บก.ปากร้ายกับนักเขียนปีศาจ YAOI

ให้ตายสิ...ตอนแรกผมก็นึกว่าไรองจะไปเที่ยวโอกินาว่ากับผมแค่สองคน...ที่ไหนได้ยัยนี่ดันชวนเพื่อนมาเยอะเยะโดยเฉพาะเจ้าพี่ชายหวงน้องนั่น...ถึงผมจะหมันไส้เขาแต่ก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะ =///= ไม่ได้เขินสักหน่อย!!

   ผมกับยัยนี่คบกันมาได้สามเดือนแล้ว...เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้งแต่ก็อาจจะมีงอนๆกันบ้างเพราะเธอชอบลืมวันครบรอบประจำแถมเป็นคนขี้ลืมเอามากๆแล้วยังเนื้อหอมอีกต่างหาก

"ไรอง...อ้าว!!"

ให้ตายสิ!พูดไม่ทันขาดคำ..พอคลาดสายตาไปนิดเดียวยัยนั่นก็หายไปไหนก็ไม่รู้....โอ้ย!!พวกพี่ชายยัยนั่นก็ไปเที่ยวกันที่อื่นด้วย...ทำไงดี ทำไงดี...พอผมตัดสินใจโทรไปเธอก็ปิดเครื่องอีก

"ยัยนั่นหายไปไหนนะ"//เริ่มประสาทเสีย

ผมเอามือทึ้งผมตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปในร้านขายของฝากที่มีคาเฟ่เล็กๆเผื่อว่ายัยนั่นจะเข้ามาในร้าน

"แยมโรลมันม่วงอร่อยมากๆเลยคะ"

"เฮ้ย!นั่นมันไรองนี่...แล้วเธอคุยกับใครนะ"

ผมแอบมองยัยนั่นอยู่ตรงซุ้มขายของฝาก...เธอกำลังนั่งคุยอยู่กับผู้ชายผมสีน้ำตาลทองตาสีฟ้าที่หน้าตาถือว่าหล่อใช้ได้ด้วยท่าทีสนุกสนาน...หรือว่าหรือว่ายัยนี่นอกใจผมT^T

"ผู้จัดการดูเหมือนจะถูกใจเด็กคนนั้นแล้วนะ"

หมอนั่นเป็นผู้จัดการร้านหรอ!แล้วไอ้ที่พวกพนักงานพูดกันก็หมายความว่าหมอนั่นก็เล็งไรองไว้อยู่นะสิ...ยัยบ้า!หมอนั่นมันแอบหลอกจับมือเธออยู่นะ

"ปากเธอเลอะนะ"

"เฮ้ย!มันจะมากไปแล้วนะ"ผมเดินตรงไปหาไรองแล้วปัดมือหมอนี่ออกจากปากของไรองทันที

"อ้าว?ยูตะซัง"ไรองมองผมด้วยหน้าสงสัย

"คุณคนนี้เป็นใครหรอครับ"

"ผมชื่อยูตะแล้วก็ยัยนี่เป็นแฟนของผม - -^"

"อ้าวไรองจังมีแฟนแล้วหรอครับ^^"

"อ่าคะ ('  ')"ไรองพยักหน้าเล็กน้อย

"น่าเสียดายจัง"

หมอนี่พูดอย่างเสียดายและดึงไรองเข้ามาหอมแก้มเบาๆ

"เห้ยยย!!"และผมก็คว้าคอเสื้อของหมอนี่เข้ามาใกล้ตัวทันที"แก!!"

"แหมๆชอบใช้กำลังตัดสินปัญหาสินะครับ"หมอนี่ยิ้มมุมปาก"สักวัน...ผมจะแย่งเธอมาจากคุณให้ได้"

"กลับ!!"

ผมผลักหมอนั่นออกแล้วดึงมือไรองเดินออกไปจากร้านทันที

"ไว้ค่อยเจอกันใหม่นะคะฮิคารุซัง"

"ยัง...ยังไปโบกมือลาหมอนั่นอีก- -"

"ยูตะซังโกรธอะไรเนี่ย(' ')"ไรองจ้องหน้าผมแล้วทำหน้างง

"หมอนั่นมันหอมแก้มเธอนะ!"

"กะ..ก็แค่หอมแก้มเองไม่ใช่หรอ(.///.)''

"หอมแก้มก็ห้าม!ฉันหึง!"

ผมโวยวายใส่เธอก่อนจะเดินนำหน้าเธอไป...ให้ตายสิ!ให้คนอื่นหอมแก้มได้ไง

"เน่...โกรธหรอ"

ผมหันหน้าไปมองไรองที่เอามือมาดึงชายเสื้อผมไว้...

"โกรธสิ...โกรธมากด้วย"

"ขอโทษ(.  .)"

อย่าทำหน้าเหมือนหมาหงอยสิ...แค่เห็นหน้าเธอสำนึกผิดฉันก็ไม่โกรธต่อแล้ว..แต่ว่า ขอแกล้งอีกนิดก็แล้วกัน

"จูบฉันสิแล้วฉันจะยกโทษให้"

"เอ๋!!มะ..ไม่เอาหรอก..ตรงนี้คนเยอะ(.///.)"

"งั้นเธอก็หาทางกลับโรงแรมคนเดียวละกัน"

ยัยนี่เป็นคนที่ขี้ลืมและจำทางกลับไม่ค่อยถูกมากๆยังไงยัยนี่ก็ต้องง้อผมอยู่แล้วละ//ชั่วร้าย

"บะ...บ้าชะมัด >///<"

เธอพึมพัมออกมาเบาๆก่อนจะดึงผมเข้าไปใกล้แล้วประกบริมฝีปากกับผมลงเบาๆ...ทำจริงด้วยเฮะ

"ฉันรู้แล้วว่าการ์ตูนเล่มใหม่จะเขียนเกี่ยวกับอะไร"

"เขียนเกี่ยวกับอะไร?"

"ความลับ =///="เธอหันมายิ้มให้ผมก่อนจะวิ่งไปที่ร้านขายไอติมขึ้นชื่อของที่นี่

"ยูตะซังกินมะ"

ผมมองเธอที่ยืนงับไอติมบลูชีสรสมันม่วงอยู่ข้างๆตัวผม...พอผมก้มหน้าจะไปกินเธอก็หันตัวหนี

"ไหนบอกให้กินได้ไง"

"เปลี่ยนใจละ =3="

เธอทำหน้ากวนประสาทก่อนจะวิ่งไปเล่นกับแมวที่ร้านขายผลไม้ดองข้างๆร้านไอติม

"หวัดดีเจ้าแมวน้อย"

เธอไปนั่งคุยกับแมวอย่างอารมณ์ดีเชียวถึงเธอจะดูติงต๊องแต่ถึงยังไงผมก็ชอบ =///=

"เฮ้อ...ร้อนชะมัด"

ผมเดินจับมือกับเธอจนมาถึงเซเว่นข้างๆโรงแรมของคุณลุงที่ผมไปพัก...อากาศที่โอกินาว่านี่ร้อนได้ใจเลยเฮะ

"ฉันจะเข้าไปซื้อน้ำนะเข้าไปด้วยกันมั้ย^^''

"ไปสิ"

พอพวกเราซื้อของกันเสร็จก็ยืนคุยรอจ่ายเงินอยู่ก็มีผู้ชายคนนึงทำกล่องถุงยางในมือกลิ้งตกลงมาตรงขาของไรอง...เธอทำท่าลังเลว่าจะหยิบให้ดีมั้ยก่อนที่ผมจะหยิบกล่องนั่นให้แทนและส่งคืนไป

"เมื่อกี้เขินหรอ"ผมเอาศอกกระทุ้งเอวเธอเบาๆแล้วเธอก็หน้าแดงทันที

"กะ..ก็..เขินสิ"

"เห็นเธอชอบอ่านโดจินวายเลยคิดว่าเธอชินแล้วซะอีก''

"บ้า =///="ไรองว่าผมก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดโองามิซังที่กำลังยืนตักบุฟเฟต์ในห้องอาหารของโรงแรม

"คิดถึงพี่อ้ะ"ไรองพูดพลางกอดคุณพี่ชายแน่น

"แกทำอะไรน้องสาวฉันหรือเปล่าวะ - -"โองามิขมวดคิ้วใส่ผม

"ใครจะไปทำอะไรเล่าผมสุภาพบุรุษจะตาย''

"ถ้าทำละก็...ตาย - -"

"คร้าบๆหวงกันจริง''

พอพวกเรากินอาหารเย็นกันเสร็จทุกคนก็มานั่งเล่นไพ่นกกระจอกกันส่วนไรองก็หนีไปอาบน้ำเพราะว่าเล่นไพ่นกกระจอกไม่เป็น(ชิ่งเอาตัวรอด)

"อะไรกัน!พี่ชายเล่นชนะอีกแล้วโกงใช่มั้ย"ซารุโวยวาย

"ใครจะไปโกงละยัยบ้า"โองามิซังบ่นแล้วเอามือดีดหน้าผากซารุ

"ฮ้าว..ผมไปนอนแล้วนะ"

ผมวางมือจากไพ่นกกระจอกแล้วยืนบิดขี้เกียจก่อนจะมีไอ้พี่บ้าน้องสาวโวยวายไล่ตามหลังมาว่า'อย่าคิดลวนลามน้องฉันเชียว!'

"ยัยนั่นหายไปไหนนะ - -"

พอผมเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นไรองเลย...สงสัยไปหาพี่ชายแล้วมั้ง...ผมคิดในใจก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกแล้วพันผ้าขนหนูที่ท่อนล่างแล้วเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปแล้วก็....=///=

"เฮ้ยยยย!!"

ยะยะยัยนั่นยืนโป๋อาบน้ำอยู่....

"อย่ามองนะ!!''ไรองโวยวายก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไว้

อ่า...รู้สึกว่าจะมีอะไรคาวๆอุ่นๆไหลออกมาจากรูจมูก

"โรคจิต =///="

"คะ..ใครจะไปรู้เล่า''หันหน้าไปมองทางอื่น"ก็เธอไม่ยอมล็อคประตูห้องน้ำเองนี่ =//,.//="

"ล็อคแล้ว!"เธอพูดด้วยหน้าแดงจัด"อาบน้ำไปเลย =///="

ให้ตายสิ ให้ตายสิ ให้ตายสิ!!นี่เธอเซอร์วิซผมอยู่หรอไงเนี่ย...หุ่นก็เซ็กซี่อยู่นะ...บะบ้า!!คิดอะไรวะเนี่ย!!//เอาหัวโขกกำแพงสองสามที

"เอ๋!ที่นั่นฝนตกหรอคะที่นี่อากาศกำลังเย็นสบายคะ"

พอผมออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จก็เห็นยัยนั่นนอนคุยโทรศัพท์บนเตียงอย่างร่าเริง...คุยกับคุณพ่อละมั้ง

"อะอะไรนะคะอยากเจอฉันอีกหรอ"

ผมว่าบทสนทนามันเริ่มแปลกๆแล้วนะ//ยืมเช็ดผมแล้วมองอย่างสงสัย

"เดตหรอคะ=///="ไรองหน้าแดง"เอ่อ..แต่ว่าฉัน"

ไอ้เวรนั่นโทรมาแน่เลย//ยืนฟัง

"ชะชอบฉันหรอคะ=///="

หาาา!!นี่แกกล้าโทรบอกรักแฟนคนอื่นหรอวะ หาาา!!

"เฮ้ย!แต่ฉันโครตจะเกลียดแกเลยวะ...เลกยุ่งกับแฟนฉันได้แล้ว - -''

ผมแย่งโทรศัพท์ในมือยัยนี่มาคุยแล้วก็ตัดสายทิ้งไป...แถมยังใจดีลบเบอร์ให้ด้วย

"เหหห!!ยูตะซังลบเบอร์ออกทำไมอะ"

"ฉันเกลียดมัน - -''ผมพูดแล้ววางมือถือของเธอบนโต๊ะข้างเตียง"เธอคุยกับมันทำไม"

"กะก็..ก็ฮิคารุซังบอกว่าจะคุยเรื่องงานอะ"

"งานตรงไหนหมอนั่นมันโทรมาจีบเธอชัดๆ"

"คิดมากน่า .///."

บางทีผมควรจะสั่งสอนคนตรงหน้าให้สำนึกบ้างนะ...ผมจัดการกดเธอลงบนเตียงและนอนคร่อมเธอไว้...เธอหน้าแดงแปร๊ดเลย

"หมอนั่นเป็นอะไรกับเธอ"

"ฮิคารุซังเขาเป็นนักเขียนการ์ตูนเหมือนฉัน .///."ไรองพูดพลางหลบสายตา

"มีอะไรมากเกินไปกว่านั้นมั้ยดูสนิทสนมกันจัง"

"มะ..ไม่มี"

"โกหก!"ผมจ้องตาเธอ"ถ้าไม่ยอมบอกความจริงฉันจะถอดเสื้อเธอให้หมด"

เธอไม่ยอมพูดอะไรออกมาผมเลยค่อยๆเอามือแกะกระดุมชุดนอนสีชมพูของเธอออกจนเห็นเนินอก

"บะบอกแล้ว!!เขาเคยจีบฉันโอเคมั้ย =///="

"เคยจูบกับมันหรือยัง^^''

"ไม่เคย =///="

"ไม่โกหกนะ''

"ไม่โกห...อื้อ!!"

ผมก้มลงไปประกบปากกับคนที่อยู่ข้างล่างผมอย่างร้อนแรงตอนแรกเธอก็เอามือดันหน้าอกผมแต่ผมแรงเยอะกว่าเธอเลยนอนนิ่งๆให้ผมจูบ...ผมถอนจูบออกแล้วจูบทำรอยที่ตรงเนินหน้าอกเธอ

    ผมว่า...ผมว่าผมรู้สึกแล้วละ=///=....ยิ่งร่างกายสัมผัสกันโดยตรงแบบนี้ยิ่งทำให้ผมอยาก...อยากปล้ำเธอ//หน้าแดง

"อย่าบอกนะว่า...มีอารมณ์''

"อืม =///="

"พะ..พอเลย =///=''เธอเอาเอาหัวเข่ากระแทกท้องผมก่อนจะวิ่งไปยืนตรงหน้าประตูห้อง

"ฉันไม่ทำอะไรหรอกน่า"อึดอัดท่อนล่างชะมัด=//=

"ไม่เชื่อหรอก"เธอขมวดคิ้วใส่ผม"ฉันจะไปหาซารุ"

"ก็บอกว่าไม่ทำอะไรไงเล่า''ผมได้แต่เรียกเธออยุ่บนเตียงเพราะว่าส่วนนั้นมัน...//เขิน

"ชะช่วยตัวเองไปเลย!ฉะฉันจะไปหาซารุ...ถ้าหายหื่นแล้วค่อยมาเรียกฉันแล้วกัน!!''

ผมได้แต่มองยัยตัวแสบจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อยแล้ววิ่งออกจากห้องไป...ให้ตายสิ!เรื่องแบบนี้มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายหรอกน่า

---30นาทีผ่านไป---

พอผมจัดการกับส่วนนั้นของตัวเองเรียบร้อยและนั่งดูทีวีให้จิตใจสงบผมก็เดินไปเคาะประตูห้องของยัยซารุรุ่นน้องที่หล่อกว่าผมซักพักยัยนั่นก็เปิดประตูออกมา

"ว่าไง..รุ่นพี่โรคจิต"

"ห้ะ!นี่ยัยนั่นเล่าอะไรให้เธอฟังเนี่ย - -"

"เข้ามาก่อนสิ"

พอผมเดินเข้ามาในห้องของเธอก็เห็นไรองกับเจ้าเคะอุซางินั่งกินเหล้ากันอยู่บนโซฟา

"นี่พวกเธอกินเหล้ากันหรอ"

"มันก็เรื่องปกติของวัยรุ่นนะรุ่นพี่"ซารุถอนหายใจ

"แล้วยัยนั่นกินไปกี่แก้วแล้วเนี่ยหน้าแดงมากเลย"

"แค่สี่แก้วเอง...ฉันกินไปขวดนึงยังไม่เมาเลย"ซารุตบไหล่ผมเบาๆ

"ตานั่น...โรคจิต"ไรองโวยวาย

"รุ่นพี่ซารุก็ชอบหลีสาวประจำอ้ะ...อึ้ก!=//3//=''อุซางิเอามือกอดคอไรอง

"เมาแล้วอย่ามานินทากันแบบนี้สิ - -"ซารุบ่นแล้วเอามือดีดหน้าผากอุซางิ

"ไรอง..กลับห้องได้แล้ว"

"ว่างาย...คนโรคจิต"

"ไม่ต้องพูดเลย...กลับห้องไปนอนไป''

หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอนพอถึงห้องผมก็ถอดแว่นตายัยนี่ออกแล้ววางยัยนี่ลงบนเตียง...ยัยนี่ดื้อจริงๆ

"นอน...กอดกันๆ''

ผมไม่รู้ว่ายัยนี่พูดไปเพราะความเมาหรือเปล่าแต่ผมก็นอนกอดยัยนี่จนได้...น่ารักดีเฮะ

พลั่ก!!

โอ้ย!ผมถูกอะไรหนักๆถีบเข้าที่ท้องอย่างจังจนต้องลืมตาขึ้นมอง...อ่า...ให้ตายสิเธอนอนดิ้นหรอเนี่ย...ยังดีนะที่ใส่บอกเซอร์ไว้ข้างในชุดนอนกระโปรงนั่นนะ

"อื้อ..ยูตะ"

"ว่าไง"ผมยิ้มแล้วดึงตัวเธอมาซบลงบนอกบางทีเธออาจจะหลุดปากออกมาว่าชอบก็ได้

"คน..โรคจิต"

เธอพูดแค่นั้นก่อนจะหลับลึกไป...ผมได้แต่กลั้นขำก่อนที่จะก้มลงไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่และหลับไปด้วยกัน..ผมมีความฝันคืออยากให้เราสองคนรักกันไปนานๆถ้าเป็นไปได้ก็อยากที่จะแต่งงานด้วยกัน =///=

  ***สำหรับคนที่กำลังแอบหลงรักใครอยู่ผมก็แนะนำให้คุณกล้าไปสารภาพรักเขาคนนั้นดูนะครับผลจะออกมาเป็นยังไงไม่สำคัญที่สำคัญคือ เราได้บอกความรู้สึกนั้นออกไปแล้วต่างหาก***