บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

ให้ตายสิ...ตอนแรกผมก็นึกว่าไรองจะไปเที่ยวโอกินาว่ากับผมแค่สองคน...ที่ไหนได้ยัยนี่ดันชวนเพื่อนมาเยอะเยะโดยเฉพาะเจ้าพี่ชายหวงน้องนั่น...ถึงผมจะหมันไส้เขาแต่ก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะ =///= ไม่ได้เขินสักหน่อย!!
   ผมกับยัยนี่คบกันมาได้สามเดือนแล้ว...เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งแต่ก็อาจจะมีงอนๆกันบ้างเพราะเธอชอบลืมวันครบรอบประจำแถมเป็นคนขี้ลืมเอามากๆแล้วยังเนื้อหอมอีกต่างหาก
"ไรอง...อ้าว!!"
ให้ตายสิ!พูดไม่ทันขาดคำ..พอคลาดสายตาไปนิดเดียวยัยนั่นก็หายไปไหนก็ไม่รู้....โอ้ย!!พวกพี่ชายยัยนั่นก็ไปเที่ยวกันที่อื่นด้วย...ทำไงดี ทำไงดี...พอผมตัดสินใจโทรไปเธอก็ปิดเครื่องอีก
"ยัยนั่นหายไปไหนนะ"//เริ่มประสาทเสีย
ผมเอามือทึ้งผมตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปในร้านขายของฝากที่มีคาเฟ่เล็กๆเผื่อว่ายัยนั่นจะเข้ามาในร้าน
"แยมโรลมันม่วงอร่อยมากๆเลยคะ"
"เฮ้ย!นั่นมันไรองนี่...แล้วเธอคุยกับใครนะ"
ผมแอบมองยัยนั่นอยู่ตรงซุ้มขายของฝาก...เธอกำลังนั่งคุยอยู่กับผู้ชายผมสีน้ำตาลทองตาสีฟ้าที่หน้าตาถือว่าหล่อใช้ได้ด้วยท่าทีสนุกสนาน...หรือว่าหรือว่ายัยนี่นอกใจผมT^T
"ผู้จัดการดูเหมือนจะถูกใจเด็กคนนั้นแล้วนะ"
หมอนั่นเป็นผู้จัดการร้านหรอ!แล้วไอ้ที่พวกพนักงานพูดกันก็หมายความว่าหมอนั่นก็เล็งไรองไว้อยู่นะสิ...ยัยบ้า!หมอนั่นมันแอบหลอกจับมือเธออยู่นะ
"ปากเธอเลอะนะ"
"เฮ้ย!มันจะมากไปแล้วนะ"ผมเดินตรงไปหาไรองแล้วปัดมือหมอนี่ออกจากปากของไรองทันที
"อ้าว?ยูตะซัง"ไรองมองผมด้วยหน้าสงสัย
"คุณคนนี้เป็นใครหรอครับ"
"ผมชื่อยูตะแล้วก็ยัยนี่เป็นแฟนของผม - -^"
"อ้าวไรองจังมีแฟนแล้วหรอครับ^^"
"อ่าคะ ('  ')"ไรองพยักหน้าเล็กน้อย
"น่าเสียดายจัง"
หมอนี่พูดอย่างเสียดายและดึงไรองเข้ามาหอมแก้มเบาๆ
"เห้ยยย!!"และผมก็คว้าคอเสื้อของหมอนี่เข้ามาใกล้ตัวทันที"แก!!"
"แหมๆชอบใช้กำลังตัดสินปัญหาสินะครับ"หมอนี่ยิ้มมุมปาก"สักวัน...ผมจะแย่งเธอมาจากคุณให้ได้"
"กลับ!!"
ผมผลักหมอนั่นออกแล้วดึงมือไรองเดินออกไปจากร้านทันที
"ไว้ค่อยเจอกันใหม่นะคะฮิคารุซัง"
"ยัง...ยังไปโบกมือลาหมอนั่นอีก- -"
"ยูตะซังโกรธอะไรเนี่ย(' ')"ไรองจ้องหน้าผมแล้วทำหน้างง
"หมอนั่นมันหอมแก้มเธอนะ!"
"กะ..ก็แค่หอมแก้มเองไม่ใช่หรอ(.///.)''
"หอมแก้มก็ห้าม!ฉันหึง!"
ผมโวยวายใส่เธอก่อนจะเดินนำหน้าเธอไป...ให้ตายสิ!ให้คนอื่นหอมแก้มได้ไง
"เน่...โกรธหรอ"
ผมหันหน้าไปมองไรองที่เอามือมาดึงชายเสื้อผมไว้...
"โกรธสิ...โกรธมากด้วย"
"ขอโทษ(.  .)"
อย่าทำหน้าเหมือนหมาหงอยสิ...แค่เห็นหน้าเธอสำนึกผิดฉันก็ไม่โกรธต่อแล้ว..แต่ว่า ขอแกล้งอีกนิดก็แล้วกัน
"จูบฉันสิแล้วฉันจะยกโทษให้"
"เอ๋!!มะ..ไม่เอาหรอก..ตรงนี้คนเยอะ(.///.)"
"งั้นเธอก็หาทางกลับโรงแรมคนเดียวละกัน"
ยัยนี่เป็นคนที่ขี้ลืมและจำทางกลับไม่ค่อยถูกมากๆยังไงยัยนี่ก็ต้องง้อผมอยู่แล้วละ//ชั่วร้าย
"บะ...บ้าชะมัด >///<"
เธอพึมพัมออกมาเบาๆก่อนจะดึงผมเข้าไปใกล้แล้วประกบริมฝีปากกับผมลงเบาๆ...ทำจริงด้วยเฮะ
"ฉันรู้แล้วว่าการ์ตูนเล่มใหม่จะเขียนเกี่ยวกับอะไร"
"เขียนเกี่ยวกับอะไร?"
"ความลับ =///="เธอหันมายิ้มให้ผมก่อนจะวิ่งไปที่ร้านขายไอติมขึ้นชื่อของที่นี่
"ยูตะซังกินมะ"
ผมมองเธอที่ยืนงับไอติมบลูชีสรสมันม่วงอยู่ข้างๆตัวผม...พอผมก้มหน้าจะไปกินเธอก็หันตัวหนี
"ไหนบอกให้กินได้ไง"
"เปลี่ยนใจละ =3="
เธอทำหน้ากวนประสาทก่อนจะวิ่งไปเล่นกับแมวที่ร้านขายผลไม้ดองข้างๆร้านไอติม
"หวัดดีเจ้าแมวน้อย"
เธอไปนั่งคุยกับแมวอย่างอารมณ์ดีเชียวถึงเธอจะดูติงต๊องแต่ถึงยังไงผมก็ชอบ =///=
"เฮ้อ...ร้อนชะมัด"
ผมเดินจับมือกับเธอจนมาถึงเซเว่นข้างๆโรงแรมของคุณลุงที่ผมไปพัก...อากาศที่โอกินาว่านี่ร้อนได้ใจเลยเฮะ
"ฉันจะเข้าไปซื้อน้ำนะเข้าไปด้วยกันมั้ย^^''
"ไปสิ"
พอพวกเราซื้อของกันเสร็จก็ยืนคุยรอจ่ายเงินอยู่ก็มีผู้ชายคนนึงทำกล่องถุงยางในมือกลิ้งตกลงมาตรงขาของไรอง...เธอทำท่าลังเลว่าจะหยิบให้ดีมั้ยก่อนที่ผมจะหยิบกล่องนั่นให้แทนและส่งคืนไป
"เมื่อกี้เขินหรอ"ผมเอาศอกกระทุ้งเอวเธอเบาๆแล้วเธอก็หน้าแดงทันที
"กะ..ก็..เขินสิ"
"เห็นเธอชอบอ่านโดจินวายเลยคิดว่าเธอชินแล้วซะอีก''
"บ้า =///="ไรองว่าผมก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดโองามิซังที่กำลังยืนตักบุฟเฟต์ในห้องอาหารของโรงแรม
"คิดถึงพี่อ้ะ"ไรองพูดพลางกอดคุณพี่ชายแน่น
"แกทำอะไรน้องสาวฉันหรือเปล่าวะ - -"โองามิขมวดคิ้วใส่ผม
"ใครจะไปทำอะไรเล่าผมสุภาพบุรุษจะตาย''
"ถ้าทำละก็...ตาย - -"
"คร้าบๆหวงกันจริง''
พอพวกเรากินอาหารเย็นกันเสร็จทุกคนก็มานั่งเล่นไพ่นกกระจอกกันส่วนไรองก็หนีไปอาบน้ำเพราะว่าเล่นไพ่นกกระจอกไม่เป็น(ชิ่งเอาตัวรอด)
"อะไรกัน!พี่ชายเล่นชนะอีกแล้วโกงใช่มั้ย"ซารุโวยวาย
"ใครจะไปโกงละยัยบ้า"โองามิซังบ่นแล้วเอามือดีดหน้าผากซารุ
"ฮ้าว..ผมไปนอนแล้วนะ"
ผมวางมือจากไพ่นกกระจอกแล้วยืนบิดขี้เกียจก่อนจะมีไอ้พี่บ้าน้องสาวโวยวายไล่ตามหลังมาว่า'อย่าคิดลวนลามน้องฉันเชียว!'
"ยัยนั่นหายไปไหนนะ - -"
พอผมเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นไรองเลย...สงสัยไปหาพี่ชายแล้วมั้ง...ผมคิดในใจก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกแล้วพันผ้าขนหนูที่ท่อนล่างแล้วเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปแล้วก็....=///=
"เฮ้ยยยย!!"
ยะยะยัยนั่นยืนโป๋อาบน้ำอยู่....
"อย่ามองนะ!!''ไรองโวยวายก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไว้
อ่า...รู้สึกว่าจะมีอะไรคาวๆอุ่นๆไหลออกมาจากรูจมูก
"โรคจิต =///="
"คะ..ใครจะไปรู้เล่า''หันหน้าไปมองทางอื่น"ก็เธอไม่ยอมล็อคประตูห้องน้ำเองนี่ =//,.//="
"ล็อคแล้ว!"เธอพูดด้วยหน้าแดงจัด"อาบน้ำไปเลย =///="
ให้ตายสิ ให้ตายสิ ให้ตายสิ!!นี่เธอเซอร์วิซผมอยู่หรอไงเนี่ย...หุ่นก็เซ็กซี่อยู่นะ...บะบ้า!!คิดอะไรวะเนี่ย!!//เอาหัวโขกกำแพงสองสามที
"เอ๋!ที่นั่นฝนตกหรอคะที่นี่อากาศกำลังเย็นสบายคะ"
พอผมออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จก็เห็นยัยนั่นนอนคุยโทรศัพท์บนเตียงอย่างร่าเริง...คุยกับคุณพ่อละมั้ง
"อะอะไรนะคะอยากเจอฉันอีกหรอ"
ผมว่าบทสนทนามันเริ่มแปลกๆแล้วนะ//ยืมเช็ดผมแล้วมองอย่างสงสัย
"เดตหรอคะ=///="ไรองหน้าแดง"เอ่อ..แต่ว่าฉัน"
ไอ้เวรนั่นโทรมาแน่เลย//ยืนฟัง
"ชะชอบฉันหรอคะ=///="
หาาา!!นี่แกกล้าโทรบอกรักแฟนคนอื่นหรอวะ หาาา!!
"เฮ้ย!แต่ฉันโครตจะเกลียดแกเลยวะ...เลกยุ่งกับแฟนฉันได้แล้ว - -''
ผมแย่งโทรศัพท์ในมือยัยนี่มาคุยแล้วก็ตัดสายทิ้งไป...แถมยังใจดีลบเบอร์ให้ด้วย
"เหหห!!ยูตะซังลบเบอร์ออกทำไมอะ"
"ฉันเกลียดมัน - -''ผมพูดแล้ววางมือถือของเธอบนโต๊ะข้างเตียง"เธอคุยกับมันทำไม"
"กะก็..ก็ฮิคารุซังบอกว่าจะคุยเรื่องงานอะ"
"งานตรงไหนหมอนั่นมันโทรมาจีบเธอชัดๆ"
"คิดมากน่า .///."
บางทีผมควรจะสั่งสอนคนตรงหน้าให้สำนึกบ้างนะ...ผมจัดการกดเธอลงบนเตียงและนอนคร่อมเธอไว้...เธอหน้าแดงแปร๊ดเลย
"หมอนั่นเป็นอะไรกับเธอ"
"ฮิคารุซังเขาเป็นนักเขียนการ์ตูนเหมือนฉัน .///."ไรองพูดพลางหลบสายตา
"มีอะไรมากเกินไปกว่านั้นมั้ยดูสนิทสนมกันจัง"
"มะ..ไม่มี"
"โกหก!"ผมจ้องตาเธอ"ถ้าไม่ยอมบอกความจริงฉันจะถอดเสื้อเธอให้หมด"
เธอไม่ยอมพูดอะไรออกมาผมเลยค่อยๆเอามือแกะกระดุมชุดนอนสีชมพูของเธอออกจนเห็นเนินอก
"บะบอกแล้ว!!เขาเคยจีบฉันโอเคมั้ย =///="
"เคยจูบกับมันหรือยัง^^''
"ไม่เคย =///="
"ไม่โกหกนะ''
"ไม่โกห...อื้อ!!"
ผมก้มลงไปประกบปากกับคนที่อยู่ข้างล่างผมอย่างร้อนแรงตอนแรกเธอก็เอามือดันหน้าอกผมแต่ผมแรงเยอะกว่าเธอเลยนอนนิ่งๆให้ผมจูบ...ผมถอนจูบออกแล้วจูบทำรอยที่ตรงเนินหน้าอกเธอ
    ผมว่า...ผมว่าผมรู้สึกแล้วละ=///=....ยิ่งร่างกายสัมผัสกันโดยตรงแบบนี้ยิ่งทำให้ผมอยาก...อยากปล้ำเธอ//หน้าแดง
"อย่าบอกนะว่า...มีอารมณ์''
"อืม =///="
"พะ..พอเลย =///=''เธอเอาเอาหัวเข่ากระแทกท้องผมก่อนจะวิ่งไปยืนตรงหน้าประตูห้อง
"ฉันไม่ทำอะไรหรอกน่า"อึดอัดท่อนล่างชะมัด=//=
"ไม่เชื่อหรอก"เธอขมวดคิ้วใส่ผม"ฉันจะไปหาซารุ"
"ก็บอกว่าไม่ทำอะไรไงเล่า''ผมได้แต่เรียกเธออยุ่บนเตียงเพราะว่าส่วนนั้นมัน...//เขิน
"ชะช่วยตัวเองไปเลย!ฉะฉันจะไปหาซารุ...ถ้าหายหื่นแล้วค่อยมาเรียกฉันแล้วกัน!!''
ผมได้แต่มองยัยตัวแสบจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยแล้ววิ่งออกจากห้องไป...ให้ตายสิ!เรื่องแบบนี้มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายหรอกน่า
---30นาทีผ่านไป---
พอผมจัดการกับส่วนนั้นของตัวเองเรียบร้อยและนั่งดูทีวีให้จิตใจสงบผมก็เดินไปเคาะประตูห้องของยัยซารุรุ่นน้องที่หล่อกว่าผมซักพักยัยนั่นก็เปิดประตูออกมา
"ว่าไง..รุ่นพี่โรคจิต"
"ห้ะ!นี่ยัยนั่นเล่าอะไรให้เธอฟังเนี่ย - -"
"เข้ามาก่อนสิ"
พอผมเดินเข้ามาในห้องของเธอก็เห็นไรองกับเจ้าเคะอุซางินั่งกินเหล้ากันอยู่บนโซฟา
"นี่พวกเธอกินเหล้ากันหรอ"
"มันก็เรื่องปกติของวัยรุ่นนะรุ่นพี่"ซารุถอนหายใจ
"แล้วยัยนั่นกินไปกี่แก้วแล้วเนี่ยหน้าแดงมากเลย"
"แค่สี่แก้วเอง...ฉันกินไปขวดนึงยังไม่เมาเลย"ซารุตบไหล่ผมเบาๆ
"ตานั่น...โรคจิต"ไรองโวยวาย
"รุ่นพี่ซารุก็ชอบหลีสาวประจำอ้ะ...อึ้ก!=//3//=''อุซางิเอามือกอดคอไรอง
"เมาแล้วอย่ามานินทากันแบบนี้สิ - -"ซารุบ่นแล้วเอามือดีดหน้าผากอุซางิ
"ไรอง..กลับห้องได้แล้ว"
"ว่างาย...คนโรคจิต"
"ไม่ต้องพูดเลย...กลับห้องไปนอนไป''
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนพอถึงห้องผมก็ถอดแว่นตายัยนี่ออกแล้ววางยัยนี่ลงบนเตียง...ยัยนี่ดื้อจริงๆ
"นอน...กอดกันๆ''
ผมไม่รู้ว่ายัยนี่พูดไปเพราะความเมาหรือเปล่าแต่ผมก็นอนกอดยัยนี่จนได้...น่ารักดีเฮะ
พลั่ก!!
โอ้ย!ผมถูกอะไรหนักๆถีบเข้าที่ท้องอย่างจังจนต้องลืมตาขึ้นมอง...อ่า...ให้ตายสิเธอนอนดิ้นหรอเนี่ย...ยังดีนะที่ใส่บอกเซอร์ไว้ข้างในชุดนอนกระโปรงนั่นนะ
"อื้อ..ยูตะ"
"ว่าไง"ผมยิ้มแล้วดึงตัวเธอมาซบลงบนอกบางทีเธออาจจะหลุดปากออกมาว่าชอบก็ได้
"คน..โรคจิต"
เธอพูดแค่นั้นก่อนจะหลับลึกไป...ผมได้แต่กลั้นขำก่อนที่จะก้มลงไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่และหลับไปด้วยกัน..ผมมีความฝันคืออยากให้เราสองคนรักกันไปนานๆถ้าเป็นไปได้ก็อยากที่จะแต่งงานด้วยกัน =///=
  ***สำหรับคนที่กำลังแอบหลงรักใครอยู่ผมก็แนะนำให้คุณกล้าไปสารภาพรักเขาคนนั้นดูนะครับผลจะออกมาเป็นยังไงไม่สำคัญที่สำคัญคือ เราได้บอกความรู้สึกนั้นออกไปแล้วต่างหาก***