ทันขาดคำ ฟางก็พูดขึ้นเพื่อตัดบทของเขา
 
 
 
  "เห่อะ!ทำไมหรอหรือว่านายจะมาด่าฉันว่า สงสัยจะยุ่งอยู่กับผออัว!ไม่เคยคิดจะเหมาะกับฉายานี้!เหมือนผีตายแล้วฟื้น!ออกจากวงการไปเลยชิ้วๆ!อย่าแรดให้มันมาก!ไม่เคยชอบหน้าหน้าอย่างกับขี้หมาเน่า!นายจะบอกฉันอย่างนั้นหน่ะสิ.."ฟางนึกถึงคอมเม่นที่คอยดุด่าเธอเมื่อสักครู่ น้ำตาของเธอซึมจากเบ้าตาทันที ฟางมีความรู้สึกว่าร่างกายเธอเริ่มอ่อนแรงเธอเริ่มมองรอบๆที่มัวไปหมด และแล้วขาของเธอก็ฟุ้บลงไปกับพื้นพร้อมร่างของฟางก็เช่นกัน
 
 
 
  "ให้ตายสิ.."ฟางกุมขมับตัวเองอย่างเซ็งๆ เมื่อนึกถึงเมื่อคืนที่เธอเมาไม่เป็นท่าต่อหน้าเด็กผู้ชายคนนั้นที่อยู่ข้างๆห้องของเธอ ถาพพจน์ของเธอโดนนายนั่นทำลายจนไม่เหลือซาก
 
 
 
  
  "ทำไมหรอฟาง หรือว่าที่เธอเมาก็เพราะ.."ริทถามขึ้น ทำให้ฟางถึงกับสะดุ้งและรีบโบกมือเป็นพัดส่ายไปมาเพือปฎิเสธอย่างทันควัน
 
 
 
 
  "ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ฉันว่านายกลับไปได้แล้ว..ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก"
 
 
 
  "จะไม่ให้ฉํนเป็นห่วงได้ไงฟาง..ถ้าเกิดไิเด็กนั่นมันทำอะไรเธอล่ะ แถมมันยังอยู่ข้างห้องเธออีกนะ"ริทพูดอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
  "นายนั่นไม่ทำอะไรฉันหรอกน่า นายกลับไปได้แล้ว"ฟางบอก แล้วโบกมือลาเขา
 
 
 
 
  "แน่ใจหรอฟาง.."แต่ริทยังคงลังเลและหันหน้ามาหาเธอเป็นระยะเพื่อความแน่ใจว่าฟางอยู่ได้จริงๆ
 
 
 
  
  "ขอบใจมากริท"ฟางพูด พลางโบกมือล่ำลาเขา
 
 
 
  
  "เมื่อคืนนายนั่นพาฉันมาในห้องหรอเนี่..ต้องไปขอบคุณหน่อยแล้ว.."ฟางลุกจากเตียงก่อนที่ขาของเธอจะเริ่มก้าวเดินแต่แล้วเธอก็หยุดชะงักขึ้นมา แล้วเริ่มคิดใหม่
 
 
 
 
  "แล้วฉันจะไปขอบคุณนายนั่นทำไม เพราะนายนั่นทำให้ฉันถูกแอนตี้อย่างนี้!!ไม่จำเป็นหรอกย่ะ"ฟางถอยหลังกลับไปที่เตียงนอนของเธออีกครั้ง
 
 
 
                           ..........................................................
 
 
  "คูณพิมครับแล้วคุณฟางจะมาถ่ายอีกไม๊ล่ะครับ"ผู้กำกับถามเธอเพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทของฟางก็น่าจะรู้ 
 
 
 
 
  "ฉันคิดว่าเค้าอาจจะไม่มาก็ได้มั้งคะ"พิมบอกด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจนัก
 
 
 
 
  "อ้าว แล้วจะให้ทำยังไงล่ะเนี่ยแค่ข่าวฉาวก็ไม่มาซะแล้วหรอ"ผู้กำกับพูดอย่างผิดหวัง ฉากนี้เป็นฉากที่ฟางต้องแสดงแต่แล้วเธอก็ไม่มาอาจทำให้การแสดงหรือฉากอะไรจะทำให้ลำบากมาก
 
 
 
 
                     ............................................................................. 
 
  "ฮัลโหล พี่มดวันนี้ฉันไม่ไปเข้าฉากนะ ฉันเวียนหัวนิดหน่อยน่ะ"ฟางบอกกับพี่ผู้จัดการของเธอ
 
 
 
 
 
  "แต่วันนี้มีฉากของเธอ ถ้าเธอไม่ไปเดี๋ยวก็โดนเม้าอีกหรอก แค่นี้ก็โดนantiจะตายอยู่แล้วด้วย"มดอธิบายอย่างจริงจัง ทำให้ฟางนึกย้อนมาคิด
 
 
 
 
  "แล้ววันนี้ฉันต้องเข้ากี่ฉากล่ะ"
 
 
 
  "3ฉาก"
 
 
 
