รักวุ้นวาย ยัยรุ้นน้องจอมแสบ

        ตอนนี้เวลา 17.00น. เรามารอขึ้นรถที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้วจร๊ กำลังจะออกเดินทางไปที่ค่ายกันแล้ว 

 

"น้องๆ ม. 4 มารวมกันตรงนี้นะครับ"

 

    รุ่นพี่ ม.5 เรียกพวกเราเลยไปนั่งเข้าแถวเป็นห้อง

 

"พี่จะเรียกชื่อ ใครที่ถูกเรียกแล้วเดินไปขึ้นรถคันแรกเลยนะครับ"

 

"ค่ะ"

 

"จริญญา พรปวีณ์ ธนันต์ธรญ์ เขริกา พิมประภา"

 

    เราทั้ง5คนถูกขานชื่อก่อนเลยได้ไปขึ้นรถก่อนคนอื่น ตามด้วยเพื่อนห้องเดียวกันที่ขึ้นมาตามติดๆ

 

"พี่ฟาง ดูยัยพวกนั้นสิ มองเราอยู่ได้ ไม่รู้ว่าจะมองอะไรนักหน่า"

 

"เอาน่าเฟย์ อย่าไปสนใจเลย ต่างคนต่างอยู่เถอะ"

 

"ใช่ เฟย์ อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย"

 

   พิมนั่งลงข้างๆฟาง แล้วหันไปพูดกับเฟย์

 

"Hi สาวๆ ขอนั่งด้วยคนสิ"

 

    เขื่อนที่โพล่ขึ้นมาบนรถทำเอาเรานั้นสะดุ้งใหญ่เลย

 

"ไอ้พี่หน้ายาว มาได้ไงเนี่ย"

 

    เฟย์ร้องขึ้น พลางมองหน้าเขื่อนอย่างงๆ

 

"ก็มาหาน้องเฟย์ไงครับ ขยับไปหน่อยสิ"

 

    เขื่อนบอกเฟย์ขยับ เฟย์เลยขยับไปอีกฝังหนึ่ง

 

"อ่อ พิม"

 

     ป๊อปปี้หยุดอยู่ตรงหน้าเรา พร้องเรียกพิม

 

"ไม่ต้องไล่หรอกค่ะพี่ป๊อปปี้ เดี๋ยวพิมลุกให้"

 

    หญิงสาวพูดขึ้นอย่างรู้ทัน ก็แน่น่ะสิ ที่ชายหนุ่งเรียกก็เพราะจะบอกให้เราไปนั่งที่อื่น เพื่ือจะได้นั่งกับฟาง หญิงสาวเลยไปนั่งลงข้างเคนตะที่กวักมือเรียก

 

"มาได้ไงเนี่ย"

 

"ก็เดินขึ้นมาสิ ถามได้"

 

   ป๊อปปี้ตอบอย่างกวนๆ

 

"กวนดีนักนะ ไอ้หมี อยากลงรถรึไงห๊ะ"

 

    ฟางเริ่มมีน้ำโห๋

 

"อ่ะล้อเล่นคร๊าฟ ก็พอดีว่า รถคันนั้นมันเต็มก็เลยมาคันนี้"

   (ที่จริงก็ไม่ได้เต็มหรอกนะครับ มันว่างมากต่างหาก ก็แค่อยากอยู่ใกล้ๆคนที่เรารักมันผิดหรอ อีกอย่างคันนี้มีแต่ผู้ชาย ไม่ได้ไว้ใจไม่ได้เด็ดขาด)

 

"โอ๊ย นี่แกสองคนจะเถียงกันไปถึงไหนเนี่ย เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้ายอยู่นั้นแหละ"

 

"เอาๆล่ะครับ เราจะออกเดินทางกันแล้วนะครับ คงไม่มีใครลืมอะไรนะ"

 

"ไม่ค่ะ/ครับ"

 

"งั้นก็ไปกันเลย"

 

    หลังจากที่รุ่นพี่พูดจบ รถก็ออกเดินทางไปที่ค่ายแล้ว เราก็เลยต่างคนต่างหลับกันไป เพราะอีกนานกว่าจะถึงอ่ะนะ ก็ขอพักผ่อนก่อนดีกว่า

 

   ตุ๊บบ

 

"นอนนะเด็กดี"

 

      หัวของหญิงสาวตกมาลงที่ไหล่ของป๊อปปี้ ป๊อปปี้เกรงว่าคนตัวเล็กจะเมื่อย เลยดึงยัยตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด อย่างแผ่วเบาและโอ่นโยน ทำเอาคนที่อยู่บนรถกับอิจฉากันเป็นแถว พลางลูบเรื่องผมนุ่มอย่างอ่อนโยน

 

"นี่ไอ้ป๊อปปี้ทุกคืนแกกล่อมฟาง แกทำอย่างนี้ประจำหรอ 'นะนะเด็กดี' "

 

    โทโมะเพื่อนหนุ่ม และคำสุดท้าย เพื่อนๆพูดออกมาพร้อมกัน แถมทำท่าทางเคลิ้มไปอีก ป๊อปปี้ไม่พูดอะไร หันไปสนใจร่างบางที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเค้าต่อ 

 

 

              เช้าวันต่อมา

 

"เอ้าน้องๆครับ เตื่อนได้แล้วครับ ถึงแล้วนะครับ ขอต้อนรับเข้าสู่ค่ายผูกมิตรกันแล้วนะครับ" (ค่ายอะไรไม่รู้เดาเอา 55)

 

"ถึงแล้วหรอเนี่ย"

 

   ทุกคนต่างพูดเสียงงัวเงียกันไปหมด

 

"ว๊าวว บรรยากาศที่นี่ดีจังอ่ะ"

 

   เฟย์หลังจากืี่ลงมาจากรถแล้ว ก็วิ่งไปดูรอบๆทันที

 

"ไม่เอายัยกินจุ อย่าวิ่งสิ เดี๋ยวก็สะดุดหรอก"

 

    เขื่อนที่ลงมาตามแอบดุเฟย์นิดๆ

 

"เราไปเข้าแถวกันตรงนั้นกันนะ"

 

    พวกเราเดินไปเข้าแถว รอเช็กชื่อ กันเป็นห้อง

 

"เอาล่ะครับ ฟังพี่นะครับ เราจะแบ่งห้องกัน ห้องล่ะ10คน เรานอนที่ไหนก็เลือกเอานะครับ มันมีอยู่5เตียง เตียงล่ะ 2คน แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมารอทำกิจกรรมต่อนะครับ"

 

"ป๊อปปี้ นอนกับป๊อปนะคะ ป๊อปกลัวอ่ะนะๆ"

 

    ทันใดนั้นยัยป๊อปปี้ก็เข้ามาเกาะแขนป๊อปปี้ทันที่ ส่วนยัยหวาย ยัยมิล่า ยัยขนมจีน และยัยแจม ก็เข้ามาเกาะแขนหนุ่มๆเหมือนกัน ทำเอาสาวนั้นสติขาดพึ่งไปเลย

 

"ด่าไร้ยางอายเนอะ ว่าที่ภรรยาเค้ายืนอยู่ตรงนี้ทั้งคน ยังเสนอหน้าเข้ามาขอให้เค้าไปนอนด้วยอีก "

 

     พิมพูดขึ้นทำเอายัยป๊อปปี้หน้าแหกเลย เพราะพิมพูดแรงไป จนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว

 

"ใช่ ปล่อยเถอะ ฉันจะไปอยู่กับฟาง เธอเป็นใครกัน เสนอหน้ามาได้ รู้จักอายบ้างเหอะ"

 

     ก๊ากๆๆๆๆสะใจจริง นายพูดถูกใจฉันมากเลยป๊อปปี้ อิอิ ป๊อปปี้สะบัดป๊อปปี้ออก แล้วไปยืนประกบฟางทนที

 

"กรี๊ด แก..นังฟาง ยัยหน้าไม่อาย"

 

"โอ๊ย ยัยป๊อปปี้ ก่อนจะพูดให้คนอื่น หัดดูตัวเองสะบ้าง ฉันว่าเอาเวลามาที่เธอมายุ่งกับแฟนชาวบ้าน ไปเลี้ยงสมองเธอบ้างก็ดีนะ คิดแต่เรื่องโง่ ว่างๆก็หัดกินปลาซะบ้าง จะได้ฉลาด"

 

    จินนี่อดไม้ได้ พูดออกมาแทบไม่เหลือคำว่านางฟ้าเลย ป๊อปปี้ถึงกับหน้าขึ้นสีเลยทีเดียว

 

"นังจินนี่แกว่าฉันโง่หรอ"

 

"นี่โง่มากขนาดนั้นเลยหรอ พูดถึงขนาดนี้ยังจะมาถามอีก ไม่สวยแล้วยังโง่อีกนะเธอนิ"

 

"ใช่ๆพิมพูดถูก หน้านี่คงผ่านมือหมอมาเยอะสินะ"

 

     จินนี่กับพิมโต้ตอบอย่างสนุกปาก ไม่มีใครยอมใคร

 

"นี่นังพิมแกว่าเพื่อนฉันหรอ"

 

   มิล่าเดินเข้ามาหาพิม อย่างเอาเรื่อง แต่เคนตะมาขวางทางไว้

 

 

"หลบไปนะคะเคนตะ มิล่าจะตบมัน"

 

"จะตบเพื่อนฉันหรอห๊ะ ฝันไปเถอะ อยากตบมันก็ไปหาตบที่ไร่สิ"

 

     ฟางที่เข้าไปเสริมอีกคน สงครามกำลังจะเกิดดีนะ ที่รุ่นพี่มาห้ามไว้ก่อน ไม่งั้นนะ มันแน่ล่ะ

 

"ไปเถอะ พวกเรา อย่าเอาเวลาทอง ต้องไปโดนสนิมเลย สกปรก"

 

     แก้วพูดก่อนจะลากเพื่อนๆออกมาทำให้ยัยพวกนั้นยืนมองอย่างแค้นๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากเดินไปที่ห้องพักตัวเอง

 

 

    ด้าน หวาย ป๊อปปี้ มิล่า ขนมจีน แจม

 

"เจ็บใจนัก ยัยพวกนี้มันจากปากดีมากไปแล้ว"

 

     พอมาถึงห้อง หวายก็โยนกระเป่าลงทันที

 

"ใจเย็นหวาย เราต้องเอาคืน"

 

"จะยังไงอีกล่ะ ขนมจีน พวกโทโมะ เข้าข้างพวกมันอ่ะ"

 

"เข้าข้างก็ช่างสิ เราจะไปยอมทำไม เราทำอะไรมันต่อหน้าไม่ได้ เราก็ทำลับหลังสะเลยสิ"

 

     ขนมจีนพูดขึ้น

 

"หึๆ งานนี้พวกแกไม่รอดแน่ นังมารหัวใจ"

 

   หวายกลั้นเสียงหัวเราะอย่างน่ากลัว

 

"ทำยังไงก็ได้ ให้มันเจ็บ เจ็บปางตาย"

 

"ไม่อยากหรอก ป๊อปปี้ รับรองว่า เราได้สมใจแน่ๆ"

 

"งั้นเราก็เอามันคืนนี้เลยสิ ไม่อยากเห็นหน้ามันนานๆ มันปวดใจ"

 

"ได้สิ "

 

 

หึๆๆ ยัยพวกนี้จะทำอะไรสาวๆนะ รอติดตามนะคะ