รักของเรา...NOT Love U

9.6

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.

  27 ตอน
  213 วิจารณ์
  47.32K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) 27: ไม่เลือนลาง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" โถ่เว้ย!!! "  โทโมะเดินออกจากห้องฉุกเฉิน แล้วเดินไปที่ด้านหลังของโรงบาล ก่อนจะต่อยกำแพงอย่างโมโห จนแก้มที่ตามไป รีบเข้าไปห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" นี่คุณ ทำร้ายตัวเองมันก็ไม่ได้ทำให้ พี่ฟางฟื้นขึ้นมาหรอกนะ " แก้วพูด โทโมะเบือนหน้าหนีหญิงสาว เพราะไม่อยากให้เธอต้องมาเห็นว่าเขาอ่อนแอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ...... " แก้วขยับเข้าไปกอดโทโมะจากด้านหลัง โทโมะเองก็ตกใจ แต่ก็ยืนให้แก้วกอด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" แก้ว ฉันขอโทษนะที่ทำร้ายเธอ " โทโมะพูดออกมาเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮึกฮือออ ฉันเคยคิดว่าจะเกลียดคุณ แต่ทำไมมันทำไม่ได้ " แก้วพูดพร้อมกับร้องไห้ โทโมะหันกลับมาแล้วกอดแก้วอย่างคิดถึง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"  กลับมาหาผมนะ อย่าหนีกันไปอีกนะ " โทโมะพูด แก้วพยักหน้า ทั้งสองยืนกอดกันเนิ่นนาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พี่ฟาง... " เฟย์ฟื้นขึ้นมา ลงจากเตียงคนไข้แล้วจะไปหาฟาง แต่เขื่อนห้ามเอาไว้ก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ปล่อยฉันนะ ฉันจะไปหาพี่ฟาง ฮึก " เฟย์พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" หยุดบ้าสักทีเฟย์ ฟางตายไปแล้ว " เขื่อนตะคอกใส่หญิงสาว จนเฟย์นิ่งทรุดลงไปนั่งกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ฮึกฮืออออ เฟย์จะอยุ่ยังไง พี่ฟางงพี่ฟางใจร้ายย " เฟย์ร้องไห้อยา่งหมดที่พึ่ง เขื่อนนั่งลงข้างหญิงสาวแล้วกุมมือของเฟย์เอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ขอให้ผู้ชายคนนี้ดูแลได้ไหม " เฟย์มองน้าเขื่อน ทั้ง2 สบตากันนิ่งก่อนที่เขื่อนจะมอบจุมพิตที่แสนหวานให้สาวคนรัก ก่อนที่เฟย์จะกอดชายหนุ่มแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" อฮึก ฮืออ สัญญาแล้วนะไอ้บ้า ห้ามทิ้งไปไหนนะไม่งั้นเฟย์ให้พี่ฟางมาหักคอให้ตายเลย " เฟย์พูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" 555 ครับไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนครับ " เขื่อนพูดแล้ยิ้มให้เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 หลายปีผ่านไป....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" วันนี้อากาศดีจังเลยนะฟาง "  ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาที่วัดแห่งหนึ่งที่สงบเงียบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ............. "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ผ่านมาจะ 7 ปีแล้วนะ ฟางยังสวยอยุ่เลย "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ลูกเป็นยังไงบ้าง คิดถึงพ่อไหม .... " น้ำตาลูกผู้ชายค่อยๆหยดลงที่พื้นดิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" พ่อคิดถึงหนูกับแม่นะ ... คิดถึงเหลือเกิน "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ............ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" สักวันเราต้องได้เจอกันอีกนะที่รัก.... " สายลมอ่อนๆๆพัดมาปะทะกับร่างสูงอย่างจงใจ ป๊อปปี้ยิ้มแล้วมองใบหน้าแสนหวานของคนรัก ที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี หัวใจของเขาก็ยังเป็นเธอ มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้น 'สักวันป๊อปจะไปหาฟางนะครับเราจะได้อยู่ด้วยกันเป็น พ่อแม่และลูก'

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 พอจบ!!!!!!!!! ใคที่รอติดตามตอนสุดท้าย ขอโทษด้วยที่มาแป๊ก และสั้นมาก55ไรคิดมไ่ออกแล้วววว บะบาย เจอกันเรื่องต่อไปอย่าลืมติดตามนะ5555  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา