programlove แผนมัดใจหนุ่มฮอตที่รัก
เขียนโดย 
mixkeymouse
วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.10 น.
แก้ไขเมื่อ 21 กันยายน พ.ศ. 2557 20.15 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ให้ช่วยมั้ยย ?
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันรีบตื่นนอนแต่เช้าเพื่อมาอาบน้ำแต่งตัวเละรีบไปโรงเรียน แหมๆ ก็จะได้ทันเวลาแบบเมื่อวานไงล่ะ
> < หวังว่าฉันคงเจอเขาใช่มั้ยยย *0*
“อ้าว ! แก้วแตกรีบออกจากบ้านจังว่ะ” เสียงเฮียเรียกฉัน มีเฮียป๊อปคนเดียวเนี่ยแหละ
ที่เรียกฉันว่าแก้วแตกน่ะ -_- เฮียป๊อปกับฉันเป็นพีน้องกับแท้ๆอายุห่างกันแค่สองปี เฮียชอบทำ
เหมือนว่าเบื่อขี้หน้าฉัน ไม่เป็นห่วงฉันแบบที่พี่ชายคนอื่นเขาทำกัน -*- แต่ฉันก็รู้น่ะว่าลึกๆเฮียก็
เป็นห่วงฉันน่ะแหละ แค่แสดงออกน้อยไปหน่อย - -
“เอออ ไปและ” ฉันพูดและรีบวิ่งไปใส่รองเท้ากำลังจะเดินออกจากห้อง อ้ออ ฉันกะเฮีย
อยู่คอนโดที่ใกล้ๆกับโรงเรียนเพราะจะได้ไม่เสียเวลาเดินทางไปโรงเรียนน่ะ แม่ก็นานๆทีจะกลับมา
คอนโดเพราะมีกิจการอยู่ที่ต่างจังหวัดเลยไม่ค่อยได้กลับมาเท่าไหร่
“เดี๋ยวดิว่ะ รอฉันแปปนึงเดี๋ยวไปส่ง” โถ่เฮียยย ฉันไม่ต้องการให้เฮียไปส่งตอนนี้ =[]=
“ไม่ต้องอ่ะ ฉันไปเองดีกว่า”
“แปลกๆเมื่อวานแกยังบอกว่าไม่อยากนั่งรถไฟฟ้าอยู่เลย -*-” เฮียมองมาทางฉันและ
ขมวดคิ้วนิดหน่อย -_-
“ยุ่งน่า ! ไปและ หวัดดีค่ะ -/\-” ฉันหวัดดีเฮียป๊อปและรีบวิ่งออกมาก เสียเวลาชะมัด
-^- ถ้าไม่ทันนะฉันจะโทษเฮีย !
รถไฟฟ้า
ฉันเข้ามาอยู่ในรถไฟฟ้าที่ผู้คนอัดแน่นเป็นปลากระป๋องเช่นเคย =__= ดีนะที่วันนี้ฉัน
ได้นั่ง -.,-
ติ๊ดดดดดด ! ติ๊ดดดดดด !
อ๊ะ ! สถานีต่อไปแล้วหรอ > < สถานีที่โทโมะจะขึ้นนี่หน่า ฉันชะเง้อมองหน้าเขาแต่ก็ ..
ไม่เห็นมีเลยแหะ =-= แงๆ ฉันมาเช้าไปหรอ T^T ฉันมาเช้ากว่าเมื่อวานแค่สิบนาทีเองนะ
ขณะที่ฉันทำหน้าเหมือนอมขี้ ฉันก็เงยหน้าขึ้นเละพบว่าผู้ชายร่างสูงโปร่ง ผิวขาว
ใบหน้าเนียนเรียบ จมูกโด่งเป็นสันและผมสีน้ำตาลอมส้ม ยะ..ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน โทโมะ =[]= และ
ที่สำคัญเขายิ้มที่มุมปากนิดๆ กรี๊ดดด >.,< ยิ้มแล้วมองมาที่ฉันแบบนี้ฉันคิดนะโทโมะ *0*
ติ๊ดดดดดด ! ติ๊ดดดดดด !
อ้าว ผ่านมาสามสถานีแล้วหรอ ไวจังแฮะ -.,- ผู้คนที่ยืนเบียดๆกันค่อยๆถยอยออก
จากรถไฟฟ้า ฉันเดินตามโทโมะไปติดๆ ผู้ชายอาร้ายยยย มองข้างหลังยังดูดี -.,-
! อยู่ๆโทโมะก็หยุดเดินแล้วหันมาหาฉัน -///- แล้วเดินผ่านหน้าฉันอย่างไม่ได้สนใจ
อะไรเลย =__=; อะไรกันเนี่ย นายจำคนที่นายทักไปเมื่อวานไม่ได้รึไงเล่า ! -*- ชั่งเถอะฉันไป
โม้เรื่องนี้ให้เพื่อนฟังดีกว่า ^^
School
“อ้าว แก้วแตก ^^ ” เสียงใสๆของฟางทักฉันที่เดินมานั่งที่โต๊ะม้าหิน ยัยนี่ติดเฮีย
มารึไงนะ -*- สองคนนี้เป็นแฟนกันน่ะ เฮียจีบยัยฟางยังไงไม่รู้ถึงติด ฉันถามก็หาว่าเสือก =_=
เอาเถอะ ฉันก็เบื่อเวลาเฮียเหงาๆแล้วชอบมากวนตีนฉันเหมือนกัน มีแฟนแหละดีแล้ว -.-
“แก้วเฉยๆย่ะคุณหญิง -*- ”
“นี่วันนี้แจมเลี้ยงขนม ^_^” เฟย์บอกและยิ้มร่ายัยนี่เป็นเด็กติดขนมรึไงนะ แค่เอาขนม
มาล่อก็ยอมทำทุกอย่างในโลก -_- เพื่อนฉันนี่ดีจริงๆ
“แก ฉันจะบอกว่าฉันเจอโทโมะที่รถไฟฟ้า ! ^^” ฉันบอกทุบโต๊ะเบาๆเพื่อให้ทุกคนสนใจ
“ไม่เชื่อย่ะ !” แจมพูดและก้มหน้าก้มตาลอกการบ้านต่อ =w=
“เขาก็มีรถขับนี่จะมารถไฟฟ้าทำไม -.-” เฟย์พูดและกินขนมต่ออย่างไม่สนใจ =w=;
“เอ๋ .. ปกติโทโมะเขานน่าจะมากับพี่ป๊อปไม่ใช่หรอ ._.?” ฟางพูดและทำหน้าใสซื่อ =w=;;
ไม่มีใครเชื่อฉันเลยหรอว่ะ -_-
“ฉันพูดจริงๆนะโว้ยยย เจอสองวันติดแล้วด้วย” กริบบบ .. ไม่มีใครเชื่อฉันเลยว่ะ T^T
“ฉันมีหลักฐานนะ -.-”
“ไหน *0*” แจมที่กำลังลอกการบ้านอยู่เงยหน้ามามองอย่างสนใจทันที - -‘ เพื่อนๆ
คนกลุ่มก็แอบปลื้มโทโมะกันหมดและยกเว้นสาวฟางผู้น่ารักที่ปันใจให้เฮียป๊อปคนเดียววว ~
“ฉันถ่ายรูปมาตอนเจอเขาที่รถไฟฟ้า !” ฉันยื่นโทรศัพท์ให้ทุกคนดู
“อ้าว ไม่ได้มาพร้อมพี่ป๊อปหรอกหรอ ._.?” =w=
“เนี่ยหรอออ เขาหล่อยังแฮะ *///*” =w=;
“ตัดต่อป่ะเนี่ย -.-” แต่ละคน =__= ชั่งเหอะ ฉันไปโรงอาหารดีกว่า
“เอออๆ ฉันจะไปโรงอาหารฝากซื้อไรมั้ย -_-” ฉันตัดบท
“ฝากซื้อข้าวร้านป้าติ๋มหน่อยดิ > < ”
“จะขึ้นเรียนแล้วแกจะกินทันหรอว่ะ -0-” ปกติเราขึ้นเรียนเก้าโมง แต่ตอนนี้แปดโมงสี่
สิบห้าแล้วนะ - -
“เราว่างคาบแรกย่ะ แกลืมแล้วหรอ -3-” นั่นสิ่ งั้นก็ยังไม่เวลาทำอะไรอีกตั้งเยอะนี่น่า ~
“โอเคๆ เดี๋ยวมา”
ฉันเดินไปซื้อข้าวให้เฟย์กับแจมแล้วเดินแวะไปที่โรงยิม ไม่ได้มาเล่นกีฬาอะไรหรอกนะ
ไม่ถนัดอะไรพวกนี้เท่าไหร่ - - แต่ว่าโดนครูใช้ง่ะ TT ฉันแบกสมุดเล่มหนาและหนักขนาดที่ว่าปา
หัวควายควายยังมึน - -* โฮกกกก ! T^T หนักจะตาย ครูก็น่ะ ไม่ใช่คนอื่นล่ะค่ะ ~
ปึ้กกก !
