รักของเรา...NOT Love U

9.6

เขียนโดย mintmathuros

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.

27 ตอน

213 วิจารณ์

46.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

1) 1 : ประมูล

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ณ เมืองแห่งท้องทะเลที่ปกคลุมไปด้วยท้องฟ้าที่มืดมิด ภายในห้องโถงของโรงแรมชื่อดังกำลังมีการจัดการงานประมูล เครื่องเพรชน้ำงาม นั่นเป็นเพียงแค่ด้านหน้าเท่านั้น เพราะงานนี้มันมีอะไรที่ทุกคนอาจจะยังไม่รู้

" เอาละครับ เราก็มาถึงเครื่องเพรช ชิ้นสุดท้ายแล้วน่ะครับ เริ่มต้นที่ 500,000 บาทครับ " เสียงพิธีกรพูด ...

" 600,000 " เสียงทุ้มฝั่งขวามือดังขึ้น

" 800,000" เสียงฝั่งด้านตรงข้ามดังขึ้นเช่นกัน ชายหนุ่มทั่งสองคนจ้องกันด้วยสายตาเย็นชา จนน่ากลัว

" 800,000 ครั้งที่ 1 ครับ ครั้งที่ 2 ครับ ..." เสียงพิธีกรพูดอย่าตื่นเต้น

" 1,000,000 " ...

" ฮู้ววววๆๆๆ " เสียงตกใจของบรรดาแขกคนอื่นๆๆที่เข้ามาเพื่อที่จะประมูลเครื่องเพรขเหมือนกัน แต่ชิ้นสุดท้ายนี้คงจะไหวจริงๆๆ เมื่อได้ยินเสียงค่าราเพชรชิ้สุดท้ายก็ต้องตกใจ

" 1,500,000 " ....

" เอาละครับ ล้านห้าครั้งที่ 1 ครั้งที่ 2 ครั้งที่ 3 "

ตุบ!!!

พรึ่บ!!!

" ว้ายยย!!! "เสียงของนางแบบที่สมเครื่องเพรชร้องออกมาอย่างตกใจ แขกในงานต่างวิ่งหนีกันอย่างหวาดกลัว

พรึ่บ!!

" ฟาง..." เสียงทุ้มดังขึ้นแล้วรีบวิ่งไปหานางแบบแสนสวยที่สลบอยู่บนเวที ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นมา

" เรียบร้อยใช่ไหม " เสียงทุ้มนุ่มถามเพื่อนคนสนิทที่ยื่นดูเหตุการณ์อยู่ข้างกาย อย่างนิ่งๆๆ

" เรียบร้อย เพรชอยุ่ที่เราแล้วละ " เขื่อน...ชายหนุ่มนักฆ่าเพื่อนสนิทของป๊อปปี้ นักธุรกิจที่เป็นเพียงการบังหน้าเท่านั้น ที่จิง พวกเขาก็มาเฟียดีดีนี่เอง

" เล่นกันขนาดนี้เลยงั้นหรอ " เฟย์ สาวเปรี้ยวเดินเข้ามาหาพี่สาวและเพื่อนชายก่อนจะมองไปทางกลุ่มผู้ชายที่ยืนอยู่มองมาทางพวกเขา

" พาฟางกลับก่อนแล้วเราค่อยว่ากัน " โทโมะ... ผู้บริหารอสังหาที่มีชื่อเสียงโด่งดัง พูดก่อนจะมองร่างบางในอ้อมกอดอย่างห่วงแหน แล้วช้อนอุ้มร่างบางเดินลงเวทีเพื่อจะกลับออกไปแต่...

" ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างนายจะพลาด " เสียงทุ้มเรียบน่ากลัวเดินเข้ามาดักโทโมะเอาไว้ โทโมะมองหน้าป๊อปปี้เขม็ง

" คำว่าซื่อสัตย์คงไม่มีสำหรับคนอย่างพวกนาย ฉันไม่คิดมากหรอก ฉันพลาดเองละ " โทโฒะพูดอย่างเงียบๆๆ

" ฮึ... นี่มันพนักงานในบริษัทของฉันหนิ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างนายจะยอมมาอุ้มเธอ " ป๊อปปี้พูด ก่อนจะมองหน้าสาวหวานที่สลบอยู่ในอ้อมกอดของโทโมะ

" อย่ามายุ่งกับเธฮ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตื่อน " โทโมะพุดก่อนจะเดินออกไป เฟย์มองป๊อปปี้และเขื่อนด้วยสายตาหยิ่งๆๆ แล้วเดินตามพี่สาวและเพื่อนชายออกไป

" ยัยนั่นนี่หยิ่งชะมัดเหอะ.." เขื่อนพูดเมื่อมองตามเฟย์ไป ป๊อปปี้ส่ายหน้า

" แต่ก็เรียกความสนใจจากแกได้นี " ป๊อปปี้พูด เขื่อนกันมายักคิ้วให้ ป๊อปปี้หัวเราะให้ลำคอก่อนจะเดินทางกลับไปที่บ้านของตัวเอง ด้วยอารมร์ดี

บ้านไทยานนท์

" เอาไงดีโมะเราพลาดเครื่องเพรชก็เท่ากับว่าเราพลาดงานใหญ่เลยน่ะ " เฟย์พูดเปิดประเด็นเมื่อโทโมะพาฟางไปนอนที่ห้องพัก

" ไปคุยด้านนอกเถอะ " โทโมะพูดก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนของสาวหวานแล้วไม่ลืมห่มฝ้าให้หยิงสาว ก่อนจะเดินนำออกไป เฟย์อมยิ้มกับภาพที่เห็นก่อจะเดินไปปิดไฟแล้วเดินตามโทโมะไป

" พวกมันเล่นไม่ซื่อกับเรา เราเอากลับบ้างไหม " เฟย์พูดอย่างหงุดหงิดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะผ่านมา

" ใจเย็นสิ " โทโมะพูดแล้วมองหน้าเฟย์ ด้วยสายตาอ่อนลง เฟย์ถอนหายใจ เฟย์และฟางต้องย้ายมาอยู่กับโทโมะตั้งแต่เล็ก เพราะพ่อแม่ของเธอ ถูกมาเฟียฆ่า เลยต้องมาอยู่กับเพื่อนของคุณพ่อนั่นก็คือ พ่อของโทโมะนั่นเอง

" มันจะจัดงานกันเมื่อไร " โทโมะหันไปถามลูกน้องคนสนิท

" ประมาณวันจันทร์ที่จะถึงนี้ครับ พวกมันเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมหมด " กั้ง..ลูกน้องคนสนิทของโทโมะพูด

" ฮึ..ในเมื่อเราไม่ได้เป็นเจ้าภาพ ก็ใช่ว่าเราจะเป้นแขกไม่ได้นิ จริงไหม " โทโมะพุดแล้วยิ้ม เฟย์สบตาโทโมะและยิ้มเช่นกัน

" ฉันไปนอนก่อนละกัน เหนื่อยมาทั้งวันละ อ๋อ...อย่าลืมไปบอกฝันดีพี่สาวเฟยืด้วยละ ฮึฮึ " เฟย์ลุกขึ้นก่อนจะหันกลับมามองแซวเพื่อนชาย ที่อาจจะเป็นเพื่อนหรือพี่ชายสะในเวลาเดียวกัน โทโมะมองเฟย์ขำๆๆ

" นายไปพักเถอะ คืนนี้คงไม่มีอะไร " โทโมะพูด กั้งก้มหัวให้ก่อนจะเดินออกไป

แอ๊ดดดดดดด

" หวังว่าคุณจะชอบน่ะครับ คุณฟาง" เสียงปริศนาเปิดประตูห้องนอนของสาวหวาน แล้ววางช่อดอกไม้ไว้ที่หัวเตียงก่อนจะยิ้มแล้วเดินออกไป...

พี่ฟางเสน่ห์แรงเนาะ .... ใครอีกละเนี่ยยย ฮ่าาาา

#ฝากเรื่องนี้ด้วยน่ะคะ จะพยายามแต่งน่ะเอาเรื่องที่ลบไปคราวก่อนมาปรับ แต่จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดนน่ะ

ตัวละคร

สารบัญ

ตอน 2