So Hot รักร้ายมัดใจนายสุดฮอต
9.3
เขียนโดย iamam
วันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.12 น.
20 chapter
22 วิจารณ์
29.24K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2557 15.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
19) ช่วย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"กรี๊ดดดด ฮ่าๆๆๆๆ" ฉันค่อยๆลืมตาปรับกับแสงเมื่อได้ยินเสียงคนกรีดร้องปนกับเสสียงหัวเราะ
"อือ" ฉันร้องออกมาเพราะรู้สึกเจ็บที่ข้อมือที่โดนมัด ที่ที่ฉันอยู่เป็นเหมือนตึกร้าง และน่าจะอยู่ชั้น
บนสุดของตึกนี้ด้วย ฉันโดนมัดติดกับเสาต้นกลางของชั้นนี้ นี่น่าจะเป็นห้างเก่าแน่ๆ บรรยากาศ
แบบหนังผีที่ฉันเคยดูเลย แต่มันน่ากลัวกว่าเป็นไหนๆ
"ฟื้นแล้วหรอนังฟาง" จินนี่ จินนี่จริงๆด้วย เธอมันร้ายมาก
"เธอจะจับตัวฉันมาทำไม" ฉันถามเธอตรงๆ
"ฉันเตือนแกแล้วนังฟาง ฉันเตือแล้ว แกไม่ฟังฉันเอง ฮ่าๆๆ มันต้องโดนแบบนี้แหละ แกต้องตาย"
จินนี่พูดเหมือนคนเสียสติ
"เธอมันบ้าไปแล้วจินนี่ ปล่อยฉันนะ" ฉันพยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผลเลย เชือกนี่รัดแน่นชะมัด
"กรี๊ดดดดด ฮืออๆๆ ไม่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ" จินนี่เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่านะ
"จินนี่ เธอฟังฉันนะ เธอวางปืนลง เราเป็นเพื่อนกันอยู่นะ" ฉันพูดอย่างใจเย็น เธอกำลังโกรธและ
แกว่งปืนไปทั่วเลย
"ไม่ ทำไมฉันต้องฟังเธอ เธอมันนางร้าย ฉันสินางเอก เธอมันบ้ายัยฟาง เธอแย่งป๊อปไปจจากฉัน
ฮืออๆๆ ป๊อปเป็นของฉันเธอรู้รึเปล่า ฉันเจ็บมากนะ ยัยพิมมันทำร้ายฉัน มันทำให้ฉันอยู่ที่ไทยไม่
ได้ ฉันอยากฆ่ามันให้ตาย แต่ก็ดีมันทำตัวมันเอง มันตายเอง ฮ่าๆๆๆ ฉันเลยกลับมา กลับมาเพื่อ
มาหาป๊อป ป๊อปยังรักฉันอยู่ ส่วนเธอมันส่วนเกินนังฟาง กรี๊ดดดดด แกต้องตาย" จินนี่เธอน่า
สงสารมากเลยนะ แววตาคู่นั้นมันดูจริงใจและแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดมากมาย
"ไม่เอานะจินนี่ ฟางขอโทษๆ ฟางยอมแล้ว วางปืนลงนะ" ฉันพูดปลอบจินนี่
"ไม่ ถ้าฉันไม่ฆ่าแก แกก็ต้องไปบอกป๊อป แล้วป๊อปก็จะไม่รักฉัน ฉันรู้ๆ ฮือๆๆๆ" จินนี่ควบคุมตัว
เองไม่ได้เลย เธอสติแตกไปหมด
"ไม่ๆจินนี่ ฟางจะไม่บอกใคร ฟางสัญญา แกะเชือกให้ฟางนะ" ฉันเคยอ่านเจอในหนังสือน่ะ ถ้าเรา
เจอคนเป็นโรคทางจิต ให้เราใจเย็นๆ พูดอย่างเข้าใจโลกของเขา และฉันกำลังทำ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะ
ทำสำเร็จหรือเปล่านะ แต่ฉันต้องเสี่ยงดู พ่อจ๋าแม่จ๋าเป็นกำลังใจให้ฟางด้วยนะ เธอด้วยนะพิม
"จริงๆนะ ฟางไม่บอกใครนะ ฮือๆๆ" จินนี่เริ่มอ่อนแล้ว
"จริงสิ ฟางไม่โกหกหรอก แกะเชือกนะ" จินนี่ค่อยๆเดินมาข้างหลังเสา และค่อยๆแกะเชือกให้ฉัน
โดยที่มือก็ยังคงถือปืนอยู่ เมื่อฉันเป็นอิสระ ฉันก็เดินอ้อมหลังเสาไป
"วางปืนเถอะนะ" แต่ฉันก็ต้องเจอจินนี่ ที่จ่อปืนมาที่ฉัน
"ไม่ๆ ฮ่าๆๆๆ ฮือออๆๆๆ" เธอคงกำลังสับสน
"เราเป็นเพื่อนกันนะ จินนี่เป็นเพื่อนฟาง ฟางเป็นเพื่อนจินนี่ เพื่อนกันเขาไม่ทำร้ายกันหรอกนะ"
"เพื่อน ฮึก เพื่อนหรอ ได้สิ เพื่อน ฮ่าๆ เพื่อน" จินนี่หัวเราะอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับพูดแต่คำว่าเพื่อน
ออกมา แต่มือเธอก็ลดปืนลงจนเกือบจะเก็บปืน แต่
"ฟาง"
"ป๊อปปี้" นายมาแล้ว ฉันนึกว่านายจะไม่มา
"ไม่ กรี๊ดดดด เธอโกหกฉัน ไหนว่าเธอจะไม่บอกใคร ทำไมป๊อปรู้ จินนี่ไม่ได้ทำนะป๊อป"
"จินนี่ วางปืนลงนะ" ป๊อปพูดบ้างเมื่อจินนี่ยกปืนขึ้นมาจ่ออีกครั้ง
"ป๊อป" ฉันหันไปกอดป๊อปทันทีที่เห็นเขาเดินมาเคียงข้างฉัน ฉันกลัวมากนะ กลัวที่จะไม่ได้เจอเขา
อีก
"ฟางโอเคนะ" เขาถาม
"ฟางโอเค ป๊อปมาคนเดียวรึเปล่า" ฉันถามเพราะเป็นห่วงจินนี่ เธอจะต้องตื่นผู้คนมากแน่ๆ ถ้าเจอ
คนมากๆ
"เปล่า พี่โทโมะกำลังพาตำรวจมา" ป๊อปบอก
"อะไรนะ ตำรวจงั้นหรอ ไม่นะ ถ้าพวกมันมา ฉันก็ต้องติดคุก จินไม่เอานะป๊อป จินนี่ไม่ได้ทำ"
"จินนี่วางปืนลงเถอะนะ ป๊อปไม่ให้ตำรวจจับจินนี่แน่นอน" ฉันกับป๊อปผละออกจากกันทันทีที่ได้ยิน
เสียงจินนี่
"หยุดนะ นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ วางปืนลง" และแล้วสิ่งที่ฉันกลัวก็มา ตำรวจมาแล้ว
"ออกไป ฉันบอกให้ออกไป กรี๊ดดดดด"
ปัง !!!!!
จินนี่เหนี่ยวไกปืนมาทางทิศทางที่เธอจ่อปืน มันคือทางของฉัน แต่ฉันไม่โดนยิง งั้นคนที่โดนยิงก็
คือ
"ป๊อปปี้" ป๊อปทรุดลงไป ฉันประคองเขาแล้ว แต่แรงอันน้อยนิดของฉันมันทำให้เราทั้งสองคนล้ม
ลงไปกองกับพื้น
"ไม่เอานะป๊อป" ฉันบอกเขาในขณะที่เขาอยู่ในอ้อมกอดของฉัน
"ฟาง" เขาเรียกฉัน
"ไม่ต้องพูดอะไรเลย หน้าที่ของป๊อปคือหายใจนะ อย่าหยุดหายใจ ไม่งั้นฟางโกรธจริงๆด้วย ฮึก
ทำเพื่อฟางนะป๊อป ทำเพื่อฟางนะ ตามรถพยาบาลให้หน่อย ฮึก ค่ะ พี่โมะตามรถพยาบาลให้ฟาง
หน่อย" ฉันบอกป๊อปแล้วหันไปหาพี่โทโมะที่ตามมาทีหลัง
"เอ่อ ครับๆ" พี่โทโมะรับคำแล้วรีบโทรตามรถพยาบาลให้ทันที
"ฟาง แล้วจินนี่" ป๊อปเรียกหาจินนี่งั้นหรอ
"ทำไมต้องจินนี่"
"มันไม่ใช่เวลามาหึงกันนะ ดูจินนี่ด้วย จินนี่เป็นเพื่อนเรานะ" ป๊อปบอก
"โอเคๆ แต่ป๊อปอย่าหลับนะ" ฉันบอกเขาอีกครั้ง
"คุณตำรวจค่ะ อย่าทำอะไรเพื่อนหนูนะ เขาไม่ได้ทำร้ายฟางเลย อย่าทำอะไรเพื่อนฟางนะคะ" ฉัน
