คือความรัก ...MY LOVE

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
เรื่องยาว(มั้ง): คือ...ความรัก (My Love) ภาคต่อยายเฉิ่มหน้าใสฯ
ผู้เขียน : ออมอนี่_cake
Rate : PG -17 [เรทรั่ว+ภาษาพ่อขุนรามคำแหงมหาราช...สาธุ]
PS# อย่าได้หาสาระจากเรื่องนี้ เพราะมันไม่มี .... สวัสดีชาวโลก
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 
 
 
 
 
 
 
ตอนที่ 4
 
 
 
 
 
 
 
“เธอก็เฝ้าฉันไว้ให้ดี ๆ สิ”
 
 
 
 
 
“แอลคึห้ามอยู่ไกลตาแก้วใจนะคะ แก้วใจจะตามแอลคึทั้งวัน!!!”
 
 
 
 
 
 
 
 
แฟนของผมใช้เวลาแต่งตัวเพื่อออกจากบ้านไม่ถึง 15 นาที
คนดีก็รีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ไอ้เรารึก็เป็นห่วง
กะว่าถ้ามีตกบันไดจะเทคตัวไปอุ้มในท่าเจ้าสาวทันที
คิดแล้วก็เขินครับ เจ้าสาวของผม
เอร้ยยยยยยย ฟิน
 
 
 
 
 
 
 
กระโปรงสีขาวลายลูกเจี๊ยบ
 
 
เสื้อฮู้ดมีหมวกสีเหลือง
 
 
 
รองเท้าผ้าใบทำมือลายลูฟฟี่
 
 
 
....
 
 
 
....
 
 
 
 
....
 
 
 
 
 
ไอ เฟี่ย ....
 
 
 
แทบล้มทั้งยืนครับ
เข่าทรุด ... น่าย้ากกกกกกกกกกกกกก
เอร้ยยยยยย โทโมะอยากได้
ต้องหยอดกระปุกแล้วจิ้มตรงไหน?
อยากได้ๆๆๆๆๆ จะเอาลูกเจี๊ยบไปเลี้ยงที่ห้องครับ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
 
 
 
ผมประบ่า เคลียข้างแก้มกลมๆ
 
 
 
แว่นตา
 
 
 
ปากห้อยสีพีช
 
 
 
ทำไมชัดจังวะ.....
 
 
 
ระยะทางที่สั้นลง ระหว่างใบหน้าจิ้มลิ้มกับจมูกของเขา
ทำไมมันยิ่งหดเข้ามาเรื่อย ๆ แบบน่าใจหายแบบนั้นกันล่ะ
เฮีย....ปากน่าจูบ เฟี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อร๊ากกกกกกกกกก แม่จ๋า หนูอยากพรากพรหมจรรย์สาวครัชช
 
 
 
 
 
 
“แอลคึ เหม่ออะไรคะ แก้วใจพร้อมแล้วค่ะ!!!! เลิกเอาหน้ามาทับแก้วใจได้แล้ว แก้วใจมองไม่เห็นข้างหน้า”
 
 
 
“อะ เออ ก็ไปสิวะ ใครใช้ให้มายืนบ้าอะไรตรงนี้ล่ะ”
 
 
 
 
 
 
พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วย
นี่ลูกเกือบจะทำอะไรลงไป
ไม่ใช่ แค่ยื่นหน้า
ยังไม่ได้แตะต้องโดนส่วนไหนทั้งนั้น
แม่ม...เสียดายโคตร!!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วใจถึงแล้วค่ะ คุณเฟย์ ”
 
 
 
 
//อยู่ไหนน่ะ อ๋อยายลูกเจี๊ยบใช่ไหม แล้วนั่นพาไอ้เด็กบ้านั่นมาด้วยได้ไงอ่ะ เออ ๆ ช่างเหอะ เข้ามาเลยนั่งรออยู่ในร้านที่เดิม//
 
 
 
 
“อ่อ ๆ ค่ะ แฮ่....คุณเฟย์อย่าดุแก้วใจสิคะ แก้วใจจำเป็นนี่คะ อีกอย่างแก้วใจจะไม่ให้เกิดเรื่องยุ่งยากแน่นอนค่ะ สัญญาเลย!!!”
 
 
 
 
//ค่ะ คุณหมอจริญ สัญญาค่ะสัญญา ชิ//
 
 
 
 
 
 
 
“บ่นไรครับเฟย์”                     
 
 
 
“บ่นยายแก้วใจ หอบเด็กข้างบ้านปากสุนัขมาด้วย”
 
 
 
“หืม?”
 
 
 
“กบจำไม่ได้เหรอ? เออ เดี๋ยวก็เจอกันละ นี่โทรบอกจองเบปาร์คหรือยัง ว่าวันนี้คุณแก้วของนางก็มาด้วยนะ”
 
 
 
“บอกแล้วครับ เห็นบอกว่าเมื่อคืนทำงานดึกไปหน่อย เลยตื่นสายแต่ก็จะรีบมานะครับ”
 
 
 
 
 
“ดี ๆ ฮิ ๆ วันนี้มีเรื่องสนุก ๆ ให้ทำแล้วสิ”
 
 
 
 
 
 
 
 
กว่าจะพาคุณหม่าม้ามาถึงที่นัดหมายก็เกือบจะตาย
ผมเองครับ ….
เพราะในหัวผมมันวุ่นวายอยู่กับยายลูกเจี๊ยบที่นั่งข้างๆ
คือคุณเข้าใจผมไหมครับ
ผมเป็นวัยรุ่นอายุ 19 ปีที่หน้าตาดีและหล่อมากๆ
ผมสูง ผมขาว และผมก็มีความสนใจในเพศตรงข้าม
มันก็เรื่องปรกติเข้าใจไหมครับ
ที่ใจมันเต้น ๆๆๆ เวลาเจอของที่อยากได้
ของที่ถูกใจ .... อยากได้
 
 
 
บัดนาว ผมเจอของที่ถูกใจ
อยากได้ อยากได้และอยากได้
อยากกินลูกเจี๊ยบ
ลูกเจี๊ยบที่หลับคอพับคออ่อน
เหตุเพราะอากาศข้างนอกมันร้อนเกินไป
ลูกเจี๊ยบที่สวมกระโปรงเกือบทุกวันเป็นปรกติ
แต่ทำไมวันนี้ดูมันสั้นผิดปรกติ
หรือเพราะความคิดชั่วๆของผมเอง
ขาวครับ....อรึ๊ก เสียงกลืนน้ำลายของผมครับ
 
 
 
ฮร่อก.....ใจสั่นเป็นบ้า
 
 
 
 
 
กว่าจะเข้ามาถึงที่นั่งยายป้าหัวหอมเน่าได้
ก็แทบจะเก็บอารมณ์ตัวเองไว้ไม่อยู่
ไม่รู้จะแซว แฟนชาวบ้าน อะไรหนักหนา
มารยาทน่ะมีกันมั้ย?
แฟนหล่อ ของเค้าตามประกบติดขนาดนี้ยังจะมอง
ปั๊ดเดี๋ยวหล่อต่อยคว่ำ!
 
 
 
 
 
 
 
“พี่แก้วสวัสดีครับ ดีใจจังที่เจอ”
 
 
 
“แก้วใจจ๋าของน้องหมวยย คิดถึงที่ซู้ดดดดดดดดดดดด”
 
 
 
“ร้านนี้ ชิพฟ่อนสตอเบอร์รี่ อร่อยมากกกกกกกกกกกเดี๋ยวผมสั่งให้ทานนะครับ”
 
 
 
“น้องแก้วครับ แวะโต๊ะพี่ก่อนครับ พี่อยากถ่ายรูปคู่กับลูกเจี๊ยบ!”
 
 
 
 
 
 
...เคร้ง...
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ โทษที ผมเดินไม่ระวังไปหน่อย”
 
 
 
 
 
แค่ใช้ขายาวๆของตัวเองให้เป็นประโยชน์
แค่แตะเบา ๆที่ขาเก้าอี้สแตนเลส
ก็แค่ทำให้เกิดเสียงดังนิดหน่อย
เงียบกันทั้งร้าน.... ผมก็แค่ทำเบาๆเองนะครับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ะ เด็กปีหนึ่งมาอยู่อะไรตรงนี้กันละเนี่ย?”
 
