The Ghost Girl ขโมยหัวใจยัยผีสาว

 

 

 

     ภายในบ้านหลังใหญ่ สงบ ร่มรื่น บริเวณรอบบ้านมีต้นไม้น้อยใหญ่ มีห้องๆหนึ่ง ที่ถูกทาสีเป็นโทนชมพูอ่อน รอบห้องมีสิ่งของต่างๆที่ยังอยู่ในสภาพเดิมเพื่อรอเจ้าของของมันกลับมาใช้ บนเตียงขนาดกลาง มีร่างเล็กๆที่นอนหลับตาพริ้ม เธอหายใจเป็นจังหวะเหมือนคนนอนหลับทั่วไป เพียงแต่รอบๆกายนั้นมีเครื่องมือทางการแพทย์ต่างๆมากมาย เพราะนี่เป็นสิ่งที่ทำให้เธอยังหายใจได้ ข้างเตียงนั้น มีร่างบางอีกคนหนึ่ง ที่นั่งจับมือเธออยู่ไม่ห่างไปไหน

 

 

     'เมื่อไหร่ เราจะได้กลับมามีความสุขกันเหมือนเดิมค่ะ พี่ฟาง' เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา 

 

 

     แกร้ก 

 

 

     'คุณเฟย์ค่ะ ค่ำแล้ว จะทานอะไรหน่อยมั้ยค่ะ' ป้าแจ่ม หรือแม่นมของเธอและพี่สาว ที่เป็นผู้เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อแม่เธอมัวแต่ทำงานอยู่ต่างประเทศ นานๆครั้งถึงจะกลับมา นางจึงเป็นเหมือนแม่อีกคนของเธอและพี่สาว 

 

 

 

     'ไม่ละคะนม เฟย์ไม่หิว' เธอพูดแล้วยิ้มบางๆให้กับหญิงร่างท้วม

 

 

     'หนูเฟย์ต้องเข้มแข็งไว้นะคะ หนูฟางจะไม่สบายใจเอานะ' 

 

 

     'ทำไมพี่ฟางต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย' เธอพูดแล้วย้อนคิดถึงคืนนั้น คืนที่เธอและพี่สาวได้คุยกันเป็นครั้งสุดท้าย

 

 

 

 

 

     'เฟย์ เดี๋ยวพี่มานะ' 

 

 

     'พี่ฟางจะไปไหนค่ะ นี่ดึกแล้วนะ'

 

 

     'พิชชี่อ้ะดิ โทรมาทำไมไม่รู้ พอพี่รับก็ไม่พูด พี่เป็นห่วงเขาน่ะ พี่ไปแปปเดียว ไม่นานหรอก'

 

 

     'ค่ะ พี่ฟางขับรถดีดีนะ กลับมาเร็วๆด้วย เฟย์คิดถึง ฮ่าๆ' เธอพูดแล้ววิ่งไปก่อนร่างบาง 

 

 

     'ทำเหมือนกับพี่จะไปนานยังงั้นแหละ ฮ่าๆ' เธอพูดแล้วหอมแก้มน้องสาว แล้วรีบขับรถออกมา

 

 

 

 

          กริ้งง ~~~

 

 

 

     'อ้าว พี่ฟางหนิ โทรมาทำไมนะ'

 

 

     'ฮัลโหล พี่ฟาง'

 

 

     'สวัสดีครับ คุณเป็นอะไรกับเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้ครับ' เสียงปลายสายพูด

 

 

     'ฉันเป็นน้องสาวค่ะ คุณเป็นใครค่ะ โทรศัพท์พี่ฉันไปอยู่กับได้ไง'

 

 

     'ผมเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจครับ เอ่อ พี่สาวคุณโดนรถชนน่ะครับ ตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาล'

 

 

     'ห้ะ ละ แล้วพี่สาวฉันเป็งไงบ้างค่ะ'

 

 

     'เอ่อ ก็สาหัสอยู่นะครับ แต่ถึงมือหมอแล้ว ไม่ต้องห่วงนะครับ'

 

 

     'ค้ะๆ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้'

 

 

          โรงพยาบาล

 

 

     'พี่สาวฉันเป็นไงบ้างค่ะ คุณตำรวจ'

 

 

     'ใจเย็นก่อนนะครับ คุณหมอกำลังช่วยอย่างเต็มที่'

 

 

     'โธ่ พี่ฟาง ฮึก นมค่ะ พี่ฟางจะเป้นอะไรมั้ย ฮือ เฟย์กลัว' 

 

 

     'หนูฟางต้องไม่เป็นอะไรนะค่ะ หนูเฟย์ใจเย็นๆนะ'

 

 

     'ฮีก ค่ะ'

 

 

     'ใครเป็นญาติผู้ป่วยครับ'

 

 

     'ฉันค่ะ พี่สาวฉันเป็นไงบ้าง'

 

 

     'คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่....'

 

 

     'แต่อะไรค่ะคุณหมอ พี่ฟางจะเป็นอะไรค่ะ'

 

 

     'สมองเธอได้รับการกระทบกระเทิอนนะครับ หมอคิดว่าเธออาจมีโอกาสเป็นเจ้าหญิงนิทราได้ครับ'

 

 

     'ไม่จริง ฮีก โธ่ พี่ฟาง ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย' เธอพูดแล้วทรุดลงกับพิ้น

 

 

     'โธ่ หนูเฟย์ ใจเย็นนะคะ หนูฟางเป็นคนดี พระท่านต้องคุ้มครอง'

 

 

     หลังจากวันนั้น พี่ฟางก็เป็นอย่างที่หมอจริงๆ เธอไม่ฟิ้นขึ้นมาเลย ทิ้งให้น้องสาวอย่างเฟย์ต้องอยู่อย่างตายทั้งเป็น 

 

 

     'เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว หนูเฟย์อย่าคิดมากเลยนะค่ะ'

 

 

     'เฟย์แค่อยากรู้ค่ะ ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกับฟาง' เธอพูดขึ้น เพราะว่าที่พี่สาวเธอต้องเป็นแบบนี้ ก็เราะคืนนั้นพี่ฟางบอกว่าจะไปหาแฟนหนุ่ม ซึ่งเธอก้รู้จักนิสัยของแฟนพี่คนนี้ดี ว่าเป็นคนยังไง แถมทุกวันนี้ก็ไม่เคยมาเยี่ยมพี่สาวเธอเลย     

 

 

 

 

มาอัพแล้ว :) ขอบคุณรีดเดอร์ที่เม้นให้นะคะ มีกำลังใจขึ้นเยอะ จะรีบมาอัพให้จบให้ได้ เรื่องนี้เรื่องแรก อาจจะไม่สนุก ขอโทษด้วยนะคะ จะพยายามทำให้ดีขึ้น ขอบคุณที่ยังอ่านกันนะ :))