บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  116.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) 20 ทำร้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“น้ำค่ะคุณป๊อป”โบว์เดินเข้ามาเอาน้ำมาเสิร์ฟให้ป๊อปปี้ที่นั่งดูแบบบ้านอยู่ที่มุมต่อเติมของบ้าน

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณครับ”ป๊อปปี้ยิ้มแล้วรับน้ำมาจากมือโบว์ทำให้มือสัมผัสกัน แล้วจู่ๆ ป๊อปปี้และโบว์ก็เห็น

ภาพในอดีตที่ทั้งคู่เคยเป็นพี่น้องกันมาก่อน ภาพที่ป๊อปปี้และโบว์ หัวเราะมีความสุขด้วยกันตาม

ประสาพี่น้องในอดีตแล่นเข้ามาในหัว

 

 

 

 

 

 

 

“คุณโบว์ เป็นอะไรรึเปล่าครับ”ป๊อปปี้ได้สติรีบวางแก้วน้ำแล้วเข้าไปประคองโบว์ที่เหมือนะเป็นลม

 

 

 

 

 

 

“โบว์ไม่เป็นอะไรค่ะคุณป๊อป ไม่เป็นไร”โบว์ที่ถูกป๊อปปี้ประคองก็พูด

 

 

 

 

 

“อะไรกันน่ะยัยโบว์”มีนเดินเข้ามาเห็นโบว์อยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรค่ะคุณมีนโบว์ขอตัวก่อนนะคะ”โบว์ตกใจรีบผละจากอ้อมกอดแล้วรีบเดินไป

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอกครับผมก็แค่ช่วยโบว์เค้า เมื่อกี้เหมือนเค้าจะเป็นลมน่ะครับ คงจะโหมงาน

หนัก”ป๊อปปี้พูดแกม้ป็นห่วงโบว์

 

 

 

 

 

 

“ยัยโบว์ก็ทำงานหนักเป็นประจำอยู่แล้วล่ะค่ะอย่าไปสนใจเลย ทำไมคะถึงสนใจคนใช้ของมีน”มีน

รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“เปล่าครับ ผมเองแค่รู้สึกผูกพันกับโบว์เค้าแปลกๆ เหมือนกันตัวเองอยากปกป้องโบว์ยังไง

ไม่รู้”ป๊อปปี้พูดตามตรงเพราะเมื่อสัมผัสตัวโบว์เขารู้สึกผูกพันและรักโบว์มากขึ้นมาทันทีทำให้มีน

แอบเบ้ปากหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ครืดๆ เสียงข้อความมือถือของป๊อปปี้ดังขึ้นป๊อปปี้จึงเดินไปเปิดมันออกมา

 

 

 

 

 

 

ขอโทษน้าคุณสามีที่ไม่ยอมพูดด้วย รู้สึกแย่มากที่โกรธกันข้ามวัน ฟางขอโทษนะป๊อปเราหาย

โกรธกันนะๆ นี่ง้อก่อนเลยนะเนี่ย ถ้าหายโกรธตอนนี้เย็นนี้จะให้จุ๊บ10ที

 

 

 

 

ป๊อปปี้อ่านข้อความที่ฟางส่งมาให้ก็อมยิ้มออกมาทำให้มีนมองอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าคะคุณป๊อป ดูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว”มีนรีบถาม

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่าครับไม่มีอะไรหรอก พอดีว่ามีบางคนเค้าคิดถึง เออ คุณมีนครับวันนี้ไม่มีอะไรแล้วงั้นผมเลิก

งานก่อนเลยนะครับ พอดีว่าจะพาฟางเค้าไปทานข้าวกับแม่เค้า”ป๊อปปี้รีบพูดก่อนจะขอตัวออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันซะหรอก ที่พวกนายจะมีความสุขบนความทุกข์ของย่าทวดชั้น”มีนพูดอย่างไม่พอใจเช่น

เดียวกับเขริกาที่โผล่มาจากด้านหลังมีนแล้วมองป๊อปปี้ที่กระตือรือร้นกลับไปหาฟางแล้วโกรธจน

น้ำตาตัวเองไหลเป็นสีเลือด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนันท์เอาพวกกุ้งนี่ไปย่างให้คุณๆนะมือเจ็บถ้ามายกขอหนักจะลำบากเอา”เสียงของคนใช้ใน

ครัวบอกนันท์ นันท์จึงเอาถาดกุ้งมาย่างบริการให้กับพวกของภาณุและเขริกาที่พาเพื่อนมาปารืตี้ริม

หาดกัน4-5คน

 

 

 

 

 

“ว้าว ไอ้ใหญ่เดี๋ยวนี้คนใช้บ้านแกนี่มีหน้าตาแบบนี้แล้วหรอ สวัสดีครับชื่ออะไรครับ”เมื่อนันท์เดิน

เอากุ้งที่สุกแล้วไปเสิร์ฟที่ตะพวกภาณุก็ถูกเพื่อนของภาณุแซวทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบไปเลยไอ้กวิน มีหน้าที่กินก็กินไปส่วนแกไอ้ปลื้มเลิกมองแม่นั่นได้แล้ว”ภาณุสั่งเพื่อน

ทั้ง2ของตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตายใหญ่ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะกวินกับปลื้มเค้าแค่มองสาวใช้ของใหญ่เท่านั้นไม่ได้ทำอะไรสัก

หน่อย เอ มดว่าใหญ่ควรสนใจเขมเค้ามากกว่านะ รึว่าใหญ่หึงแม่นั่น”เพื่อนสาวของเขริกาอย่างมด

รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่เค้าไม่มีวันลดตัวไปเกลือกกลั้วกับเด็กในบ้านหรอกมดอย่าเหลวไหล”เขริกาพูดแล้วมองไปที่

นันท์อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะพี่มด เล็กยืนยัน เพราะนังนันท์มันก็แค่ทาสที่พ่อเอามาขายขาดที่นี่ไม่มีค่าพอที่จะให้พี่ใหญ่

เห็นค่าหรอกค่ะ แถมมันยังมีคนรักอยู่แล้วแล้ววันก่อนมันก็คิดจะหนีตามกันไปอีกด้วยนะคะ แต่ไป

ไม่รอดถูกจับกังข่มขืนกลับมาตายรังซะก่อน”คุณเล็กรีบว่าใส่นันท์เพื่อปกป้องเขริกาทันที ทำให้

เพื่อนๆที่มาปาร์ตี้ซุบซิบและมองไปทางนันท์

 

 

 

 

 

 

 

เคร้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

นันท์ที่รู้สึกอึดอัดก็เผลอทำถาดตกลงกับพื้นแล้วชนกับกระถางดอกไม้จะล้มนันท์รีบจับไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

ขณะที่นันท์พยายามจับกระถางดอกไม้ไม่ให้ล้มก็มีน้ำสาดมาใส่นันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ซุ่มซ่าม แกนี่ซุ่มซ่ามที่สุดนังนันท์ อะไรยะใจลอยถึงผู้ชายคนไหนไม่ทราบ”คุณเล็ดสาดน้ำใส่

นันท์แล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหมน้องเล็กไม่เอาสิจ้ะไม่น่ารักเลยนันท์เปียกหมดแล้วเดี๋ยวชั้นเช็ดให้”กวินพูดแล้วรีบเอา

ผ้าเช็ดหน้าเช็ดตามเนื้อตัวให้นันท์บริเวณที่เปียก แต่ก็มือปลาหมึกเลื้อยจับโน่นนี่นันท์ที่พยายาม

ขืนตัวออกจากการเกาะกุมแต่เป็นผล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าจะทำเป็นขัดขืนทำไมล่ะ ชอบไม่ใช่รึไงให้ผู้ชายเจ้าหาน่ะ”คุณเล็กเยาะเย้ยนันท์เมื่อเห็นกวิน

หนุ่มเจ้าชู้ระดับเสือผู้หญิงเพื่อนของภาณุกำลังเริ่มลวนลามนันท์ ภาณุมองภาพนั้นแล้วซดบรั่นดี

แก้วแล้วแก้วเล่าก่อนะเบือนหน้าหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่คะ เพลาๆลงหน่อยเถอะค่ะ ดื่มมากเดี๋ยวก็เมาซะหรอก”เขริกาพูดห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรผมคุมตัวเองได้เขม คุณเถอะไม่ดื่มกับผมรึไง”ภาณุพูด เขริกาจึงจำเป็นต้องดื่มกับภาณุ

อย่างเลี่ยงไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะกวิน นันท์เค้ากลัวหมดแล้ นันท์ไปย่างอาหารทะเลต่อเถอะเดี๋ยวชั้นไปช่วยนะ”ปลื้มเมื่อ

เห็นนันท์ถูกกวินรังแกและขัดขืนไม่ได้เพราะมีคุณเล็กช่วยแกล้งก็ลุกขึ้นและพานันท์ไปที่ตะแกรง

ย่างอาหารทะเลโดยมีปลื้มคอบพูดคุยเพื่อคลายความกลัวของนันท์เมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนันท์เอาของพวกนี้ไปเก็บเองจ้ะ คุณปลื้มไม่ต้องช่วยนันท์หรอกจ้ะ”นันท์รีบพูดเมื่อเลิกงาน

เลี้ยงแล้วปลื้มอาสาช่วยเก็บข้าวของกับเธอ

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิปลื้มจะไปช่วยมันทำไม นั่นน่ะงานคนใช้นะ”คุณเล็กรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ลำพองตัวว่าเป็นคนโปรดพ่อแม่ชั้นเลยกล้าดีมากสินะที่มาใช้เพื่อนชั้นเก็บของน่ะ”ภาณุเมื่อพาเข

ริกาไปนอนชั้นบนก็เดินเซลงมาแล้วเห็นปลื้มยังคงอยู่กับนันท์ก็รีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะใหญ่ ชั้นก็แค่เห็นว่านันท์เค้าเก็บของคนเดียว พวกเราเองก็ปาร์ตี้กันช่วยๆกันสิ

จะได้เสร็จไวๆ”ปลื้มพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้อง แกขึ้นไปนอนซะ แม่นี่เป็นคนของชั้น ชั้นสั่งให้ทำคนเดียวก็ต้องทำความสะอาดแค่คน

เดียว”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ไม่เกินไปหน่อยหรอใหญ่ นันท์เค้าก็เหนื่อยเป็นนะ อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยกันไป จะไปถือตัวว่า

เป็นคนใช้เจ้านายทำไม ตอนพวกเราไปเรียนเมืองนอกพวกเราก็ไม่มีคนใช้ต่างทำทุกอย่างเองนะ

อย่าลืมสิ”ปลื้มเถียงแล้วดึงนันท์เดินไปอีกทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่แม่นี่เป็นแค่ทาส จำเป็นด้วยรึไงที่ต้องสนใจความรู้สึก”ภาณุไม่พอใจบวกกับความเมา กระชา

แจนนันท์มาจากปลื้มทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง จานชามที่นันท์ถืออยู่ก็หล่นมาแตก กวินและมดรีบวิ่งเข้ามาทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ไอ้ใหญ่ถ้าเมาแล้วก็ไปนอนกับเขมสิ อย่ามามีเองแบบนี้หน่อยเลย เดี๋ยวงานมันจะไม่เสร็จ

เอา กวิน มด เอาไอ้ใหญ่ไปที เมาแล้วอาละวาดแล้วเนี่ย”ปลื้มพูดสั่งกวินกับมด ทั้งคู่พาภาณุเจ้า

ไปในบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ นันท์ไม่เป็นไรหรอกจ้ะคุณปลื้ม คุณปลื้มไม่น่าว่าคุณใหญ่แบบนั้นเลย”นันท์รีบพูดเพราะเมื่อกี้

ก่อนที่ภาณุจะถูกกวินและมดพาออกไป ได้หันกลับมาจ้องมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจมาก

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่ไม่ควรจะว่านันท์แบบนั้นเลย ถึงนันท์เป็นคนใช้แต่นันท์ก็มีหัวใจนะ นันท์ไม่ควรตะถูกว่าแบบ

นี้”ปลื้มพูดแล้วช่วยนันท์ทำความสะอาดจานชามที่ตกแตกก่อนจะเดินคุยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชีวิตนันท์เมื่อถูกขายเป็นทาสแล้ว ก็เหมือนถูกขายอิสรภาพทั้งความคิดและก็ตัวเองจ้ะ พวกเค้า

ไม่สนใจหรอกจ้ะว่านันท์จะรู้สึกอย่างไร นันท์ก็แค่ที่ระบายให้กับพวกเค้า”นันท์พูดแล้วนึกย้อนถึง

ภาณุที่ชอบข่มเหงเธอแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ นันท์ไม่ต้องเศร้านะ เอาอย่างนี้ ชั้นกลับมาจากเมืองนอกแล้ว ชั้นจะมาเที่ยวหาเธอบ่อยๆนะ

ชั้นน่ะเห็นเธอแล้วชั้นเอ็นดูเธอมากนะนันท์”ปลื้มพูดแล้วยิ้มให้นันท์อย่างอ่อนโยนเมื่อเดินมาถึง

หน้าตึกคนใช้ด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณคุณปลื้มมากนะจ้ะที่ยังเห็นค่าทาสที่ต้อยต่ำอย่างนันท์ คุณปลื้มไปนอนพักเถอะจ้ะนี่ก็ดึก

มากแล้ว”นันท์ขอบคุณปลื้มด้วยความซึ้งใจที่ปลื้มนั้นดีกับเธอ ก่อนจะขอตัวเดินกลับเข้ามาด้านใน

ตึกคนใช้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย อื้อออ”เมื่อนันท์เข้ามาด้านในนันท์ก็ร้องออกมาแล้วมีมือหนาปิดปากนันท์ไว้

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่านันท์”ปลื้มชะงักได้ยินเสียงนันท์ก็ตะโกน

 

 

 

 

 

 

“บอกไปสิว่าไม่มีอะไร”ภาณุกระซิบสั่งนันท์

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่มีอะไรจ้ะ นันท์แต่สะดุดนิดหน่อยคุณปลื้มไปนอนเถอะจ้ะ”นันท์โกหกปลื้ม ปลื้มจึงเดินออก

ไป นันท์มองปลื้มที่เดินไปแล้วก็ตกใจคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี เพราะเธอถูกภาณุจับตัวอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“หึ มารยา นี่นอกจากยั่วกวินเพื่อนั้นแล้วเธอยังจะยั่วไอ้ปลื้มอีกนะ”ภาณุว่าแล้วกระชากนันท์เข้าไป

ในห้อง

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะจ้ะ นันท์ไม่ได้มารยา นันท์ไม่ได้ยั่วใคร”นันท์พยายามพูดดีๆเพราะตอนนี้ภาณุกำลังเมามาก

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เชื่อ เธอนี่ต้องการให้ผู้ชายทุกคนสนใจเธอสินะ ดี ถ้าอยากมากชั้นก็จะสนองให้”ภาณุพูด

จบก็ผลักนันท์ลงไปนอนกับเตียง ก่อนจะกระชากชุดของนันท์กระดุมกระเด็นออกมาเผยให้เห็นชั้น

ในสีขาว ภาณุไม่รอช้า รีบปลดตะขอชั้นในออกมาก่อนจะก้มลงซุกไซร้ตามร่างกายของนันท์อย่าง

หื่นกระหาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”นันท์เริ่มหยุดให้ภาณุทำจนพอใจและร้องไห้ออกมาด้วยความช้ำใจกับโชคชะตาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร แค่นี้ทำเป็นร้องไห้ ทาสอย่างเธออย่ามาสำออยบีบน้ำตาแบบนี้”ภาณุชะงักและเงยหน้าขึ้น

มาว่านันท์

 

 

 

 

 

 

“นันท์จะร้องไห้ยังไง คุณใหญ่เองก็ไม่เคยจะสนใจ หยุดทำไมละจ้ะ ฮือๆ”นันท์พูดประชด

 

 

 

 

 

 

 

“ดี เธอบอกให้ชั้นทำต่อเองนะ”ภาณุปัดความสงสารออกไปจากหัวเมื่อนึกถึงภาพที่นันท์อยู่กับปลื้ม

ก็ก้มลงไปตีตราแสดงความเป็นเจ้าของให้นันท์ตั้งแต่ลำคอจนถึงอกสวย เนื้อตัวของนันท์ตอนนี้มี

แต่ร่องรอยแสดงความเป็นเของของภาณุเต็มไปหมด ภาณุจับขาของนันท์ทั้ง2ข้างก่อนจะรูดชั้นใน

ของนันท์ลงมาแล้วถลกผ้าถุงขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อื้อ คะ คุณใหญ่”นันท์ร้องออกมาเมื่อชายหนุ่มเอาลิ้นฉกชิมที่โพรงกุหลาบสวย ร่างบางบิดไป

มาด้วยความเสียวเมื่อภาณุเร่งจังหวะเร็วขึ้น นันท์กัดปากตัวเองเพื่ซ่อนอารมณ์ไม่ให้ร้องครางออก

มาเพราะกลัวคนอื่นๆจะตื่นมาได้ยิน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ แฮ่กๆ”นันท์ต้องร้องเมื่อจู่ๆ ภาณุก็เอาแกนกลางของตัวเองสอดเข้ามาแทนการปรนเปรอของ

เขา นันท์หอบหายใจรัวเมื่อพบว่าภาณุที่ถอดกางเกงไปแล้วกำลังโยกสะโพกเข้าออกในตัวเธอและ

กำลังถอดเสื้อออก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”ภาณุดึงนันท์เข้ามาบดจูบอย่างร้อนแรง นันท์ตกใจพยายามจะขืนแต่ด้วยสิ่งที่ชายหนุ่มปรน

เปรอให้ มันทำให้สมองของนันท์เตลิดเปิดเปิงไปหมด นันท์จึงค่อยๆเอามือโอบรอบคอภาณุไว้และ

เด้งสะโพกตอบรับชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“จำเอาไว้ ถ้าเธอไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีก เธอต้องโดนแบบนี้”ภาณุพูดแล้วดันตัวนันท์ไปนอน

ก่อนจะเร่งสะโพกให้เร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน นันท์เองก็หอบหายใจและกอดร่างสูงไว้แน่น

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า”นันท์และภาณุต่างร้องครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนที่ภาณุจะดึงนันท์ไปจูบอีกครั้ง

เพื่อไม่ให้ใครได้ยินเสียงของเขาและเธอ

 

 

 

 

 

 

“ทะ ทำอะไรจ้ะคุณใหญ่”นันท์ร้องเมื่อภาณุดึงผ้าถุงนันท์ออกไปพ้นๆตัว

 

 

 

 

 

“คิดหรอว่าชั้นจะปล่อยเธอไปง่ายๆคืนนี้ชั้นจะลงโทษเธอให้สาสม”พูดจบภาณุก็เริ่มบรรเลงเพลงรักเพลงต่อไปทันที

 

 

 

 

 

 

เกลียดเค้าแต่ทำแบบนี้กับเค้า เอ๊ะ รึว่าคุณใหญ่จะเป็นพวกสมภารกินไก่วัดน้อออ

 

 

 

 

ช่วงนี้ขอเอาพาทอดีตลงเยอะๆก่อนนะ เดี๋ยวจะกลับไปปัจุบันละ

 

 

ส่วนคู่อื่นอาจจะต้องมีสเปเชี่ยลนะ ต้องดูก่อนว่าแทรกตอนเข้าได้มั้ย

 

 

ขอแค่รีดเดอร์ไม่หายไรเตอร์ก็สามารถแต่งให้รีดเดอร์อ่านหมดล่ะ ไม่ว่าะเป็นแฟนตาซี แวมไพร์ แม่มด นางฟ้า บลาๆ ได้หมด ไม่ทิ้งกันเป็นพอ

 

 

 

    

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา