ปากดีอย่างเธอน่ะ ต้องเจอกับฉัน..
เขียนโดย 
S2000
วันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.59 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2557 13.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบ้านของคุณย่า
แก้วกับมิณทร์และแม่มาถึงบ้านของคุณย่าที่แม่บอกไว้บ้านหลังใหญ่พอสมควรเป็นบ้านที่สวยพอๆกับบ้านที่ปารีสพวกเราเดินเข้าไปในบ้านก็พบกับแม่บ้านคนหนึ่งดูมีอายุมาแล้วแล้วกับเด็กสาวที่อายุน่าจะประมาณมิณทร์อยู่ด้วย
"สวัสดีค่ะ"แม่ทักแม่บ้านที่ยืนปัดฝุ่นที่รูปของใครบางคน
"คุณเป็นใครคะ"แม่บ้านคนนั้นหันมามองหน้าแม่แล้วพูดตอบ
"ป้าอุ่นจำฉันไม่ได้หรอคะ"แม่พูดป้าอุ่นเลยเดินมาดูหน้าแม่ใกล้ๆ
"อ๋อป้าจำได้แล้วคุณหญิงนี่เอง"ป้าอุ่นพูแล้วเข้ามากอดแม่
"แก้ว มิณทร์มานี่สิแม่จะแนะนำป้าอุ่นให้รู้จัก"แม่เรียกแก้วกัทิณทร์ไปหาเพื่อแนะนำเราให้ป้าอุ่นรู้จัก
"ป้าอุ่นคะนี่ยัยแก้วลูกสาวคนโตของฉันเองค่ะ"
"สวัสดีค่ะ"แก้วยกมือไหว้ป้าอุ่น
"ไหว้พระเถอะลูกโตจนป้าจำไม่ได้เลยนะเนีย"
"แล้วนี่มิณทร์ลูกชายคนเล็กค่ะ"
"สวัสดีครับ"มิณทร์ยกมือไหว้ป้าอุ่น
"มิณทร์โตขึ้นแล้วหล่อน่ะเนี่ย"ป้าอุ่นพูดจึงมิณทร์ยิ้มเฉยๆ
"อ้าวยัยพิมพ์มานี่สิ"ป้าอุ่นหันไปเรียกเด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลัง
"นี่ยัยพิมพ์หลานสาวป้าเอง"
"สวัสดีค่ะ"พิมพ์พูด
"สวัสดีจ่ะ"แม่ตอบแล้วยิ้มให้พิมพ์
"แล้วนี่คุณหญิงจะมาอยู่ที่นี่ใช่รึป่าวคะ"ป้าอุ่นถาม
"ใช่ค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวป้าจะให้ยัยพิมพ์ไปจัดห้องไว้ให้นะคะ"
"ขอบคุณมาค่ะ"
"ไปยัยพิพ์ไปจัดห้องไว้ให้คุณหญิงเขา"ป้าอุ่นสั่งพิมพ์
"ค่ะ"พิมพ์จึงรีบเดินขึ้นไปชั้นสองเพื่อจัดห้องให้แม่กับฉันและมิณทร์
"งั้นหนูกับมิณทร์เอาของขึ้นไปเก็บก่อนนะคะ"แก้วพูด
"จ่ะเดี๋ยวแม่ตามไปขอคุยกับป้าอุ่นก่อนะจ๊ะ"แม่พูดแก้วกับมิณจึงเดินขึ้นไปข้างบน
.
.
.
.
.
.
แก้วกับเดินมาถึงบนห้องก็เห็นพิมพ์กำจัดที่นอนอยู่แก้วจึงเอาของไปวางแล้วทักพิมพ์
"พิมพ์"แก้วทัก
"คะ มีอะไรรึป่าวคะ"พิมพ์หันมาตอบแก้ว
"ป่าวไม่มีอะไรแค่อยากรู้ว่าพิมพ์อยู่ที่นี่นานรึยังน่ะ"
"ก็มาอยู่เมื่อ3ปีที่แล้วค่ะ"
"แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ"
"พอดีว่าพ่อกับแม่หนูท่านเสียน่ะค่ะเลยต้องมาอยู่กับป้าอุ่นที่นี่"พิมพ์ตอบเสียงเศร้าๆ
"เอ่อพี่ขอโทษนะ"แก้วพูดปลอบพิมพ์
"ไม่เป็นไรค่ะงั้นพิมพ์ขอตัวก่อนะคะคุณแก้ว"
"เอ่อไม่ต้องเรียกคุณก็ได้เรียกแก้วเฉยๆก็ได้"แก้วพูด
"ค่ะ"พิมพ์พูดแล้วเดินออกไป
"ไงมิณทร์ชอบอ่ะดิ"แก้วหันไปมองหน้าน้องชายที่มองพฺิมพ์ตั้งแต่เข้ามาในห้อง
"ป่าวใครชอบพี่ก็ณุ้ว่าผมไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้น"มิณทร์พูดแล้วเดินออกไปจากห้อง
"ให้มันจริงเหอะไปน้องชายพี่อยู่กับแกมาตั้งแต่เด็กๆทำไมจะไม่รุ้"แก้วพูดกับตัวเองแล้วมองมิณทร์ที่เดินออกไป
.
.
.
.
