รักเธอแต่เธอไม่รู้...

ก็เพื่อน...
"แพร" แน๊กตะโกนมาแต่ไกล
"รัยแก"ฉันพูด
 
"นี่"แน๊กยื่นของให้ฉัน
"อารัยอ่ะแก"ฉันถาม
"ไม่รู้ดิแก ฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงชอบอารัย"แน๊กพูด
 
"แกจะเอาปัยให้กิ๊กหรอ"ฉันถาม
"แกเก่งจัง"แน๊กพูด
"แก..."แน๊กพูด
 
"ฉันปัยเรียนแร้วนะ"ฉันพูดแร้วเดินแต่แน๊กเรียกฉัน
"แพรแก..."แน๊กพูด
"อารัยว่ะแก"ฉันพูด
 
"เอาของขวัญให้กิ๊กหน่อย"แน๊กยื่นมาให้
"โทดทีแก ฉันไม่ว่าง ฉันปัยล่ะ บาย" ฉันพูด
 
ความรักแบบนี้ล่ะที่ฉันทนมัน
ไว้....
"แพร..." ไม่ใช่แน๊กหรอกแต่เปนท็อปเพื่อนฉัน
"รัยอ่าท๊อป"ฉันถามท็อป
 
"แกคิดยังไงกับไอ่แน๊ก"ท็อปถามฉัน มันทำให้ฉัน หุบยิ้มทันที
"ก็เพื่อน"ฉันตอบท็อปปัย แต่ฉันชอบมันตั้งแต ม.4 
 
"แก..." ท็อป พูด
"มีรัยอีกมั้ยฉันจะได้ปัยเรียน"ฉันพูด
"แก .. ฉันรู้ว่าแกชอบมันมาตั้งแต่ม.4 แกเก็บไว้ทามมั้ยแพร"ท็อปพูด
 
"แก.."ฉันกอดท็อปแร้วร้องไห้..
"ฉันเข้าใจแพร"
 
"อ้าวท็อป"ไม่ใช่คั้ยที่ไหน แน็กเอง
"แพร"แน๊กทักฉัน
"พวกแกเปนแฟนกันหรอ"แน๊กพูด
 
"ใช่"ท็อปพูด
"ดีใจด้วยน้า ฉันปัยล่ะ"แน๊กพูดแร้วเดินออกไป
"แพร..แก"ท็อปพูด
"ฉัน โอ.เค ฉันปัยล่ะ"ฉันพูด
จบแร้วติดตามด้วยน้า <3