หน้าหล่ออย่างนาย มาเจอหน้าสวยอย่างฉัน

"หวัดดี ครับฟาง"
 
"อ้าว กวิน ทีเจ มาได้ไง" ฉันหันไปมองผู้มาใหม่
 
"ก้คิดถึงเธอไง ก้เลยมา"
 
"แหวะ เลี้ยน" 
 
"อ้าว ป๊อปปี้ก็มาด้วยหรอ คิดถึงจัง" ฉันเดินเข้าไปกอดหญิงสาวที่ได้ชื่อว่า ป๊อปปี้ ชื่อเหมื่อน ไอ้หมีเลยแฮะ 
 
"ใครหรอพี่ฟาง"
 
"นี่กวิน ส่วนนี่ ทีเจ และนี่ คือ ป๊อปปี้ เป็นเพื่อนพี่เอง ตอนที่พี่เรียนอยู่ฝรั่งเศษ"
 
"หวัดดี จร๊ ฉันชื่อเฟย์ ส่วนนี่ หวาย พิม จินนี่ ส่วนนั้น เขื่อน เคนตะ จองเบ โทโมะ และก็ป๊อปปี้ พวกเรายินดีที่ได้รู้จักนะ"
 
"ชื่อเหมื่อนกันเลยแฮะ" หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มอย่างเป็นมิตร แต่ชายหนุ่มกลับเย็นชาใส่สะงั้น
 
"ฟางเรามีอะไรจะบอกด้วยแหละ"
 
"อะไรหรอ"
 
"เรากะทีเจ เป็นแฟนกันแล้วนะ ส่วนนายกวิน น่ะนะ โสด อิอิ"
 
"น้อยๆหน่อยยัยป๊อปปี้ ฉันก็กำลังตามหาหัวใจฉันอยู่นิ" กวินพูดพรางมองฟางตาหวาน ไม่รู้หรอกว่า การกระทำทั้งหมดอยู่ในการแอบมอง แอบหวง จากใครบางคนที่นั่ง ส่งสายตาไปพิคาดอยู่ เหมือนกับว่าพร้อมจะเผ่าไอ้หน้ากวินนั้นตายทั้งเป็นเลยแหละ
 
"บ้ากวินก็ แล้วธามไทล่ะ ไปไหน ไม่มาด้วยหรอ"
 
"มาสิ เห็นบ่นว่าคิดถึงเธอพวกเราก็เลยตัดสินใจย้ายมาเรียนที่นี่ แต่ตอนนี้ มันบอกว่ามันหิว ก็เลยไปหาอะไรกิน"
 
"เฮ้ย ส่งโทโมะ ฉันรู้สึกได้กับแรงหึงแถวๆนี้ว่ะ มาจากใครกัน" เขื่ือนพูดแล้วมองไปทางป๊อปปี้ที่นั่งเงียบไม่พูดกับใครจ้องหมองหญิงสาวกับชายหนุ่มคุบกันอย่างสนิท
 
"เฮ้ ทุกคน ฉันมีรัยจะบอก" เสียงร้องตะโกนมาแต่ไกลของสองแฝดพี่น้อง ที่วิ่งหน้าตื่นมาทางพวกเรา
 
"อะไรหรอเนยแจม"
 
"ก็ห้องเราจะมีสอบแข่งขันกับห้องเกรด12 เพื่อชิงบัตรทัวร์ที่หัวหินน่ะสิ นี่เป็นปีแรกเลยนะ"
 
"จริงๆหรอแจม เนย ว๊าว ว่าแต่เราจะทำยังไงดีเนี่ย ห้องนั้นนะ ก็มีคนเก่งมากเลยนะ" เฟย์พูดหน้าสลด
 
"เฟเย่ เธอลืมไปรึเปล่าว่าเรายังมรไอ้ป๊อปปี้อยู่ มันน่ะสอบได้คแนนดีกว่าเพื่อนทุกปีเลยนะ ส่วนพวกเราก็ไม่น้อยหน้านิ จะกลัวอะไร" 
 
"ก็จริงเขื่อน มีแค่ป๊อปปี้คนเดียวจะสู้ 6 คนได้ไง"
 
"พูดถึงเรื่องสอบหรอ ว๊าวหน้าท้าทายดีแหะ" กวินพูดขึ้น พวกเราเลยหันไปมองเป็นตาเดียว
 
"แอะ ว่าแต่ ใครหรอ" เนยถามขึ้น เมื่อคนที่ยื่นอยู่ข้างเธอคือใคร
 
"นี่กวินเพื่ือนฟางเอง กวินนี่ เนย แจม เพื่อนฟางเหมื่อนกัน"
 
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เนย แจม เนยน่ารักมากเลย" กวินพูดทำเอาเนยเขิลเป็นกิวเลย
 
"ขอบคุณค่ะ กวินก็หล่อเหมื่อนกันแหละ"
 
"ขอบคุณครับ"
 
"นี่กวิน ถ้าจะจีบเพื่อนฉันนะ แกแฝดเค้าดูรึยัง" กวินวินทำหน้างง ก็ลืมนึกขึ้นได้ว่า สาวสวย่ารัก ที่น่าตาเหมือนกับสาวที่เค้าชมอยู่ก็มีน่าตาคล้ายๆกัน อยู่ข้างที่ทำหน้าควางใส่อยู่
 
''ขอโทษที่ครับ" กวินของโทษแบบสุภาพ แล้วก้มหัวนิดๆ
 
"ไม่เป็นไรค่ะ แจมไม่ว่า" หญิงสาวยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ส่วนกวินนี่สิ ดีใจใหญ่ ถึงขนาดจะทำร้ายร่างกายฉันแล้วล่ะดี่นะ ที่ทีเจ ห้ามไว้ทัน ไม่งันนะ ฉันโดนไอ้เพื่อนขี้อาย เวี่ยงออกนอกโลกด้วยความเขิลแน่
 
"พี่อยู่นี่เอง ผมตามหาแทบแย่" 
 
"อ้าวธาม มาแล้วหรอ"
 
"ว๊าว ฟาง คิดถึงเธอจัง" ว่าแล้วไอ้เพื่อนคนนี้ก็วิ่งเข้ามากอดฉันทันที่ ทำเอาคนบางคนที่ดีอยู่แล้วกลับมา แผร่รังสีอำมหิตอีกครั้ง 
 
"ไอ้ธามฉันหายใจไม่ออกโว๊ย "
 
"ฮะ โทษที่ ฉันคงคิดถึงแกมากเกินไปว่ะ ว่า หวัดดีครับทุกคน ผมธามไท ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ธามไทกล่าวอย่างสุภาพ ยิ้มให้ทุกคนอย่างเป็นมิตร
 
"ยินดีเช่นกันจ๊ะ/ไม่อยากรู้จัก" อ่า ใครขัดเพื่อนฟะ
 
"อ่าทำไมล่ะครับ" ธามไทถามอย่างไม่เข้าใจ
 
"ไอ้หน้าอ่อนนายกำลังทำให้เพื่อนฉันเป้นซาตานนะเฟ้ย"
 
"ผมป่าวนะ ว๊าววเธอ คนนี้ ชื่อแจมใช่มั้ยครับ" อ่าไอ้หมอนี่รู้จักเราด้วยแฮะ
 
"จ๊ะ แล้วเธอรู้จักเราได้ไงอ่ะ " แจมเองคออย่างน่ารักสุดๆ
 
"จำเราไม่ได้หรอ คนที่คุยไลน์กับเธอไง"
 
"อ้อ จำได้แล้ว ธามไท นี่เอง ว๊าวว โลกกลมจังเนอะ ไม่นึกว่าจะได้เจอเธอ"
 
"ฉันก็เหมื่อนกัน ไม่นึกเลยนะ"
 
"เดี๋ยวก่อนนะ พวกเธอสองคน มันยังไงเนี่ย"
 
"โธ่ ฟางเพื่อนรักคร๊าฟ แต่ก่อน เพื่อนฉันไม่โง่นิ "
 
"ไอ้ธามฟาย"
 
"ธามไทครับ อย่าพึงโกรธ เรากับแจม เราคุยกันในไลน์และหวังว่าสักวันเราจะได้เจอกัน แต่นึกไม่ถึงว่าจะเจอเร็วขนาดนี้"
 
"อ้อ ถ้าอย่างนั้นเธอสองคนก็ เป็นแฟนกันน่ะสิ"
 
"ถูกต้องแล้วหวาย ฉันกับธาม เราคุยกันได้ ประมาณ 3-4 เดือนแล้วล่ะ"
 
"อ้าวหรอ พิมไม่เห็นรู้เลย" สาวหน้าหวานพูดขึ้นหลังจากที่เงียบนาน
 
"เธอจะรู้อะไรกับเค้าล่ะ ยัยซื่อ เรื่องของเธอเองยังไงใส่ใจเลย"
 
"นายโทโมะ อยากตายรึไงกัน"
 
"ว๊ายตายแล้วไอ้โมะ นางฟ้าแปลงร่างเป็นนางยักร์แล้วว่ะ งานนี้ มึงเตรียม ตัวตายเลย"
 
"พิมก็ โมะ แค่แหย่เล่นๆเองนะครับ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ไม่น่ารักเลยนะ"
 
"ใครจะไปน่ารัก เท่า น้อง ฟ้า นายล่ะ ชิ"  (ตายแล้วรู้ได้ไงเนี่ยใครบอกพิมกัน ไอ้เขื่อนแน่ๆเลย หน๋อยไอ้เพื่ือนทรยท)
 
"พิมมันไม่ใช่อย่างที่คิดนะ โมะ รักพิมคนเดียว สัญญา โมะจะไม่ทำให้พิมเสียใจนะครับ คนน่ารักของโมะ"   โทโมะอ้อนพิมอย่างสุดชีวิต และสุดท้าย พิมก็ให้อภัย
 
"ก็ได้ ถ้ามีครั้งที่ สอง เราเลิกกัน"
 
"ครับสัญญาครับ พิมน่ารักที่สุดเลย"
 
"5555"
 
"นี่โทโมะ นายส่อแววกลัวเมียนะเนี่ย"  ฉันพูดอย่างอดขำไม่ได้ ที่เห็นเพื่อนทั้งสองเล่นบทงอลกันสะงั้น
 
"เอาเถอะ ว่าแต่ พวกเธอได้อยู่ห้องไหนกันหรอ ไปถามอาจารย์รึยัง" ฉันถามป๊อปปี้ ที่ยื่ืนทำหน้าเบื่อโลกอยู่
 
"พวกเราหรอ อยู่เกรด11 น่ะ ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน"
 
"ห๊ะ เกรด11 หรอ ว๊ะ แก มันโลกกลมจริงๆเลย แกอยู่ห้องเดียวกันกับพวกเราด้วยแหละ"
 
"ห๊ะ จริงหรอ ดี เลย ทุกคนคะ งั้นหลังจากที่เราเข้าค่าย สามัคคีเสร็จเตรียมตัวไปเที่ยวหัวหินได้เลย"
 
"พี่ฟางพูดอย่างนี้หมายความว่าไงคะ"
 
"ลืมบอกไป พี่และก็เพื่อนๆน่ะ เป็นเด็กเรียนทุน ที่โรงเรียนคัดมาอย่างดีเลยแหละ พวกพี่เป็นนักเรียนดีเด่น อันดับ1 ของโรงเรียนเลยนะ ที่นั้นน่ะ ไม่มีเด็กปี1 ที่สอบได้อันดับ1 ต้นๆของโรงเรียนได้เลยนะ"
 [^0^]
"จริงหรอ เย่ๆ งั้นเราก็มีสิทธิ์ น่ะสิ ดีจัง มีทั้ง ป๊อปปี้ พี่ฟาง กวิน ทีเจ ป๊อปปี้ และธามไท อีก 6 คน ก็เสมอแล้ว แต่ก็มีพวกเราที่ช่วยเสริม เราได้ที่ 1 แน่นอน รับรองได้" เฟยืพูดอย่างดีใจสุดๆ
 
