ยัยซุปตาร์กับนายข้างห้อง

 

  "รอไปเถอะย่ะ แต่ยังไงก็ขอบใจมากนะ!"ฟางพูด

 

                         ........................................................

 

 

  "ไอป๊อป ทำไมวันนี้มึงกลับเร็วจังว้ะ"เขื่อนถามด้วยความแปลกใจ เนื่องจากปกติเขาจะกลับดึกแต่วันนี้กลับเย็น

 

 

 

  

 

  "กูมีธุระหน่ะ"ป๊อปปี้บอก ก่อนจะมีหญิงสาวอีกคนพูดตัดบทขึ้น

 

 

 

 

  

  "ป๊อปปี้!!ไปกินข้าวกันป่ะ"โบว์ชวนเขา แล้วมองด้วยสายตาอ้อนวอน

 

 

 

 

 

 "เอ้า ไอป๊อปมึงคงต้องกลับดึกแล้้วว่ะ"โทโมะพูด

 

 

 

 

  "เอ่อ.."

 

 

 

 

  "ไปกันเถอะ"โบว์ควงแขนเขาไป โดยที่ป๊อปปี้ยังไม่ทันได้ตอบตกลงเลยด้วยซ้ำ

 

 

 

                   .................................................................

 

 

 

  "ฟางอยากไปกินอะไรหน่อยไม๊"ริทถาม

 

 

 

 

  "ไม่ต้องหรอก วันนี้ฉันก็เกรงใจนายจะตายแล้ว"ฟางพูด

 

 

 

 

  "บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเกรงใจฉัน ถ้าเธออยากได้อะไรก็บอกฉันมาได้"ริทบอก ก่อนจะจับไปที่ข้อมือของเธอ

 

 

 

 

  "ฉันอยากบอกให้เธอรู้นะฟาง ตั้งแต่ตอนเด็กๆจนถึงตอนนี้หน่ะฉันยังรอเธอเสมอ ฉันรู้เธออาจจะยังไม่มั่นใจในตัวฉันแต่ฉันก็หวังว่าสักวันเธอจะตัดสินใจได้"ริทพูด

 

 

 

   ในขณะที่มีหญิงสาวอีกคนที่มองไปที่ริทกับฟางอยู่ เธอทำหน้าบึ้งทันทีที่เห็นภาพนั้นตรงหน้าเธอ

 

 

 

 

  "พิม!"ฟางรีบเอามือของตัวเองออกทันที

 

 

 

 

  "อ้าว พิม"ริททักเธอทันที

 

 

 

 

  "ฉันได้ยินข่าวของแกน่ะก็เลยมาดูแกหน่อย แกไม่เป็นไรใช่ไม๊"พิมถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

  "ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันหน่ะอึดอยู่แล้ว!!"ฟางบอกแล้วยิ้มให้เธอ

 

 

 

 

  "อื้ม แล้วนี่แกจะเข้าไปข้างในแล้วหรอ"พิมถาม

 

 

 

 

  "อื้ม ฉันกำลังจะเข้าไปนอนแล้วล่ะ เหนื่อยมาทั้งวัน นั้น...ริทนายไปส่งพิมเค้าด้วยล่ะ"ฟางบอก ก่อนจะยื่นมือของพิมให้เขา

 

 

 

 

  "ได้สิ"แต่ริทกลับเมินเฉย ทำให้พิมต้องเอามือของเธอกลับมา

 

 

 

 

 

  "นั้นฉันไปล่ะ ขอบใจพวกเธอมากเลยนะ"ฟางพูดจบก็เดินเข้าไปด้านในทันที

 

 

 

 

  "พิม ไปกันเถอะเดี๋ยวจะดึกเอา"ริทพูดก่อนจะจูงมือของเธอไป

 

 

    พิมได้แต่มองไปที่ข้อมือจองเธอที่ตอนนี้เป็นของริทเรียบร้อยแล้ว เขาจับมือของเธอแล้วพาวิ่งเหมือนนางเอกในละคร เธอหลังในใจลึกๆว่าสักวันเธอจะได้เป็นของเขา ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่ฝันไปก่อน

 

 

 

 

    เมื่อถึงรถ ริทเดินไปเปิดประตูข้างของพิมออก ก่อนที่เธอจะก้าวขึ้นรถไปเมื่อเสร็จเขาก็ขึ้นไปบนรถตามไป

 

 

 

 

  "วันนี้นายอยู่กับฟางทั้งวันเลยหรอ"พิมถามขึ้น

 

 

 

 

  "ใช่ ฉันเป็นห่วงฟางมาก จะให้ฉันอยู่กับฟางทุกวันทั้งวันฉันก็อยู่ได้เพื่อฟาง"คำพูดของเขาผุดขึ้น ไม่รู้เลยว่าจะทำให้หญิงสาวที่นั่งข้างๆเจ็บปวดเหลือเกิน

 

 

 

 

  "อ่อ อื้ม"พิมได้แต่ตอบไปอย่างนั้นก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางหน้าต่าง เธอรู้ทั้งรู้ว่าเขาจะตอบเช่นนั้นแต่ก็ยังจะถามเขา

 

 

 

 

  "พิม กินอะไรแล้วยังอ่ะ"ริทถาม

 

 

 

 

  "ยังเลย"

 

 

 

 

  "นั้นไปหาอะไรทานกันมั้ย"

 

 

 

 

  "แล้วแต่นายสิ"ถึงแม้พิมอยากจะปฎิเสธแต่อีกใจนึงก็อยากที่จะใช้เวลาได้อยู่กับเขาเป็นเวลาที่พิเศษบ้าง...

 

 

                          ..................................................

