ฉันไม่มีเธอเธอไม่มีฉัน

แพรพิไลเดินเข้ามาในบริษัทธิ์อย่างถือวิสาสะ
"ฉันมาหาพี่พิวัฒิ"แพรพิไลเดินไปบอกเลสินีเลขาส่วนตัวของพิวัฒิที่นั่งอยู่หน้าห้องของพิวัฒิ
"ไม่ทราบว่านัดไว้รึเปล่าค่ะ"
"ไม่ได้นัด!แต่ฉันจะเข้าไปหามีปัญหาอะไรไหม"แพรพิไลตะคอกพลางพลักประตูเข้าไปแต่พอเปิดประตูเธอก็ต้องเจอสิ่งที่เธอต้องปวดใจที่สุด
"เลสินีทำไมปล่อยไห้แพรเข้ามาไนนี้"พิวัฒิตะวาดไนขณะที่ลำแขนยังโอบพรพิไลอยู่
"ขะ...ขอโทษค่ะฉันจะพาคุณแพรออกไปเดี๋ยวนี้"เลสินีเลิ่กลักเอื้อมมือจะพาแพรพิไลออกไป
ฟึ่บ!
"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!"แพรพิไลสบัดมือเลสินีทิ้งพลางเดินไปทางโซฟาที่พิวัฒิกับพรพิไลนั่งอยู่
"รักกันมากใชไหม"แพรพิไลตวาด
"..."
"ฉันถามว่ารักกันมากไช่ไหม"
"พะ...พี่แพร"
"ฉันไม่ไช่พี่แก่นังลูกคนไช้!คนอย่างแกไม่มีปัญญาหาผู้ชายไช่ไหม!ถึงมาแย่งของๆคนอื่นนะ!นังเสนียด!"
เพี้ย!
"พร!"พิวัฒิเดินเข้ามาประคองพรที่ล้มลงตามแรงตบของแพรพิไลโดยไม่ได้สนใจแววตาเจ็บปวดของแพรพิไลเลย
"รักกันมากสินะ"แพรพิไลพูดนำ้ตาเริ่มเอ่อนองอาบแก้มนวล
"ไช่!ฉันรักพรพิไล จารุนี!ฉันไม่ได้รักเธอแพรพิไล จารุนีฉันเกลียดเธอ!"
ฉันเกลียดเธอ ฉันเกลียดเธอ ฉันเกลียดเธอคำพูดของพิวัฒิก้องไนหูของแพรพิไลนำ้ตาเธอไหลออกมาไม่หยุด
"รักมากสินะ"
"..."
"งั้นก็ขอไห้มีความสุข" แพรพิไลวิ่งออกจากบริษัทธิ์โดยมีนำ้ตาที่ไหลอาบแก้มไม่หยุด
"พี่พิวัฒิ"
"ช่างเถอะพรนั่งพักเถอะ"พิวัฒิประคองพรพิไลไห้นั่งที่เดิมโดยไม่ทันได้เห็นรอยยิ้มเหยียดที่ริมปากสวยบางของพรพิไล!