"ช่างเถอะ ฉันว่าเรารีบไปเรียนกันเถอะนะ" ป๊อปปี้ พูดแทรกขึ้นหลังจากที่เงียบนานมากแล้ว แล้วเดินนำเพื่อนๆไปที่ห้องเรียน
     ห้อง เกรด11
"นักเรียนทำความเคราพ"
 
"สวัสดี่ค่ะ/ครับ อาจารย์"
 
"ดีจ๊ะ คงรู้แล้วนะ ว่าเรามีเพื่อนใหม่ สงสัยจะเข้ากันได้ แต่ก็มีอีกเรื่องหนึ่ง หัวหน้าพวกเธอคงจะแจ้งไปแล้ว อาจารย์ก็หวังว่า ห้องเราจะทำได้สำเร็จนะ"
 
"แน่นอนค่ะอาจารย์" ฉันพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ไม่ว่าข้อสอบจะยากแค่ไหน เราก็แก้ปัญหาได้เสมอ ส่วนคะแนน น่ะหรอไม่ต้องพูดถึง ได้เต็มทุกวิชาเลยแหละ อิิอิ
 
"ดีเหมืื่อนกัน ธนันธรณ์ เธอเองก็เป็นนักเรียนดีเด่น ระดับชาติ ที่ฝรั่งเศษนิ ติดอันดับ1 ทุกวิชาด้วยนิ สมแล้วที่ได้เป็นเด็กเรียนดีเด่นอันดับ1 น่ะ" อาจารย์ชมเสร็จ แล้วเสียงตรบมือของเพื่อนก็ดังขึ้นเธอคือความหวังของเพื่อน
 
"ส่วนภาณุ ก็เด็กเรียนอันดับ1เหมื่อนกันนะ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกลัว อาจารย์หวังว่า ห้องเราจะชนะแน่" 
 
"ครับ/ค่ะ" 
 
"เอาล่ะ เรื่องเข้าค่ายน่ะ มะรืนนี้ เตรียมตัวให้พร้อมนะ ส่วนพรุ่งนี้ เราจะหยุดให้เตรียมตัว เตรียมร่างกายให้ฟิตล่ะกัน"
 
"ขอบคุณค่ะ/ครับ อาจารย์" 
 
"เย้ๆพรุ่งนี้เราหยุด จินนี่ว่าเราไปซ๊อปปิ้งกันดีมั้ย"
 
"ดีเลยเราไปซื้อชองเตรียมไปเข้าค่ายกันนะ"
 
"ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าหมีอย่างนาย เป็นเด็กดีเด่นอันดับ1 ของโรงเรียนด้วยน่ะ"  ฉันถามขึ้นเพราะเห็นนายหมี นั่งเงียบตลอดเวลา ไม่พูดกับฉัน แปลกแฮะ ปกติ นายนี่จะจิกฉันตลอดเลย
 
"...."
 
"เฮ้ อย่าเงียบสิ ป๊อปปี้ พรุ่งนี้เราจะไปซ๊อปปี้ นายไม่ไปด้วยหรอ"
 
"อืม"  
 
"อืม คำเดียว เนี่ยนะ"  ฉันล่ะงงกับไอ้หน้าไม่รับแขก จริงไเลย เป็นไรมากปะเนี่ย 
 
  'ผมก็แอบขำยัยนี่เหมื่อนกันนะครับ เป็นครั้งแรกที่เธอเอ่ย ชื่อเค้า ปกติจะว่า ไอ้หน้าหมีบ้าง ไอ้หน้าตายบ้าง หลายอย่างสารพัด แต่ก็ดัแฮะ เพราะอะไรไม่รู้รู้แต่ว่าผมคงจะชอบยัยนี่เข้าแล้วสินะ'