Rainbow วาดรักบนลายรุ้ง

     ทันทีที่ลงจากรถเมล์ธนันต์ธรญ์ก็ตรงกลับบ้านทันที เพราะ
ข้อความที่พี่ชายส่งไปบอกว่าภาณุซื้อบ้านไว้เป็นเรือนหอแล้ว แถม
เป็นหลังที่แม่เธอเล็งไว้อีกด้วย พอเลิกงานแล้วจึงต้องแล่นกลับมา
ถามที่บ้านให้รู้เรื่อง ทว่าสิ่งที่เธอได้รับตั้งแต่เปิดประตูเข้าไปคือ...
ช็อกโกแลตจัดเป็นช่อคล้ายดอกไม้
     "ได้ยินว่าฟางชอบกินช็อกโกแลต อาก็เลยซื้อมาให้"
     "อ่า ขอบคุณค่ะ" นี่คิดจะเอาขนมปิดปากกันใช่ไหม ไม่รู้ล่ะ
ยังไงก็ต้องคุยให้รู้เรื่อง 
     "กินอะไรมารึยังคะ ออกไปกินข้าวกันไหม"
     ธนันต์ธรญ์สบตาชายหนุ่ม รู้ว่าเขาคงมีเรื่องอยากพูดกับเธอ
เหมือนกันจึงพยักหน้ารับโดยไม่ลืมหันไปบอกแม่และพี่ชายว่า "เดี๋ยว
ฟางกลับมาคุยด้วยนะคะ"
     "อาป๊อปไม่น่าซื้อบ้านตามที่แม่บอกเลยนะคะ" ธนันต์ธรญ์เอ่ย
หลังจากมานั่งอยู่ในร้านข้าวต้มร้านหนึ่ง
     "ทำไมคะ ฟางไม่ชอบบ้านนั้นหรอ อาว่าบ้านนั้นก็หน้าอยู่ดีนะ"
     "บ้านนั้นมันแพงเกินไป ฟางไม่อยากให้อาป๊อปเสียเงืนกับ
เรื่องที่บ้านฟางอีก"
     "ถ้าไม่อยู่บ้านนี้แล้วฟางคิดว่าเราจะไปอยู่บ้านไหนดีคะ บ้านแม่
ของอาน่ะหรอ"
     ธนันต์ธรญ์นิ่งงันไป เพราะเธอไม่เคยคิดเรื่องเรือนหอมาก่อน
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็คิดว่าน่าจะมีทางออกอื่นนอกจากซื้อบ้านหลังนี้
     "อาขอโทษที่ไม่ได้ปรึกษาฟางก่อน แต่พอคิดถึงข้อตกลงของเรา
อาคิดว่าแยกมาอยู่กันสองคนน่าจะสะดวกกว่า ฟางว่าอย่างนั้นไหมคะ"
     "เอ่อ..." 
     "อาคิดรอบคอบแล้วถึงได้ตัดสินใจ ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ"
     "อาป๊อปดีกับฟางจังเลยค่ะ คิดแทนฟางหมดทุกอย่างเลย จนฟาง
เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว"
     "งั้นเรื่องต่อไปนี้อาจะไม่คิดแทนแล้ว ฟางต้องคิดเองนะ"
     "เรื่องอะไรคะ"
     "เลือกชุด ถ่ายรูปแต่งงาน แล้วก็ฮันนีมูน ฟางไม่ฟางให้บอก
ใคร แต่แค่ถ่ายรูปแต่งงานคงได้นะ"
     หญิงสาวยิ้มแหยก่อนจะตอบเขาว่า "ได้ค่ะ แล้วจะไปถ่ายที่
ร้านไหน เมื่อไหร่คะ"
     "ที่บ้านอา วันเสาร์นี้ลยค่ะ"
 
     วันเสาร์นับเป็นวันรวมญาติอีกวันหนึ่ง เพราะทุกคนในครอบครัว
มาถ่ายรูปพร้อมหน้ากัน
     หลังถ่ายรูปเสร็จ อาม่าซึ่งเป็นผู้ใหญ่สูงสุดของบ้านสั่งให้หลานชาย
พาว่าที่หลานสะใภ้ออกไปซื้อขนมเปี๊ยะที่ร้านดัง 
     "คอแห้งรึเปล่า นำ้ทับทิมสักขวดไหมคะ หรือจะเป็นนำ้ส้ม"
     "อะไรก็ได้ค่ะ ฟางแล้วแต่อาป๊อป" หญิงสาวตอบ แต่พอรู้
ว่าเธอไม่เคยชิม เขาเลยซื้อให้ทั้งสองอย่าง
     "หิวหรือยังค่ะ"
     "ยังเลยค่ะ อาป๊อปซื้อของให้ฟางกินตั้งหลายอย่างแล้วนี่คะ"
     ชายหนุ่มพาเธอไปปิดท้ายที่ร้านบะหมี่ปูร้านหนึ่ง และเพียงแค่
นั่งลงที่โต๊ะฝนก็ตกลงมาพอดี ธนันต์ธรญ์จึงหยิบร่มพับในกระเป๋า
ขึ้นมา ทว่าเพราะเป็นร่มคันเล็กสำหรับกางคนเดียว ชายหนุ่มจึงยอม
เปียกแล้วสละร่มให้เธอ
     "วันนี้ทำผมสวยๆ ปล่อยให้โดนนำ้เดี๋ยวจะยุ่งหมดนะ" ภาญุบอก
ก่อนจะรีบพาเธอเดินกลับไปที่รถ ตัวเขาเปียกบางส่วน แต่แค่เห็นเธอยังสวย
เหมือนเดิมเขาก็พอใจแล้ว
     "อาป๊อปใจดีจังค่ะ" แต่เขารู้เรื่องผู้หญิงดีแบบนี้ อาจจะมีแฟนมาแล้ว
หลายคนก็ได้ "เอ่อ...ฟางถามเรื่องส่วนตัวอาป๊อปสักเรื่องได้ไหมคะ"
     "ถามหลายๆเรื่องก็ได้ค่ะ"
     "อาป๊อป เอ่อ มีแฟนรึยังคะ คือ...คือ ฟางแค่เป็นห่วง"
     "ไม่มีค่ะ" ภาณุตอบทันทีอย่างมั่นใจ "แล้วฟางล่ะคะ มีแฟน
รึยัง"
     "ไม่มีค่ะ อย่างฟางใครเขาจะมองล่ะคะ"
     "ไม่เป็นไรค่ะ เพราะอาจะรับไว้เอง"
     หญิงสาววางหน้าไม่ถูก เธอไม่แน่ใจว่ารู้สึกไปเองหรือเปล่าที่เห็น
รอยยินดีในแววตาของเขาหลังได้ยินคำตอบจากเธอ โชคดีที่ชายหนุ่ม
ไม่ได้พูดอะไรอีก นอกจากมองกลับมาด้วยรอยยิ้มเอ็นดู จนเธอแน่ใจ
ว่าตีความหมายจากแววตาของเขาผิดไปเอง
 
*อัพแล้วนะ ช่วยเม้นช่วยโหวดด้วยนะคะ