คือความรัก ...MY LOVE
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.33 น.
แก้ไขเมื่อ 5 กันยายน พ.ศ. 2557 20.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7) คือ..ความรัก ตอนที่ 6
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
เรื่องยาว(มั้ง): คือ...ความรัก (My Love)ภาคต่อยายเฉิ่มหน้าใสฯ
ผู้เขียน : ออมอนี่_cake
Rate : PG -17 [เรทรั่ว+ภาษาพ่อขุนรามคำแหงมหาราช...สาธุ]
PS# อย่าได้หาสาระจากเรื่องนี้ เพราะมันไม่มี .... สวัสดีชาวโลก
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ตอนที่ 6
“โทโมะกับจินนี่จับได้เลขเดียวกัน ต้องเป็นคู่บัดดี้กันนะ อ้อ แล้วก็ไปทำอะไรให้เค้าโกรธก็จัดการด้วยล่ะ ยังไงก็ต้องดูแลกันไปจนกว่าจะหมดเทอมนี้เข้าใจนะน้องหน้าหล่อ!!!”
งานเข้าคนหล่อแล้วครับ
ถ้าต้องอยู่กับยายมนุษย์ประหลาดนั่นทั้งเทอม ผมคงบ้าตายแน่ ๆ หายนะครับ
ฮือออออออออออออ แม่จ๋า
“ว้าว ดีจังจินนี่แกจับได้บัดดี้กับโทโมะคนหล่อหน้าญี่ปุ่นคนนั้นอ่ะ โอ้ยยยย อิจฉา!!!”
“หึ ถ้าจินนี่จะเอาเสียอย่าง ไม่ว่าจะอะไรก็ต้องได้ทั้งนั้นแหล่ะ จินนี่ไม่ยอมถูกจับคลุมถุงชนแน่ ๆ กับพวกอ้วนลงพุงที่ไหนก็ไม่รู้ ฮึ้ยยยยย ”
.
.
..
“แก้วครับ อันยอง อยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย”
“อ๊ะ คุณปาร์คอันยองฮาเซโยค่ะ มาอ่านหนังสือเหรอคะ ขยันนะเนี่ยมาตั้งแต่เปิดเทอมเลยค่ะ”
“เปล่าครับ ไลน์คุยกับเขื่อน มันบอกว่ามาหาหนังสือทำรายงานกัน ผมว่างก็เลยแวะมาครับ ได้การบ้านตั้งแต่วันแรกเลย แย่หน่อยนะครับ”
“ไม่หรอกค่ะคุณปาร์ค พอดี ดร. ท่านไม่อยู่ก็เลยสั่งงานไว้ อีกอย่างงานก็น่าสนใจมากค่ะ แก้วใจชอบ ไม่แย่ค่ะ”
“......มีเรียนต่อไหมครับ”
“ไม่มีค่ะ วันนี้เรียนแค่ 2 ตัวค่ะ คุณปาร์คมีอะไรให้แก้วใจช่วยไหมคะ”
“เอ่อ .... ผมอยากดูหนังครับ อยากได้คนใจดีแถวนี้ไปนั่งดูเป็นเพื่อน ถ้าจะกรุณาน่ะครับ”
“ฮะๆๆๆ คุณปาร์คพูดตลกจังค่ะ เดี๋ยวแก้วใจถามคุณเฟย์ให้นะคะ พอดีคุณเฟย์ไปเข้าห้องน้ำอ่ะค่ะ อ้ะ!! คุณเฟย์คะทางนี้ ๆ คุณปาร์คอยากคุยด้วยค่ะ เดี๋ยวแก้วไปหาหนังสือก่อนนะคะ ไว้เจอกันค่ะคุณปาร์ค”
“เดี๋ยวครับแก้ว แก้วครับ....”
“อะไรยังไงยะนายจองปาร์คของคุณแก้ว”
“ฉันจะชวนแก้วไปดูหนังด้วย แต่แก้วคงไม่อยากไป เฮ่อออออออออออ”
“ฮิ ๆๆ นายไปพูดแบบไหนล่ะ? บอกเค้าไปตรง ๆ หรืออ้อมโลก? ถ้านายอ้อมโลก บ่องตงเลยนะ ทำยังไงนายก็ไม่ได้สิ่งที่ปรารถนาแน่ ๆ อีกอย่างตอนนี้สติของแม่นั่นอยู่ที่หนังสือค่ะ แม่นั่นกำลังกระหายในหนังสือ และจะหลุดอยู่ในโลกส่วนตัวอีกประมาณ 1 ชั่วโมงนะคะ รอได้ไหม ถ้าได้จะสอนให้ว่าต้องทำยังไง”
“เพื่อนเขื่อนก็บอกเพื่อนเบแล้วไงครับ ว่าให้พูดตรง ๆ แก้วใจไม่ใช่คนมีเครื่องปรุงเยอะ แก้วใจน่ะเป็นผ้าสีขาวครับ เพื่อนเบสาดสีอะไรใส่ก็เป็นแบบนั้น ไม่ได้กลายพันธุ์ไปไหนนะครับ”
“นี่นายกบจะพูดให้งงทำไม คนอย่างยายแก้วน่ะโลกสวย ไม่เคยเห็นอะไรไม่ดีนอกจากในข่าวทางทีวีเท่านั้น อยากให้รับรู้อะไรก็ต้องบอกไปตรง ๆ อยากกินข้าวด้วย อยากชวนไปดูหนัง อยากจีบ ก็ต้องบอกตรง ๆ ไม่ต้องอ้อมโลก แม่นั่นไม่เข้าใจหรอกนะ ตามเค้ามาเกือบปียังไม่รู้อีกเหรอ? ที่เคยบอกไปไม่เคยเก็บมาคิดเลยใช่ป่ะเนี่ย คุณจองเบปาร์คคึ!”
“ก็มันไม่กล้านี่ครับ อีกอย่างแก้วก็บริสุทธิ์จริง ๆ ผมกลัวว่าถ้าพูดไปแล้วแก้วใจไม่ชอบ เกิดกลัวผมขึ้นมา ผมตายแน่นะครับ”
“จ้ะ พ่อคนขี้กลัว รู้ว่าเสี่ยงก็คงต้องขอลองนะคะ ประเดี๋ยวโดน ม ค ป ด จะหาว่าสวยไม่เตือนนะคะ”
“.......”
แอบฟังอยู่นานละ หลังจากแยกย้ายจากบัดดี้และรุ่นพี่ที่เคารพมาได้ ก็ตรงดิ่งมาที่หอสมุดทันที วันนี้รู้ว่าลูกเจี๊ยบเรียน 2 วิชา และวิชาบ่ายก็ได้รายงานมาทำ ยังไงซะคนน่ารักของผมก็ต้องมาที่นี่ ไม่ว่าจะจำได้หรือไม่ว่ามีนัดกันก็ช่างแม่มครับ เดี๋ยวค่อยมาบังคับเอาที่นี่ก็จบครับ
แต่ก็มาได้ยินถ้อยคำที่มันไม่เข้าหูสักเท่าไหร่ เพราะ "ม" ที่กล่าวถึงอยู่นั้น ยายป้าจะให้เป็นตัวแทนของผมใช่ป่ะล่ะ
เฮอะ!!!
ถึงแม้จริง ๆ แล้วก็พอรู้อยู่บ้างว่าคุณเบยองอะไรนี่คิดยังไงกับยายลูกเจี๊ยบ แต่พอมาได้ฟังใกล้ ๆ แบบนี้ ก็รู้สึกหวั่น ๆ สิครับ
รู้สึกว่ารุ่นพี่คนนี้จะคิดไปไกล
อยากได้ อยากครอบครองคนของเขา
แต่เผือกมีความเป็นสุภาพบุรุษกว่าเขาเยอะ
เขาตอบไม่ได้ว่าตอนนี้ลูกเจี๊ยบจะมีใครในใจหรือเปล่า
แม้อีกใจก็หวังไว้ว่าจะไม่มี ดังนั้นเขาจึงยังมีหวัง
โดยที่ลึก ๆ แล้วเขาก็ยังกลัว.....
ผู้ชายคนนี้ แม้จะมีหน้าตาที่แย่กว่าผม แต่เผือกมีมารยาท ให้เกียรติและสุภาพ หันกลับมามองตัวเอง ก็มีดีแค่หน้าตาและความรักที่ผมบอกได้ว่าไม่แพ้ผู้ชายคนนั้นแน่ ๆ
คนเลือกไม่ใช่ผม
ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้น
แต่เป็นลูกเจี๊ยบ….
ผมไม่เคยหวั่นใจใครเท่ากับผู้ชายคนนี้ คนอื่น ๆ ก็แค่อยากแซว อยากจีบก็จริงแต่ก็เต๊าะไปเรื่อยกับหลาย ๆ คน แม้จะปฏิเสธไม่ได้ว่าคนพวกนั้นล้วนอยากได้แรร์ไอเท็มคนนี้ แต่กับผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ ผมรู้สึกได้ว่าเขาน่ากลัว ถ้าผมยังทำอะไรให้มันค้างคาอยู่แบบนี้ แก้วใจอาจจะหวั่นไหว ถ้าเกิดหมอนี่ทำอะไรถูกใจเข้าหน่อยแล้วคิดว่าเป็นความรักความชอบขึ้นมา
ผมต้องตายแน่.....แม่จ๋า ช่วยลูกด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
“ฮัลโหลครับพ่อ อ่ะเฟย์เขื่อนเดี๋ยวมานะ”
“อือ/เออ ไปเหอะ”
“เราพูดกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้วนะครับ ผมไม่หมั้น และผมก็ไม่ไปดูตัวด้วยครับ แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ....หมั้นเรอะ! จะให้ไปดูตัวกับยายช้างน้ำที่ไหนก็ไม่รู้ พ่อนะพ่อบังคับกันได้”
.
.
..
“ทำไรป้า?”
“ไอเด็กปีนเกลียว ตกใจหมดมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง มาทำไมยะ ที่นี่เป็นโซนอ่านหนังสือของเด็กปีหนึ่งรึก็เปล่า?”
“มาหาคน อยู่ไหนอ่ะ”
“แก้วหาหนังสืออยู่ คงไม่ชอบใจเท่าไหร่แน่ ถ้ามีคนไปกวน”
“คำนั้นคงใช้ไม่ได้กับผมครับคุณป้าเฟย์เย่ ขอทางหน่อยครับผมจะไปรับแฟนกลับบ้าน ......หลีก”
“เดี๋ยว อย่ามาใช้คำรุ่มร่ามกับแก้วใจ!!!”
“เพื่อนเบใจเย็น นี่หอสมุดเดี๋ยวโดนไล่ นายจะไปก็ไปแก้วใจอยู่โซนกระดูก”
".......ขอบคุณ"
“ทำไมฉันรู้สึกไม่ถูกชะตากับไอน้องข้างบ้านของแก้วใจเลย แล้วที่มันพูดหมายความว่ายังไง?”
“หึ ก็หมายความตามที่พูดล่ะมั้ง เด็กบ้านั่นก็คงกำลังจีบแก้วใจอยู่ แต่ที่แก้วใจยังบอกเราว่าเด็กนั่นคือน้องชายเพราะเธอรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ แต่เจ้าบ้านั่นมันไม่ได้คิดแบบนั้นไง”
"แก้วใจต้องเป็นของคนที่เหมาะสมอย่างฉัน..."
.
.
..
“ลูกเจี๊ยบ หาอะไรอยู่ เจอยัง....เจี๊ยบ เจี๊ยบ!”
“อ๊ะ แอลคึ!!! แก้วจะไปยืมหนังสือค่ะ มารับกลับบ้านเหรอคะ”
“อือ หิวข้าวว่ะ”
“รอ 2 นาทีนะคะ เดี๋ยวแก้วใจมา”
ก็น่ารัก น่าฟัดขนาดนี้ขอโทษนะครับพี่ยองเบ ผมคงยกให้พี่ไม่ได้ ถึงผมจะซึ้งใจในความรักและความปรารถนาดีของพี่ต่อยายลูกเจี๊ยบของผม แต่ของผมก็ต้องเป็นของผมครับ คงจะหลีกทางให้พี่ไปมีความสุขกับผู้หญิงของผม
คงไม่ได้ครับ....
“คุณหมอจริญหาหนังสือเสร็จแล้วเหรอ”
“คุณเฟย์ คุณเขื่อน คุณปาร์ค แก้วใจกลับก่อนนะคะ หาหนังสือครบแล้ว จะรีบกลับไปทำรายงานค่ะ ได้หนังสือดี ๆ มาเยอะเลยค่ะ อีกอย่างแอลคึก็หิวข้าวแย่แล้ว คงอยู่คุยด้วยไม่ได้แล้วนะคะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ อ๊ะ คุณปาร์คคะ ดูหนังให้สนุกนะคะ แก้วใจกลับก่อนค่ะ อันยอง!!”
“คะ ครับ อันยองครับแก้ว ....อ้อ คืนนี้เดี๋ยวผมโทรฯไปคุยด้วยนะครับ”
“หื้ม? ค่ะ บาย ๆๆ”
“.........”
แม่ม เหมือนโดนเอาน้ำมาสาดหน้าครับ เห็นผมยืนเป็นเสาหลักเมืองหรือยังไงครับ พูดข้ามหัวไปมาอยู่ได้ เฮอะ!!! จะโทรฯมาคุย เฮอะ!!!!!!!!!!!!!!
“สนิทกันจังนะ มีจะโทรฯมาคุยด้วยอีกว่ะ แม่ม...”
“คะ แอลคึ? คุณปาร์คเหรอคะ ก็เคยโทรมาคุยด้วยบ่อย ๆ นะคะ แต่ไม่นานหรอกค่ะ ลูฟฟี่ชอบมากวนทุกที แก้วใจเลยต้องวางค่ะ”
“ต้องไปขอบใจเจ้าลิ้นนรกไหมเนี่ย ที่ไม่กวนตอนฉันโทรฯไปคุย”
“ตอนแอลคึโทรมา ลูฟฟี่ก็เข้านอนแล้วค่ะ อ้อ ๆๆๆ เมื่อเช้าแก้วใจขอโทษนะคะ แก้วใจลืมไปทานข้าวเช้าค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้แก้วใจไม่ลืมแน่ ๆ ”
“ให้มันจริง ปล่อยคนแก่ 2 คน นั่งรอมันคงไม่ดีเท่าไหร่นะคุณหม่าม้า”
“งื้อออออออออ แก้วใจรีบนิ่ค่ะ ก็แอลคึแหล่ะค่ะ ชวนแก้วใจคุยนานเกินไป ก็เลยตื่นสายเลยค่ะ วันนี้ห้ามนานนะคะ”
“หึ ไม่รับปากว่ะ วันนี้มีเรื่องถามเยอะแยะไปหมดเลยว่ะลูกเจี๊ยบ”
“เดี๋ยวคุยกันหลังจากทานข้าวก็ได้ค่ะ คืนนี้แก้วใจจะทำรายงานด้วยสิคะ”
“อ่ะ ของเธอ”
“ว้าว หมวกลายลูกเจี๊ยบ น่ารักค่ะ ขอบคุณนะคะแอลคึ!”
“ขึ้นดิ่”
“เดี๋ยวค่ะ อันตรายนะคะเราต้องระมัดระวังค่ะ งุ้ย ทำไมใส่ยากจัง หมวกของแก้วใจเสียแล้วค่ะ มันเสียบไม่ได้ค่ะแอลคึ”
“มานี่มา ก็ของมันใหม่ มันมีตัวล็อคติดอยู่ข้างในไงครับคุณหม่าม้า"
"อ่า....ค่ะ"
"เก็บผมหน่อยดิ่เดี๋ยวโดนลมพัดแล้วมันจะยุ่ง ยางมัดผมอยู่ไหนล่ะ มาเดี๋ยวมัดเอง”
“ขอบคุณนะคะแอลคึ แอลคึของแก้วใจน่ารักที่สุด!”
…..กรุณาติดตามตอนต่อไป......
Talk: สั้นไปหน่อยอย่าว่ากันเนาะ สมองตันค่ะ 
ส่วนใครที่ตาม คอฟฟี่ 2 กับว้าวุ่น 2 คืนนี้ขอปั่นก่อนนะคะ ได้เจอเน็ตความเร็วสูงแล้ว แต่ยังไม่ได้เขียนค่ะ 
พรุ่งนี้จะลงให้นะคะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
