รักของเรา...NOT Love U

 
 
 
 
 

 
 
 
คำว่ารักมันกลายเป็นฝุ่นไปแล้วอะไรที่หวัง ก็พังไปตั้งนานแล้วแต่ชีวิตไม่รู้ทำไม มันยังคงค้างคาใจไม่มีวันใดที่ฉันไม่จดจำ
 
 
 
ก็คำว่ารักยังจำได้อยู่เสมอหลับตาทุกครั้งยังเจอเธออยู่ตรงนี้ความเข้มแข็งที่ฉันเข้าใจ อ่อนแอลงทุกนาทีอยู่ดีๆ ใจก็ร้องไห้อีกครั้ง
 
 
 
ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ยเธอยังอยู่ในหัวใจ ของฉันข่มตานอนทุกคืน ยังฝันยังเห็นว่าเรารักกันเธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ จบแล้วก็เข้าใจแต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจยังจดจำ
 
 
 
 
 
คำว่ารักยังพอให้ต่อชีวิตยังทำให้คิดถึงวันเก่าๆ เหล่านั้นได้แต่หวังลึกๆ ในใจ จะมีบ้างไหมสักวันสิ่งที่ดีๆ เหล่านั้นจะกลับมา
 
 
 
 
ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ยเธอยังอยู่ในหัวใจ ของฉันข่มตานอนทุกคืน ยังฝันยังเห็นว่าเรารักกันเธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ จบแล้ว ก็เข้าใจแต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจมีแต่เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ป๊อป..." แก้วยืนมองพี่ชายที่เล่นกีต้าร์พร้อมกับร้องเพลง อยู่ในห้องนอน อย่างเงียบเหงา เธอเพิ่งจะเคยเห็นมุมที่เศร้าและเหงาแบบนี้ของพี่ชาย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ทุกอย่าง มันเป็นเพราะฉันสินะ เธอถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ " ป๊อปปี้พูดกับตัวเองเบาๆ แล้วยิ้มอย่างสมเพขตัวเอง ที่เป็นคนทำทุกอย่าง แต่กลับต้องมานั่งเจ็บแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ป๊อป " แก้วเดินเข้ามาเรียกชื่อพี่ชาย ป๊อปปี้รีบปาดน้ำตาก่อนจะหันกลับมาหาน้องสาว แก้วน้ำตาเอ่อล้นที่ขอบตา ก่อนจะเข้าไปกอดพี่ชาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วรักพี่นะ " แก้วพูด ก่อนจะร้องไห้อย่างหนัก ป๊อปปี้อดที่จะน้ำตาซึมไม่ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อะไรจองเราเนี่ยหึ... อยู่ดีดีก็มาบอกรักพี่ " ป๊อปปี้พูด กับแก้ว พร้อมกับลูบผมของสาวน้อยเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วรู้ว่าพี่ยังรักพี่ฟางอยู่ แก้วไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นพี่ป๊อปถึงทำร้ายพี่ฟาง ทำไมถึงทำแบบั้นกับพี่ฟาง แต่แก้วเชื่อว่าทุกอย่างที่พี่ป๊อปทำ มันไม่ใช่ความต้องการของพี่ป๊อปจริงๆๆ " แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วจะช่วยพี่เอง " แก้วพูดแล้วคลายกอดป๊อปปี้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ช่างมันเถอะ ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว พี่ก็สมควรแล้วที่จะได้รับผลแบบนี้ ฟางมีโทโมะดูแลแล้ว พี่เชื่อว่ามันจะดูแลฟางได้ดีกว่าพี่ " ป๊อปปี้พูด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮึกฮือออ " แก้วปล่อยโฮอีกครั้ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วเกลียดตัวเอง ทำไมแก้วต้องไปรักเขาด้วยพี่ป๊อป ทั้งๆที่รู้ว่าเขารักพี่ฟางมากขนาดไหน ทั้งๆที่โดนเขาทำร้าย ทั้งๆที่โดนเขาเอาเปรียบ แก้วก็ยังรักเขา " แก้วร้องไห้ แล้วระบายออกมาอย่างอัดอั้นใจ ให้ป๊อปี้ฟัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ........... " ป๊อปปี้กอดน้องสาวแน่นกว่าเดิม 2 พี่น้องกอดกันร้องไห้ก่อนจะหลับไปกันด้วยความเพลีย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางพรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไหม " โทโมะเดินเข้ามาออดอ้อนฟางที่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงาน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ที่ไหนคะ แล้วพรุ่งนี้ไม่มีงานหรอ " ฟางถาม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่มีครับ แล้วก็ไม่บอกหรอก เซอร์ไพรส์ " โทโมะพูดแล้วยักคิ้วให้ภรรยา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อ่ะอะ่ เอาที่สบายใจ  แต่ว่าทำไมมันเหม็นๆๆคะ อายน้ำหรือยังเนี่ย " ฟางพูดแล้วทำหน้าที่เหยเก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อาบน้ำแล้วนะ เนี่ยหอมจะตาย อ้าว.. ฟาง " โทโมะพูดพร้อมกับจะก้มลงหอมแก้วฟาง แต่หญิงสาวเบี่ยงตัวหลบก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เป็นอะไรไปฟาง " โทโมะเดินตามเข้าไปก่อนจะลูบหลังให้หญงสาวที่โก่งคออาเจียนไม่หยุด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่รู้เหมือนหันโทโมะ ฟางเหม็น เอ่อ โมะใส่น้ำหอมอะไรมาหรือเปล่า ทำไมมัน อ้วกก แหวะ " ฟางพูดกัยโทโมะก่อนจะหันกลับไปอาเจียนต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เปล่านะฟาง " โทโมะเห้นท่าไม่ดี เลยออกมาตามเฟย์ให้ไปดูฟางแท เพราะถ้าตัวเองเ้้ขาไปต้องทำให้ฟางอาเจียนหนักกว่าเดิมแน่แน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ฟางเป็นะไรกันแน่ " เฟย์ประคองฟางมานอนที่เตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เป็นยังไงบ้างเฟย์ " โทโมะเดินเข้ามา พร้อมกับชุดนอนตัวใหม่ ที่เขาเพิ่งจะให้คนออกไปซื้อมาให้ใหม่ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ดีขึ้นแล้วแหละ แล้วนี่โมะเปลี่ยนชุดหรอ " ฟางพูด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อืม ก็ฟางเหม็นนี่ เลยให้คนออกไปซื้อใหม่ดีกว่า ชัวรืกว่าด้วย เป็นไงบ้าง ไปหาหมอไหม " โทโมะเดินเข้าไปแล้วเอามืออังที่หน้าแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่เป็นไร สงสัยนอนน้อยนะ ช่วงนี้งานเยอะไปหน่อย เดี่ญวพักเสร้๗ก็คงหายแล้วละ " ฟางยิ้มให้โทโมะ ก่อนจะค่อยหลับตาลงเพื่อพักผ่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ดื้ดจริงๆ เมียใครว้ะเนี่ย " โทโมะพูดแล้วก้มลงจุมพิตฟางเบาๆก่อนจะห่มผ้าห่มให้แล้วเดินออกมาที่ระเบียง โดยที่มีเฟย์เดินตาามมาด้วย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่โมะ ..." 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ว่าไง เรายังไม่นอนอีกหรอ ไม่ต้องเป็นห่วงฟางนะ เดี่ยวพี่ดูและเอง " โทโมะพูดยาวกับเฟย์ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เฟย์.... " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" .......??? " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ถ้าเฟย์จะบอก ว่าเฟย์มีความรัก พี่จะว่าเฟย์ไหม " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ใครละ " โทโมะมองหน้าน้องสาวที่เลิ่กลั่ก ไม่ยอมมองหน้าเขา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ... พี่ตอบคำถามเฟย์มาก่อน " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็ถ้ามันรักเราจริง มันก็ต้องผ่านด่านของพี่ได้ ว่าไง ใคร" โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ช่างมันเถอะคะ เฟย์ก็แค่ถามเล่นๆ อย่างเฟย์เนี่ยโหดจะตายใครจะมารัก.. จริงไหม " เฟย์พูดอย่างเสร้าๆ ก่อนจะมองไปที่ท้งอฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ใครบอก น้องสาวสุดแสบของพี่คนนเนี้ยน่ารักจะตาย ไอ้พวกที่ไม่มาจีบ ที่มันกลัวนะ เพราะมันปอดไง.. น้องสาวพี่นะเก่ง คนที่จะมาคู่ด้วยก็ต้องเก่งมากกว่า ถึงจะดูแลน้องพี่ได้ เข้ใจไหม " โทโมะพูดแล้วโอบไหล่เฟย์เอาไว้ โดยยที่เฟย์ยิ้มบางให้โโมะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แล้วเฟย์ ขอถามหน่อยนะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ยังรักพี่ฟางเต้มร้อยอยู่หรือเปล่าพี่โมะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" กะ ก็ เต็มร้อยดิ ถามอะไรแปลกๆ " โทโมะเงียบไปสักพักใหญ่ๆๆก่อนจะตอบกลับมา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่โมะเฟย์รู้นะ ว่าความสัมพันธ์ของพี่กับแก้ว เป็นยังไง เฟย์ไมรู้หรอกนะว่าควมรู้สึกที่พี่มีต่อแก้วจะเป็นยังไง แต่ที่เฟย์รู้คือแก้วรักพี่มาก เหมือนกับที่พี่รักพี่ฟางมาก .. เฟย์เชื่อว่าพี่จะดูแลพี่ฟางได้ แล้วเฟย์ก็เชื่อว่าถ้าพี่ฟางรู้ว่าพี่ไม่ได้รักพี่ฟางแล้ว พี่ฟางก็พร้อมที่จะหลีกทางให้ ขอแค่พี่อย่าทำให้มันสายเกินไป " เฟย์พูด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ปกติเราไม่ชอบตระกูลนั้นไม่ใช่หรอ ไงวันนี้มาพูดแบบนี้ละ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้วก็เป็นคนดี แต่คนที่เฟย์เกลียดคือพี่ชายเธอไม่ใช่ตัวเธอ เอาเถอะคะ ถือสะว่าเรื่องนี้เฟย์ไม่เคยพูดนะ ถ้าพี่อยากไปหาเธอ พรุ่งนี้ เธอจะไปที่พัทยา ไปคนเดียว เฟย์ไปนอนละนะ บาย" เฟย์พูดแล้วเดินออกไป โทโมะยื่นคิด ว่าจะเอายังไงต่อไปดี 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 หวัดดี เรื่องนี้ไม่สนุกแล้วอ่า55 จะตัดตอนให้จบละพูดเลย 55