So Hot รักร้ายมัดใจนายสุดฮอต

"ฟาง กินข้าวกันป่ะ" แก้วชวนฉันกินข้าว หลังจากเรียนคลาสสุดท้ายของวันนี้
 
 
"ไปสิ" แล้วเราก็เดินไปที่โรงอาหารข้างคณะเรา 
 
 
"ฟางกินไรอ่ะ" แก้วถาม อืมม กินไรดีล่ะ 
 
 
"แก้วไปซื้อเถอะ เดี๋ยวฟางลองเดินดูก่อน ไม่รู้จะกินไรดี" แล้วฉันกับแก้วก็แยกย้ายกัน ฉันเดินไป
ตามร้านอาหารเรื่อยๆ แล้วสายตาของฉันก็ไปปะทะเข้ากับหนุ่มหล่อคนนั้น ป๊อปปี้ เขากำลังซื้อ
ก๋วยเตี๋ยวอยู่ จริงๆฉันกินก๋วยเตี๋ยวไม่เป็นหรอกนะ แต่โอกาสแบบนี้ไม่ได้มาง่ายๆน่ะสิ ฉันเลยเดินไป
ต่อแถวเขา ทำไมเขาไม่หันมามองเลยละ เรื่องอะไรฟางจะยอม ฉันแกล้งล้มลงไปกองกับพื้น ลงทุน
มากเลยฉัน เอาหน่า สู้ ! 
 
 
"เอ่อ เป็นอะไรครับ" กรี๊ดดดด เขาถามฉัน เขาถามฉัน
 
 
"สงสัยคงหิวข้าวมาก จนเป็นลมน่ะค่ะ" ฉันตอบเขาไป แล้วเขาก็ช่วยพยุงฉันขึ้น แต่ทำไม ฉันว่า
ฉันพยายามลุกแล้วนะ แต่มันรู้สึกไม่มีแรงเลย หนังตาก็หนักอึ้ง โลกสีสวยๆเปลี่ยนเป็นสีเทาหม่นๆ
แล้วมันก็เปลี่ยนเป็นสีดำ
 
 
 
"อ้าว เธอๆ" ป๊อปปี้พยายามเขย่าตัวเรียกสติฟางอยู่ แต่เขาเรียกเท่าไหร่ เธอก็ไม่ฟื้นสักที เขาเลย
ตัดสินใจ อุ้มเธอไปห้องพยาบาล
 
 
 
"ไปไหนกันหมดว่ะ" เมื่อมาถึงห้องพยาบาล เขาวางเธอลงบนเตียง และเดินไปดูพยาบาลประจำ
ห้อง แต่กลับไม่มีใครอยู่เลย เขาเลยถือวิสาสะเดินเข้าไปหยิบผ้าผืนเล็กกับกะละมังใบเล็กมาที่
เตียง
 
 
"เช็ดหน้าหน่อยนะเธอ" เขาบรรจงใช้ผ้าผืนเล็กเช็ดบนใบหน้าเธอคนนั้น เขายอมรับนะว่าเธอสวย
เธอน่ารักในแบบของเธอ ทั้งคิ้วโก่งรับกับจมูกสุดรั้นนั้น ดวงตาที่โตไม่น้อย ปากบางสีชมพูสดใส
แก้มเนียนที่น่าฟัดซะ ผิวขาวนวล เธอเป็นผู้หญิงในฝันของใครหลายๆคน และอาจจะเป็นเขาด้วย
เขาจีบเธอแน่ๆถ้าเขาไม่มีแฟน แต่ก็นะ 
 
 
"อืมมม " เธอเริ่มรู้สึกตัวแล้วล่ะ
 
 
 
"ป๊อป" ฉันค่อยๆลืมตา กะพริบตาถี่ๆเพื่อปรับแสงให้กับดวงตา แล้วฉันก็เจอเขา
 
 
"อือ ฉันป๊อป เธอรู้จักฉันหรอ" 
 
 
"รู้จักสิ นายออกจะดังขนาดนั้น" ฉันชมเขา
 
 
"หะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก ว่าแต่เธอชื่ออะไร" เขาถามฉันด้วยล่ะ หน้าฉันมันต้องแดงมากแน่ๆเลย
 
 
"ฟาง ฉันชื่อฟาง" 
 
 
"ยินดีที่ได้รู้จักนะฟาง" เขายื่นมือมาตรงหน้าฉัน ฉันเลยเอื้อมมือไปจับมือเขา ให้ความรู้สึกแปลกดี
จัง ปลอดภัย อบอุ่น ฉันชอบจังเลย
 
 
"จ้ะ" แล้วฉันก็ปั้นยิ้มหวานหยดให้เขา
 
 
"เอ่อ ป๊อป ฟางต้องไปแล้วนะ แก้วรอฟางอยู่ แก้วต้องบ่นฟางแน่ๆเลย" ฉันลืมยัยแก้วอ่ะ ตายแน่ๆ
ฉัน
 
 
"ฟางไหวนะ" โหยยย ถามขนาดนี้ อยากจะไม่ไหวนะ แต่ทำไงได้ละ เพื่อนรออยู่
 
 
"ไหวๆ ฟางไปนะ แล้วเจอกัน บายๆ" ฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งไปโรงอาหารอย่างเร็ว
 
 
 
 
"ฟางหรอ น่ารักดีนะ" ในขณะที่เธอพุ่งออกจากโรงอาหาร เขาก็ยิ้มคนเดียวอย่างหนุ่มน้อยริรัก
 
 
 
 

ไรเตอร์โรคจิต 55555 ไม่เม้นแต่จะอัพอ่ะ ทำไม หนุกดี 555 TT