เกลียดเธอไม่ลง.. ❤

 
 
  ฉันแทบไม่อยากยืนอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปเลยแหละ
 
    เพราะฉัน......ก็ได้เสียความบริสุทธิ์ให้กับสปายแล้ว 
 
       ฉันเลยเลือกที่จะหยิบมีดพกในครัวขึ้นมา หลังจากที่สปายไปโรงเรียนก่อนแล้ว
 
  ซึ่งเขาไม่ได้สนใจฉันเลย  เขาอาจมองฉัน....เป็นแค่...ผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่ธรรมดาคนหนึ่ง
 
      ที่ถูกผู้ชายเลวๆ อย่างสปายเหยียดหยาม แบบไม่มีชิ้นดี ทุกอย่างมันจบลงแล้ว
 
    "เธอจะทำอะไร"  สปายถามก่อนจะมองหน้าฉัน  ฉันก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาเขา
 
         สายตาคมกริบนั้นมันช่างเย็นชาฉัและไร้ความรู้สึก
 
     "เอ่อ......คือ........ฉันไม่อยากอยู่นี้แล้ว"  ฉันกลั้นใจพูดไป  แล้วหันกลับมามองหน้าเขา
 
         ที่ตอนนี้ก็เรียบเฉยเหมือนเดิม  
 
          "ถ้างั้น.................ก็ไปสิ ตายที่ไหนก็ไปสิ มันไม่เกี่ยวกับชีวิตฉัน" สปายพูด
 
      ฉันเลยเดินขึ้นไปหยิบกระเป๋าสัมภาระ ที่เหลือ
 
      เช่น โทรศัพท์    ของฉันมันก็มีแค่โทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์เท่านั้นแหละ
 
          "งั้น.....ฉันไปก่อนนะ"  ฉันมองสปาย แล้วเดินออกไป
 
 
    อยู่ๆ น้ำตาที่กลั้นไว้นานแสนนานก็ไหลออกมา  ไหลออกมาไม่
 
         ฉันห้ามมันไม่ได้ ฉัน............ฉันพยายามกลั้นมันไว้ แต่มันก็ยิ่งไหล
 
 
   ทำให้ฉันเดินเร็วกว่าเดิม   เดิน...เดิน...เดิน  
 
              และแล้วฟ้าก็ไม่เป็นใจให้ฉันเลย
 
             ฝนไม่ขาดสายเทลงมา มันเป็นฝนที่ลูกใหญ่มาก                        
  
         มันทั้งหนาวเย็น มันเหมือนความเย็นชาที่สปายมีให้ฉัน  
 
                  สงสัย....ฉันคงต้องยอมรับแล้วแหละ  ฉันหลงรักสปายแล้วล่ะ.....