รุ่นพี่ที่รัก

 
โทโมะ:ฮัลโลมีไรหรอฟางโทรมาดึกๆดื่นๆ
 
ฟาง:พี่โมะค่ะตื่นเร็วๆพี่ป๊อปเป็นไรไม่รู้ร้องไห้ใหญ่เลย
 
โทโมะ:อ่าๆๆรอพี่ที่บ้านอ่ะแหละเดี๋ยวพี่ไปรับ
 
ฟาง:เร็วๆน่ะค่ะ
 
ปิ๊ดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆ "นั้นไงพี่โมะมาแล้วเสียงแตร รถมาแต่ไกลเชียว"
 
โทโมะ:ฟางปะไปกัน
 
ฟาง:คะ
 
ณ คอนโด 
 
ก๊อกๆๆๆๆ
 
ฟาง:พี่ป๊อปเปิดประตูให้ฟางหน่อย"แล้วพี่ป๊อปก็มาเปิดประตูให้ฉัน"พี่ป๊อปเป็นอะไรหรอค่ะ
 
ป๊อปปี้:พิมเข้าไม่ได้รักพี่อ่ะฟาง
 
โทโมะ/ฟาง:ฮ่ะ อะไรน่ะ
 
ป๊อปปี้:พิมไม่ได้รักฉันแล้ว
 
โทโมะ:ไอ้ป๊อปกูนึกว่าเรื่องใหญ่โตที่แท้แค่อกหักแค่นี้
 
ฟาง:ใช่คะฟางนึกว่าพี่เป็นอะไรสะอีกอุตส่่ารีบมา
 
ป๊อปปี้:อ่าวนึกว่าจะมาปลอบใจกลับมาซ้ำเติมกันอีก
 
ฟาง:สมน้ำหน้ารักใครไม่รักกลับรักยัยพิม
 
โทโมะ:แล้วทำไมมึงเสียใจขนานนั้นว่ะ
 
ป๊อปปี้:ก็นี่มันรักแรกกูหนิ
 
โทโมะ:รักแรกกับป้ามึงดิกูว่ารักที่100มากกว่า
 
ฟาง:แล้วพี่มีอะไรอีกมั้ยค่ะ
 
ป๊อปปี้:ก็ไม่
 
ฟาง:งั้นพี่โมะกลับกันเถอะคะ
 
โทโมะ:ครับ ไปน่ะเว่ยไอ่ป๊อป
 
 

                             ****เมนท์กันหน่อยสิน่ะๆๆๆๆๆ****