ปากดีอย่างเธอน่ะ ต้องเจอกับฉัน..

"โทโมะข๋าาาาา"เสียงแหลมๆของขนมจีนตะโกนเรียกแต่ไกล




"มีอะไรขนมจีน"โทโมะตอบอย่างไม่ชอบใจ



"ก็ขนมจีนคิดถึงนี่คะ"ขนมจีนตอบแล้วเข้าไปกอดแขนโทโมะ โดยไม่สนใจพวกที่นั่งหัวโด่เลยสัักนิด
สงสัยว่าคงคิดว่าพวกเราเป็นก้อนหินล่ะมั้ง





"โอ๊ย!..ให้มันน้อยๆหน่อยขนมจีนมันน่าเกลียดรู้มั้ย" ป๊อปปี้บอกยัยขนมเน่านั่นแต่ยัยนั่นไม่รู้สึก
อะไรเลย





"เงียบปากไปเลยนะป๊อปปี้ "ยัยนั่นสวนกลับซึ่งทำให้ป๊อปปี้ใจอย่างมาก






"โทโมะวันนี้เราไปเที่ยวกันนะ"ยัยขนมเน่าร้องอ้อนโทโมะเสียงหวานแต่โทโมะก็ไม่รู้สึกอะไรเลย





"ไม่ล่ะวันนี้ผมไม่ว่าง"โทโมะพูดยัยนั่นถึงกับอารมณ์เสีย




"โทโมะมีธุระอะไรหรอ ให้ขนมจีนไปด้วยได้มั้ย"




"ไม่ได้!..กลับไปได้แล้วผมรำคาญ"โทโมะไล่แต่ยัยขนมเน่าก็ไม่ไปสักที





"นี่ผูู้้ชายเขาไล่แล้วยังไม่ไปอีกหรอ"เฟย์พูด ยัยนั่นเลยลุกออกไปอย่างหงุดหงิด




ฮ่าๆฉันน่ะขำจริงๆน่าส่งสารจังยััััััยขนมเน่านั่นคงน่าเสียน่าดู เออ!พักกลางวันยังไม่เห็นมิณทร์กับจงเบเลย
หายไหนนะ




"พี่แก้ว～คร้าบ"




----กลับมาแล้วคิดถึงกันมั้ย? เพิ่มตอนใหม่แล้วอย่าลืมติดตามกันนะ----


～ไม่เม้น จะไม่อัพให้นะ～