  "แค่3ฉากเอง สบายมากสำหรับฟาง ยังไงวันนี้ฟางก็ไม่ไปหรอกนะคะพี่มด ฟางปวดหัวมากเลย"ฟางพูดจบเธอก็ตัดสายไปในทันทีโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้พูด
 
 
 
  "อะไรเนี่ย!เมื่อไหร่จะเลิกทำตามใจตัวเองสักทีนะเนี่ย"มดพูดอย่างเอือกมกับดาราสาวคนนี้ เธอมักทำตามใจตัวเองอยู่เรื่อยตั้งแต่เข้าวงการมา หากใครกล้าที่จะขัดล่ะก็อย่าหวังว่าหูทั้งสองข้างจะยังได้ยินอีกต่อไป เพราะเธอจะต่อว่าจนหูชา เคยมีคนต้องลาออกจากบริษัทไปเพราะโดนฟางคนนี้แหละต่อว่ามาโดยตลอด
 
 
 
 
  "โอ้ยยย ฉันหิวจังเลย"เพราะเมื่อคืนเธอกินแต่เครื่องดื่มไปทำให้เธอไม่ได้กินอะไรเลยตื่นมาเลยหิวขึ้นมา ฟางจับท้องตัวเองก่อนจะลุกจากเตียงและเดินไปตรงหน้าตู้เย็น
 
 
 
 
  "มีอะไรกินบ้างนะเจ้าตู้เย็น.."ฟางพูดแล้วเปิกตู้เย็นออกมา เผยให้ด้านในที่ว่างเปล่ามีแค่น้ำอยู่เท่านั้น
 
 
 
 
  "อะไรกันเนี่ย!!!"ฟางตกใจกับสิ่งที่เห็น มีแค่น้ำอยู่เพียงเท่านั้น ก่อนที่สายตาของเธอจะเหลือยไปมองเห็นแผ่นกระดาษที่อยู่ข้างๆ
 
 
 
            จากผู้จัดการ
                       เธอต้องลดน้ำหนักลงนี่คือคำสั่งของผู้จัดการ อย่ากินของที่มีไขมันเด็ดขาดในตู้เย็นของเธอจะมีแต่ผักแล้วก็น้ำอยู่เท่านั้นเพราะเธอต้องเข้าฉากที่เผยให้เห็นหน้าท้องดังนั้นอย่าลืมทำตามนะจ้ะ
 
 
  "ให้ตายเถอะ!ถ้ามีแต่ของพวกนี้ฉันคงอดตายไปพอดีหน่ะสิ!.."ฟางบอกอย่างหงุดหงิดเพรามันเป็นของที่เธอไม่เคยแม้แต่จะเหลียวตามองเลยด้วยซ้ำ
 
 
 
 
  "หรือว่า..ฉันจะโทรให้ริทซื้อมาให้ดีนะ...ไม่สิ! ริทลำบากเกี่ยวกับเรื่องของฉันมามากแล้วฉันไม่อยากกวนเค้า"ฟางนึกคิดอยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะนึกถึงนายนั่น...
 
 
 
 
  ก๊อกๆๆ
 
 
 
 
  "ใครครับ!"เสียงเขาลั่นออกจากในห้อง
 
 
 
 
  "ฉันเองอ่ะ ดาราชื่อดังไง"ฟางตะโกนบอกเขา
 
 
 
แอ๊ดดดดดดดดดดดดด
 
  "คุณ...มีอะไรหรอ"เขาถามเธอด้วยความแปลกใจ
 
 
 
 
  "คือ...นายมีของกินหรือมาม่ารึเปล่าอ่ะ"ฟางถามด้วยความอาย ที่ต้องมาขอของกินอย่างนี้แต่เรื่องกินมาก่อนเสมอ
 
 
 
 
  "โฮ...ห้องนายก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย"ฟางเดินเข้ามาในห้องของเขา รอบๆห้องที่กว้างห้องที่จัดเป็นระเบียบทำให้เธออึ้งไม่คิดว่ามันคือห้องของนักศึกษาอย่างเขา
 
 
 
 
  "อ่ะนี่.."ป๊อปปี้ถือถ้วยมาม่ามาให้เธอบนโต๊ะ
 
 
 
 
  "ขอบใจ"ฟางบอกแล้วลงมากินมาม่าอย่างมูมมาม เหมือนหิวมาเป็นปี
 
 
 
 
  "นี่คุณเป็นดารากินอย่างกับคนอดอยากมาจากไหน"ป๊อปปี้พูด 
 
 
 
  
  "แค่ก แค่ก"ฟางสำลักออกมาทันที ป๊อปปี้รีบไปหยิบน้ำให้เธอทันที
 
 
 
 
  "นี่นาย..อย่าพูดมากน่า ฉํนเป็นดาราแล้วกินแบบนี้มันผิดตรงไหนมีทราบ..."ฟางบอกกับเขา ก่อนจะลงมือทานต่อไป
 
 
                     ..................................................................
 

 
  จบไปอีกตอนนนนนนนน 
 
  รักคนเม้นนนนนนนนนนน  ที่สู้ดดดดดดดดดดดดดด 
 
 แต่ไรเตอร์เริ่มหมดกำลังใจแล้วนะ ช่วยให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยสิ