รักของเรา...NOT Love U
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) 3 : เจอหน้า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บริษัทจิระคุณ...
" กล้ามาเองเลยงั้นหรอ " เสียงเข้มพูดขณะที่สายตาจ้อมมองไปที่จอคอมที่เป็นกล้องวงจรปิดของบริษัท เห็นภาพสาวตัวเล็กที่เดินเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มอีกคน
" กล้ามาเองขนาดนี้ ท่าจะเอาจริง " เขื่อนพูดนิ่งๆๆ ป๊อปปี้มองหน้าเขื่อนแล้วยิ้ม
" แล้วไง... หึ "
ก๊อกๆๆๆ
" เชิญ " ป๊อปปี้พูดเมื่อได้ยินเสียงหน้าห้อง ทันทีที่ขาดคำพูดของชายหนุ่มประตูก็เปิดออกพร้อมกับร่างของสาวมีอายุคนหนึ่ง ที่เดินเข้ามาอย่างกล้ากลัวๆ
" นั่งก่อนสิ คุณเดือนเพ็ญ " เขื่อนพูด เดือนเพ็ญค่อยๆๆนั่งอย่างกลัวๆๆ
" ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้ครับ พวกเราไม่ฆ่าคุณหรอกนะ " เขื่อนพูดอย่างขำๆๆ
" ท่านมีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ " เดือนเพ็ญพูดด้วยน้ำเสียงกล้ากลัวๆๆ
" บัญชีของเดือนที่แล้วมันดูจะขาดหายไปน่ะ คุณว่าไหม เดือนเพ็ญ " ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
" ไม่ใช่ มั้งคะ คือ...."
" งั้นหรอครับคุณเดือนเพ็ญ แต่เท่าที่ผมไปตรวจมา มันขาดไป 100,000 เลยนะครับ " เขื่อนเดินเข้ามาจับเก้าอี้ที่เดือนเพ็ญนั่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆๆ
" อ่ะเอ่อคือ คุณท่านคะ เรื่องนี้ดิฉันมีคำ....๐๐ "
" ฉันไม่ต้องการคำแก้ตัว!!! " ป๊อปปี้ตะคอกจนหญิงสาวมีอายุ ตัวสั่นด้วยความกลัว
" ฮึกๆๆ อย่าทำอะไรเดือนเลยคะคุณท่าน เดือนขัดสนจริงๆๆ " เดือนเพ็ญยกมือไหว้คนตรงหน้าพร้อมกับร่ำไห้ เขื่อนมองหน้าป๊อปปี้
" ขัดสน... จนต้องมาโกงเงินบริษัทฉันหรอห้ะ !!! " ป๊อปปี้ลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างแรงมองหน้าคนตรงข้ามอย่างโมโห
" ฮึกฮือออ ขอโทษคะ เดือนจะไม่ทำอีกแล้ว ขอโอกาศให้เดือนนะคะ " หญิงสาวยกมือไหว้ ร่ำไห้อ้อนวอนผุ้ชายตรงหน้า ป๊อปปี้และเขื่อนมองหน้ากันแล้วยิ้ม
ด้านล่างบริษัท
" แหม... ฮ๊อตจริ้งจริง!!! " ฟางพูดประชดเพื่อนชายที่เดินเข้ามาด้วยกันตั้งแต่หน้าบริษัทยันด้านใน ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าที่จะมาติดต่อหรือพนักงานสาวๆในบริษัทต่างเหลียวหลับมองชายหนุ่มข้างกายเธอเป็นแถว
" หึงหรือไง ?? " โทโมะหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะโอบเอวบางแล้วกระซิบ ฟางทำหน้าบูดใส่ ก่อนโทโมะจะหัวเราะอออกมา สาวๆๆแถวๆนั้นต่างพากันกรี๊ดกร๊าดกันอย่างชอบใจ
" โมะส่งฟางแค่นี้ก็พอน่ะ รีบไปทำงานเถอะ นี่สายมามากแล้วน่ะ " ทั้งคู่เดินมาไม่นานฟางก็หันมาพูดกับโทโมะ โทโมะขมวดคิ้ว
" เป็นประธาน เข้าสายไม่มีหักเงิน " โทโมะพูดเรียบๆๆ ฟางเบ้ปากในความขี้เก๊กของชายหนุ่ม
" โอ๊ยยๆๆ เลิกเก๊กได้แล้วคะคุณผู้ชาย ไปไปกลับไปได้แล้วเดี๋ยวฟางจัดการทุกอย่างเสร้จนะจะรีบไปหาถึงที่เลยเป็นไง " ฟางพูดแล้วยิ้ม โทโมะยังคงนิ่งเหมือนเดิม
" ก็บอกว่าจะรอ " โทโมะพูด ...แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้รับแขก
" อ้าว!!! พี่ฟาง " เสียงใสพร้อมกับเจ้าของร่างสูงโปร่ง เดินเข้ามาหาสาวหวานพร้อมรอยยยิ้ม ฟางหันไปยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
" สวัสดีคะคุณแก้ว " ฟางยิ้มทักทาย แก้วเดินเข้ามาหาฟางก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเห้นบุคคลที่ตัวเองไม่อยากเห็นนั่งอยู่ไม่ไกล
" นายเข้ามาทำไมใครอนุญาต " แก้วหันไปพูดกับโทโมะ โทโมะหันมายิ้มบางๆๆแล้วเดินเข้ามาหาฟางและแก้ว
" ที่นี่ติดป้ายว่าห้ามเข้าหรอครับผมถึงจะเข้าไม่ได้ " โทโมะพูดแล้วโอบเอวฟางเอาไว้ ฟางหันไปมองตาขวาง โทโมะยักคิ้วไห้ร่างบาง
" นี่นาย!! "
" ฮัลโหล... อืมเดี๋ยวฉันจะรีบเข้าไป " ก่อนที่แก้วจะด่าชายหนุ่ม โทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นโทโมะหยิบขึ้นมารับก่อนจะมองไปที่ฟาง แล้ววางสาย ฟางทำหน้าสงสัย
" มีอะไรหรือเปล่า " ฟางถาม โทโมะไม่ตอบแต่ส่ายหน้าแทน
" จัดการทุกอย่างสะ โมะมีงานด่วนคงอยู่รอไม่ได้ " ฟางพยักหน้าช้าเชิงเข้าใจก่อนจะแอบยิ้ม โทโมะหันไปมองหญิงสาวอีกคนที่ยืนมองเขาด้วยท่าทางไม่พอใจ
" ยังไงผมก็ฝากคุณจริญญาดูแล คนสำคัญ ของผมด้วยนะครับ ฮึ... ไปนะแล้วจะโทรมา " โทโมะพูดกับแก้วก่อนจะหันมาพูดกับฟางแล้วยิ้มฟางยิ้มตอบ
" โอ๊ยย !! อีตาบ้า อีตาผีทะเล ฮึ่ย!! " โทโมะเดินออกไปพร้อมกับชนใหล่ของแก้วจนร่างโปร่งเซ แก้วหันไปตะโกนด่าชายหนุ่มด้วยความหงุดหงิด ฟางต้องรีบเข้าไปห้าม
" ใจเย็นคะคุณแก้ว อย่าไปถือสาโมะเลยคะเขาเป็นแบบนี้แหละคะ " ฟางเดินเข้าไปหาแก้ว
" แก้วไม่ถือสาคนบ้าหรอกคะ ผู้ชายอะไรไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็กวนประสาทเหมือนเดิม ฮึ่ย!! " แก้วพูดด้วยความโมโห ฟางมองแก้วอย่างสงสัย
" คุณแก้วรู้จักกับโมะด้วยหรอคะ แปลกจังทำไมโมะไม่เห็นบอกฟางเลย " ฟางถามแก้ว แก้วหันมามองฟางด้วยสายตาพินิจ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเหมือนเดิม
" ช่างมันเถอะคะ เป็นไปได้ อดีตเราก็ควรลืม แก้วว่าเราไปทำงานกันดีกว่าเนาะ " แก้วจับมือฟางเดินไปที่แผนกที่หญิงสาวทำงาน
" พี่เดือนคะฟาง มีเรื่องจะปรึกษาคะ " ฟางเดินเข้ามาก็ขอตัวเดินมาหารุ่นพี่ที่ทำงานคุมแผนกที่เธอทำงาน
" ว่ามาสิฟาง... " สีหน้าของรุ่นพี่ดูจะหวาดกลัวอะไรบางอย่างแต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไร
" คือ... ฟางจะขอลาออกคะ " ฟางพูด เดือนเพ็ญมองหญิงสาวตรงหน้า ก่อนสายตาจะหันไปสบตากับชายในมุมมืดที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ไม่ไกลก็รีบทำเป็นโมโห
" เธอจะลาออก...ฮึ ได้เงินแล้วละสิถึงจะลาออก " เดือนเพ็ญขึ้นเสียงใส่ร่างบาง ฟางเงยหน้ามองเดือนเพ็ญอย่างไม่เข้าใจ
" เงิน ... เงินอะไรกันคะ " ฟางถามด้วยความงง
" ทำเป็นหน้าตาใสซื่อ ฉันละคิดผิดจริงๆๆที่ไว้ใจเธอดูแลบัญชีใหญ่ " เดือนเพ็ญกล้ำกลืนตะคอกรุ่นน้องที่เธอรักเหมือนน้องแท้ๆๆ
" พะ พี่เดือนหมายความว่างยังไงคะ " ฟางอึ้งไม่คิดว่า พี่ที่เธอให้ความเคารพจะพูดกับเธอแบบนี้
" เธอโกงเงินบริษัท ธนันต์ธรญ์ !!! "
ห้องทำงานของผู้บริหาร
" กล้ามากที่ลักโขมยของของจิระคุณนะ ธนันต์ธรญ์ " เสียงเรียบ และสายตาเย็นชาที่ส่งมาให้เธอ ฟางมองสาายตานั้นด้วยความตกใจ เธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเจ็บที่หัวใจ
" ฉันไม่ได้ทำนะคะ " ฟางสลัดความคิดออก ถึงแม่ว่าจะเริ่มเจ็บที่หน้าอก ก็พูดด้ยความมั่นใจ หญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่หหลังร่างบางก้มหน้ากำมือแน่น ด้วยความรู้สึกผิด
" ออกไป... " ป๊อปปี้หันไปสั่งเขื่อนและหญิงสาวอีกคน เขื่อนพยักหน้า ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับเดือนเพ็ญ
" ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ฉันขอพูดเลยว่าฉันไม่ได้ทำ " ฟางพูดเสียงแข็ง
" งั้นหรอ ไม่ได้ทำแล้วเธอตอบได้ไหม ว่านี่มันคืออะไร " ป๊อปปี้โยนแฟ้นเอกสารเสียงดังใส่ฟาง ฟางมองหน้าป๊อปปี้อย่างไม่ชอบใจก่อนจะหยิบขึ้นมาดู
" คุณ นี่ไม่จริงเมือวันก่อนฉันยังตรวจว่ามันครบอยู่เลย " ฟางพูด ขณะที่สายหาสำรวจตัวเลขในเอกสาร
" นั่นสิ ... ตรวจไปตรวจมาเข้ากระเป๋าเธอสินะ " ป๊อปปี้พูดอย่างดูแคลงฟางมองหน้าป๊อปปี้อย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะสายตาจะหันไปเห็น กรอบรูปพระอาทิตย์กำลังตกดินพร้อมกับสาวน้อยคนหนึ่งท่ยืนหันหลังมองพระอาทิตย์ตกอยู๋ กรอบรูปนั้นวางอยู่ด้านหลังของร่างบาง
" ฉัน ฉันไม่ได้ทำ... " ฟางพยายามหันมาพูดกับป๊อปปี้ อีกครั้ง ป๊อปปี้ลุกขึ้นเดินเข้ามาดึงร่างบางจนฟางเซไปชนชายหนุ่ม
" ปล่อยฉันนะ ok ถ้าคุณคิดว่าฉันทำ ฉันก็จะจ่าบคืนให้ แล้วก็ขอรับผิดชอบด้วยการลาออก พอใจไหมคะ " ฟางพูดเพื่อตัดปัญหา เพราะตอนนี้เธอเองเริ่มมีอาการกำเริบอีกแล้ว
" มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอไง หึ " ป๊อปปี้กระซิบที่ข้างหูของร่างบาง ก่อนจะกระตุกยิ้ม เจ้าเหล่ ฟางมองชายหนุ่มด้วยท่าทางที่ไม่ไว้ใจ
" คะ คุณ ต้องการอะไร ปล่อยฉัน " ฟางพยายามสบัดตัวออกจากป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่มดันหญิงสาวลงไปที่โต๊ะทำงานก่อนจะทาบทับหญิงสาวเอาวไว้
ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ
อย่าเพิ่งโกรธน้า วันนี้เค้ามาแบบเต็มๆๆ ยาวๆๆ ฮ่าาาา เพราะไม่รู้จะมาอัพอีกทีวันไหน ช่วงนี้แข่งหัตถกรรม เค้าหยุดเยอะ แต่ไม่ค่อยมมีเวลาคิดเพราะว่า ใกล้จะสอบแล้ว ฮ่าาา แต่วันนี้ยาวพอไหม ฮ่าาา ขอบคุณทุกคอมเม้นต์เลย น่ะ ตามเดิมไรเตอร์ีความสุขมากกกก ที่ได้อ่านคอมเม้นต์ จากรีดเดอร์ อย่าเพิ่งหายไปน่ะ เค้าจะพยายามมาอัพน่ะ ขอบคุณจริงๆๆน่ะคะ ที่ติดตามที่อ่าน ที่เม้น และที่โหวด อิอิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
