programlove แผนมัดใจหนุ่มฮอตที่รัก

 
          ฉันเกลียดเวลารถไฟฟ้าแน่นๆที่สุดเลยให้ตายสิ่ =__= ทำไมไม่หยุดนอนอยู่บ้านกันบ้าง
นะ -.- แต่นี่มันวันธรรมดาใครๆเขาก็ไปทำงานไม่ก็ไปเรียนกันทั้งนั้นแหละยัยแก้ว -0- ‘แก้วใจ’
ชื่อของฉันเองแม่ของฉันตั้งให้เพราะแม่บอกว่าฉันน่ารักกกกก มากๆเลยแหละ -__ -  ฉันเรียนอยู่
โรงเรียนอินเตอร์เซนต์จอน ซึ่งตอนนี้ฉันก็กำลังนั่งรถไฟฟ้าไปโรงเรียน แต่ไม่ได้นั่งเนี่ยสิ่ -_- ฉัน
ต้องยืนเบียดๆกับคนอื่นแบบนี้ทุกวัน น่าเบื่อชะมัด -0- อยากมีใครขับรถไปส่งจังเลย T^T ความ
จริงพ่อกับแม่ก็หาคนขับรถไปรับไปส่งฉันที่โรงเรียนอยู่หรอกนะ แต่ฉันก็ปฎิเสทไป เพราะช่วงแรกๆก็
อยากนั่งรถไฟฟ้า แต่ตอนนี้ไม่อยากนั่งแล้วอ่ะ T__T ฉันเคยขอร้องแม่แล้วครั้งนึงแต่แม่ก็ไม่ยอม
หาคนขับรถให้ฉันใหม่เสียที ฉันต้องไปถึงโรงเรียนหน้าบูดๆบึงเพราะโดนเบียดในรถไฟฟ้าเนี่ยแหละ
- -‘
            ติ้ดดดด ติ้ดดดด!
            เสียงประตูรถไฟฟ้ากำลังเปิด มีคนจำนวนมากลงสถานีนี้ ฉันกำลังเดินไปหาที่ว่างนั่งแต่ก็มี
คนเบียดกันขึ้นรถไฟก่อน ทำให้ฉันต้องยืนเหมือนเดิมสิ่นะ =__=
                ในระหว่างที่ฉันหยิบไอพอดและหูฟังขึ้นมาฟังเพลงฆ่าเวลาสายตาฉันก็ไปเห็นโทโมะ
หนุ่มหล่อของเซนต์เจนนี่หน่า > < กรี๊ดดด นี่ฉันเจอเขายืนอยู่ในระยะไม่เกินหนึ่งเมตรหรอเนี่ย ถ้า
ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังทุกคนคงกรี๊ดกันน่าดูเลยแหละ แหม เขาน่ะทั้งหล่อทั่งดูดี ฉันพึ่งสังเกต
หน้าใสๆของเขาว่ามันโครตจะน่ารักเลย >_< หน้าขาวๆจมูกโด่งๆ แถมผมสีน้ำตาลอมส้ม สูงยาว
เข่าดี สเปคฉันเลย -.,-
                เมื่อฉันมองเขาได้สักพักสกายก็หันมามองหน้าฉันและขมวดคิ้วนิดๆ อ๊ะ ! ฉันจ้องเขา
นานไปสิ่นะ > < ฉันเลยแกล้งเนียนๆทำเป็นเปิดเพลงฟังและมองไปทางอื่น เมื่อฉันเห็นว่าโทโมะ
ไม่ได้มองมาทางฉันแล้วฉันก็มีความคิดว่า แอบถ่ายรูปเขาไว้หน่อยดีมั้ยนะ -.,- เพื่อตอนที่ฉันเล่า
ให้เพื่อนฟังจะได้มีหลักฐาน
                แชะ !
                เวร ! ลืมปิดเสียง =__=; ทุกคนในรถไฟฟ้าหันมามองหน้าฉันรวมถึงโทโมะบุคคลที่
พึ่งโดนถ่ายรูปไปเมื่อกี้เอ่ออ .. -0- ทำไงดี ? T^T อ๊ะ ! ถึงสถานีที่ฉันต้องลงพอดีฉันเลยรีบเดิน
ไปหน้าประตูรถไฟฟ้าเพื่อจะออกไปให้เร็วที่สุด หวังว่าโทโมะคงไม่รู้หรอกนะ =-=
            “นี่เธอ” ฉันหันกลับไปเมื่อใดยินเสียงใครบ้างคนเรียก O_o เอ่ออ .. โทโมะ โทโมะเรียก
ฉัน ไม่จริง ! -0- รึว่าเขาจะมาพูดเรื่องรูปเมื่อกี้ เขารู้ด้วยหรือว่าฉันแอบถ่ายรูปเขาไว้นะ แย่แล้ว
T_T
                “เอ่ออ คือ ... ฉันเปล่านะ ! ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย > < ” ฉันรีบแก้ตัวอย่างทันควัน
โทโมะขมวดคิ้วแล้วมองฉันอย่างไม่เข้าใจ แงๆ ไม่รอดสิ่นะ T^T
                “อะไรของเธอ ฉันแค่จะถามว่าเธออยู่เซนต์จอนใช่มั้ย- -?” เห ... อ้าวว -0- เขาไม่รู้
เรื่องรูปหรอกหรอเนี่ย -_-  เหนื่อยเก้อเลยแหะ แต่ก็ดีแล้วล่ะ ถ้าเขารู้เขาอาจจะมองว่าฉันเป็นพวก
โรคจิตชอบถ่ายรูปผู้ชายหล่อๆก็ได้นะ -.,- ฮิๆ
                “เอ่ออ .. ใช่ ฉันอยู่เซนต์จอน ^^” ฉันตอบและยิ้มหวานให้เขา มีโอกาสคุยกับเขา
แล้วฉันควรจะโปรยเสน่ห์ที่ไม่ค่อยมีใส่เขาบ้างสิ่น่า > < ฉันยิ้มสวยนะขอบอก คิๆ ^[+++]^
(คิดว่าน่ะ - -)
                “เธอมาโรงเรียนด้วยรถไฟฟ้าทุกวันหรอ” เขาถามฉัน ถามทำไมนะ หรือว่าเขาปิ๊งฉัน
นน ! แอร๊ยยยย > <
                “เอ่ออ .. ใช่จ้ะ ^^”
                “อ่อ อื้ม” เขาตอบสั้นๆและเดินจากไป อะ..อ้าวว -0- แค่นี้หรอเนี่ย =__= อะไรกัน
ฉันหวังมากกว่านั้นนิดนึงนะ > < อย่างเช่นแบบ ถามชื่อฉันสักนิดก็ยังดี -/- แต่นี่เขาเดินจากไป
ง่ายๆเฉยเลย T^T
            เอาเถอะ ถึงเขาจะแค่มาคุยแปปเดียวแต่เขาก็เป็นคนทักฉันก่อนสิ่นะ > < เขาคงขึ้น
รถไฟฟ้าไปโรงเรียนทุกคนวันใช่มั้ยยยย >///< ฉันว่าฉันอยากขึ้นรถไฟฟ้าไปโรงเรียนมากกว่าให้
คนขับรถไปส่งเยอะเลยล่ะ ^0^
 
_____________________________________________________
มันน้อยไปมั้ยทุกโคนนนนน ~ เม้นติชมได้น้าาา ^^ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ
โหวตให้กำลังใจเขาด้วยล่ะ ฮิ้วววว ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :)