รักของเรา...NOT Love U
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) 16: เพราะฤทธิ์ยา หรือเพราะความรู้สึก. TK
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลายวันผ่านไป โทโมะและเฟย์ต่างช่วยกันออกตามหา สาวหวานไปทุกที่แต่ก็ไร้วี่แวว จนเฟย์เองก็เริ่มกลายเป็นคนที่เริ่มเงียบ เก็บตัว เอาแต่เหม่อลอย ทำให้โทโมะเองรู้สึกโกรธป๊อปปี้เป็นอย่างมากที่ทำให้ครอบครัวของเขาต้องวุ่นวายมากมายขนาดนี้ เขื่อนเองเมื่อได้ข่าวว่าเฟย์ไม่สบายเขาเองก็รู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไร เพียงแค่อยากเห็นผู้หญิงคนนั้นมีควาสุข มากกว่าน้ำตา
" มันยังคงปกติดีนะครับนาย " พาร์ทพูดกับโทโมะ ในห้องทำงานสุดหรู ชายหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างว่าเปล่า
"ตามมันต่อไป" โทโมะพูด
" แต่ถ้าเรารอต่อไปแบบนี้ มันก็เท่ากับว่า เราก็ยังคงปล่อยให้คุณฟางอยู่กับพวกมันนานกว่าเดิมนะครับ" กั้งพูดออกมาด้วยความร้อนใจ
" แล้วนายคิดว่าฉันดีใจงั้นหรอที่เห็นผู้หญิงของตัวเองไปอยู่กับมัน" โทโมะหันกลับมาพูดกับกั้งด้วยน้ำเสียงที่โมโห ก่อนจะกำมือแน่น กั้งกำมือเข้าหากันก่อนจะก้มหน้าให้โทโมะ
" หึ!! คงไม่นานที่มันจะแสดงตัวออกมา" โทโมะพูดแล้วมองภาพหญิงสาวคนหนึ่งที่แต่งตัวด้วยเตรสสั้นรัดรูป กำลังนั่งดื่มอยู่ในผับใหญ่ ก่อนจะยิ้มร้ายกาจ
" อย่าทำหน้าปงิกอย่างั้นสิ" เมย์ เพื่อนสาวของแก้วที่พาหญิงสาวมาเที่ยว เห็นแก้วเอาแต่นั่งดื่มนิ่งๆ ก็เดินเข้าไปพูด
"ไม่มีอารมณ์นี่นา" แก้วหันไปตอบเพื่อนสาวก่อนจะยิ้มบางๆให้กับเพื่อน
"เอ้า!! งั้นวันนี้ก็ดื่มมันเข้าไป ไม่เมาไม่ต้องกลับดีไหม!" เมย์พูดแล้วยกแก้วให้เพื่อนสาว แก้วยิ้มแล้วรับมาก่อจะดื่มรวดเดียวจนหมด เช่นเดียวกับเมย์ จนกระทั่งเวลาผ่านไป แก้วแล้วแก้วเล่า ที่ถูกหญิงสาว ดื่มเข้าไป จนทำให้ ทั้งแมย์และแก้วเริ่มไม่ไหว
"อื้อ..อ่อยนะ" แก้วพูดไม่เป็นภาษเพราะว่าความเมา เมื่อรู้สึกได้ว่ามีคนมาอุ้มตัวเอง
"เป็นเมรีขี้เมาตั้งแต่เมื่อไร" เสียงทุ้ม ของคนคุ้นเคยเรียกสติของหญิงสาวกลับมา แก้วค่อยๆเพ่งมองชาายหนุ่มที่อุ้มตัวเองอยู่ ก่อนจะต้องโวยวาย
"ปล่อยฉันนะ" แก้วดิ้นไปมา
"ถ้าอยากจะตกก็ดิ้นต่อไป" โทโมะพูดก่อนจะอมยิ้มเมื่อเห้นหญิงสาวยอมหยุดดิ้น ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวเดินออกไป
คอนโด...
ตุบบ!
"อือ..." แก้วบิดตัวไปมาก่อนจะนอนหันหลับตาพลิ้มอย่างสบายใจ อยู่บนเตียงนอนของชายหนุ่ม โทโมะส่ายหน้าช้าๆก่อนจะเดินเข้าไปค้นกระเป๋าของหยิงสาว
หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้คะ....
"............" โทโมะเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์ของหยิงสาวต่อหา บุคคลที่เขาตามล่าตัวแต่ก็ไร้วี่แววในการตอบกลับ
"O-o...." แก้สค่อยๆพลิกตัวแล้วลืมตาขึ้น ก่อนจะต้องตกใจเมื่อเห้นโทโมะยืนมองเธออยุ่ปลายเตียง ก็รีบเด้งตัวขึ้นมา
"เอาโทรศัพท์ฉันมานะ" แก้ว พูดเมื่อเห้นที่มือของชายหนุ่มมีโทรศัพท์ของเธออยู่ ชายหนุ่มยืนกอดออกมองหญิงสาวนิ่งๆ
".........."
" พี่ชายของเธออยู่ที่ไหน" โทโมะถามแก้วนิ่งๆ
" ฉันไม่รู้"
"พี่น้องกันแต่กลับไม่รู้ เชื่อคงโง่!" โทโมะพูดกลับด้วยหน้าตาย แก้วมองโทโมะอย่างไม่ค่อยพอใจ
" ก็เหมือนกับคุณไง สามีภรรยากันแต่กลับไม่รู้ ว่าภรรยาตัวเองหายไปไหน ดีมากเลยเนาะ!" แก้วตอบกลับก่อนจะยิ้มเยาะใส่โทโมะ โทโมะตรงดิ่งเข้าไปคร่อมร่างบางเอาอย่งรวดเร้ว
"นี่กะจะอ่อยฉันละสิ " ชายหนุ่มพูดแล้วไล่สายตาลงไปที่เนินอกขาวขอวหญิงสาวที่โปล่ออกมาจากเกาะอกสีแดง รัดรูป แก้วกรีีดก่อนจะทุบชายหนุ่มรัว
"ต่ำ! คิดเป็นแต่เรื่องชั่วๆสินะ ฉันไม่มีวัคิดแบบนั้น " แก้วพุดใส่หน้าโทโมะ จนชายหนุ่มเองก็โมโหไม่น้อย
""อื้อ!!" แต่ยังไม่ได้ทัอะไร โทโมะก้มลงปิดปากหญิงสาวอย่างร้อยแรง จนแก้วเริ่มเคลิ้มตาม
"ในเมื่อพี่เธอทำร้ายคนที่ฉันรัก มันก็ต้องเจ็บเหมือนกัน" โทโมะถอนจูบแก้วออกมาแล้วพูดก่อนจะก้มลงจูบอีกครั้ง แล้วเดินออกไป เพื่อไปหยิบยาเม็ดหนึ่ง แก้วปรือตามองตามแล้วถอยหลังหนีด้วยความกลัว
"ไม่นะ อย่านะโทโมะ" แก้วถอยหลังหนีด้วยความกลัว เพราะเธอรู้ดีว่ายานั่นคือยาอะไร
".........." โทโมะเดินเข้าไปยัดเม็ดเ็กสีขาวกลม ใส่ปากของหญิงสาว อย่าแรง จนแก้วเองสำลัก แล้วรีบรับน้ำของชายหนุ่มมาดื่น ก่อนจะต้องน้ำตาไหลเมื่อรู้ตัวว่าพลาดไป โทโมะมองหญิงสาวที่ร้องไห้อยู่บนเตียงก้ยิ้มแล้วเดินไปหยิบกล้องออกมาวางที่โต๊ะไม่ไกลจากเตียง
"ดุสิว่ามึงจะทนได้แค่ไหน " โทโมะกระตุกยิ้มร้ายกาจแล้วกดบันทึกวิดีโอ ก่อนจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่ร้องไห้ทุรนทุรายเพราะฤทธิ์ยา
"ทะโทโมะ ชะช่วยแก้วด้วย" แก้วเห็นชายหนุ่มก็รีบคลานเข้าไปกอดชายหนุ่มเอาไว้ ตอนนี้หยิงสาวไม่มีสติเหลือแล้ว เพระาฤทธิ์ยาและความเมาของเะอด้วย
"ฉันมีภรรยาแล้ว เราไม่ควรทำแบบนี้ " โทโมะแกล้วทำเป็นปัดมือหญิงสาวออกแล้วจะเดินหนีแต่แก้วรั้งแขนชายหนุ่มเอาไว้ก่อนจะเอาแขนคล้องคอชายหนุ่มเอาไว้
"แก้วรักคุณนะคะ รักคุณมาตลอด ฮึกฮืออ....แก้วรักคุณ" แก้วดึงโทโมะเข้ามาจูบ รสจูบที่ไม่ประสีประสาของหญิงสาว ทำเอาหัวใจของชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาอยางจะเป็นคุมเกมส์สะเองแต่อตตนนี้เขาคงต้องยอมให้แม่ตัวดี คุมไปก่อน
"อื้อ!!" แก้วถอนจูบโ?โมะออกมาก่อนจะจูบกลับอีกครั้งแต่คราวนี้กลับเป็นชายหนุ่มที่ไม่ยอมให้หญิงสาวรุกล้ำ หรือคุมเกมส์อีกต่อไป หญิงสาวใช้มือข้างหนึ่งแกะกระดุมร่างสูงตรงหน้าออก เช่นเดียวกับโทโมะที่ไม่ยอมอยู่นิ่ง
" อืมอ่าส์ โทโมะ" แก้วครางออกมาอย่างพอใจเมื่อชายหนุ่มก้มลงดูดคลึงยอดอกคู่งามของหยิงสาวอย่างร้อนแรง ก่นอที่แก้วจะดันให้โทโมะล้มไปที่เตียงแล้วตัวเองก็ค่อยๆเคลื่อนไปคร่อมชายหนุ่มเอาไว้
"อ่าส์..แก้วอืมม " ชายหนุ่มครางออกมาอย่างพอใจ เมื่อหญิงสาวหยอกล้อกับแกนกลางของตัวเองอย่างหสนุกโดยไม่มีเขินอายแต่อย่างใด อาจจะเพราะฤทธิ์ยา และความเมา หรืออาจจะเป็นความต้องการของเธอเองลึกๆ...
"อืมม เธอนี่มันร้อนแรงจริงๆแก้ว" ชายหนุ่มหลับตาเพื่อผ่อนความเสียงที่หยิงสาวมอบให้กับเขา ก่อนจะค่อยลืมตามองหญิงสาวที่กำลังใช้ปลายลิ้มร้อนๆ เล็มเลียอยู่บริเวรปลายยอดแกนกลางของเขาเอง ก่อนจะอดไม่ไหว จับหญิงสาวมาจูบอย่างร้อนแรงพร้อมกับพลิกให้แก้วมาอยู่ใต้ร่างชองตัวเอง
"อืมมอือ โทโมะ" แก้วแอ่นตัวขึ้นเพื่อให้ชายหนุ่มปรนเปรอเธอได้อย่างมากขึ้น โทโมะยิ่งชอบใจ ร่างกายของสาวตรงหน้ามันช่างหอมหวาน จนเขาเองก็แทยคลั่งเหมือนกัน
"อ๊ะ!! อ๊ะ อ่าส์..." แก้วพลิกโทโมะมาใต้ร่างตัวเองก่อนจะจับแกนกลางของชายหนุ่มสอดใส่เข้าไปในช่อดอกไม้ช่องามที่ตอนนี้มีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาอย่างมากมาย
"อืมอ๊ะ อ๊ะ..อ่าส์ แรงอีกได้ไหม อืมม" แก้วครางไม่เป็นภาษเมื่อชายหนุ่มเริ่มขยับสะโพกแรงขึ้นก่อนหญิงสาวจะเด้งตัวกอดชายหนุ่มเอาไว้
"อ๊ะอ๊ะ...อ่าส์อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ " เสียงกระกันของเนื้อกับเนื้อ ดังไปทั่วห้องแสดงถึงความร้อนแรงของบรรักที่ร้อนแรง แก้วเองดึงโทโมะมาจูบลกลิ้นกันอย่างร้อนแรง จนชายหนุ่มเร่งขยับสะโพกเร็วขึ้นไปเรื่อย จนทั้งสองคนไปถึงฝั่งใฝั่น
"......" ชายหนุ่มถอนแกนกลางออกจากตัวหญิงสาวแล้วหยิบภาคลุมตัวมคลุมก่อนจะเดินไปที่กล้องแล้วกดปิดมันก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ
"ยะอย่าเพิ่งไปได้ไหม อืมม" แก้วค่อยๆพยุงร่ากงายของตัวเองเดินมาหาชายหนุ่มแล้วดึงโโทโมะไปจูบ โทโมะเองก็ไม่ยอมอยู่สุกข์ ค่อยๆวางกล้องเอาไว้ที่เดิมก่อนะจะช้อนตัวหญิงสาวไปที่เตีนงโดยที่ปากของทั้งคนยังคงทำหน้าที่เหมือนเดิม
"อะ อ๋าส์ แรงอีกโทโมะอืมม อ๊ะ อ๊ะ.." เสียงบทรักที่ร้องแรงดังไปตลอดทั้งคืน ทั้งสองคนผลัดกันแสดงบทรักให้กันและกัน จนถึงรุ่งเช้าของวันนใหม่...
เอาโทโมะแก้วไปก่อนนะ ...เดี๋ยวเฟย์กับเขื่อนตามมา เอาเป็นคู่ๆๆไปละกัน...
ปล.. พี่โมะร้ายนะ คอยดูนะว่าพี่ป๊อปจะทำไง 555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