 
 
 
 
“..........”
 
 
 
 
“อ๋อ ๆๆ น้องชายของพี่แก้วนี่เอง มาๆ มานั่งก่อน อีก10นาทีก็จะเริ่มประชุมกันแล้วนะ เด็กๆอย่าเอะอ่ะ รุ่นพี่ที่เคารพคะ ให้มาช่วยงานนะคะ ไม่ใช่มาเกรียน ขอบคุณ”
 
 
 
 
 
สองดอก สม
มาแซวแรร์ไอเท็มของคณะ
สุดรักสุดหวงของยายป้าจอมโหด
เอ๊ะ เดี๋ยว ว่าใครเด็กวะ?
แม่ม .... กัดกูตลอด
เออ เออ เห็นว่าสนิทกับลูกเจี๊ยบหรอกนะ
ไอ เฮีย หันไปมองคนข้างๆ แม่มน่าฟัดเฟี่ย!!!!!!!!
มายืนซุกแขนอีก สูงก็แค่ไหล่ ยังจะเอาหัวฟูๆมาถูแขน
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก จะตาย
คนหล่อ not style
หัวใจเต้นแรงมาก ณ จุดนี้
แม่คนดีเล่นทำปากยู่ ขยับจมูกฟุดฟิด
ก่อนจะเอ่ยกล่าวขอโทษที่ทำตัวให้วุ่นวาย
เพราะความเซ่อของตัวเอง
แม่ม ซื่อ อิ๊บอ๋าย .... แม่จ๋าหนูอยากได้ไปเลี้ยงที่ห้องครับ
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้แก้วใจทำเปิ่นอีกแล้วค่ะ ขอโทษนะคะคุณเฟย์ กระโปรงตัวนี้คุณป๋าซื้อให้เมื่อเดือนที่แล้ว ถ้าไม่เอาใส่เดี๋ยวคุณป๋าจะงอนอ่ะค่ะ มันไม่เหมาะกับแก้วใจแน่ๆเลย คนมองกันทั้งร้านเลยค่ะ ฮือออ”
 
 
 
 
“จ้า แม่คนเปิ่น กระโปรงเอี๊ยมลายลูกเจี๊ยบ เสื้อฮู้ดเหลือง รองเท้าผ้าใบลายลูฟฟี่ โอ้ยยย เปิ่นเหลือเกินแม่คุณ มานั่งๆ ก่อนคนทั้งร้านจะละลายเพราะความเปิ่นของเธอนะคะ”
 
 
 
 
 
 
ผมรู้สึกเห็นด้วยกับยายป้าจอมโหดก็วันนี้
ทุกคำพูดครับ .... ละลายจริงๆ
ถ้าจะหันมาทำหน้าอ้อนแบบนั้นใส่ผมบ้าง
บ่องตง ตายครับ
อยากได้อะไรให้บอก คนหล่อยอมครับ ณ จุดนี้
 
 
 
 
 
 
“ให้แอลคึนั่งด้วยนะคะ คุณเขื่อน”
 
 
 
“อ๋อ น้องนี่เองที่ดูหนังด้วยกันวันนั้นสิ นั่งเลยๆ อยากกินอะไรก็สั่งนะ ร้านนี้ของเพื่อนพี่เอง”
 
 
 
 
“ขอบคุณ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
นั่งฟังพวกแผนติงต๊องของพวกรุ่นพี่ไปได้ราวๆครึ่งชั่วโมง
ก็เริ่มจะเบื่อครับ มันก็เป็นเหมือนการรับน้องทั่วไปนั่นแหล่ะ
ไม่ได้มีอะไรหวาดเสียว หรือร้ายแรงอะไร
ดังนั้นก็เลยเลิกฟัง แล้วหันมานั่งมองลูกเจี๊ยบข้างๆตัวดีกว่า
เพลินกว่ากันเยอะ ณ จุดนี้
ก่อนจะทำเป็นเนียนพิงพนักแล้วเสียบหูฟังแกล้งหลับตา
เพื่อไม่ให้ใครสังเกตได้ว่าแอบมองคนตัวเล็กข้างๆ
ก็มีสำเนียงแปร่งๆหูดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน
เหอะ....ไอเกาหลี
ชิ ไอ้หน้าตาดี แต่น้อยกว่าวิศวะคนนี้นะครับ ขอบอก!!!
หัวเราะใส่หน้าแม่ม อยากมาล้วงคองู่เห่าดีนัก!
กัดยายป้าโหดไปอีกนิด
รู้นะ จัดนายเกาหลีนี่มาเพื่อเขาโดยเฉพาะสินะ
อยากให้เขาหึงสินะ เออ หึงเว้ย หวงด้วย!!! ฮึ่ยยยยยย
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วครับ อันยอง”
 
 
 
“อ๊ะ คุณปาร์ค! อันยองฮาเซโยค่ะ อิ๊ๆ มาทำไมที่นี่คะ”
 
 
 
“หึๆ ฮ่ะๆๆ”
 
 
 
 
“นี่เป็นอะไรยะ? ใครเหยียบหางล่ะ ถึงได้ส่งเสียงได้เนี่ย นั่งเงียบมาได้ตั้งครึ่งชั่วโมง”
 
 
 
 
“ก็แค่ไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับคนที่มีอายุมากกว่า เดี๋ยวคนเค้าจะหาว่าไม่มีมารยาท”
 
 
 
 
“อะ ไอ!!!! ฮึ่ย !!!......... อ้า ใช่สิจองเบ นายเคยบอกว่าที่ร้านคุณป้าร้านนี้มีสปาเกตตี้อร่อยๆไม่ใช่เหรอ แก้วใจชอบนะ สั่งให้หน่อยสิ”
 
 
 
 
“จริงสิ แก้วชอบคาโบนาร่าใช่ไหมครับ เดี๋ยวลองเมนูนี้ ขายดีมากๆเลย”
 
 
 
 
“ว้าว ทานค่ะ แก้วชอบค่ะ ขอบคุณนะคะคุณปาร์ค!”
 
 
 
 
“ชิ...”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ คณะผมประกาศรายชื่อ นศ.รอบแอดแล้วนะครับ เห็นมีชื่อ รร เก่าของแก้วหลายคนเลยนะ”
 
 
 
 
“ฮึ เหรอคะคุณปาร์ค... นี่ๆ แอลคึ หมีบราวน์ชื่ออะไรนะคะ จะได้ให้คุณปาร์คช่วยดูให้”
 
 
 
 
“ป่านนี้มันก็ไปหาดูเองแล้วอ่ะ ไม่ต้องยุ่งน่า”
 
 
 
 
“เพื่อนของน้องชายแก้วก็เลือกวิศวะเหรอครับ อ่า ไว้ผมจะช่วยดูให้นะครับ ถ้าใช่จะดูแลอย่างดีเลย”
 
 
 
 
 
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ แอลคึเป็นห่วงเพื่อนหมีอยู่พอดี”
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ห่วงมันเว่ย”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อารมณ์เสียสุดๆ เมื่อลูกเจี๊ยบเลิกกินข้าวเปลือก
เจือกแกระแดะไปกินหัวอาหารแทน
สปาเก็ตตี้คาโบของโปรดยั่วน้ำลายตรงหน้า
ไหนจะเรื่องในมหาลัยที่มีแต่พวกแก่ๆเข้าใจนั่นอีก
ไม่ได้อยากน้อยใจนะ แต่ก็ควรสนใจกูบ้างป่าววะแม่ม
ถึงจะไม่ได้ชวนให้มาก็เหอะ
นี่แฟนนะเว้ย ฮรึก น้ำตาจะไหล งืออออออออออ
 
 
 
ขึ้นเสียงใส่แม่มเลย ก็คนมันอารมณ์ไม่ดี
เข้าใจป่ะ คนหล่อก็มีสไตล์นี้นะ มีมุมนี้อ่ะ น้อยใจ!
หวงด้วยแม่ม อย่ามาแตะแฟนหนู ฮืออออออ เอามือออกๆๆๆ
 
 
 
 
ได้แค่คิดครับ
เพราะยังเดาใจคนตัวเล็กไม่ออก
เอาตรงๆ กลัวครับ
กลัวว่าถ้าแสดงออกว่าหึงว่าหวงออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
กลัว....กลัวว่าจะไม่รู้เรื่องว่าหวง
คนหล่อเศร้าครับ
 
 
 
 
 
 
“น้องชายดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนะครับ อ้าว... ผมแก้วมันจะหล่นไปแทนเส้นสปาเก็ตตี้แล้วครับ ฮ่าๆๆ”
 
 
 
“จริงด้วยค่ะ คุณปาร์ค! แอลคึทิชชู่เปียกค่ะๆๆ ...งื้ออออ แอลคึแก้วใจไม่อยากสระผมมมมม”
 
 
 
“สม มัวแต่คุยไม่ยอมกินดีๆ แล้วทำไมหน้าแดงปากแดงวะ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ถึงจะไม่พอใจอย่างไร
แต่คนตัวเล็กตรงหน้าก็แค่เด็กซื่อๆ
สุดแสนจะบริสุทธิ์ทางความคิดคนนึงเท่านั้น
จะให้มึนตังหรือขึ้นเสียงใส่นานๆก็ทำไม่ได้หรอกครับ
หยิบทิชชู่มาให้พร้อมยื่นมือไปช่วยเช็ดคราบซอส
ที่เลอะเส้นผมสวยอีกฝั่งนึง
ก่อนจะสังเกตเห็นจมูกกับแก้มกลมๆ ที่ขึ้นสีฝาดอย่างเห็นได้ชัด
แม่จ๋า แดงยังกะลูกมะเขือเทศ หนูกินได้ไหม แงงงงงงง
 
 
 
 
 
“แก้วใจเผ็ดค่ะ งื้อออออออ”
 
 
 
“คาโบใส่พริกหรือเปล่า ยายนี่ทานเผ็ดไม่ได้นะ นั่งนิ่งๆ อย่าถูจมูกดิวะ เดี๋ยวไปดูขนมมาให้แป๊บนึง”
 
 
 
“แก้วผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าแก้วทานพริกไม่ได้ ดื่มน้ำผลไม้ก่อนครับ”
 
 
 
“ซี้ด ทานได้ค่ะ แต่ทานได้ไม่มาก คุณปาร์คไม่ผิดหรอก ของอร่อยก็ต้องเผ็ดแบบนี้แหล่ะค่ะ แก้วใจรู้ ฮืออ เผ็ดค่ะ แอลคึทำไมช้าคะ แก้วใจน้ำตาไหลแล้วเห็นไหมคะ!!!!!!”
 
 
 
 
“3ชิ้นพอนะ เดี๋ยวน้ำตาลขึ้น”
 
 
 
 
 
 
 
 
เห็นท่าไม่ดีก็เลยเอ่ยดุๆให้คนอีกฝั่ง
ที่นั่งข้างๆลูกเจี๊ยบของเขาได้รู้ตัว
ว่าไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับยายเจี๊ยบนี่เท่าไหร่อย่าสะเออะครับ
แล้วก็เลิกพูดเรื่องตำแหน่งของเขาเสียที ไม่ชอบ!
ไม่ใช่น้องชายเว้ยยยยยย *ตะโกนใส่ไมค์
น้องชายบ้าอะไรจะรู้อกรู้ใจกันดีขนาดนี้ เหอะ
 
 
 
 
เวลาลูกเจี๊ยบเผ็ด สิ่งที่นางต้องการมี 3 สิ่งครับ
 
 
 
 
ขนมหวาน
 
 
 
ผ้าเช็ดหน้า
 
 
 
และคน
 
 
 
 
สองอย่างแรก ซับน้ำตากับลดความร้อนในปากครับ
หนึ่งอย่างหลัง เอาไว้โวยวายใส่ครับ
นิสัยแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ
ทานเผ็ดไม่ได้ แต่ก็ชอบกินของที่ใส่พริก
พอเผ็ดมากๆเข้าก็ร้องหาขนมหวานกับเพื่อนนั่งข้างๆคนนึง
จะเป็นใครได้ล่ะครับ นอกจาก ด.ช.วิศวะหล่อขั้นเทพคนนี้
นางขอให้มีคนอยู่ด้วย
ให้นางเหวี่ยงใส่ งอแงใส่
แค่นั้นก็พอครับ ... ว่าแต่นี่เรียกว่าอ้อนหรือเปล่าครับ?
นานๆจะมาทีนะครับโมเม้นนี้
จริญญา ผู้หญิงที่ห่างไกลคำว่าเขินอายและขี้อ้อน
เป็นเฉพาะกับคนนอกนะครับ
ถ้าเป็นครอบครัว แม่นี่ตัวดีเลย
ขี้อ้อนเป็นที่หนึ่ง อยากจับมาฟัด
ตอนเห็นว่าอ้อนคุณลุงให้ซื้ออมยิ้มให้
เอร้ยยยยย นี่ผมคิดไปถึงไหนครับ?
กลับมาที่อาการของแม่นี่ก่อนเหอะ หายแล้วสินะ....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ยยยย เค้กดาร์กช็อค กะทิ สตอเบอร์รี่!!!!!!!!! แอลคึน่ารักรู้ใจแก้วใจค่ะ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ น้องชายหวังว่าแผนวันนี้จะไม่ล่มเพราะคนปากโป้งนะ”
 
 
 
 
“เอาไว้เตือนตัวเองเถอะครับ ผมกลัวเหลือเกินว่ามันจะไม่เข้าท่าเพราะป้าปี4”
 
 
 
“ชิ!!!!!!!!!!!!!! ไอ้เด็กบ้า!!!!!!!!!!!!”
 
 
 
“แอลคึกับคุณเฟย์ คุยกันสนุกดีค่ะ แก้วใจชอบจัง”
 
 
 
“ห้ะ นี่เรียกว่าคุย? เห้อะ ยายแก้วใจจอมเปิ่น ขอบใจที่มานะ วันนี้เด็กๆไม่ดื้อเพราะลูกเจี๊ยบใส่แว่นตัวนี้ๆๆๆ น่ารักจุงเบยยย”
 
 
 
 
“คุณเฟย์อ่า ปากแก้วใจชาหมดแล้วอย่าบีบสิคะ”
 
 
 
 
“แก้วกลับยังไงครับ ผมไปส่งนะ”
 
 
 
 
“มีขา มาเอง กลับเอง”
 
 
 
 
“คุณปาร์ค ขอบคุณค่ะ แต่แก้วใจให้น้องมาส่งเดี๋ยวกลับกับแอลคึค่ะ ไปนะคะทุกคนไว้เจอกันเปิดเทอมอาทิตย์หน้าค่ะ”
 
 
 
 
 
 
ก่อนจะแยกย้ายกันได้ก็ปาไป 4 ชั่วโมงกว่าๆ
แอบเห็นนะว่าแค่อยากมาเจอแรร์ไอเท็มน่ะ
ชิ ไอ้เด็กปีนเกลียว!!!! ปีสองปีสามทำเป็นมาจีบรุ่นพี่ เหอะ!
หันไปกัดป้าโหดนิดนึงก็จะใช้ไหล่ดุนหลังลูกเจี๊ยบออกมาจากวง
นี่ผมคงจะหลงลูกเจี๊ยบตัวนี้ไปอีกเท่านึงแน่ๆ
ออร่าความเหลืองมันเข้าตา ทั้งขาว ทั้งหอม ทั้งนิ่ม
วันนี้ฟิน แอบเนียนนั่งเบียดทั้งวัน
ขอบคุณในความเซ่อที่ทำให้เราได้มาเจอกันนะครับความหอม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถือว่าเป็นคู่แข่งไหมคะ คุณปาร์คเบ?”
 
 
 
 
“แก้วใจบอกว่าเป็นน้องชาย ฉันก็เชื่อแบบนั้นแหล่ะ ไปนะมีงานค้างจะรีบไปทำให้เสร็จ”
 
 
 
 
“แล้วเอ็งจะมาทำไมครับ เสียเวลานั่งอยู่ได้ตั้ง 3-4 ชั่วโมง”
 
 
 
 
“ใครบอกว่าเสียเวลา อย่างน้อยๆข้าก็ได้เห็นหน้าแก้วใจตั้ง
4 ชั่วโมง อิ่มได้ไป 3 วันละ ไปนะบาย”
 
 
 
 
 
 
“หึ น่าสนุกจริงๆ ฮิๆๆๆๆ เฟย์ว่าเราจะมีละครตอนบ่ายๆ ให้ดูเล่นๆไปอีกประมาณ 2 ปีเศษๆล่ะนะ นับต่อจากนี้”
 