มิณทร์เดินออกมาถึงสวนหลังบ้านก็เห็นพิมพ์กำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้กำลังเก็บดอกกุหลาบอยู่ มิณทร์จึงเดินเข้าไป
"ทำไรอ่ะ"มิณทร์ทักขึ้น จนพิมพ์ตกใจจนหนากุหลาบทิ่มมือ
"โอ๊ยยยยย"พิมพ์ร้องออกมาเพราะเจ็บและปวดมาก
"เห้ยเป็นอะไรรึป่าว"มิณทร์ถามอย่างตกใจแล้วจับมือพิมพ์มาดู
"เอ่อพิมพ์ไม่เป็นไรค่ะ"พิมพ์รีบดึงมือออกแต่ก็ถูกมิณทร์ดึงกลับ
"จะไปไหนไปทำแผลก่อน"มิณทร์พูดแล้วพาพิมพ์เข้าไปในบ้าน
.
.
.
.
.
.
มิณทร์พาพิมพ์เข้ามาในบ้านเสร็จก็รีบไปหากล่องประฐมพยาบาลมาแล้วทำแผลให้พิมพ์
"ซุ่มซ่ามชะมัดเลยเธอนิแล้วเธอเก็บดอกกุหลาบไปทำไม"มิณทร์แล้วทำแผลให้พิมพ์ไปด้วย
"ก็พิมพ์ชอบเอามันไปใส่แจกันในห้องเพราะมันสวยดี"พอมิณทร์ทำแผลให้เสร็จก็ดึงมือกลับทันที
"เธอชอบหรอ"
"อืม"
"งั้นเดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บก่อนก็แล้วกัน ส่วนเธอจะไปไหนก็แล้วแต่"มิณทร์พูดแล้วเดินออกไปส่วนพิมพ์ก็เอากุหลาบไปใส่แจกันบนห้องโดยทั้งคู่ไม่รู้ว่าแก้วกำลังแอบมองอยู่
"ปากก็บอกว่าไม่ชอบแต่ในใจชอบล่ะสิ"แก้วพูดกับตัวเอง
.
.
.
.
.
"พี่แก้วเสร็จรึยัง"มิณทร์ตะโกนเรียกแก้ว
"เสร็จแล้วกำลังลงไป"แก้วตะโกนกลับแล้วเดินลงมาหามิณทร์
"แล้วแกแต่งตัวอะไรเนี่ย"แก้วถาม
"ก็ชุดนักเรียนไงวันนี้ผมจะไปเรียนกับพี่"มิณทร์พูดแล้วเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถแก้วจึงต้องเดินตามไปอย่างไม่เข้าใจ
.
.
.
.
.
.
แก้วกับมิณทร์ลงจากรถแล้วเดินเข้าโรงเรียนตลอดทางที่เดินก็มีแต่คนมองแต่ที่มองน่ะไม่ใช่แก้วแต่เป็นมิณทร์เพราะไอน้องชายตัวดีเนี่ยมันฮอตในหมู่สาวๆตั้งแต่ที่ปารีสแล้ว
"ไอน้องชายยังฮอตเหมือนเดิมเลยนะ"แก้วแซวน้องชายสุดที่รัก
"ก้คนมันหล่ออ่ะไม่ว่าจะอยุ่ที่ไหนก็หล่อ"มิณทร์พูดอย่างหลงตัวเองสุดๆ
"แหวะไอคนหลงตัวเอง"แก้วพูด
"หรือว่าไม่จริง"แก้วไม่ฟังต่อรีบเดินนำไปอย่างเร็วปล่อยให้มิณทร์เดินอยุ่คนเดียว
"เห้ยรอด้วยสิ"มิณทร์พูดแล้ววิ่งตามแก้วไป
.
.
.
.
.
มิณทร์เดินมาถึงห้องตัวเองซึ่งมิณทร์อยู่ ม4
"นักเรียนคะวันนี้มีเพื่อนย้ายมาใหม่นะคะเชิญเข้ามาได้ค่ะ"อาจารย์พูดแล้วมิณทรเดินเข้าไปหยุดอยู่ใกล้ๆอาจารย์แล้วมองไปรอบๆห้องก็เห็นพิมพ์นัง่อยู่ที่ริมหน้าต่าง
"สวัสดีครับผมชื่อมิณทร์ ศิริมงคลสกุล เรียกว่ามิณทร์เฉยๆก็ได้ครับ"มิณทร์แล้วยิ้มให้ทุกคนจนพูดได้ว่าสาวในห้องแถบเป็นลมกับความหล่อของมิณทร์
"งั้นมิณทร์ไปนั่งกับพิมประภา"พิมพ์ที่กำลังมองออกไปนอกหน้าต่างถึงกลับสดุ้ง มิณทร์เดินมานั่งลงข้างพิมพ์อย่างสบายใจ
"ไงไม่คิดจะทักฉันเลยรึไง"มิณทร์พูด
"แล้วทำไมฉันต้องทักคุณด้วย"พิมพ์พูด
"นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะเวลาอยู่ที่นี่มันไม่เหมือนอยู่ที่บ้านงั้นกรุณาเรียกชื่อฉันไม่ต้องเรียกว่าคุณและเวลาอยู่ที่บ้านก็ด้วย"มิณทร์ร่ายยาวจนพิมพ์ฟังแถบไม่ทันแต่ก็พอจับใจความได้
"อืม"พิมพ์ตอบสั้นๆและทั้งสองก็เรียนตามปกติ
_________________________________________________________
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด้วยนะ
ไม่งั้นไม่อัพนะจะบอกให้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