 

 

               ดาราสาวชื่อดัง ฟาง ธนัญธร สมแล้วหรือกับเป็นดาราชื่อดัง ขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้าไม่รู้ว่านอนดึกหรืออะไรกันแน่ เอาไปคิดกันเองนะจร้ะ

แสดงความคิดเห็น

'สงสัยจะยุ่งอยู่กับผั....'

 

'ไม่เคยคิดว่าจะเหมาะกับฉายานี้'

 

'เหมือนผีที่ตายแล้วฟื้น'

 

'ออกจากวงการไปเลย ชิ้วๆ'

 

'อย่าแรดให้มันมาก'

 

'ไม่เคยชอบหน้า หน้าอย่างกับขี้หมาเน่า'

 

 

        

  "เห่อะ.."ฟางอ่านคอมเม้นต่างๆที่ไม่มีใครที่ให้กำลังใจเธอเลย มีแต่ต่อว่าเธอทั้งนั้น

 

 

 ติ้ดดดด ติ้ดดด

 

 

  "ฮัลโหล"หญิงสาวรับสาย

 

 

 

  "เมื่อไหร่แกจะโอนเงินมาให้ฉันสักที"เสียงจากปลายสายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

 

 

 

  "แม่..."หญิงสาวพูดขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียง

 

 

 

  "แกไปทำเรื่องอะไรอีกล่ะห้ะ ฉันอุตส่าห์พาแกมาเข้าวงการแต่แกกลับทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียงเองหรอ แกนี่มัน..."ผู้เป็นแม่ได้แต่ด่าทอลูกของเธอ โดยไม่นึกถึงเธอเลย

 

 

 

  "แม่..ไม่คิดจะให้กำลังใจหนูบ้างหรอ รู้ไม๊ว่าตอนนี้หนู.."ฟางพูดไม่จบ เสียงปลายสายก็รีบตัดบทขึ้น

 

 

 

 

  "พอเลย ถ้าแกเอาเงินมาให้ฉันไม่ได้ก็เรื่องของแก"หลังจากนั้้นเธอก็ตัดสายไปในทันที

 

 

 

      ฟางถึงกับมืออ่อน น้ำตาที่อยู่ขอบตาของเธอก็เริ่มไหลลงมาช้าๆ เธอเริ่มหมดแรง..

 

 

 

  "ฮือออออ ฮือออ"หญิงสาวนั่งกุมเข่าของเธอแล้วร้องไห้ออกมา

 

                              ..........................................

 

 

         ฟาง ธนัญธร ดาราสาวชื่อดังสมแล้วหรอที่เป็นดาราชื่อดัง ขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้าไม่รู้ว่านอนดึกหรืออะไรกันแน่ เอาไปคิดกันเอาเองนะจร้ะ

 

 

  "เป็นเพราะเรารึเปล่าวะไอป๊อป"ป๊อปปี้คิดหนักก่อนที่เขาจะเดินมาหยุดตรงหน้าห้องตัวเอง

 

 

 

 

  "ฮือออออออออออออออออออออ"

 

          เสียงร้องไห้ของหญิงสาวดังออกมาจากนอกห้อง ทำให้ป๊อปปี้ที่ยืนอยู่หน้าห้องลังเลอยู่ตรงนั้น ก่อนที่เขาจะตัดสินใจ

 

 

 ก๊อกๆๆ

 

 

  "ใครคะ!"หญิงสาวตะโกนออกมา

 

 

 

แอ้ดดดดดดดดดดดดด  

 

  "นาย!ไอเด็กบ้า มีเรื่องอะไรกับฉันอีกล่ะห้ะ!"ฟางตะคอกเสียงดังใส่เขาทันทีพร้อมได้กลิ่นฟุ้งของแอลกอฮอร์

 

 

 

  "นี่คุณดื่มแอลกอฮอร์ไปหรอ"เขาถาม

 

 

 

  "ไม่ได้ดื่มอะไรทั้งนั้นอ่ะ!"ฟางพูดจบก็ปิดประตูใส่หน้าเขาทันที

 

 

 

  "ฮือออออออออออออออ"เสียงดังออกมานอกห้องอีกครั้ง

 

 

 

 

  "โถ่เว้ย.."ป๊อปปี้นึกอะไรขึ้นได้จึงเคาะประตูอีกครั้ง

 

 

 

 

  "อะไรของนายอีกล่ะห้ะ"ฟางถามอย่างงัวเงีย

 

 

 

 

  "ผมได้ยินข่าวว่า.."ป๊อปปี้พูดไม่จบ หญิงสาวก็เอามือของเธอไปแตะขอบปากป๊อปปี้เบาๆให้เขาหยุดพูด

 

 

 

 

  "เห่อะ ทำไมหรอหรือว่านายจะมาด่าฉันว่า สงสัยจะยุ่งอยู่กับผออัว!ไม่เคยคิดว่าจะเหมาะกับฉายานี้!เหมือนผีที่ตายแล้วฟื้น!ออกจากวงการไปเลยชิ้วๆ!อย่าแรดให้มันมาก!ไม่เคยชอบหน้า หน้าอย่างกับขี้หมาเน่า! นายจะว่าฉันอย่างนั้นหน่ะสิ!.."ทันที่ที่พูดจบเธอก็ฟุ้บลงไปกับพื้น

 

 

 

 

  "คุณ!"ป๊อปปี้รีบพยุงตัวของฟาง ก่อนจะอุ้มเธอเข้าไปปในห้องของเธอ

 

---

ตอนต่อไปอย่าพลาดนะครัชช มีฉากหวานๆแน่นอน 

ช่วยเม้นนนนนนนนนนนนนนนน 

โหวตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต

ด้วยยยยยยยยยยยนร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา