ฉันไม่มีเธอเธอไม่มีฉัน

ตอนนี้แพรพิไลนั่งอยู่ในห้องหอที่เตียงประดับด้วยดอกกุหลาบ
เธอรู้สึกเจ็บลึกๆที่อกซ้ายที่จริงเธอควรดีใจด้วยซำ้ที่ต่อจากนี้ไปพิวัฒิก็จะเป็นของเธอไม่ใช่ของ
พรพิไล!!!
แอ๊ด!!!
"อ้าวแพรยังไม่ล้างหน้าอีกเหรอลูก"คุณแม่ของแพรพิไลเปิดประตูเข้ามา
"เอ่อ...ยังเลยค่ะคุณแม่"แพรตอบ
"ไปอาบนำ้ล้างหน้าซะไป"
"ค่ะแม่"แพรพิไลตอบพร้อมคว้าผ้าขนหนูกับชุดนอนเดินเข้าห้องนำ้ไป
"เสร็จแล้วอย่าลืมออกมากินนำ้ส้มที่แม่วางไว้ตรงโต๊ะนะลูก"
"ค่ะ...แม่"
แพรพิไลใช้เวลาอาบนำ้และล้างเครื่องสำอางไป12นาทีจึงเดินออกมาจากห้องนำ้พร้อมชุดนอน
บางๆ ตามจริงเธอคิดจะใส่กางเกงนอนแต่เพราะหาชุดนั้นไม่เจอจึงต้องใส่ชุดนี้แทน
"หาว..."แพรพิไลรู้สึกง่วงเพราะงานแต่งของเธอเลิกดึกประมาณเที่ยงคืนเห็นจะได้ จึงไม่แปลกที่
สาวเจ้าจะเดินล้มไปที่เตียงแล้วหลับตาลง...
เวลาผ่านไป...
"ฮือ....."แพรพิไลครางอย่างรำคาญเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรมาคลอเคยแถวๆคอกับอกไปมาและอยู่ๆ
ความเจ็บก็แล่นเข้ามา
"โอ้ย!!!!!"แพรพิไลลืมตาขึ้นเพราะความเจ็บและพบคนที่อยู่บนร่างเธอ
"พี่พิวัฒิ..."แพรพิไลพูดและหลับลงไปอีกครั้ง โดยที่คิดว่ามันคือความฝัน