 
 
 
“คิดอะไรแผลงๆอีกละครับเฟย์ กลับบ้านเหอะวันนี้กบเพลียแดดมากจริงๆครับ”
 
 
 
“เออ รู้แล้ว แฟนใครวะ บ่นจริง!”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมไม่บอกว่ากำลังคบกันวะ อายเหรอที่มีแฟนเด็กกว่า....เหอะ”
 
 
 
“บอกใครคะ? แก้วใจไม่เห็นมีคนถามค่ะ”
 
 
 
 
“หมายถึง ไอ้ เออ คุณเบยองอะไรนั่นอ่ะ”
 
 
 
“อ๋อ คุณปาร์ค ปาร์คจองเบ จองเบปาร์คค่ะ ทำไมคะ”
 
 
 
 
“........”
 
 
 
 
 
 
ตั้งสติ ออกรถมาได้ครู่หนึ่ง
ก็ระเบิดคำถามที่อยากจะพูดในร้านใจจะขาดออกมา
ก็แค่อยากจะดูปฏิกิริยาสักหน่อย ว่ามันเป็นไปในทิศทางไหน
ดูแลกันทั้งวัน ให้ความสำคัญอยู่คนเดียว
ไม่ได้มองผู้หญิงคนไหน ไม่ได้ตอบคำถามใคร
ไม่แม้จะเงยหน้ามองคนที่เข้ามาทักทาย
ทั้งหวง ทั้งห่วง อยากดูแลลูกเจี๊ยบข้างๆนี่คนเดียว
คนทั้งร้านเค้าคงดูออก ว่าเขาก้าวข้ามคำว่าน้องชายมาเยอะ
ยกเว้นคนๆเดียว .... ที่นั่งเปิดกระจกรับลมอยู่เบาะข้างๆ
ลูกเจี๊ยบของโทโมะ ....
กระโปรงเปิดอีกแล้วครับ .... ขาวจัง
 
 
 
 
 
 
 
“อ้อ ก็แอลคึบอกว่าถ้ามีคนเข้าหาเพื่อหลอกแก้วใจ ให้บอกไปว่ามีแฟนแล้ว แอลคึคือแฟนของแก้วใจค่ะ!”
 
 
 
“แล้วทำไมพูดแต่คำว่าน้องๆๆๆ แม่ง โคตรรำคาญ”
 
 
 
 
“อ้าว ก็คุณปาร์คไม่ได้มาหลอกแก้วใจนี่คะ คุณปาร์คเป็นเพื่อนที่นิสัยดีมากๆนะคะ ไม่มีทางหลอกแก้วใจแน่”
 
 
 
 
“ห้ะ เพราะเค้าไม่หลอก เลยไม่บอกงั้นอ่ะ? เอางี้เหรอวะ!”
 
 
 
 
“ค่ะ เอางั้นค่ะ แอลคึคะ แก้วใจอยากได้นมไปให้ลูฟฟี่ค่ะ แวะมินิมาร์ทหน้าหมู่บ้านนะคะ”
 
 
 
 
 
“เออ!”
 
 
 
 
 
 
 
แม่ง ..... คนหล่ออารมณ์เสียครับ!!!!
ใครมันเป็นคนพูดแบบนั้นกันวะ ฮึ่ยยยยยยยย
อยากย้อนเวลากลับไปเปลี่ยน ทำไมกูพูดไปแบบน้านนนนนน
 
 
 
 
 
 
 
แล้วไหนวะ คนที่บอกจะนั่งเฝ้าไม่ให้คลาดสายตา?
เหอะ ผมเนี่ย นั่งเฝ้ายิ่งกว่ามดแดงแฝงพวงมะม่วง เหอะ!!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บู่....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...กรุณาติดตามตอนต่อไป...
 
 
 
 
 
 
 
 
talk : กว่าจะออกมาเจอสัญญาณเน็ตได้ ขอโทษนะคะ อากาศเปลี่ยนรักษาสุขภาพด้วยนะยู้วววววววววว 
talk2 : รู้สึกจะบันเทิงเกินไปร้าวนะ พ่อพระเอก!!!