“โอ้ยยย !!! ”
ตุ้บบบ !!!
แง T^T โดนลูกบาสเข้าที่หัวอย่างจังเลย แถมหนังสือยังหล่นใส่อีก T____T ยัย
แก้วเอ๊ยยยย นี่ฉันตายหรือยังเนี่ย =[]=;;;
“เห้ยยย ! น้องโทษๆ พี่ไม่เห็น” ตัวฉันเล็กมากขนาดนั้นเลยหรา -.-
“-___-++”
“เฮ้ อย่ามองแบบนั้นสิ่ -.-” ฉันมองค้อนอย่างหัวเสีย เจ็บโว้ยเข้าใจป่ะ -__-^^
“-___-++”
“เห้ย พี่ขอโทษ T^T”
“ชั่งเหอะฉันไปล่ะ -_-” ฉันยืนขึ้นและหยิบหนังสือเล่มหนาเท่าบ้านห้าเล่มขึ้นมา
หนังสือตกใส่หลังเจ็บชะมัด - -*
“เห้ยเดี๋ยวดิ ชื่อไรอ่ะ ? ” พี่ที่ขว้างลูกบาสใส่ฉันอย่างจังวิ่งตามมา =_=
“เรื่องของฉัน - -“ ฉันพูดและรีบเดินหนีมา ไม่ใช่ว่าฉันหยิ่งอะไรนักหนาหรอกนะ แต่ว่า
ตอนเนี้ยเจ็บทั้งหัวทั้งหลัง ไม่เล่น -__-++
“เธอ .. ?” โทโมะ -0- เขาพูดกับฉันเปล่าว่ะ -_-
“เอ่ออ .. นายย”
“หือ ?” เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เอิ่มม -.-
“อ้อ ปะ..เปล่า ^^” ฉันยิ้มแห้งๆและเดินออกมา
“เดี๋ยว !” เขาเรียกฉันไว้ รึเปล่านะ ? -/- ไม่รู้แหละเผื่อใช่ฉันเลยหันกลับไป
“มะ..มีอะไรหรอ ._.?”
“ให้ช่วยมั้ย ? ” ช่วยหรอออ *0* เหมือนในละครเลยแฮะที่แบบ พระเอกช่วย
นางเอกที่อ่อนแอถือของอะไรแบบเนี้ย > <
“เอ่ออ ..” ในขณะที่ฉันกำลังยืนเอ๋ออยู่ โทโมะก็ยกหนังสือห้าเล่มหนาๆบนมือฉันไป
ถือหมดเลย -////-
“หืม .. หนักมากเลยนะ เธอแบกมาได้ยังไงเนี่ย -*-” โทโมะพูดและขมิ้ดคิ้ว
“เอ่ออ .. แต่ฉันก็ไม่รู้สึกหนักมากเท่าไหร่นะ ก็ถือได้ ให้ช่วยมั้ย ?^^”
“ไม่ต้องหรอกฉันถือให้” โทโมะพูดและเดินนำฉันไป
“ให้ฉันถือกระเป๋านายก็ได้นะ”
“บอกไม่ต้องไงเล่า -*-” โทโมะขมวดคิ้วใส่ T^T
“ก็แค่อยากช่วย T__T”
“งั้นก็เอาไปสิ่” ฉันยืนมือไปเอากระเป๋าสะพายของโทโมะออกมาจากไหล่เขา จะบอก
ว่าเมื่อกี้มันเหมือนฉันโอบรอบคอเขาเลย อ๊ากกกก ! > <
“จะว่าไปเธอก็ถึกเหมือนกันนะ ถือมาได้ตั้งไกล - -” เอ่ออ .. คำว่า'ถึก'นี่เขาชมฉันรึเปล่าเนี่ย =w=
_______________________________________________________
มาอัพแล้วน้าาาาา ~ ขอโทษขอโพยที่อัพช้านะตัวเอง TwT
พอดีว่าช่วงนี้ติดอนิเมะอยู่ง่ะ -.,- ดูเพลินจนลืมมาอัพเบยยยย ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะค่ะ :)
เม้นติ-ชมได้น้าาา ~ โหวตให้เขาบ้างนะค่าาาา > <
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