ตะโกนบอกคุณตำรวจที่มุงจินนี่
"ป๊อป ฟางบอกว่าอย่าหลับไงเล่า อย่าหลับสิ ฮืออๆ พี่โมะ รถพยาบาลล่ะ ช้าจังเลย ป๊อปตื่น
เดี๋ยวนี้นะ ตื่นน ฮึก ฮือออ" แล้วทุกอย่างก็มืดลง
จะจบล้าววว ตอนหน้าจบแล้วนะ
"อือ" ฉันร้องออกมาเพราะรู้สึกเจ็บที่ข้อมือที่โดนมัด ที่ที่ฉันอยู่เป็นเหมือนตึกร้าง และน่าจะอยู่ชั้น
บนสุดของตึกนี้ด้วย ฉันโดนมัดติดกับเสาต้นกลางของชั้นนี้ นี่น่าจะเป็นห้างเก่าแน่ๆ บรรยากาศ
แบบหนังผีที่ฉันเคยดูเลย แต่มันน่ากลัวกว่าเป็นไหนๆ
"ฟื้นแล้วหรอนังฟาง" จินนี่ จินนี่จริงๆด้วย เธอมันร้ายมาก
"เธอจะจับตัวฉันมาทำไม" ฉันถามเธอตรงๆ
"ฉันเตือนแกแล้วนังฟาง ฉันเตือแล้ว แกไม่ฟังฉันเอง ฮ่าๆๆ มันต้องโดนแบบนี้แหละ แกต้องตาย"
จินนี่พูดเหมือนคนเสียสติ
"เธอมันบ้าไปแล้วจินนี่ ปล่อยฉันนะ" ฉันพยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผลเลย เชือกนี่รัดแน่นชะมัด
"กรี๊ดดดดด ฮืออๆๆ ไม่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ" จินนี่เธอเป็นโรคจิตหรือเปล่านะ
"จินนี่ เธอฟังฉันนะ เธอวางปืนลง เราเป็นเพื่อนกันอยู่นะ" ฉันพูดอย่างใจเย็น เธอกำลังโกรธและ
แกว่งปืนไปทั่วเลย
"ไม่ ทำไมฉันต้องฟังเธอ เธอมันนางร้าย ฉันสินางเอก เธอมันบ้ายัยฟาง เธอแย่งป๊อปไปจจากฉัน
ฮืออๆๆ ป๊อปเป็นของฉันเธอรู้รึเปล่า ฉันเจ็บมากนะ ยัยพิมมันทำร้ายฉัน มันทำให้ฉันอยู่ที่ไทยไม่
ได้ ฉันอยากฆ่ามันให้ตาย แต่ก็ดีมันทำตัวมันเอง มันตายเอง ฮ่าๆๆๆ ฉันเลยกลับมา กลับมาเพื่อ
มาหาป๊อป ป๊อปยังรักฉันอยู่ ส่วนเธอมันส่วนเกินนังฟาง กรี๊ดดดดด แกต้องตาย" จินนี่เธอน่า
สงสารมากเลยนะ แววตาคู่นั้นมันดูจริงใจและแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดมากมาย
"ไม่เอานะจินนี่ ฟางขอโทษๆ ฟางยอมแล้ว วางปืนลงนะ" ฉันพูดปลอบจินนี่
"ไม่ ถ้าฉันไม่ฆ่าแก แกก็ต้องไปบอกป๊อป แล้วป๊อปก็จะไม่รักฉัน ฉันรู้ๆ ฮือๆๆๆ" จินนี่ควบคุมตัว
เองไม่ได้เลย เธอสติแตกไปหมด
"ไม่ๆจินนี่ ฟางจะไม่บอกใคร ฟางสัญญา แกะเชือกให้ฟางนะ" ฉันเคยอ่านเจอในหนังสือน่ะ ถ้าเรา
เจอคนเป็นโรคทางจิต ให้เราใจเย็นๆ พูดอย่างเข้าใจโลกของเขา และฉันกำลังทำ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะ
ทำสำเร็จหรือเปล่านะ แต่ฉันต้องเสี่ยงดู พ่อจ๋าแม่จ๋าเป็นกำลังใจให้ฟางด้วยนะ เธอด้วยนะพิม
"จริงๆนะ ฟางไม่บอกใครนะ ฮือๆๆ" จินนี่เริ่มอ่อนแล้ว
"จริงสิ ฟางไม่โกหกหรอก แกะเชือกนะ" จินนี่ค่อยๆเดินมาข้างหลังเสา และค่อยๆแกะเชือกให้ฉัน
โดยที่มือก็ยังคงถือปืนอยู่ เมื่อฉันเป็นอิสระ ฉันก็เดินอ้อมหลังเสาไป
"วางปืนเถอะนะ" แต่ฉันก็ต้องเจอจินนี่ ที่จ่อปืนมาที่ฉัน
"ไม่ๆ ฮ่าๆๆๆ ฮือออๆๆๆ" เธอคงกำลังสับสน
"เราเป็นเพื่อนกันนะ จินนี่เป็นเพื่อนฟาง ฟางเป็นเพื่อนจินนี่ เพื่อนกันเขาไม่ทำร้ายกันหรอกนะ"
"เพื่อน ฮึก เพื่อนหรอ ได้สิ เพื่อน ฮ่าๆ เพื่อน" จินนี่หัวเราะอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับพูดแต่คำว่าเพื่อน
ออกมา แต่มือเธอก็ลดปืนลงจนเกือบจะเก็บปืน แต่
"ฟาง"
"ป๊อปปี้" นายมาแล้ว ฉันนึกว่านายจะไม่มา
"ไม่ กรี๊ดดดด เธอโกหกฉัน ไหนว่าเธอจะไม่บอกใคร ทำไมป๊อปรู้ จินนี่ไม่ได้ทำนะป๊อป"
"จินนี่ วางปืนลงนะ" ป๊อปพูดบ้างเมื่อจินนี่ยกปืนขึ้นมาจ่ออีกครั้ง
"ป๊อป" ฉันหันไปกอดป๊อปทันทีที่เห็นเขาเดินมาเคียงข้างฉัน ฉันกลัวมากนะ กลัวที่จะไม่ได้เจอเขา
อีก
"ฟางโอเคนะ" เขาถาม
"ฟางโอเค ป๊อปมาคนเดียวรึเปล่า" ฉันถามเพราะเป็นห่วงจินนี่ เธอจะต้องตื่นผู้คนมากแน่ๆ ถ้าเจอ
คนมากๆ
"เปล่า พี่โทโมะกำลังพาตำรวจมา" ป๊อปบอก
"อะไรนะ ตำรวจงั้นหรอ ไม่นะ ถ้าพวกมันมา ฉันก็ต้องติดคุก จินไม่เอานะป๊อป จินนี่ไม่ได้ทำ"
"จินนี่วางปืนลงเถอะนะ ป๊อปไม่ให้ตำรวจจับจินนี่แน่นอน" ฉันกับป๊อปผละออกจากกันทันทีที่ได้ยิน
เสียงจินนี่
"หยุดนะ นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ วางปืนลง" และแล้วสิ่งที่ฉันกลัวก็มา ตำรวจมาแล้ว
"ออกไป ฉันบอกให้ออกไป กรี๊ดดดดด"
ปัง !!!!!
จินนี่เหนี่ยวไกปืนมาทางทิศทางที่เธอจ่อปืน มันคือทางของฉัน แต่ฉันไม่โดนยิง งั้นคนที่โดนยิงก็
คือ
"ป๊อปปี้" ป๊อปทรุดลงไป ฉันประคองเขาแล้ว แต่แรงอันน้อยนิดของฉันมันทำให้เราทั้งสองคนล้ม
ลงไปกองกับพื้น
"ไม่เอานะป๊อป" ฉันบอกเขาในขณะที่เขาอยู่ในอ้อมกอดของฉัน
"ฟาง" เขาเรียกฉัน
"ไม่ต้องพูดอะไรเลย หน้าที่ของป๊อปคือหายใจนะ อย่าหยุดหายใจ ไม่งั้นฟางโกรธจริงๆด้วย ฮึก
ทำเพื่อฟางนะป๊อป ทำเพื่อฟางนะ ตามรถพยาบาลให้หน่อย ฮึก ค่ะ พี่โมะตามรถพยาบาลให้ฟาง
หน่อย" ฉันบอกป๊อปแล้วหันไปหาพี่โทโมะที่ตามมาทีหลัง
"เอ่อ ครับๆ" พี่โทโมะรับคำแล้วรีบโทรตามรถพยาบาลให้ทันที
"ฟาง แล้วจินนี่" ป๊อปเรียกหาจินนี่งั้นหรอ
"ทำไมต้องจินนี่"
"มันไม่ใช่เวลามาหึงกันนะ ดูจินนี่ด้วย จินนี่เป็นเพื่อนเรานะ" ป๊อปบอก
"โอเคๆ แต่ป๊อปอย่าหลับนะ" ฉันบอกเขาอีกครั้ง
"คุณตำรวจค่ะ อย่าทำอะไรเพื่อนหนูนะ เขาไม่ได้ทำร้ายฟางเลย อย่าทำอะไรเพื่อนฟางนะคะ" ฉัน
ตะโกนบอกคุณตำรวจที่มุงจินนี่
"ป๊อป ฟางบอกว่าอย่าหลับไงเล่า อย่าหลับสิ ฮืออๆ พี่โมะ รถพยาบาลล่ะ ช้าจังเลย ป๊อปตื่น
เดี๋ยวนี้นะ ตื่นน ฮึก ฮือออ" แล้วทุกอย่างก็มืดลง
จะจบล้าววว ตอนหน้าจบแล้วนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