รุ่นพี่ที่รัก

6.5

เขียนโดย Loveseen

วันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.40 น.

  14 chapter
  1 วิจารณ์
  21.61K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 กันยายน พ.ศ. 2557 22.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

"เอาหละครับพรุ่งนี้เจอกันแต่เวลาเร็วกว่าเดิมคือน้องๆต้องมาพบพี่ที่หน้าหอในเวลา07.00 น.นะครับอะแยกย้ายกันกลับบ้านเลย"โซ่พูดจบก็วิ่งตรู่ลงไปดื่มน้ำใต้เวทีเพราะความกระหายเหนื่อยล้าก่อนจะรีบกลับบ้าน

 

 

"ฟางวันนี้ฉันไปส่งแกไม่ได้น่ะ"เฟย์บอกฟางและทำท่ารีบเร่งจะไปที่ไหนสักที่

 

 

"อ่าวทำไมอ่ะยัยเฟย์แล้วฉันจะกลับยังไง"ถามแบบทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจเฟย์รีบไปไหน

 

 

"คือพ่อฉันเรียกไปหาที่บริษัทด่วนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆจบมั้ยส่วนแกเอิม.............หารถกลับเองละกันน่ะ"เฟย์พูดเสร็จโดยที่ฟางยังไม่ตอบกลับก็วิ่งแจ่นไปยังรถแล้วแล่นรถออกจากมหาลัยอย่างรวดเร็ว

 

 

"เห้อ!!!!นั่นพิมหนิเอ่อแต่บ้านฉันไม่ใช่ทางผ่านบ้านพิมหนิถ้าพิมไปส่งอาจไกลสิ้นเปลืองเกิดอุบัติเหตุโอ๊ยยยยยยยยยยยยยยอะไรว่ะเนี่ยแล้วฉันจะได้กลับมั้ย"ฟางพึมพำเบาๆกับตัวเอง

 

 

"อ่าวฟางยังไม่กลับหรอนี่ก็ใกล้จะ5โมงแล้วน่ะแล้วยัยเฟย์ไปไหนเมื่อเช้ายังเห็นมาด้วยกันเลย"พิมถามฟางอีกทั้งก้มดูนาฬิกาแล้วเงยขึ้นถามอีก

 

 

"ยังอ่ะจ๊ะฟางรอยัยเฟย์อยู่ยัยเฟย์ไปธุระอ่ะ"ฟางพูดแล้วยิ้มเจือนๆให้พิม

 

 

"จ๊างั้นพิมกลับก่อนน่ะ"พิมพูดแล้วยิ้งหวานให้ฟางก่อนจะเดินจากไป

 

 

"งั้นเราคงต้องเดินกลับแล้วละสิไม่เป็นไรบ้านเราใกล้ๆเองแค่................5กิโล"ฟางค้างคำว่าแค่ไว้นานก่อนจะพูดออกมา

 

 

ปิ๊กๆๆๆๆเอี๊ยก(ถือว่าเป็นเสียงแตรกับเสียงรถเบรกล่ะกัน)รถคันหนึ่งแล่นมาจอดตรงข้างๆเธอเธอหยุดแล้วหันไปมองรถคันนั้นก่อนรถคันนั้นจะค่อยๆเลื่อนหน้าต่างลง

 

 

"เห้ฟางทำไมได้เดินกลับงี้อ่ะ"ไม่ใช่ใครที่ไหนโทโมะนั่นเองที่ถามเธอ

 

 

"เอ่อคือเฟย์ไม่ว่างไปส่งอ่ะคะฟางเลยต้องเดิน"ฟางตอบพรางยิ้มแบบบี้งๆให้โทโมะ

 

 

 

"ทำไมไม่โทรบอกพี่ละ"โทโมะถามฟาง

 

 

 

"คือฟางกลัวพี่ไม่ว่าง"ฟางตอบ

 

 

"อะๆไม่เป็นไรแต่วันหลังโทรหาพี่่ะเดี๋ยวพี่ไปส่ง"โทโมะแนะ

 

 

"ค๊าาาา"ฟางตอบยิ้มแก้มปริ

 

 

"ป่ะขึ้รถพี่ไปส่ง"โทโมะชวนฟางไม่รอช้ารีบเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่ง

 

 

"ฟางๆๆๆตื่นถึงบ้านแล้วน่ะ"โทโมะปลุกเด็กน้อยขี้เซาให้ตื่นเข้าบ้านไปนอน

 

 

"อือ"เสียงฟางครางขึ้นนี่คือความขี้เซาของเค้าใช่มั๊ยเนี่ยแต่ก็ไม่ตื่นโทโมะส่ายหัวเบาๆกับความไร้เดียงสาของรุ่นน้องที่เรียนด้วยกัน

 

 

"งั้นพี่คงต้องอุ่มใช้มั้ยเนี่ยเฮ้อ!!!!"โทโมะจำใจต้องอุ่มยัยเด็กขี้เซาเข้าบ้านนี่ดีน่ะที่บ้านไม่ได้ล็อค

 

 

"พี่กลับล่ะน่ะฟาง"ชายที่เป็นรุ่นพี่ของเขาบอกลาแต่สาวน้อยกลับไม่รูสึกตัว

 

 

 

 

******************เรื่องเป็นยังไงยังไงก็อย่าลืมเม้นน่ะค่ะ******************

                                           บ๊าย..........บาย!!!!!!!

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา