Rainbow วาดรักบนลายรุ้ง

     ณัชคุณขับรถเข้าไปจอดในคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่
ใจกลางเมือง เขาอยู่ที่นี่มาเกือบห้าปีแล้ว หลังขอที่บ้านมาเปิดบริษัท
ของตัวเองที่กรุงเทพฯ แม้ว่าพ่อแม่ของเขาจะมีธุรกิจใหญ่โตอยู่ที่
ภาคเหนือก็ตาม
     "สวัสดีครับแม่" ณัชคุณเอ่ยผ่านโทรศัพท์ที่ดังขึ้น
     "เมื่อไหร่จะกลับมาสักที รู้ไหมว่าแม่ไม่มีคนช่วยงาน วันนี้
ก็เพิ่งไล่เลขาฯ ออกไป มันทำงานไม่ได้เรื่องเลย คิดแล้วน่าโมโห"
นำ้เสียงของกรพินทร์บอกชัดว่าอารมณ์คุกรุ่น
     "ใจเย็นสิครับแม่" ชายหนุ่มปลอบทั้งที่รู้ว่าเรื่องจริงเป็นอย่างไร
     แม่ของเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอยารักษาโรค
ประจำตัวซึ่งมีผลข้างเคียงทำให้หงุดหงิดง่าย อารมณ์แปรปรวน ก็ทำ
ให้แม่ของเขากลายเป็นคนคุ้มดีคุ้มร้าย
     "แม่อยากให้ปลื้มแต่งงานสักที ป่านนี้ยังหาไม่ได้อีกหรอลูก"
     "ผมกำลังมองๆ อยู่ครับ" เขาตอบพลางคิดถึงธนันต์ธรญ์ แต่เขา
เพิ่งรู้จักเธอได้ไม่นาน คงต้องรอดูไปอีกสักระยะกว่าจะแน่ใจได้ว่าเลือก
คนไม่ผิด
 
     หลังจากออกจากร้านอาหารโสภาต้องคอยตอบคำถามญาติๆ ว่า
ทำไมถึงปล่อยให้ลูกชายทำอะไรตามใจชอบ ก่อนจะมานั่งไล่เลียง
กับเจ้าตัวทันทีเมื่อกลับบ้าน
     "ป๊อปนะป๊อป ทำอะไรน่าจะปรึกษาแม่ก่อน จะแต่งแต่ไม่จัดงาน...
ตกลงเต็มใจจะแต่งจริงหรือเปล่า"
     "เต็มใจสิครับ แต่ก็อย่างที่บอก เราอยากลองอยู่กันก่อน ให้แน่ใจ
ว่าไปกันได้จริงๆ แล้วค่อยจัดงานแต่งงาน"
     "แต่เรื่องนี้จะให้อาม่ารู้ไม่ได้นะ ยังไงก็ต้องจัดงานที่บ้าน แล้ว
นี่จะเอายังไง ทางนู้นเขารู้ธรรมเนียมจีนรึเปล่า"
     "หาใครไปช่วยเตรียมงานหน่อยก็ดีครับ ทางนู้นคงไม่ค่อยรู้เรื่อง
เดี๋ยวจะจัดไม่ถูก" ภาณุตอบอย่างนึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน
     "งั้นพรุ่งนี้แม่จะไปหาซินแสให้ดูฤกษ์ แล้วทางฝ่ายหญิงจะเอายังไง"
     "ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวเรื่องทางบ้านฝ่ายหญิงผมจัดการเอง"
     "แล้วตกลงยังไง พอไปเจอครั้งแรกเปลี่ยนใจเลยหรอ"
     "ผมยังไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ แล้วแม่ล่ะครับชอบฟางไหม"
เขารู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวตั้งแต่แรกเห็น เลยอยากรู้ว่าคนอื่นคิดเหมือน
กันหรือเปล่า
     "เท่าที่คุยก็ดูจะเป็นเด็กดีนะ แต่ให้ฟางเรียกป๊อปว่าอา แม่กลัวว่า
เธอจะมองป๊อปเป็นญาติผู้ใหญ่มากกว่าสามีน่ะสิ"
     ภาณุได้แต่ยิ้ม สำหรับเขาไม่ว่าเธอจะเรียกอะไรก็ไม่สำคัญ เพราะเขา
เชื่อว่าอีกไม่นานเธอจะมองเขาในฐานะสามี ไม่ใช่อา
 
     ร้านข้าวแกงของแสงดาวยังคงหยุดกิจการต่อไป เพราะเจ้าของร้าน
กำลังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมงานแต่งลูกสาว ภาณุส่งคนมาช่วยแนะนำ
ว่าต้องทำอะไรบ้างเพื่อให้ถูกต้องตามธรรมเนียมจีน และแน่นอนค่าใช้จ่าย
ทั้งหมดเขาเป็นคนออกเอง
     "ที่บ้านเรียบร้อยดีนะครับ ผมนัดช่างไว้แล้ว จะได้วัดตัวตัดชุดกันเลย"
ภาณุถามว่าที่แม่ยายหลังขับรถมาหาช่วงบ่าย
     "เรียบร้อยดีค่ะ เรื่องตัดชุด คุณป๊อปบอกยัยฟางเองแล้วกันนะคะ"
     "ได้ครับ ผมว่าจะคุยเรื่องถ่ายรูปแต่งงานกับฟางด้วย"
     "อ๋อ ดีค่ะดี จะได้มีรูปสวยๆ ติดไว้ในบ้าน" แสงดาวยิ้ม "เอ่อ
พูดถึงเรื่องบ้านตกลงว่าหลังแต่งจะอยู่ที่ไหนกันหรอคะ"
     "อาจจะเป็นบ้านผมครับ"
     "อย่าหาว่าแม่เรื่องมากเลยนะคะ แต่แม่มีลูกสาวอยู่คนเดียว
ไม่อยากให้ไปอยู่ไกลหูไกลตา เลยอยากให้มาอยู่ใกล้ๆ มากกว่า"
     "จะให้มาอยู่ที่นี่หรือครับ" ภาณุถามกลับอย่างชักใจไม่ดี
     "อุ๊ย ไม่ใช่ค่ะ ใกล้ๆนี้มีบ้านหลังหนึงประกาศขายอยู่ สวย
เชียว ถ้ายังไงใช้เป็นเรือนหอดีไหมคะ"
     "อ๋อ หลังไหนล่ะครับ"
     "ไม่ไกลหรอกค่ะ เดี๋ยวแม่พาไปดูนะคะ" แสงดาวบอกก่อนจะ
พาว่าที่ลูกเขยไปดูบ้านที่เธอหมายตาไว้
 
     บ้านที่แม่ยายพามาดูคือทาวน์เฮ้าส์สองชั้นขานดยี่สิบห้าตารางวา
     "คุณป๊อปให้คนมาตกแต่งได้เลยนะคะ แล้วผู้ใหญ่ทางคุณป๊อปจะว่า
อะไรไหมคะ"
     "เดี๋ยวผมกลับไปคุยเองครับ" เขาไม่ห่วงเรื่องที่บ้านแต่ห่วงว่าหญิงสาว
จะเห็นด้วยหรือเปล่าที่เขาซื้อบ้านหลังนี้ไว้เป็นเรือนหอ
 
*ขอกำลังใจหน่อยน่ะ