บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

หลังจากจบการทัศนศึกษาผมก็ไม่ได้คุยกับโองามิซังเลย...ก็...พอเห็นหน้าก็ใจเต้นแทบบ้า หน้าร้อนผ่าว ทำตัวไม่ถูก แถม เขายังเมินผมอีก

"เฮ้อ"

ผมได้แต่นั่งถอนหายใจทิ้งข้างหน้าต่างในห้องสมุดของมหาวิทยาลัย...ตอนนี้ผมมาติววิชาอังกฤษกับไรองซัง...เธอเก่งพอควรเลย

"ฉันจะออกไปซื้อน้ำนะนายเอาอะไรมั้ย"

"เอาลาเต้เย็นล่ะกัน"ผมยื่นเงินให้เธอแล้วนอนเอาคางเกยที่โต๊ะใกล้ริมหน้าต่าง

"เดี๊ยวมานะ"ไรองวิ่งออกไปข้างนอก

ไม่เห็นจะเข้าใจในหัวใจของเธอเลย

ทำไมถึงทำเป็นไม่สนใจฉันอย่างนั้นหล่ะ?

ความรู้สึกเศร้าหมองแบบนี้น่ะ

สักวันมันจะหายไปมั้ยนะ?

"เฮ้!นอนน้ำลายยืดแล้วนะ"

"...."ผมค่อยๆลืมตามองคนที่นั่งอยู่่ที่ขอบหน้าต่างแล้วก็ต้องตกใจ"คุณ!!"

"ไม่เห็นต้องตกใจขนาดนั้นเลย"เขายักคิ้วแล้วปีนหน้าต่างเข้ามาอย่างง่ายดาย

"ไรองบอกว่าเธอต้องไปช่วยฝึกรุ่นน้องชมรมเคนโด้เลยให้ฉันมาสอนนายแทน"

"อย่างงั้นหรอครับ"ไม่กล้าสบตาเลยเฮะ"แล้วน้ำผมล่ะ?"

"อ่อ"เขาเดินมาใกล้ผมแล้วเอากระป๋องกาแฟแนบหน้าผม"เย็นดีนะ ^^"

ไอ้บ้าาาา!!เย็นนะเว้ยยย!!

"ก็มันเย็นนะสิ ฮ่าๆ"เขาชี้หน้าผมแล้วก็หัวเราะ

หมอนี่มันสองบุคลิกหรือไงตอนนั้นยังไม่คุยกับผมเลยแล้วไหงวันนี้ถึงร่าเริงขึ้นมาได้ล่ะ?แต่ว่า...ร่าเริงขนาดนี้ก็ทำให้หัวใจผมเต้นได้ อ้ากกก!!หยุดๆหมอนี่มันผู้ชาย!!เราต้องบูชาสาว2Dสิ!!

"เอาล่ะ..ให้ติวหน้านี้สินะ"เขาหยิบหนังสือของผมขึ้นมาดู

"ใช่ครับ"

ไรองบอกว่าคุณพี่ชายเก่งภาษาอังกฤษมากจนได้ทุนไปเรียนต่อโทที่ต่างประเทศแต่พี่ชายไม่เอาและพอเรียนจบก็มาเป็นครูอนุบาลแทน

"ไม่เข้าใจตรงไหนบ้างล่ะ?"

"หมดเลยครับ"

"ได้สิฉันจะช่วยติวให้"เขายิ้มบางๆ

ท่านเทพเจ้าครับจริงๆหมอนี่ก็ใจดีสินะครับโลกนี้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดสินะครับ//ปาดน้ำตา

"ถ้างั้น...ก่อนอื่น"

"ครับ ก่อนอื่น"

"นายต้องหมุนตัวสามครั้งแล้วก็เห่า ^^"

"ที่บอกว่าให้เห่านี่หมายความว่ายังไงครับ (= =''')"

"เอ้า เห่าสิ"

"เอ่อ..คือ"ผมจ้องหน้าเขาอย่างงงๆ

"จ้องอะไรของนาย...อย่าคิดว่าฉันจะสอนโดยไม่มีอะไรแลกเปลี่ยนนะ"

"ห้ะ?"

"ถ้านายยอมมาเป็นหมาของฉันล่ะก็ฉันจะสอนนายให้ทุกอย่างเลย^^"

รอยยิ้มนั่น รอยยิ้มนั่นมันเคลือบยาพิษชัดๆ!!

"หมาอะไรกันเล่าคำสั่งแบบนั้นผมไม่ยอมทำตามหรอกนะ!!"

"หืมมม?ถ้าไม่อยากทำก็ไม่เป็นไร...แต่ถ้าฉันไม่ติวให้นายก็สอบตกนะ...อ่าแล้วก็...จะทำลายฟิคเกอร์กันดั้มในห้องนายให้หมดเลยดีมั้ยนะ ^^"

หมะหมอนี่...สายตาเอาจริงแบบนั้น...ผมแย่แน่ๆ!!

"โฮ่ง!!"ผมละทิ้งความอายและหมุนตัวสามครั้งแถมเห่าอีก

"ฮึ!นั่นแหละๆเด็กดี"เขาลูบหัวผม"ถึงหัวทึบจนน่าเวทนาแต่่ก็ฆ่าเวลาได้ดีเลยล่ะ"

กรอดดด!!//ผมกัดฟันแน่น...ไอ้เจ้าเล่ห์เอ้ยยยย!!

และแล้วเขาก็สอนให้ผมทั้งสอนง่ายและเข้าใจได้ง่ายอีกหมอนี่มันโครตอัจฉริยะเลย...ถึงจะเจ็บใจแต่ก็ต้องยอมรับหมอนี่ล่ะนะ

หมอนี่ต้องการอะไรจากผมกันแน่นะ?....ผมได้แต่คิดวนไปวนมาระหว่างเดินในมหาวิทยาลัย...ผมต้องเดินไปประตูหน้ามหาลัยเพราะไอ้บ้านี่จอดมอเตอร์ไซค์ไว้แถวนั้น

"เอ้า!พาโกะมานี่สิจ้ะ"ป้าแก่เรียกหมาให้เดินมาหาตัวเอง

"ฉันชอบหมาน่ะ"เขามองหมาด้วยสายตาที่อ่อนโยน"เวลาสั่งให้รอพวกนั้นก็จะทำตามเหมือนหมาบ้าเลยล่ะ...แล้วก็นะ...ดวงตาเหล่านั้นเวลาหวาดกลัวมันน่าตื้นเต้นมากๆเลยล่ะ"

ซาดิส หมอนี่มันโครตซาดิสเลยว่ะ!!นี่ผมต้องอยู่กับหมาบ้าอย่างหมอนี่ไปอีกนานเท่าไหร่เนี่ย!!//กรีดร้อง